Soru: Nazar nedir? Etki mekanizması nedir? Kişi buna nasıl karşı koyar?

Cevap: Nazar, düşüncenin gücüdür. Her birimizin içsel güçleri vardır ve birisi hakkında kötü düşündüğümüzde, sonuç olarak, onun hakkında bir sürü kötü düşünce, onun üzerinde etkiye sahip olur. Bu, bir kişinin başka bir kişi üzerindeki ve hatta tüm toplum üzerindeki etkisidir.

Birisine bakabilen ve diyelim ki ateşleri yükselen insanlar var. Bu tür olayları defalarca gördüm.

Birbirimizi etkiliyoruz çünkü hepimiz aynı sistemde, aynı arzu içindeyiz. Tüm insanlık, bir kabul edilir. Bu nedenle, birbirimiz üzerindeki etkimiz o kadar olasılık dışı değildir.  Birleşik sistemde olmak zaten böyle bir etkinin olasılığını gösteriyor.

Soru: Yani doğaüstü bir şey değil mi?

Cevap: Hayır, sadece şu anda insanların bu kadar özel yetenekleri yok. Bir zamanlar daha belirgindiler, ancak insanlar bunları kullanmadı.

Soru: Bunları kendi içinizde geliştirebilir misiniz?

Cevap: Tabii. Ancak bunun için keşiflere, belirli çevrelere gitmelisiniz.

Soru: Nazar karşı koyabilir misiniz?

Cevap: Bu da orada öğretilir.

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan - Nazar Düşüncenin Gücüdür için yorumlar kapalı

Soru: İlk manevi seviyeye yolculuğun, yaklaşık 25-30 yıl sürdüğünü söylediniz. Rabaş ile sadece 11 yıl sonra maneviyatı edinmeyi nasıl başardınız?

Cevap: İlk manevi seviyeye ulaşmak en az 10 yıl alır. Kişi ciddi bir şekilde çalışırsa, yaklaşık yedi, sekiz yıl alır, 10 yıla kadar sürebilir.

Ancak günümüzde, 10-20 yıldır eğitim gören insanların bulunduğu grubumuza girenler, 5 yılda onlara yetişebilirler. Kişi dostlarıyla bütünleşir ve her şeyi onlarla birlikte yaparsa, onların kabına girecek ve birlikte manevi ıslahla ilgileneceklerdir.

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan - Maneviyata Girmemizden Öncesi Kaç Yıl Alır? için yorumlar kapalı

Soru: Biyologlar birçok canlı organizmanın kolektif kararlar alabileceğini keşfettiler. Örneğin, bazı bakteriyel ortamlarda, tekdüzelik, belirli bir kimyasalın salınmasıyla elde edilir. Birbirleriyle bu şekilde iletişim kurmaları bir tehlike işareti olabilir.

Balık sürüsü, bir yırtıcı balığı bireysel balıklardan daha hızlı ve daha kesin olarak tanır. Tek başına insanlar, hatta yüksek zeka seviyesine sahip en akıllı olanlar bile, bir ekibin çözdüğü sorunları çözemezler. Yani, kolektif aklın açık belirtileri vardır.

Fakat burada bir çelişki var: Bir yandan doğa tarih boyunca bireyselliğimizi geliştiriyor. Öte yandan da, hayatta kalanların en güçlüler değil, işbirliğine daha fazla adapte olan kişiler olduğunu gözlemliyoruz. Bu paradoks nasıl çözülebilir?

Cevap: Bireysellik, bütünlüğe, karşılılığa veya birbirleriyle doğru bağa aykırı olmamalıdır.

Her sistemde ayrı elemanlar vardır. Her biri kendi yolunda çok önemli ve mükemmeldir. Ancak aralarındaki etkileşim kalibre edilmelidir, böylece duygularında, etkilerinde ve birbirleriyle kombinasyonlarında, ortak bağlarından dolayı yönlendirildiklerini hissederler. Bu nedenle, biri diğeriyle çelişmez.

Bir yandan, dahi ve sıra dışı insanlardan oluşan bir takım toplamak istiyoruz. Öte yandan, bunlar arasında mutlak etkileşim, bağ ve entegrasyon olmalı. Aksi halde bu bireyler ne işe yarar ki?

Soru: Öyleyse doğal seleksiyon ve birlikte gelişim, beraber mi var olmakta?

Cevap: Gerçek şu ki, gelişim bize doğa tarafından verilmektedir. Ancak gelişim ile birlikte, ya da belki de bazı yönlerden ona karşıt olarak, doğa her bir nesneyle birleşmemizi ve birbirimizle daha bağ içinde olmamızı ister. Bunu birçok nesil boyunca yapmadık ve bu nedenle çok acı çekiyoruz.

Filed under: Birlik, Kabala, Maneviyat, Tabiat - Bireysellik ve Birbirine Bağlılık için yorumlar kapalı

Tisha B’Av (Av’ın 9’u) insanın gelişiminde çok önemli bir koşuldur.

Tisha B’Av, Kutsal Tapınak’ın yıkımının bir anıtı olarak hizmet eder. Kabala bilgeliğine göre, bu yıkım, Kutsal Tapınak’ın temsil ettiği tek bir ruh olarak birleşmemizin farkındalığının kaybını simgeler. Bu, Kabala’nın kapların “kırılması” veya “parçalanması” olarak da adlandırdığı bir durumdur.

Kapların kırılmasının büyük önemi, bozulma ve kırılmadan geçmeden tam bir ıslah ve birleşme yapılamamasıdır.

Böylece Tisha B’Av iki kutupsal zıt durumu temsil eder:

Buna direnebilmek için elimizden gelen her şeyi yapmamız gerektiği anlayışıyla birlikte, yaklaşan kırılmanın tahmininden üzüntü ve ağlayış, yani birliğimizi parçalara ayırmak için artan basınca karşı birliğimize tutunmaktır.

Birliği kaybetmemiz daha büyük ve daha bütün bir birlik biçimine ulaşma şansı olduğu için kırılmanın bize getirdiği koşullardaki muazzam sevinçtir.

Bu nedenle, geçmiş yıkımlarla ilgili üzüntünün, bu yıkımların daha yüksek ve daha bütün bir bağ biçimine yükselmek için getirdiği şansın sevinciyle dengelenmesi gerekir.

Dolayısıyla Tisha B’Av, Yahudi takviminde sadece tarih boyunca olan bir dizi felaketin hatırlandığı ve yas tutulduğu yıllık oruç günü değildir. Bu daha ziyade, mevcut ıslah sürecine – bir zamanlar kırılmış olan, yeni bir Kutsal Tapınak’ın inşası olarak kabul edilen ilişkilerin ıslahına aktif olarak katılmadığımızı kabul ettiğimizde her an yüzeye çıkabilen bir durumdur.

Bu nasıl çalışıyor?

Büyük Kabalist Isaac Luria’nın (Ari) dönemi olan 16. yüzyıl, ıslah sürecinin bilgisinin kapılarının insanlığa açılacağı zamanı belirledi. O zamana kadar, ıslah metodunu tutan Kabalistler zamanın henüz olgunlaşmamış olduğunu çok iyi bildikleri için, o kapılar kilitliydi.

16. yüzyıldan beri ve daha çok bizim zamanımızda, ıslah sürecine aktif olarak katılma bilgisi ve becerisi gittikçe artmaktadır, Kabala’nın otantik bilgeliği daha çok yayılmıştır.

Bu nedenle, binlerce yıl önce yıkılmış olan Kutsal Tapınaklarla ilgili üzüntü duymamıza gerek yok. Bunun yerine, üzüntümüz her an mevcut olan ıslah sürecine isteyerek katılmaya olan ihmalkârlığımıza yönelik olmalıdır.

Başka bir deyişle, her an, ıslah sürecine katılımımızı eklemekte, yani dünyaya birliği getirmek ve geçmişte olduğundan daha yüksek bir düzeyde yeniden birleşmek için birbirimizle olumlu bağ kurmayı hedeflemekte başarısız oluyoruz. Ya da başka bir deyişle, her an yeni Kutsal Tapınak’ın inşasına başka bir “tuğla” eklemekte başarısız oluyoruz – o zaman bizim ve insanlığın üzgün olması gereken olumlu geleceğimizle ilgili farkındalık, önem ve endişemiz eksik.

2.000 yıl önce ne olduğunu tam olarak anlayamayız. Bugün arzularımız çok daha büyük ve çağımız, yeni Kutsal Tapınağın yaklaşan inşası, yani tüm insanlığın ulaşması gereken tüm bölünmelerin üzerinde bir birlik durumu ile tanımlanıyor. Bu nedenle, geçmişte neler olup bittiğine ağlamak, o zamanların yetersiz ve talihsiz insanlarına dönüp bakan, belirli bir düzenin gelişmesi için bu yıkımın gerekliliğini hesaba katmayan bir yaklaşım bizim erdemli bireyler gibi görünmemizi sağlar.

16. yüzyıldan beri, Ari’nin zamanından, ıslah sürecine katılma becerisi insanlığa açıldı ve Tisha B’Av’ın anlamı bu sürece göre anlaşılabilir: Tapınakların yıkımı insan ilişkilerinin yıkılması, insanlık arasında dünyaya yayılan bölünme ve bizlere düzeltme becerisi verilen kırılmış koşuldur.

Dolayısıyla, kırık ilişkilerimizi ıslah etmeye ve önceleri hiç bir zaman tecrübe etmediğimiz kadar çok daha yüksek ve daha bütün bir birleşmeye yöneldiğimiz için, Tisha B’Av ile tarih olarak değil, her an karşılaşabileceğimiz bir durum olarak ilişki kurmalıyız.

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan - “Tisha B’AV’ın Anlamı” (Kabbalah) için yorumlar kapalı

Yeniden doğuş sürecini ancak birliğe yönelik arzuyla hafifletebiliriz!

Şu anda bizler doğum sancılarından geçmek, yeni bir nitelikte, alma niteliğinin dışında, ihsan etme niteliğinde doğmak zorundayız. Yani başka seçeneğimiz yok. Bu, doğa tarafından önceden programlanmıştır. Süreç devam ediyor! Ve bundan kaçamayız.

Bizleri bekleyen manevi doğumumuza doğru, birlikte çaba gösterelim.

Doğa, fetusu baş aşağı çevirir ve onu anneden dışarı iter. Yani bizler, dünyaya karşı tutumumuzu egoistten özgecile değiştirmeliyiz. Çevre bize yardım eder, ancak fetüsün kendisi doğum sırasında muazzam çaba gösterir.

Doğumdan önce baş aşağı dönmek, değerlerin kişiselden kolektife dönmesi demektir. Doğmak istediğim yeni dünyada, eski değerler (yemek, cinsiyet, aile, para, güç, bilgi) önemini yitiriyor.

Bağ, içinde yeni realitenin ifşa olduğu, en yüksek öncelik haline gelmekte.

Yaradan’ın darbeler gönderdiğinde, bununla O’nun iyileştirdiği yazılıdır. Bizim için egomuza darbeler göndererek, birlikte yakınlaşmaya özlemi sağlamak ve ona alan yaratmak için bizi zorlar. Ve bizler sadece darbelerin baskısı altında birbirimize yakınlaşabiliriz!

Ancak onları oldukları gibi kabul ederek ve anlayarak, zamanı hızlandırıyoruz ve acıyı hafifletiyoruz. Virüs iyileştirir!

Bu günlerde bir ıslah yapmak çok önemlidir. Dünya, yarın ne olacağını anlamadan, koşuldan koşula, kafa karıştırıcı durumlardan geçmekte. Bu, yüksek bir ilerleme hızına ve dünyanın nereye gittiğine veya nerede bitmesi gerektiğine dair anlayışımızın eksikliğine işaret ediyor.

Sadece Kabala, aydınlatılmış yolu gösterecektir.

Koronavirüs’ün yol açtığı kriz yeni bir dünyanın doğuşudur. Yeni dünyada doğuma hazırlanma sürecine, bir embriyo olarak girdik. Yaradan, Doğa hamile ve bizi doğurmalı. Bizler O’na yardım etmeli, bu sürece katılmalı, daha fazla birleşmeli ve doğum için hazırlanmalıyız.

Birleşerek, yeni doğan insanlığın bedenini inşa ediyoruz, sağlıklı bir şekilde doğmamız için birleşmeliyiz. Koronavirüs, manevi doğuma doğru ilerlememize ve sadece zorunlulukları bırakmamıza yardımcı oluyor. O, kriz için bir tedavidir, bir ceza değil. Yaradan’ın darbeleri, O’nun şifa vermesidir!

Manevi embriyo, -doğduğu Hasadim ışığında- annenin sularında yüzer. Sağlıklı bir embriyoda birleşirsek, merhamet denizinde, Hasadim ışığında olduğumuzu hissedeceğiz. Biz, ruh, embriyo büyüyecek ve yeni dünyayı anlamayı öğreneceğiz. Orada doğmadan önce!

Kabala bilimi doğanın iki zıt gücünün doğru kullanımını öğretir: alma ve ihsan etme, nefret ve sevgi. Hiçbir şey yok edilmemeli! Onları doğru bir şekilde birleştirir ve dengelersek, Yaradan’a benzerliğe ulaşacağız.

Dünyada gereksiz bir şey yoktur, sadece bu güçleri dengelememiz gerekir.

İbrahim (3500 yıl önce) öğrencilerine doğanın en yüksek yasasına göre yaşamayı öğretti, “Dostunu kendin gibi sev”, “Sevgi tüm günahları örter.” Bu yasalara uyulması, İbrahim’in grubunu, daha sonra bütün dünyaya yayılmış olan dünyanın diğer tüm uluslarından ayırdı. Ancak İbrahim’in grubu da 2000 yıl önce egonun içine geri düştü.

Doğal olarak bir çelişki içeriyoruz çünkü iki zıt niteliğe sahibiz: tüm egoizm, Yaradan’a zıt bir formdayken, kökümüz Yaradan’dan gelir. Bu iki zıt arasındayız ve onları birleştirmeye çalışıyoruz, ancak bu bağlantı çarpışma yoluyla gerçekleşir.

Yaradan’ın kıvılcımının yardımıyla bir Sözleşme yaparız. En düşük, en korkunç durumdan, mükemmel, ıslah olmuş Kli’yi inşa ederiz. Av’ın 9’u bütünüyle kırılmanın günüdür ve aynı koşul, insanın, ıslahın yeridir .“Karanlık ışık gibi parlayacak” ve böylece kendimizi yeniden hayata döndüreceğiz.

Koronavirüs egoist gelişimimizi durdurdu çünkü biz kendimizi durduramadık. Her şeyde Yaradan’ın yol gösteren elini görmeli ve olan her şeyin bir ıslah olduğunu ve dünyada kötülük olmadığını anlamalıyız.

Egom, onun yalnız faydalarını aradığım sürece, geleceği görmeme izin vermez.

Sevgi, korku ve inanç, bizi birbirine bağlayan ağın nitelikleridir. Gezegenin üzerinde, tek bir ağla bağlıyız. Hayal edelim ve onun gerçekten var olduğunu ve güce sahip olduğunu hissetmeye başlayalım. Bizi bu bağa uyandıran, bize güç veren ve bizi destekleyen Yaradan’dır.

Koronavirüs’ten alınan darbeler, nihayetinde tüm insanlığın boyun eğmesine, bastırılmasına ve sakinleşmesine, burada çalışan, istediğimizi yapmamıza: ne sağda ne de solda, izin vermeyecek bir Üst gücün olduğunun fark edilmesine neden olacaktır.

Üçüncü gücün – Yaradan’ın etkisine boyun eğmek zorunda kalacağız.

Dünya kötülükten kaçmaya çalışıyor, ama sadece kaçmamalıyız – iyiliğe ulaşmalı, Yaradan’ın ifşa olduğu ilişkiler inşa etmeliyiz. Günümüzün krizi, yeniden inşa etmek için, Yaradan’ın ifşa olduğu bir kab olacak, bağların ağını düzenlememiz için bir fırsattır.

Filed under: Birlik, Egoizm, Global Kriz, Kabala, Maneviyat, Yaradan - Twitter’da Düşüncelerim / 3 Ağustos 2020 için yorumlar kapalı

Yahudi Halkının Gelişiminde Üç Eğilim

Soru: Tarih boyunca, Yahudi halkında sürekli olarak üç ana eğilim ortaya çıkmıştır.

İlk eğilim, Tora’nın diasporadaki emirlerinin korunması ve sıkı bir şekilde yerine getirilmesidir. İkincisi, Yahudilerin asimilasyonu, etraflarını saran uluslara benzemeleridir. Üçüncüsü, küçük peygamber grupları, bilgeler veya Kabalistler (farklı dönemlerde farklı şekilde adlandırıldılar) kendi aralarında birliği sürdürmeye ve manevi metodolojiyi başkalarına aktarmaya çalışarak birliğin korunmasıdır. Bu eğilimler bugüne kadar var oldu. Bu tür farklı ideolojilerin temsilcileri birlikte var olabilir mi?

Cevap: Günümüzde, Yahudi halkı içindeki herhangi net bir bölünme hakkında konuşmak çok zor. Tabii ki, farklı eğilimlere ayrılan dindar Yahudiler de var.

Tüm bunlarla hiçbir ilgisi olmayan laik insanlar var, özellikle de zamanımızda, herkesin herkesle çok güçlü bir şekilde karıştığı bir zamanda. Onlar sadece sözde Yahudiler olarak doğdular ve bu temelde İsrail halkına aitler. Bundan geriye ne kalacağı söylenemez bile.

Dini ve laik insanlar arasında hala başka küçük gruplar da var.

Ancak genel olarak, bu sorun görünüşünü çok hızlı bir şekilde değiştiriyor. Kimse Amerikan Yahudilerinin bu kadar absorbe olunacağını, Amerikan halkıyla bu kadar karışacağını hayal etmiyordu. Bugün, dindar olmayan Amerikan Yahudilerin neredeyse % 70-80’i farklı dinden/ırktan olan kimselerle evli.

Soru: Bu sorunun Kabala açısından anlamı nedir?

Cevap: Kabala açısından böyle bir sorun yoktur.

Soru: Ancak tüm yaratılışın amacının birbirine karışmak olduğunu söyledik. Asimilasyon nedir?

Cevap: Manevi açıdan asimilasyon, gerçek, manevi Yahudilik fikrinin dünyanın diğer uluslarına nüfuz etmesidir. Ve onlar, Yahudiliğin, kendilerini ve tüm doğayı farklı bir şekilde, ihsan etme niteliğinde, bağ ve sevgi niteliğinde hissetmek için, insanın egoist doğasının üzerine, bu dünyanın doğasının üzerine yükselmekten ibaret olduğunu anlamaya başlarlar. Sonrasında tamamen farklı olaylar meydana gelir.

Soru: Yani birbiriyle karışma, kişinin, halkının herhangi bir dışsal geleneğini reddetmesi değil mi?

Cevap: Hayır. Bu sadece herkesin herkesle karışmasıdır. Burada özel bir şey yoktur, çünkü hem dindar, hem de dindar olmayan ailelerde ulusun birliğine, dayanışmasına dair hiçbir fikir yoktur. Karışma, sadece bir ulus içinde gerçekleşen çok ciddi içsel süreçleri göstermek için vurguladığımız bir gerçektir.

Filed under: Birlik, Egoizm, Kabala, Maneviyat, Yaradan - Birliğe Karşıtlık, Bölüm 4 için yorumlar kapalı

Soru: Yaradan kavramı çok belirsiz. Yaradan doğanın gücü mü, O üst ışık mı, O biz miyiz, bunların hepsi mi Yaradan?

Cevap: Yaradan, her şeyden önce meydana gelen her şeyin kaynağıdır. O, içinde var olduğumuz şeydir.

Yaradan, beni dolduran ve özgür irade denilen,  Yaradan’dan başkası olup olmadığını veya O’nun dışında başka bir şey olup olmadığını belirlememizi sağlan, tek nokta dışında, içimde işleyen her şeydir.

Soru: O, bir güç mü yoksa yasa mı?

Cevap: Yaradan hem bir güç hem de bir yasadır ve var olan her şeydir, bu da gücün ifşa edilmesinin birlik olarak hissedilebileceği anlamına gelir. Birlik, birleşmiş birçok güç olduğu anlamına gelir. Bütün bunlar kişi ile ilgili olarak ifşa olur.

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan - Yaradan Her Şeydir için yorumlar kapalı

Soru: Hayatın anlamı sorusu bireysel mi yoksa herkes için ortak mıdır?

Cevap: Hayatın kökünü anlamak herkes için ortaktır. Ama siz bireysel olarak fark ediyorsunuz.

Gerçek evrenin sonsuz, sınırsız olduğunu görmeye başlıyorsunuz ve siz de bu sonsuz, sınırsız hayatın içinde var oluyorsunuz. Bize görünenin dışında ölüm yoktur çünkü bu sadece bizim hayvansal koşulumuzun üzerine gelir. Daha yüksek koşul, hayvansal bedenin ölümünden etkilenmez.

Görüyorsunuz ki hayatın bilgisi, tüm doğayı yöneten gücün edinilmesindedir. Biz buna “Yaradan” diyoruz çünkü bizi yarattı. Fakat bu, dinlerde ima edilen şey değildir. Bu güç, tamamen net bir şekilde, tecrübe ederek elde ettiğimiz niteliklerin içinde edinilir. Etrafınızdaki her şeyin nasıl var olduğunu hissetmeye başlarsınız ve aynı zamanda bu seviyeye yükselirsiniz.

Bir insanın ne anlama geldiğini, cansız, bitkisel ve canlı dünyadan nasıl farklı olduğu size net hale gelir. Sonuçta, biz de dahil olmak üzere, onların hepsi küçük bir Dünyevi egoizm çerçevesinde var olmaktadırlar.

Ve eğer hayvansal egoizminizin üzerine çıkarsanız, o zaman bu dünyada, bu hayatta ebedi, mükemmel bir koşulu edinmeye başlarsınız. Ve maddesel var oluşumuz hiçbir şekilde bizi sınırlamaz.

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan - Üst Gücü Edinmek için yorumlar kapalı

Soru: Derslerinizden, bir insanın hayvansal, egoist bir doğası olduğunu anlıyorum. Aynı zamanda bizi özgecil doğamızın gelişimine götüren üst güç de vardır. Ancak, özgeciliği eylemde görmezsek, bu güce ulaşmak yine de mümkün müdür?

Cevap: Çok zor, neredeyse imkansızdır. Üst güçle gerçekten bağ kurmak için bir gruba ihtiyacınız var. Sizinle aynı gelişmeyi gerçekleştirecek, tercihen on kişiden oluşan küçük bir gruba.

Esas olarak, dışınızdakileri hissetmek için kendi içinizde ayrılmaz nitelikler geliştirmeniz gerekir. Bunu kendi türünüzle birlikte bir grupta yaparsanız, o zaman birbirinizle doğru bağ içinde, dış gücü yani Yaradan’ı algılamaya başlayan bu nitelikleri, tam olarak onlunuzda bulacaksınız ve O’nu aranızdaki bağda ifşa edeceksiniz.

Soru: Yaptığınız şey aynı zamanda insanlara hizmet etmenin belli bir yoludur, burada onlara Kabala yöntemiyle temas kurma fırsatı vermektesiniz. Başka bir deyişle, bu özgecil bir yoldur ve onlu ile sınırlı değildir. Bu on kişi olması gerekmediği anlamına mı geliyor? İnsanlık da olabilir mi?

Cevap: İster insanlık ister birkaç kişi olsun, buna yine de onlu denir.

Soru: O’nu tamamen anlayarak mutlakla bir tür bağa ulaşmak için çabaladığımız noktalardan biri olan bilgi, yolumuzun bir parçası mıdır?

Cevap: Evet. Bu, üst güçle tamamen bağ kurmak için, kendi güçlerinizi incelemenin ve doğru bir şekilde uygulamanın sonucudur.

Soru: Diğer bir nokta ise uyum bulmayı hedeflediğimiz nokta mıdır?

Cevap: Uyum sağlamak, bunun tam tersi durumda olduğumuz sürekli bir ifşa üzerine kuruludur. Bununla birlikte, özlem tam olarak uyum için olmalı; tüm güçleri, tüm nitelikleri, tüm düşünceleri birleştirilmiş bir bütün içine dahil etmelidir.

Soru: Bilgi yolunda ilerleyen bir kişi, başka bir Kabalistik hakikat biçimiyle karşılaşırsa, onun ilerideki hizmeti diğer insanların da onunla tanışabileceği bir alan yaratmakla ilişkili midir?

Cevap: Elbette. Bu genel ilerlemedir, dünyanın genel ıslahıdır, onun amaca doğru gelişmesidir. Ve amaç iyi güçler vasıtasıyla aramızdaki ayrılmaz bir bağdır.

Filed under: Egoizm, Kabala, Maneviyat, Yaradan - Bilginin Yolunda için yorumlar kapalı

Soru: Bağın hazzı bizim için cazip gelmiyor.  Neden?  Arzuların piramidine göre, bunun tam tersi olmalıdır.

Herkesin çemberlerde oturacağını ve sosyalleşeceğini söylediğinizde, kulağa şaka gibi geliyor.  Örneğin, cennet ve cehennem hakkındaki anekdotlarda cehennemde, hayatın şiddetli olduğu ve cennette her şeyin çok pastoral, sakin olduğu söylenir: huzurlu, keyifli, “manevi”.  Bu neden böyle?

Cevap: Bu bizim cennet ve cehennem hakkındaki fikrimiz değil, Kabala görüşüne göre cennet, insanlığın evrensel bağlantısı ve Şehina olarak adlandırılan, doğanın mükemmel, birleşmiş gücünün edinilmesidir.

Denir ki “Erdemliler oturur (yani onlar Katnut [küçüklük] koşulu içindedirler) ve birleşirler, Şehina’nın (birliğin görkeminin, mükemmelliğin, doğanın evrenselliğinin) tadını çıkarırlar.”  Bu, yaratılışın deneyimleyebileceği en büyük haz ölçüsüdür.

Ben kimseyi bana çekmeye çalışmıyorum.  İnsanların yaşamalarına ve sahip olduklarının tadını çıkarmasına izin verin.

Ama en azından bir insanın, hala bu dünyada yaşarken anlayabileceği gerçek bakış açısını ifade etmek istiyorum.  Bu insanın gücü dâhilindedir.  Ve ona bunu teklif ediyorum.

Soru: Bu, doğa tarafından, insanların bu tür tekliflerle cezbedilmemesi için özel olarak mı böyle yapılır?

Cevap: Kesinlikle.  Böylelikle bilinçli olarak buna doğru geliyoruz, gerçeği ortaya çıkarmak için soruyoruz, talep ediyoruz ve yatırım yapıyoruz.

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan - Bu Dünyada Yaşarken Cennete Ulaşın için yorumlar kapalı