Suriye’de bir mülteci kampında yaşayan 10 yaşındaki Shahid’e bu yıl kendisi için ne dilediği sorulduğunda, “Çadır, bir çadıra sahip olmak” yanıtını verdi. Arap sosyal medyasındaki bu yayın, bir çocuğun hayallerinin bu kadar düşebileceğini izleyen birçok kişiyi derinden sarstı.

Yayın, “Böyle bir dünyaya nasıl geldik?” ve “Neden çocukları savaşlarımızın ve çatışmalarımızın dışında bırakamıyoruz?” gibi soruları gündeme getirdi.

Bu sorunun cevabı basitçe şudur: Ne BM, ne UNESCO ne de başka herhangi bir uluslararası kuruluş veya hükümet, hiçbir büyük oyuncu çocukları bu tür durumların dışında bırakmak istemiyor. Fonlar, insanları dünyanın dört bir yanındaki mülteci kamplarında yaşamaya zorlayan ordulara ve terör örgütlerine veriliyor. BM ve UNRRA gibi görünüşte çocukları korumak için var olan örgütler olsa da, bunların hepsi yalan. Onlar yalnızca politikacıların elindeki oyunculardır.

Suriye, Esad’ın destekçileri ve düşmanları arasında birkaç yıldır sivil huzursuzluk yaşıyor. Büyükler kavga ediyor, öldürüyor, birbirine işkence ediyor ve çocuklar bu durumdan hiçbir şey kazanmıyor. Ayrıca, çatışmalarını ne olursa olsun sürdüren yetişkinler üzerinde çocukların hiçbir etkisi yok. Bu tür çocuklar büyüdüğünde, muhtemelen onlar da çatışmaya katılacaklardır.

Shahid için ne dilerdim diye sorulsa, o zaman ona, kendisinin ve herkesin sadece bir çadırı değil, bir evi olabileceğini ve dünyanın bollukla dolu olduğunu, ancak insan egosunun önümüzde olan bolluğun tadını çıkarmamıza izin vermeden bizi birbirimize düşürdüğünü açıklardım.

Her birimizin, başkaları ve doğa pahasına haz almak istememize neden olan egoist doğamız, bizi çatışmalara götürür ve bize huzur vermez.

Çatışmadan arınmış iyi bir gelecek istiyorsak ve dünyada var olan bolluğun tadını çıkarmak istiyorsak, birbirimize karşı tutumlarımızı yeniden ayarlamamız gerekiyor: egolarımızın bizi çatışmaya sürüklemesine izin vermek yerine, birbirimize daha fazla yaklaşmaya başlamalıyız. Egoist ve bölücü dürtülerimizin üzerindeki pozitif bağımız, hepimizin mükemmel ve verimli bir yaşam sürmemizin anahtarını elinde tutmaktadır.

Filed under: Çocuk, Dünya, Global Kriz, Politika - “Çocuklar Neden Savaşların ve Çatışmaların Dışında Bırakılmıyor?” (Quora) için yorumlar kapalı

Soru: Sık sık kendimi kötü düşüncelere ve arzulara sahip olduğum bir koşulun içinde buluyorum. Kalbimi tekrar tekrar yaratılışın amacına nasıl yönlendirebilirim? Gittikçe zorlaşıyor, bu benim için bir mücadele.

Cevap: Doğal olarak, bu bir mücadeledir. Bunun iki nedeni vardır: ya daha yüksek bir seviyeye çıkmak ya da büyük ihtimalle dostlar arasındaki bağ zayıflıyordur. Bu aynı zamanda bir sonraki dereceye yükselmenin bir sonucudur.

Grup içinde bağı güçlendirin ve her şeyin nasıl kolay, özgür ve sevinçli hale geldiğini göreceksiniz.

Filed under: Grup, Maneviyat, Yaradan - Kalbimi Yaratılışın Amacına Nasıl Yönlendirebilirim? için yorumlar kapalı

Ayrılığın ardından sık sık söylenen bir teselli vardır: “Denizde daha çok balık var.” Omikron dalgasına “Güle güle!” diyerek vedalaşırken, Covid denizinde çok daha fazla dalga olduğunu hatırlamalıyız. Omikron’un öncekilere kıyasla hafif bir dalga olmasına rağmen, peşinden geleceklerin bağışlayıcı, hatta benzer türden olacağına dair hiçbir garanti yoktur. Şu açık ki, sıkıntıları kendimize çekiyoruz. Mükemmel gerçekliğin dokusunda açtığımız delikler, gözyaşlarını gidermemiz ve oyukları düzeltmemiz gerektiğine ikna olana kadar her türlü felaketi üzerimize çekecektir.

Covid, bizi etkileyen diğer krizlerde olduğu gibi,anormal bir kaza değildir. Bu, çevremizdeki her şeye kötü davranışımızın doğrudan bir sonucudur. Covid dahil tüm krizler, bizi yavaşlatmayı ve doğaya ve daha zayıf insanlara ve uluslara yönelik vandalizmimizi dizginlemeyi amaçlamaktadır.

En başından beri Koronavirüs için minnettardım çünkü bizi yavaşlamaya zorladı. O olmasaydı bugün şu an olduğumuzdan çok daha kötü durumda olacağımızdan şüphem yok. Omikron dalgası şimdiye kadarkilerin en hafifiydi, ama hala dersimizi almadık; hala pervasız yaşam tarzımıza geri dönebileceğimiz anı bekliyoruz. Eğer düşünceli olmayı öğrenmezsek, doğa bize acı vasıtasıyla prangalarını geçirecektir.

Aynı zamanda, düşünceli olmayı öğrenir ve herkesin temel ihtiyaçlarının karşılandığından emin olursak ve bunu toplu harcamalarımıza bir kuruş bile eklemeden yapabilirsek, bugün başımıza gelen tüm krizlerden derhal bir rahatlama göreceğiz. Doğanın bize verdiği fırsatı değerlendirmeli, salgından kurtulmalı ve insanlığın acil ihtiyaçlarına yönelmeliyiz. Herkes için konut, eğitim, sağlık ve gıda tedarikini güvence altına almalıyız. Bunu yapar ve dünya çapında dengeli bir yaşam tarzı kurarsak, salgınlardan, savaşlardan ve diğer krizlerden acı çekmeye son veririz.

Dengeyi sağlamak için güven inşa etmeli ve hepimizin birbirimize bağımlı olduğumuzu anlamalıyız. Eğer tüm insanlığın bir uçurumun üzerinde olduğunu ve eğer birimiz düşerse hepimizin düşeceğini fark edersek, o zaman kimsenin düşmesine izin vermeyiz.

Tıpkı yeni türlerin hızla dünyaya yayılarak aşıları işe yaramaz hale getirmesi gibi, herhangi birinin sahip olduğu herhangi bir sorun da hemen tüm dünyayı etkileyecektir. Bunu hissetmeye gelir ve bu zihniyetle yaşarsak, sıkıntılardan kaçınacağımızdan ve denizin dalgalarının başımıza çarpmayacağından emin oluruz.

Gözyaşlarını gidermek, aramızdaki çatlakları onarmak demektir. Birbirimizi parçalamak yerine, hayatlarımızı düzeltmemize yardım edersek, gerçekliğin dokusu mükemmel ve düzgün olacak ve sonunda hayatlarımız huzurlu olacaktır.

Filed under: Birlik, Dünya, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Tabiat - “Covid Denizinde Çok Daha Fazla Dalga” (Linkedin) için yorumlar kapalı

Soru: Maneviyatta dört antlaşma var. Bunların gerçekleştiği bir sıra var mı?

Cevap: Hayır, bizler sadece grup içindeki ortak arzumuz üzerinde çalışmalı ve onu tamamen ihsan etme kalitesine bağlamayı amaçlamalıyız. Bunların hepsi çalışma sırasında aşamalar halinde yapılır. Yaradan bize üst gücü verdiğinde, bu içimizde gerçekleşecektir.

Soru: Bu dört antlaşma ile ilgili olarak biraz kafam karışırsa ne olur?

Cevap: Onların kaç tane olduğunu düşünmeyin bile! Bizler sadece dostlarımızla ve Yaradan’a doğru ilerlemeyi çalışan tüm büyük dünya grubuyla ve sonrasında, herkesi kendi güç ve yetenekleri ölçüsünde birbirleriyle ve Yaradan ile bir antlaşmaya getirmek için, tüm insanlıkla bağ hakkında düşünmemiz gerekiyor.

Filed under: Grup, Kabala, Maneviyat, Yaradan - Yaradan’la Dört Antlaşma için yorumlar kapalı

Ukrayna’daki çatışma, iki ülke arasında düzenli bir çatışma değil. Ortak insan ruhunda çok özel bir yerden kaynaklanan çok derin bir krizdir. İnsanlığın hassas bir noktasıdır ve hepimizi ne kadar güçlü bir şekilde etkilediğini görebiliriz.

Bu krizi diplomatik tedbirlerle çözmeyeceğiz. En iyi ihtimalle onu bir süreliğine sakinleştireceğiz, ancak daha sonra ancak daha şiddetli bir şekilde patlayacak. Bir taraf diğerini tamamen istila etse de çatışmayı sona erdirmeyeceğiz; burada kimse teslim olmayacak ve ateş tekrar patlayana kadar altında yanmaya devam edecek.

Krizi çözmek için yapmamız gereken tek şey var: bütünleyiciliğin önemini arttırmak, rakip milletlerin üyelerinin kalplerini, düşmanlığın üzerinde birleştirmenin gerekliliğinin önemini arttırmaktır. Açık olmak gerekirse, sadece savaşın bitmesini istemek onu sona erdirmez; aramızdaki ayrılığın sona ermesini istemeliyiz. Birbirimizin kalbini hissetmeyi istemeliyiz ve bu, diğer birçok yararın yanı sıra kükreyen silahları da susturacaktır.

Çok zor, çok tehlikeli bir durumun içindeyiz. Olayları bulanıklaştırmamalı veya örtbas etmeye çalışmamalıyız. Taktikler ve siyasi hileler krizi çözmeyecektir.

Tek çözüm, aralarında yükselen kin ve nefrete rağmen, insanların kalplerini yukarıya yaklaştırmaya çalışmaktır. Aksi takdirde çatışmanın çözümü olmayacak, sadece tırmanacak ve daha fazla ülkeyi içine çekecektir ve bunun ne anlama geldiğini hepimiz biliyoruz.

Filed under: Birlik, Dünya, Egoizm, Global Kriz, Sevgi - “İnsanlıkta Hassas Bir Nokta” (Linkedin) için yorumlar kapalı

Okulunda sosyal olarak dışlanan 14 yaşındaki bir kız olan Orphie, birkaç yıl boyunca şiddet gördü ve sonunda bir boykot devriyesinin başı oldu. Boykot devriyesinin amacı, sosyal dışlanmadan zarar gören kişileri desteklemektir. Örneğin devriye, tüm sınıfı ondan uzak duran bir kız çocuğu olan Elian’a doğum günü sürprizi yaptı, ailesi olduklarını ve artık yalnız olmayacağını sıcak sözleriyle hissettirerek onu teselli etti.

Birçok çocuğun ve gencin bu sefil durumu paylaştığı, dünyada kendilerine yer olmadığını hissettikleri bir toplum inşa ettik.

Sosyal dışlanma sorununu hisseden herkese, Orphie’nin grubunun Elian için yaptıkları örneğindeki gibi çalışmalarını ve çocuklara yardım etmenin yanı sıra olguyla ilgili eğitim vermek için benzer çerçevelere yol açmalarını tavsiye ederim. Toplumumuzdaki en önemli güç olmaları için büyümelerini desteklerdim, böylece kimse diğerlerinden daha kötü hissetmez ve nefrete karşı en güçlü silahın sevgi olduğunu gösterirdik. Eğer böyle bir güç yükselirse, o zaman çok daha olumlu bağlar kuran bir topluma doğru ilerlerken, sosyal dışlanmayı önleyebiliriz.

Kimsenin kendini yalnız veya dışlanmış hissetmesine gerek yok. Bunu gerçeğe dönüştürmek için, sadece toplumda karşılıklı desteği geliştirmemiz gerekiyor.

Filed under: Çocuk, Eğitim, Karşılıklı Sorumluluk, Toplum - Sosyal Dışlanmayı Nasıl Önleyebilirim? (Quora) için yorumlar kapalı

Rabaş, “Toplantının Gündemi – 2”: Bu demektir ki eğer iki dost birlikte oturur ve Yaradan’ın önemini nasıl artıracaklarını düşünürlerse, aşağıdan uyanış şeklinde Yaradan’ın yüceliğini artıracak güce zaten sahip olurlar.

Sadece birlikte oturup Yaradan’ın önemini kendi gözümüzde nasıl yükselteceğimizi düşünmemiz yeterlidir ve bu sayede O’nun büyüklüğü ile güçleniriz. Yaradan’ın gözümüzde ne kadar önemli olabileceği hakkında daha fazla düşünmeliyiz. Buna bağlı olarak ilerleyebileceğiz.

Grupta, her şey hakkında konuşabilirsiniz ama öyle bir şekilde ki konuşmanın başında ve sonunda Yaradan’la ve amaç ile bağ kurarız.

Konuşmaya, bunun bizi hedefe götüreceği, bize rehberlik edeceği ve bizi ona yaklaştıracağı gerçeğiyle başlamalıyız. Ve az önce konuştuğumuz şeyin bizi hedefe ne kadar yaklaştırdığını kontrol etmemizle bitirmeliyiz.

Sadece bu dikkate alınır ve sadece bunu takip etmeliyiz.

Sadece dostlarımda amacın büyüklüğünü hissedebildiğim ölçüde ona yaklaşabileceğim. Onu istediğim kadar geliştirebilir, kendimi adayabilir ve kendime çekebilirim, ancak bu yardımcı olmaz. Grubu etkilemeliyim ve grup da beni etkilemeli.

Bu ölçüde, hedefin yüceliğinden, belki de bana ifşa olmaya başlayacağı noktaya kadar heyecan duyacağım.

Filed under: Dost, Grup, Maneviyat - Yaradan’ın Yüceliğinde Güçlenmek için yorumlar kapalı

Soru: Bir durum meydana geldiğinde Yaradan’ın bunu benim iyiliğim için gönderdiğini biliyorum. Dostlarımın iyiliği için bilinçli olarak tepki veririm ama bir yanım bundan zarar görür. Doğru şeyi mi yapıyorum?

Cevap: Hala nerede olduğunuzu netleştirmek için size her zaman acı vereceğini anlamalısınız. Manevi Partzuf sürekli olarak çelişkili niteliklerdedir.

Malhut’ta egoist bir arzu vardır. İlk dokuz Sefirot’tan gelen üst ışığın Malhut üzerindeki etkisinden dolayı, kendisini ilk dokuz Sefirot ile ilişkili olduğu kısma (ihsan etmenin nitelikleri) ve bu niteliklere atfedemeyeceği kısma ayırabilir. Böylece o, iki kısma ayrılır.

Kendisini ihsan etme nitelikleriyle ilişkilendiren kısım, Malhut’taki ıslah edilmiş kısımdır. Ve kısıtlama (Tzimtzum) altındaki kısmı kullanma hakkımız yoktur. Bunu yapmak istesek de, kullanım kendi iyiliği için olacağı için reddederiz. Bizler bu şekilde çalışırız.

Bu çelişki insanın içinde her zaman vardır. Ona nerede olduğunu, hangi aşamada, hangi durumda olduğunu ölçme ve anlama fırsatı veren budur. Yalnızca ışığın ya da yalnızca karanlığın deneyimine sahip olamayız. Tüm hissiyatlardan çıkış yolu budur. Ya tam ışık ya da tam karanlık aynı şeydir. Kap (Kli), kendisini derecelendirebilen, ölçebilen ve tartabilen bir arzudur.

Bu yüzden endişelenmeyin, devam edin. İçinde bulunduğumuz durumları hiç düşünmemize gerek yok. Bizim için asıl olan tüm bu durumları hızlıca fark etmek, kendi içimizde işlemek ve birinden diğerine geçmektir. Hepsi bu. Ana şey hızlanmadır.

Filed under: Grup, Kabala, Maneviyat, Yaradan - Anahtar Hızlanmadır için yorumlar kapalı

Soru: Kısa bir süre önce Haiti’de bir deprem oldu. 2.000’den fazla insan öldü, 40.000 ev hasar gördü ve yıkıldı. 15-20 bin kişi yaralandı.

Bu haber bir gün sonra yok oldu. Hemen yerini yangınlar, depremler ve kasırgalarla ilgili haberler aldı.

Başka birine karşı empati geliştirmek mümkün müdür?

Cevap: Bu eğitime bağlıdır. Eğitim, kendimiz için daha iyi bir gelecek istiyorsak, hepimizin daha da yakınlaşmasını sağlayacak şekilde olmalıdır. Egoist olarak. Depremlerin, volkanik patlamaların ve ölümlerin olmamasını istiyorsanız, diğerlerine daha yakın olmalısınız.

Doğa tek olduğundan ve biz insanlar onun zincirinin tepesinde olduğumuz için, eğer aramızda doğru ilişkiler kurarsak, yardım edersek, ilgilenirsek, o zaman altımızdaki tüm doğa sakinleşir.

Soru: Kabala bundan mı bahseder?

Cevap: Evet. Doğayı kesinlikle bu şekilde etkileyebiliriz.

Soru: O zaman “empati” kelimesi kulağa tuhaf gelmeyecek mi?

Cevap: Başkalarına bağımlı olduğumuzu ve başkalarının da bize bağımlı olduğunu anlamamız normal bir insanlık durumudur. Ben birbirimize karşı egoist tutumdan bahsediyorum. Bir aile gibi olduğumuzda, başka yolu yoktur. Doğa bizi sonunda birbirimize bağlı olduğumuzu anlamaya zorlar. Ve bizi ona götürecek, ama yavaş yavaş öyle darbelerle ki yeterli gelmeyecek.

İşte o zaman karşılıklı destek doğal bir kavram haline gelecektir. Gidecek hiçbir yerimiz yok. Birbirimizi sevsek de sevmesek de aile içinde de aynısını yaparız. Birbirimize bağımlı olduğumuzu anlarız.

Tıpkı biz başkalarına, onlar da bize bağımlı olduğu için ve hiçbir yere kaçamayacağımızdan dolayı ülkemiz için savaşmaya gitmemiz gibidir. Burada da aynıdır. İnsanlık, doğaya karşı değil de, doğayla birleşik bir cephe gibi hareket etmek için birleşmezse, doğa bize öğretecektir.

Soru: Sonunda bize öğretir mi?

Cevap: Öğretecek! Bu kesin. Ancak tüm dünya, depremden sonraki Haiti gibi olacak.

Yorum: Bunu kendimizin yapması daha iyidir.

Cevabım: Bence de. Çünkü doğa bize çok tatsız sürprizler hazırlıyor.

Soru: Yani, büyük Kabalist Baal HaSulam’ın dediği gibi, tüm dünyanın şu ya da bu şekilde tek bir aile olacağına hâlâ inanıyorsunuz, bundan kaçamayacak mı?

Cevap: Buna ya bir dünya nükleer savaşının sonucu olarak ya da iyi yollardan ve anlayışla gelmek zorunda kalacağız.

Filed under: Birlik, Dünya, Tabiat, Toplum - Empati Nasıl Öğrenilir? için yorumlar kapalı

Soru: Öğretmenle antlaşma diye bir şey var mı? Yoksa bu sadece dostlarla ve Yaradan ile mi mümkün?

Cevap: Aynı şeydir. İnsanın önünde gördüğü her şey, artık kendisine manevi olarak kendini geliştirmesi için verilmiştir. Yaradan’la bağlılığa ulaşmak için öğretmeniyle, dostlarıyla ve tüm dünyayla bir antlaşma yapmalıdır. Amaç budur.

Soru: Demek ki insan henüz Yaradan’a ulaşmamışken, önünde dostlar ve başka insanlar var ve elbette onlarla bir antlaşma yapması gerekiyor çünkü Yaradan’ı hissetmiyor ama onları hissediyor.

Peki o zaman, o zaten üst güçle bağlantı halindeyken, Yaradan ile doğrudan bir antlaşma yapmak neden imkansız? Neden insanlarla çalışmak zorunda ki?

Cevap: Çünkü bu, içinde kişinin Yaradan’ı ifşa edebileceği, O’na yaklaşabileceği ve O’nu hissedebileceği durumdur. Dolayısıyla böyle bir antlaşma, tüm dünyayla, tüm evrenle, insanın beş duyusuyla hissedebildiği her şeyle ve bu durumun kaynağı olan Yaradan ile bağlantılı olarak gerçekleşir.

Soru: Kli (kab) olmadan Yaradan olmaz mı?

Cevap: Bu olmadan hiçbir hissiyat olamaz. Etrafınızdaki hiçbir şeyi görmediğinizi veya hissedemediğinizi hayal edin. Sadece boşluk olurdu! İçinde neyi tespit ederdiniz ki?

Ancak cansız, bitkisel ve canlı doğa ve insanlar aracılığıyla Yaradan sizinle konuşur; O, size bazı sinyaller gönderir.

Filed under: Birlik, Dost, Yaradan - Tüm Dünyayla Antlaşma için yorumlar kapalı