En yakın gelecek herkese her şeyin parçalanacağını gösterecektir. Çünkü hepsi ego üzerine inşa edilmiştir. Doğa bizi EGO’nın ahlaksızlığını tanımaya ve onu inşa kuvveti olarak iptal etmeye zorlayacaktır.

Karantinadan sonra hayata dönerken, dünyanın integral doğasını ve içsel birliğini koruyarak onun yeni formuna gelmeliyiz. Herkes kendi refahını önemsemeye devam ederse, mutluluklarını başkalarının pahasına inşa ederse, sorunlar hepimize bir bumerang gibi dönecektir.

“Son nesil”in, birleşik entegre insanlık sistemine giriyoruz. Açılan integral formunu doğru kullanmayan biir, dünyayı bir ülke, bir ulus olarak görmez – kaybedecektir. Kendimizi diğerlerinden ne kadar çok ayırırsak, o kadar çok kaybederiz.

Çeşitli safhalarda ifşa olan negatif kuvvetler, insanlığın ilerlemesinin arkasındaki nedenlerdir. Onların işlevi, insanlığı gelişiminin son aşamasına, hatasız veya eksik safhaya getirmektir. (Baal HaSulam, “Ulus”)

Gelişim yasasını kendi ellerimize ve kontrolümüz altına almak daha iyidir, çünkü bu şekilde bugünden itibaren doğal gelişimin bizim için sakladığı tüm ızdırapları önleyebiliriz. (Baal HaSulam)

Evrim, doğayı çeşitliliğe ve bireyselleşmeye doğru iter ve çatışmaya yol açar. Çözüm, daha gelişmiş bir düzeyde işbirliğinde yatmaktadır. Dünyayı “küresel bir köye” dönüştürme süreci tesadüfi değildir, bu evrensel bağlantılı olmaya doğru medeniyetin gelişmesidir.

Filed under: Baal HaSulam, Egoizm, Maneviyat - Twitter’da Düşüncelerim / 6 Mayıs 2020 için yorumlar kapalı

Kırık parçaları bir sistemde birleştirirsek, karşılıklı bağı keşfedeceğiz ve sevgi ve bağlılığın gücünü ifşa edeceğiz.

Yaradan’ı değil bir virüs gördüğümüz sürece, bu insanlığın yanlış gelişiminin bir işaretidir. Yaradan içimizde O’nu anlama, Onu birlik ve ihsan etme gücü olarak ifşa etme uyandırır.

Doğanın yasalarına boyun eğdirebileceğimizi düşündük. Bugün yanlış yaptığımız belli oluyor. Doğa bizden daha güçlüdür ve yasaları dokunulmazdır. Karantina ve kısıtlamalarından yeni bir hayata ancak doğanın yasalarını anlayarak ve onlara göre çalışmaya başlayarak geçebiliriz.

Bir hissizlik safhasına düşebilirim, ancak onluya düşerek, onu Yaradan’dan geldiğini kabul edebilir, Malhut’un karanlık safhasını parlak bir Keter’e dönüştürebilirim. Dünya güzel!

Siyah bir safhayı, onun karanlığıyla parlayan manevi olarak kabul ederim. Yaratan karanlıkta, egonun üstünde bağ sunar. Bu yüzden onu sevinçle kabul ederim.

Çalışma, sevinç içinde olmalı, sanki ıslahın sonunu hak etmişim gibi. Böylece ıslahın ışığı çekilir. İfşadaymış gibi sevinirim …

Bana neyin hoş olduğunu ya da neyin olmadığını hissetmek istemiyorum. Bu bağlılıktan kopmaya, onun üzerinde yükselmeye, gerçekliği başkaları için iyi ya da kötü olana göre değerlendirmeye çalışıyorum. Böylece dışımdakileri görmeye başlayacağım. Mantık üstü inançla.

Kendinizden çıkın ve üst dünyayı hissedeceksiniz.

Üst dünyayı edinen Kabalistler, onun burada var olduğunu söylüyorlar. Hiçbir yere uçmamıza gerek yok. Üst dünya “burada bizimle”. Gerçeği dar bir parametreye göre algıladığımız için sadece bunu hissetmiyoruz: bu kendimi iyi mi kötü mü hissettiriyor?

Dünyanın integral doğası tezahür ediyor!

Koronavirüs, herkese karşılıklı garantinin güzel sözlerden daha fazlası olduğunu netleştirdi. Her biri diğerini enfekte edebildiğinde, birbirimiz için habersiz garantör oluruz. Bütün insanlık, karşılıklı bir sorumluluk sistemi oluşturur.

Zohar Kitabı: “Tıpkı insan vücudunun hiyerarşik bir yapıda organlara bölünmesi, birbirinin yardımıyla düzeltilmesi ve birlikte tek bir organizma içermesi gibi, bütün dünya için de böyledir: dünyaların tüm canlıları hiyerarşik bir yapıda organlardır. Tamamen düzeltildiklerinde gerçekten tek bir bütün olacaklar. ”

Herkesin başkalarından bağımsız olarak faaliyet gösterdiği bireyselleştirilmiş bir dünyadan, aniden ve farkında olmadan Koronavirüs bizi, herkesin sağlık, çevre, ekonomi politik, toplum sistemleri aracılığıyla birbirine bağlı olduğu yerde yeni, küresel ve ayrılmaz bir dünyaya geçirmeye yardımcı oldu.

Filed under: Dünya, Egoizm, Kabala, Maneviyat, Yaradan - Twitter’da Düşüncelerim / 5 Mayıs 2020 için yorumlar kapalı

Egoizm üzerindeki herhangi bir çaba, çabalar üst ışığın ifşası için bir yer haline olmak adına bir dereceye birikinceye kadar, manevi çalışmada bir adımdır. Çaba, alma arzusunun ihsan etme arzusuna dönüşen bir parçasıdır.

Dolayısıyla ego arzuları ortaya çıkarırsa, mantığın üzerine çıkarılmalıdır.

Islahın sonunda, herkes mantık üstü inanca, karşılıklı ihsan etmeye ve tek bir sistem olmaya yükselecek.

Virüs bizden alma kuvveti, egoizmden; ihsan etme kuvvetine, mantık üstü inanca yükselmemizi talep eder, dolayısıyla ihsan etme kuvveti, alma kuvvetinin üzerinde olacaktır. Böylece bizler Yaradan’ın doğasını kazanır ve O’nunla bir oluruz.

Eğer aramızdaki yakınlığı uygulamıyorsak, o zaman aramızda sevgi yerine – koronavirüsü ifşa ederiz. Virüs bizi birbirimizden ayırır, birbirimize yaklaşmaya hazırlıksızlığımızı gösterir. Bu darbe ile bizi iyileştirir ve ne yapmamız gerektiğini gösterir …

Herkesi hesaba katmadıkça en küçük hareketi yapmam yasak.

Tek mekanizma içinde birbirine bağlı on dişli çark olduğunuzu düşünün, her birinin döndükçe diğerlerini çevirir. Dönmeden önce, dolayısıyla herkesi nasıl çevireceğimi ve bunun herkese fayda sağlayıp sağlamayacağını düşünmeliyim.

Dünyada büyük değişiklikler görmek üzereyiz. Dünya dönüyor, Son Nesil’in koşullarına adapte olarak – yavaş yavaş bize farklı yönlerini göstererek. Bu, bugün yaşayan bir insan için zor ve kafa karıştırıcıdır, olan bitenin amacını ve dünyanın hangi formu üstleneceğini bilmemek.

Herkes eski düzene veya safhaya uymamız gerektiğini düşünüyor. Ama bu yeni bir virüs getirecek …

Yeni safhaya geçiş ilk kez gerçekleşiyor ve bu yüzden zorlayıcı, çünkü hepimiz, bir iletim cihazındaki dişli çarklar gibi – ortak bir bağlantıya dahiliz- bilinçli olarak ki bu daha önce böyle değildi. Ve ne yapacağımızı bilmiyoruz.

Filed under: Dünya, Egoizm, Global Kriz, Kabala, Toplum - Twitter’da Düşüncelerim / 1 Mayıs 2020 için yorumlar kapalı

Soru: Çalıştaylar sırasında ıslah eden ışığın gücü nereden gelmektedir? Geçmişteki Kabalistler neden çalıştayları kullanmadılar?

Cevap: Geçmişteki Kabalistler farklı bir yöntem kullandılar. Onların da onluları vardı ama aralarındaki bağ üzerine, aktif olarak kendi derinliklerine inme üzerine çalışmadılar.

Ari, Ramhal ve diğerlerinin grupları kural olarak beş ila altı kişiden oluşuyordu ve onlar oturdular ve sessizce çalıştılar.

Bizim zamanımız çok farklı. Bu sadece Kabalistler düzeyinde değil, tüm dünyada da belirgindir. Kıtalar arasında yakınlaşmaya, geçmişte bile düşünemediğimiz kongre ve toplantılar düzenlemeye zorunlu bırakılıyoruz.

Soru: Şimdi zamanların farklı olduğunu söylüyorsun. Sonsuz bir metodoloji ile ilgili olarak bunun önemi nedir?

Cevap: Hayır. Metot değişir.

Kli, – içsel ve daha egoist katmanlarını sürekli keşfederek ıslah ettiğimiz “Adem’in ruhu” olarak adlandırılan bu muazzam alan, yavaş yavaş değişiyor. Bunu dünyamızda da görüyoruz: egoizm daha saldırgan, daha açık ve cesurca tezahür etmekte.

Soru: Buna göre, ıslah eden ışığı çekme ilkesi değişiyor mu?

Cevap: Egoizmin daha derin katmanlarını aydınlatan güçlü bir ışık çekiyoruz. Onu ıslah etmeye, onun üzerinde bağ kurmaya, bir şekilde onu düzenlemeye çalışıyoruz ve buna bağlı olarak, ışığın aydınlatmasını daha da arttırıyoruz. Bu, bir çember içinde olur.

Filed under: Egoizm, Kabala, Maneviyat - Derin Islah Zamanı için yorumlar kapalı

Soru: Birisi gruba coşkuyla gelip, bir süre sonra bir sebepten dolayı ayrılırsa, kalpteki noktaya ne olur? Kalpteki noktasına ne olduğunu görmek mümkün müdür?

Cevap: Elbette. Ne yazık ki, böyle durumlar var. Birisi gruptan ayrılırsa, bu en düşük dünyaya geri döndüğü ve manevi ilerlemeyi reddettiği anlamına gelir. Kural olarak bu,  gururunun, dostlarının önünde kendisini alçaltmasına ve gruba katılmasına izin vermemesinden kaynaklanmaktadır.

Grup ona ne kadar düşük, küçük veya önemsiz görünse de, kendini alçaltması, içine girmesi ve eşit veya daha düşük bir seviyede herkesle birlikte olması gerektiğini anlamalıdır.

Rabaş’ın gruba dahil olma hakkında yazdıklarını okuyun.

Filed under: Egoizm, Grup, Kabala, Maneviyat - Birisi Gruptan Ayrıldığında için yorumlar kapalı

Yorum: Genesis kitabı, insanların Babil kulesini nasıl inşa ettiklerini anlatmaktadır: Onu yüksek inşa ettiler. Tuğla taşıyanlar kulenin doğu tarafından yukarı çıktılar ve aşağı inenler kulenin batı tarafından aşağıya indiler.  Ve eğer biri düşüp öldüyse, ona aldırış etmediler. Ancak bir tuğla düştüyse, “Bunun yerine başkası ne zaman çıkacak” diye oturdular ve ağladılar.

Benim Cevabım: Burada alegorik olarak Babillilerin egoizminin, insan yaşamlarına saygı duymayacak kadar artmış olduğundan, sadece kişinin çalışmasına değer verildiğinden bahsedilmektedir.

Bir kişi fayda sağlayamazsa ve verimliliği düşerse, sadece ölmesi, ortadan kaybolması daha iyiydi, bu tür insanlara ihtiyaç yoktu. Yani, birbirlerine karşı tamamen pragmatiktiler.

Filed under: Egoizm, Kabala, Maneviyat - İnsanlar Arasındaki İlişkilerin Özü Olarak Babil Kulesi için yorumlar kapalı

Koronavirüs karşısında hepimiz eşit derecede savunmasızız. Hepimizin evinde kalması, yeni safhaya aynı şekilde girmesi gerekiyordu. Ama bir kez bu eş duyguya alıştığımızda, şimdi, karantinadan çıkıştan sonra, ne kadar farklı olduğumuzu keşfedeceğiz: zengin ve fakir…

Bireysel olarak her biri kişinin egoizmi karşısında çaresizdir – ona karşı hiçbir şey yapamaz. Fakat başkalarına bakarsak, güçleri fiziksel ve manevi olarak hareket ettiririz. İhtiyacın, ortak bir çözümün ve örneğin onluda olduğu gibi gerçekleştirilmesine ihtiyacımız var …

Bir arkadaşından 1000 dolar alan kişi, ona “mantık altı inanç” la inanır. Bilgi inancına aykırı olmadığından, bilgi inançtan daha önemlidir, inanç bilgiyle çelişmez. Sonuç olarak inanç bilginin altındadır, çünkü inanç bilgiyle çelişirse, kişi buna inanmayacağını farkeder.

Maneviyat ve fizikselliği arzulayan biri arasındaki fark, öncekinin EGO’yu iptal etmesidir – o bu yaşamdan ödül alırken, ikincisi her iki dünyayı da tatmak ister, Zohar’ın dediği gibi: Bu dünyanın GAV’ı ve gelecek dünyanın GAV’ı . Bu, başkalarına davranış şekilleriyle açıktır.

İntegral sistemin benzersizliği şudur ki, bir onlu dünyanın içindeki tüm parçaları içerir.

Gruptaki çalışma tüm insanlığı etkiler mi? Çünkü küçük bir grup (onlu) ile tüm insanlık arasında hiçbir fark yoktur. Üst gücü, gruptaki eylemlerimizle uyandırdığımızda, tüm dünyayı onun aracılığıyla etkileriz.

Grubu (onluyu) üst ışıkla doldurursak, tüm insanlığı kapsayacak şekilde genişler. Her dost içinde bir milyar insanı barındırır. Sonuç olarak, onlu içinde, bütün bir gerçeklik, tüm insanlık, tüm dünyalar vardır.

Koronavirüs insanlığın #egoistik gelişim tarihini kapatır ve egoizmimizde yer alan herhangi bir sistemin olumsuz bir sonuç üreteceğini gösterir. Çünkü bu sistemler bize, düzeltmenin tek yolunun sistemi değil, egoist doğamızı düzeltmek olduğunu göstermeyi amaçlamaktadır.

Bilgi ötesi inanç – bilgimden sapsa bile Yukarı’nın görüşünü kabul ettiğimdedir. “Gözleri var ama görmüyorlar, kulakları var ama duymuyorlar.” Kendimi her seferinde O’nun fikrini kabul ederek, bir sonraki dereceye çekiyormuş gibi Yaratan’a yükseltebilirim.

Bilgi, bu dünyadaki aklım ve burada olanların hissidir, gözlerinin gördüklerine güvenen bir hakim gibi. İnanç bilginin üzerindedir, Bina gibi Malkut’un üzerindedir, Malhut seviyesinden Bina seviyesine yükselmek için bilginin üstü inançla giderim.

Üstün aklı bir grubun ya da öğretmenin görüşüdür. Her seferinde bilgi üstünde inanca yükselmeye çalışırsam, bu manevi derecelere yükseldiğim anlamına gelir. Yaradan’ın muhakemesini kabul etmek için çaba göstermezsem, o zaman manevi dünyaya girmeyeceğim, hatta ona yaklaşmayacağım.

Bilgi üstü inanç, bu dünyada verilen seçim özgürlüğünü çalıştırmanın tek yoludur.

Üstün görüşünü kabul ederek kabul ederek, onun seviyesine yükselirim. Ve “zarfımın” parayla değil, Yaradan’ın büyüklüğüyle nasıl dolduğunu görürüm. Bilgi üstü inanç, maddi dereceden manevi olana, alt manevi dereceden daha yükseğine yükseliş metodudur.

Bizler, entegral bir doğa sisteminde varız. Dolayısıyla, virüsler de dahil tüm sorunlar, bu sistemin dengesizliğinden kaynaklanmaktadır. Sistemi “destekler” ile onarmak mantıksız. Sorunların ortaya çıkış kaynağını düzeltmeliyiz – egoizmimiz. İnsanlık yakında buna ikna olacak!

Filed under: Dünya, Egoizm, Global Kriz, Kabala, Maneviyat - Twitter’da Düşüncelerim / 27 Nisan 2020 için yorumlar kapalı

Yaratan, fiziksel bir görüntü değil, ihsan etme ve sevgi gücüdür. Aramızda yaşamalı. Buna kurtuluş (egodan), Mısır’dan çıkış denir. Birliğin gücü tüm sınırların üzerinde çalışır.. Dünyayı şeffaf, tek bir bütün olarak hissedeceğiz herkesin birbiriyle birleştiği ve Yaradan’ın içinde olduğu yerde.

Mısır’dan çıkış, egodan aramızdaki sevgiye çıkıştır. Asılsız nefretten çıkmak ve açık bir kalple birbirimize yüzümüzü dönmek istiyoruz. Bu genel sevgi olarak ifşa olur, Mısır’dan İsrail topraklarına çıkış – “Yaratan’a doğru” hedeflenen bir arzuya

Virüs ne kadar tutsak olduğumuzu, egoya batmış olduğumuzu, haz alma isteğinde köle benzeri bağımlılığımızı gösteriyor. Egomuzun tüm taleplerini yerine getirmeyi kabullendik ve bunun farkında değiliz. Egoizm arzularımız ve düşüncelerimize hükmeder, kölelik tam da bunu ifade eder.

Tüm gerçekliği ve içindeki Yaratan’ı hissedeceğiz.

Birlik gücü tüm ülkelerin ve sınırların üzerinde çalışır. Evler ve evrenin bölümleri arasında sınırsız, dünyayı saydam olarak hissedeceğiz. Her şey bir bütün olarak hissedilecek, her biri birbirine bağlı ve herkes onun içinde.

Eğer şimdi biz dünyayı değiştirmezsek, virüs bizi tekrar ziyaret eder mi? … Neyi değiştiriyoruz?

Karantinadan ayrılırken düşünün: sizinle birlikte apaçık dünyaya ne götürmek istersiniz? Karantinadan ayrıldığınızda girdiğiniz dünyayı nasıl hissetmek istersiniz? Belki başkaları da aynı şekilde hissediyordur ve siz dış dünyayı değiştirebiliyorsunuzdur?

Filed under: Birlik, Egoizm, Global Kriz, Kabala, Maneviyat, Yaradan - Twitter’da Düşüncelerim / 23 Nisan 2020 için yorumlar kapalı

Hepimiz egoistiz. Sadece kendimizi düşünerek daha da büyük egoistler olmak için bu şekilde gelişiriz. Dengeyi korumak için, egonun tezahürü ölçüsünde birbirimizden ayrılmalıyız. Biz yapmazsak, doğa bizim için bunu acıyla, virüsle yapar # COVID-19

Koronavirüs, “insanlık” adlı ortak bir bilgisayara indirilen ve üzerinde çalışmaya başlayan özel bir programdır. Bu program bizden karşılıklı olarak daha kapsayıcı olmamızı istiyor. Bunu başarabilirsek virüsü yeneceğiz. Bu arada, sadece acılar yoluyla öğreniriz.

Ortak bir düşman iyi bir şeydir!

Dünya daha bağlantılı, birleşik hissetmeye doğru ilerliyor. Herkesi etkileyen ortak bir sorun insanları yakınlaştırıyor. İnsanlar savaşlar, ülkeler, şirketler veya insanlar arasındaki çatışmalar hakkında düşünmeyi bırakıyorlar – asıl mesele ortak bir düşmandan hayatta kalmaktır.

Koronavirüs insanlığa gerçekten yardım etti. Şimdi, üretimi ve dağıtımı, insanlığa gerekli ürünleri sağlayacak, fakat dünyayı neredeyse tamamen yok ettiğimiz için aşırı tüketim olmayan bir şekilde geri yüklememiz gerekiyor.

İşlerimize ve okullarımıza dönersek, bunu insanların eğitimi eşliğinde aşamalı olarak yapmalıyız. Bir kişinin sadece kendisine bulaşmasından değil, başkalarına da bulaşmasından korkması önemlidir. Bizi virüsten koruyacak olan bu karşılıklı kaygı.

Baal HaSulam: eğer insanlık birleşmek ve birbirlerine nazik davranmak istemezse, dünya savaşları ve doğal afetlerle karşı karşıya kalacağız, yeryüzündeki tüm ruhları içlerine dahil etmek ve hala dost sevgisine gelmek zorunda kalan bir avuç insanın kalmasından sonra.

EGO’muz, Amalek, bana içimde Yaradan’ın önemini nereye ekleyeceğimi gösteriyor.

Rahatsızlık, kişinin kendini incelemesi ve yükseltmesi gerektiğinin bir işaretidir, Yaradan’dan kişinin O’na yükselmek için bir araçtır. Amalek, Yaradan’ın içimizdeki önemine karşı savaşıyor. Bu nedenle, üzerimizdeki çalışmasıyla Yaradan’ın önemine olan ihtiyacı uyarır.

Amalek bize kendisini hatırlatır (AMALEK – Al Minat LEKabel, Yaradan’ın ihmali, ihsan etme) ya da hatırlatmaz – sürekli bunun üzerinde çalışmalıyız – Yaradan’ın önemini nereye ve nasıl ekleyeceğimize bakın. Büyümemizin tek sebebi odur. Amalek’in zıt yardım olduğu ortaya çıkar.

Amalek, gerçek egoizm, Yaradan’ın alanında Mısır’dan çıktıktan sonra ortaya çıkar. Mısır’da Firavun yönetir. Yaradan’ın alanında zıt bir güç olan Amalek ortaya çıkar. Amalek’e karşı çıkmanın tek yolu onluda çalışmak ve Yaradan’a dua etmektir.

Filed under: Dünya, Egoizm, Karşılıklı Sorumluluk, Sağlık - Twitter’da Düşüncelerim / 22 Nisan 2020 için yorumlar kapalı

Soru: Ne zaman egom tarafından ve ne zaman üst sevgi tarafından harekete geçirildiğimi nasıl belirleyebilirim? Belli bir kişiye kızgın olduğumu veya biriyle kavga ettiğimi varsayalım, bir başkasına yardım etme iyi niyetimden dolayı mı yoksa egom tarafından mı harekete geçirilip geçirilmediğimi nasıl belirleyebilirim?

Cevap: Özgecil dürtüleriniz, düşünceleriniz, arzularınız veya eylemleriniz olup olmadığını belirlemek istiyorsanız, kendinizi karşılıklı ihsan etmeye ayarlamaya çalıştığınız yer olan, onlu denilen, hemfikir olan bir grup insanla birlikte olmanız gerekir.

Daha sonra bunun için ne kadar aciz ve hazırlıksız olduğunuzu hissetmeye başlayacaksınız. Aslında o zaman kötülüğün farkındalığı başlar ve hala manevi niteliklerden ne kadar uzak olduğunuzu fark edersiniz.

Her şey, ihsan etme niteliği için, Yaradan’ın edinimi ve ifşası için özlem duyan dostlarla birlikte olduğunuzda,  grup çalışmanıza bağlıdır. Aranızdaki bu niteliği geliştirmeye başlayın, sadece ona hiç yaklaşmadığınızı, aslında bundan daha da uzaklaştığınızı göreceksiniz. Bu, ulaşmanız gereken koşuldur. O zaman,  şu an için içinizde manevi hiçbir şeyin olmadığını anlayacaksınız.

Filed under: Egoizm, Maneviyat, Yaradan - Bizi Ne Yönlendirir: Egomuz Mu Yoksa Üst Sevgi Mi? için yorumlar kapalı