Birbirimize karşı içsel tutumumuzu değiştirmeliyiz: kendimize faydayı başkalarına fayda sağlamaktan önce tutan doğuştan gelen egoist tavrımızdan, kendi yararına değil başkalarına fayda sağlamaya öncelik veren yeni bir özgecil doğaya doğru. Bunu yapmak, bizi doğanın özgecil ve birbirine bağlı formuyla dengeye götürür, bu da doğada barınan pozitif gücü birbirimizle kurduğumuz yeni özgecil bağ zincirlerine davet eder ve bu suretle sonsuzluğa ve mükemmelliğe ulaşırız.

Odaklanmamız gereken tavrımızın içsel değişimi yerine, egoist doğamız dışındaki her türlü şeyi değiştirmeye odaklanıyoruz: herhangi bir uyum veya dengeye ulaşamamak ve bunun yerine giderek dengesizleşmek ve bölünmek, sonuç olarak bir acı birikimi yaşamak.

Birbirimize karşı tavrımızın içsel olarak değişmesi, eğitim gerektirir – bugün sahip olduğumuzdan farklı bir eğitim. Eğitim, çevresel etkilerimizi, egoist doğamızı özgecil karşıtına değiştirme arzusuna ulaşacak şekilde düzenlemek anlamına gelir. Başka bir deyişle, toplumdaki özgeciliğin düzenli pozitif örneklerine tanık olarak ve insan doğasının ve genel olarak doğanın nasıl çalıştığını daha iyi anlamamızı sağlayan bilgeliği öğrenerek ve kendimizi bu kaderci egoizmden özgeciliğe geçişe doğru yönlendiren evrimsel bir eğilimle nasıl hizalanacağımızı öğrenerek. doğamızda bir değişiklik yapmaya başlayabiliriz.

Bu bencillikten özgeciliğe geçişi yaşarsak, insan ilişkilerimizde, doğayla, aileyle, işle, kültürle, bilimle ve kelimenin tam anlamıyla faaliyetin her alanında büyük bir dönüşüm ve yükselme görürüz. İçsel değişimlerimizin bir sonucu olarak hayatımız tamamen olumlu bir forma dönüşür. Bu nedenle, sonunda hepimizin geçmesi gereken içsel değişim hakkında eğitime ve teşvik etmeye yardımcı olmaya odaklanmalıyız.

Eğitim olmadan, böyle bir içsel değişimin gerçekleşmesini bekleyemeyiz. Bunun yerine, birbirimize karşı tutumlarımızın dışında her türlü değişikliği yapmaya çalıştıkça, ıstırabın birikmesini bekleyebiliriz, bu da bizi eninde sonunda bir içsel değişim aramaya yöneltecektir. Ancak ikincisi, sadece artan çaresizlik ve çaresizliğe yol açan istenmeyen ve talihsiz bir süreçtir ve günümüz dünyasında büyük ölçüde yaşadığımız süreçtir.

Dolayısıyla yeni bir eğitim temeli kurarak sıfırdan başlamamız gerekiyor. Doğanın nasıl çalıştığını, doğadaki yerimizi, gelişmenin amacını ve planını ve bu amaç ve plana uyumlu bir şekilde nasıl uyum sağlayacağımızı açıklayan bağ kurma bilgeliği, birbirimize karşı içsel tutumlarımızda bir değişikliği etkilemede artandır. Ancak, böyle bir eğitimin başarılı olması için, parçası olduğumuz bir çevre gibi işlemesi gerekir.

Doğamızın egoistten özgeciliğe geçişini sağlayan çevre, bize en uygun koşulları, doğru miktarda ısıyı sağlayan ve sonunda bizi yeni bir forma sokmak için ihtiyaç duyulan koşullara kendini ayarlayan bir kuluçka makinesine benzer şekilde çalışmalıdır. Başka bir deyişle, böyle bir ortamın insanların arzularına uyması gerekir; hiçbir şekilde zorlayıcı veya baskıcı olmamalıdır; ve bağlılık ve katılım yoluyla doğanın daha derin özgecil işleyişi hakkında bilgi edinmeleri için insanlara ilham vermelidir.

Filed under: Egoizm, Toplum - “Neyi Değiştirmeliyiz? Ama Neyi Değiştiriyoruz?” (Quora) için yorumlar kapalı

Soru: Marina size şöyle yazıyor: “Başkalarını dinleme ve duyma yeteneğimi kaybettiğimi dehşetle anlıyorum. Ama buna sahiptim. Onu geri kazanmak mümkün mü?”

Cevap: Gerek yok. Tüm insanları duyman ve dinlemen gerektiğini düşünmüyorum.

Önce kendi içimizde ihsan etme konusunda nasıl düzgün çalışacağımızı öğrenmeli ve sonra insanları dinlemeye başlamalıyız. Ancak sadece dinlemeye başlarsanız, onların sorunlarıyla dolacaksın. Onların ıstıraplarıyla hasta olacaksın ve bundan da bir hayır gelmeyecektir.

Soru: O halde insan önce kendini başkalarını dinlemek için hazırlamalı mı?

Cevap: Evet. Çok iyi bir algılama sistemine, bilginin doğru işlenmesine, bu işlemenin sonucundan doğru geri bildirime sahip olmak gereklidir ve o zaman başkalarına doğru bir şekilde, düzgün bir şekilde davranabileceksiniz, birleşebilecek, tedavi edebilecek ve yardım edebileceksiniz. Aksi takdirde, ne yapacaksınız ki? Oturup ağlayıp her zaman empati mi yapacaksınız? Kimsenin buna ihtiyacı yok.

Soru: Yani sadece gerçek bir amaç varsa (birine yardım etmek) kişi o duruma ulaştığında, o zaman duyacak ve dinleyecek mi diyorsunuz?

Cevap: Evet. Bu nedenle, diğer insanlarla olan bağımız, perde, Machsom, sınır adı verilen koruma yoluyla inşa edilir. Bu bir kalkan gibidir. Kendime ve başkalarına karşı çok sertleşirim ve onlardan ne aldığımı, onlara ne verdiğimi vb. çok ciddi bir şekilde sıralamaya başlarım.

Bu, kendine karşı katılık ve başkalarına karşı katılıktır, böylece onlar da dağılmadan doğru bir şekilde anlaşılmaya başlarlar. Bu, kibar olmak anlamına gelmez; bir ıslahtır. Bu çok, çok önemlidir. Her şey düşünülmeli, net bir şekilde tartılmalı ve ortak hedefe, doğru bir şekilde yönlendirilmelidir.

Buradaki sonuç çok basittir, var olma hakkına sahip olan herhangi bir doğru gelecek, insanlar egoizmlerinin üzerine çıkıp tamamen yeni bir sistem, yeni bir iletişim ağı ve aralarında etkileşimler yaratmak için birlikte çalışmaya başladıklarında yaratılabilir. O zaman tüm sorunlar ortadan kalkar ve insanlar tamamen yeni bir topluma dahil olur.

Soru: Peki Marina diğer insanları ne zaman duyabilecek ve dinleyebilecek?

Cevap: Aralarında doğru, karşılıklı ve yeni iletişim olduğunda, o zaman başkalarını duyabilecektir. Herkes sadece diğeri için, herkes için çalışır ve her şey insanın kişisel, özel egoizminin üzerine çıkar.

İnsanlar bu koşula ulaşacaklar. Bu doğanın gerekliliğidir! Duygusal olmak, inançlı olmak zorunda değilsin, öyle bir şey değil. Ya o, ya da hiçbir şey olduğunu önümüzde göreceğiz.

Soru: Neden onu bu kadar üzüyor? Şöyle yazıyor: “Bu hediyeyi kaybettiğimi dehşetle anlıyorum.”

Cevap: Bunun nedeni egoizmden kopmaktır. Ama bunu herkes yapmalı ve uzun süre onun içinde olmalıdır. Ta ki kişi “bu kadar, bu kapıyı kapatıyorum, bununla hiçbir ilgim yok, eylemlerimi ve ilişkilerimi başkalarıyla sadece onlar için paylaşıyorum, kendim için değil” sonucuna varana kadar.

Böyle bir paradigmaya, böyle bir ilişkiye geçtiğimde hemen kendimi özgür hissetmeye başlarım! Bu geleceğin toplumudur.

Filed under: Egoizm, Uncategorized - Başkalarını Duymak Nasıl Öğrenilir? için yorumlar kapalı

Soru: Korona virüs ile yaşamak ne anlama geliyor? Öyle gözüküyor ki egomuz her şeyle nasıl başa çıkacağını biliyor.

Cevap: Hayır, bize karşı işleyen bir biyolojik hastalık olduğundan Covid ile yaşamayı başarmak gibi bir şey söz konusu değil. Eğer bu savaşta doğru bir şekilde bağ kurarsak, bu bizi virüsün içindeki egonun ıslahına yönlendirecektir ve o zaman gerçekten başarılı olacağız.

Yaradan’ın bizi biyolojik bir virüsün saldırısı vasıtası ile nasıl düzelttiğini ve etkilediğini görmek çok ilginç.

İnsalık hala olanlarla nasıl ilişki kurması gerektiğini anlamıyor. Bizim açıklamamız gerekiyor ki, her şey doğadan geliyor ve virüs, biyolojik seviyede, cansız, bitkisel ve hayvansal seviyelerde doğru bağın eksikliğini simgeleyen olağanüstü büyük bir etkendir.  Hayvansal seviye, manevi seviye ile ilişkilidir. Manevi seviye, konuşan olarak adlandırılır ama biz manevi seviyeye bu sıçramayı hala yapmıyoruz,  bu yüzden de virüs işini yapıyor ve bizi buna itiyor.

Eninde başka seçeneğimiz olmadığını ve yalnızca hepimiz birlikte çalışarak Corona pandemisini ortadan kaldırabileceğimizi anlayacağız. Dahası, virüsle ancak karşılıklı çalışma yoluyla başa çıkabileceğimizi anlamalıyız; virüs bizi birbirimize karşı güzel, doğru bir şekilde bağ kurmaya zorlayacaktır.

Filed under: Egoizm, Global Kriz - Koronavirüs Rutini için yorumlar kapalı

Patlamalar sadece bazı insanlara özgü değildir, aynı zamanda cansız, bitkisel ve hayvansal doğa seviyelerinde, sakin bir duruma yol açmak için gerginliğin patladığı birçok olay vardır.

Örneğin, volkanik patlamalar, yer altında çok fazla gerginlik biriktikten sonra ve artık iç gerginliği korumanın imkansız olduğu bir duruma ulaştığında ortaya çıkar. Dış kabuk artık içindeki gerilimi tutamaz ve sonra volkanik lavların ve küllerin yeryüzünden nasıl püskürdüğünü görürüz.

Bu, doğanın cansız, bitkisel ve hayvansal seviyelerinde ve ayrıca insanlarda da bu şekilde çalışır. İnsanların, karmaşık bir sosyal etkileşim ağı içinde yaşamaları nedeniyle, doğanın geri kalanından daha fazla patlama yaşaması için pek çok nedeni vardır. Genel olarak, her türlü sorun ve acıyla bizi sürekli etkileyen kapalı bir sistem içinde yaşıyoruz ve Sürekli büyüyen arzularımızın gerilimi, sosyal etkileşimlerimizden belirli bir miktarda gerilimle birleştiğinde, o zaman, aile içinde kişisel düzeylerde veya kamusal patlamalarda, sosyal düzeylerde ve hatta belirli devlet veya devlet dışı aktörlerin şiddet uyguladığı ulusal düzeylerde olsun, artan bir patlama ihtiyacıyla karşılaşırız.

Böyle bir gerginliği yatıştırmak şöyle dursun, artık onu tutamadığımızdan yanardağ örneğine benzer patlamalar yaşarız. Bazı insanların iç gerginliklerini azaltma yeteneğini görmelerinin tek yolu budur. Bazı insanların çok fazla stres altındayken gerginliği azaltmak için bağırdıkları veya koşmaya gittikleri örnekler vardır, çünkü aksi takdirde gevşeme eksikliği kalp hastalığı veya diğer sağlık komplikasyonları gibi başka sorunlara yol açabilir.

Kısacası, egomuz –başkalarının ve doğanın pahasına zevk alma arzusu– ne kadar büyürse, patlamalara o kadar meyilli oluruz, çünkü arzularımız giderek daha fazla tatmin olmak ister ve bu tatmini sağlamanın koşulları daha da zorlaşır ve giderek daha fazla insan kendilerini sakinleştirmenin belirli bir tür patlamadan başka bir yol görmez.

O zaman insan egosunu evcilleştirmenin, ona aradığı sakinliği vermenin önemini görebiliriz. Egomuz ne kadar büyürse, egoist benliklerimizin kötü doğasını tanıma durumuna o kadar yaklaşırız ve doğayla denge ve uyum içinde olan yeni bir özgecil doğaya geçişten geçmeye daha istekli hale geliriz.

Filed under: Egoizm, Hayat, Toplum - Neden Bazı İnsanlarda Patlamalar Oluyor? için yorumlar kapalı

Delta ile henüz işimiz bitmeden, işte Omicron geliyor. Yeni Koronavirüs türünün beş kat daha bulaşıcı olduğu söyleniyor, ancak aşılı kişilerde ciddi hastalığa neden olduğuna dair henüz bir kanıt yok. Doğanın hassasiyeti şaşkınlık verici. Yetenekli bir yargıç gibi, günahlarımız için bizi cezalandırıyor. Bununla birlikte, bu intikamcı bir Tanrı’nın gazabından çok, bir okul müdürünün öğretici öğütlerine benziyor. Onun dersi birliktir. Öğrenmeyi reddettiğimiz ölçüde, öğüt veren virüs daha kararlı hale gelecektir.

Medeniyetin başlangıcından beri, doğayı alt etmeye çalıştık. Bu, annesini alt etmeye çalışan bir fetüs kadar akıllıca. Fakat kendi gözlerimizin dışında aslında hiçbir zaman akıllı olmadık.

Yani tüm doğa uyumlu bir şekilde çalışırken, kuralları koyma girişimimizde ona katılmak yerine her sürece müdahale ediyoruz, işlerin doğal düzenini bozuyor ve onu rahatsız ediyoruz. Bir makine sen onu bozduktan hemen sonra çalışamayacağı için, işler düşündüğümüz gibi gitmediğinde, onu düzeltmeye çalışıyor ve üstün zekamızı kanıtlıyoruz.

Bu “beceriler” doğanın iç içe geçmiş ipliklerini çözüyor, hepimizi bir arada tutan örgüyü parçalıyor ve deneyimlediğimiz sayısız olumsuz olayı tetikliyor. Bu olumsuz olayların en yenisi Covid’dir, ancak doğanın temel kurallarını – karşılıklılık ve denge – görmezden gelmeye devam edersek, bu sonuncu olmayacak ve kesinlikle doğanın atacağı en kötü “tokat” olmayacaktır.

Eğer gidişatı değiştirmek ve durumumuzu gerçekten iyileştirmek istiyorsak, işe tavrımızla başlamalıyız. Ben merkezli bir tutumu sürdüremez ve bunun toplumun iyiliği için tasarlanmış bir çevrede çalışmasını bekleyemeyiz.

Doğa ayrılmaz bir bütündür. Parçaları birbirine bağlıdır. Bir parça işlevsizse, tüm doğa işlevsizdir. Bu nedenle doğa, sadece şu ya da bu hayvan, bitki veya mineral türlerinin değil, tüm unsurlarının iyiliğini korur.

İnsan dışında tüm türler bu karşılıklılık yasasına uyar yani doğadaki tek işlevsiz unsur bizleriz. Başka bir deyişle, deneyimlediğimiz tüm olumsuz olaylar, benmerkezci zihniyetimiz tarafından yaratılan kendi yaptıklarımızdır.

Bu nedenle, iyi bir hayat yaşamak için gerçekliğin kendisinde hiçbir şeyi değiştirmemize gerek yok; düşüncemizi değiştirmemize gerek vardır. Bireysellik yerine birliği düşünürsek, kendimiz dahil herkese fayda sağlamış olacağız. İnsanlığın ve doğanın refahını kendi refahımızın ayrılmaz bir parçası olarak görürsek, gerçekliği gerçekte olduğu gibi göreceğiz ve eylemlerimiz aynı derecede başarılı olacak. Kolektif olarak inşa edilmiş bir dünyada gelişmenin tek yolu kolektif bir zihniyettir. Mevcut tavrımız kıyametten başka bir şey getirmeyecektir.

Filed under: Birlik, Egoizm, Global Kriz - “Omicron, Doğanın Açıkca Tokatıdır” (Linkedin) için yorumlar kapalı

Soru: İhsan etme gücü Yaradan’ın niteliğidir. Kli (kap) vardır ve Klipot (saf olmayan arzular) vardır. Klipotlar egoizmdir. Peki Kli’nin doğası nedir?

Cevap: Kli’nin doğası ıslah olmuş egoizmdir. Başlangıçta Kli yoktur, yalnızca ve tamamen egoizm vardır. Islah edebildiğimiz şey bir Kli haline gelir yani Yaradan’a benzeyen ve ihsan etmeye muktedir, kendini aşan bir arzu.

Bu arzular bizde yükselişlerde, düşüşlerde ifşa olur, bazen bizden uzaklaşırlar, bazen bize yaklaşırlar vb. Biz bu arzularla uğraşıyoruz.

Grup bize, onun içinde eğitilebilmemiz ve elimizden geldiğince egoizmimizi aşmamız için verildi. Kendimizi aştığımız ölçüde, Yaradan’ı içimizde hissetmeye başlarız.

Filed under: Egoizm, Maneviyat, Yaradan - Egoizmin Üstüne Yükselmek için yorumlar kapalı

Herhangi bir arzuyu kendi iyiliğim için değil, başkaları için kullanmak her zamanki arzularımın içinde yaşamak istemediğim, ancak doğanın bir sonraki derecesine, alma yerine ihsan etme durumuna yükselmek istediğim tamamen farklı bir varoluştur.

Soru: Doğadan aldığım arzularımı kısıtlamak ve başkalarının arzularını yerine getirmek zorunda olmamın sebebi nedir?

Cevap: Bu doğanın programıdır, içinde var olduğumuz iki derecedir. Birinci derecede doğarız ve gelişiriz ve bu bizim egoizmimizin koşuludur. Ancak, yavaş yavaş ondan çıkmalı ve tersi duruma geldiğimiz bir sonraki dereceye yükselmeliyiz ve arzularımızı kendimiz için değil sadece başkaları için kullanmalıyız.

Filed under: Birlik, Egoizm, Tabiat - Kendi İyiliğim İçin Değil için yorumlar kapalı

Yorum: Bilge insanlar vermenin gerektiğini, arzuları kısıtlamamız gerektiğini söylüyorlar.

Cevabım: Öyleyse neden yapmıyorsun? Çünkü bu bilge insanlara inanmıyorsun.

Yorum: Hayır, aslında zor olduğu için. Biz insanlar bunu yapmaya çalışıyoruz. Bazen arzularımızı kısıtlamak işe yarasada, çoğu koşulda işe yaramıyor.

Cevabım: Bu gerekli olan, ihtiyaç duyulan, faydalı olandır. Ama bu her durumda karşılaştığımız bir görev mi yoksa bundan kaçınabilir miyiz? Burada birçok soru var. Neden kendimi, doğamı değiştirmek isteyeyim? Sonunda bundan kazancım ne?

Yorum: Manevi dünyanın ifşası.

Cevabım: Manevi dünyanın ifşası ne anlama geliyor? Kendi içindeki herkes için ihsan etme ve sevgi niteliğini ortaya çıkarmaktır, manevi dünyayı ifşa etmenin anlamı budur.

Dünyamızı egoist arzumuzda ifşa ederiz ve çevremizde gözlemlediğimiz şeyleri bu arzuda görürüz. Bana dahil olan ve egoizmimi dolduran her şeye “bu dünya” denir. Kim daha fazla egoizme sahipse bu dünyayı büyük hisseder. Çocuklar, hayvanlar ve bitkilerinki gibi küçük egoizme sahip olanlar bu ölçüde, egoizmi hisseder. Yani manevi dünya sadece ihsan etme ve sevgi niteliğinde hissedilir.

Bunu düşünmemiz gerekir: “Bundan ne elde edeceğim?” Sonuç olarak, sevgi ve ihsan etme niteliklerini, manevi nitelikleri takdir etmem ve saygı duymam gerekir. Ve eğer ne kadar önemli, gerekli olduklarını görürsem -kendim için değil, dünya için, başkaları için çünkü kendimi düşünmemeliyim- o zaman gerekeni yaparım.

Sevgi kendini değil, başkalarını sevmektir. Eğer diğerlerini iyi hissettirmek için her şeyi yapmak istersem, onları kendi iyi niteliklerimle, hislerimle, arzularımla doldururum.

Komşunu sevmek demek, dünyadaki her insanı komşun yapmak ve ona kendine verdiğinden daha fazlasını vermek demektir.

Filed under: Birlik, Egoizm, Maneviyat, Sevgi - Manevi Nitelikleri Takdir Etmek için yorumlar kapalı

Soru: Sık sık, kişinin kendisi için isterse, bunu yaparak ruhuna zarar verdiğini söylüyorsunuz.

Yaradan’dan kaderimi değiştirmesini istemeye değer mi?

Cevap: Ne için? Gerektiği gibi davranın, giderek daha iyi olmaya çalışın ve o zaman Yaradan’ın Kendisi her şeyi değiştirecektir. Siz O’nun kurallarına uymaya çalıştığınız ölçüde, O da sizinkine uyacaktır.

Soru: Diyelim ki bir seçim yaptım ve Yaradan’ın niteliğini edindim, O’nun niteliklerinde hala O’nun gücü altında mı olurum?

Cevap: O’nun değil kendi niteliklerinizin. O’nun doğasını alıyorsun. Senin oluyor. Bu durumda, kendi gücünüzü ve kendinizi gerçekleştirme fırsatını elde edersiniz. Ve zaten kendi gücünüz altındasınız, O’nun  değil.

Egoist doğanın üzerine çıkarak, özgecil doğanın yardımıyla kaderinizi kontrol edersiniz ve böylece sonsuza kadar en iyi durumda var olursunuz.

Filed under: Egoizm, Maneviyat, Yaradan - Yaradan’ın Doğasını Edinin için yorumlar kapalı

Soru: Birçok psikologla konuştum ve psikolojideki sorunun ne olduğunu anlamaya çalıştım. Egoizmi yönetme yöntemleri bulmanın çok zor olduğunu söylüyorlar çünkü özellikle günümüzde ego sürekli büyüyor.

Kabalistler, egoizmin sürekli büyüdüğü gerçeğiyle nasıl başa çıkıyor? Bunu nasıl dengeleyebiliriz?

Cevap: Kabalistler, egoizmi dengelemeye gerek olmadığını, onunla hiçbir şey yapmaya gerek olmadığını söylerler. Sadece ihsan etme ve sevginin niteliğine hakim olmak için her zaman çalışmanız, egonun üzerine çıkmanız ve onun seviyesinde kalmamanız gerekir. Kabala’nın yaklaşımı budur.

Egoizmin üzerine ihsan etme, sevgi, bağlantı, etkileşim ve birbirimizle iletişim niteliğine doğru yükselerek, egoizmin ne kadar çeşitli olduğunu, ne kadar güçlü olduğunu ve onunla başa çıkmanın bizim için ne kadar zor olduğunu anlamaya başlarız.

Ama aynı zamanda içimizde egoizme zıt olan nitelikleri de açığa çıkarırız. Ve o zaman, egoist ve özgecil niteliklerin birleşimine dayanarak, hem psikolojiyi hem de Kabala bilimini anlayabiliriz.

Filed under: Egoizm, Kabala - İhsan Etme ve Sevgi Niteliğinde Ustalaşmak için yorumlar kapalı