İnsanlar bunun hakkında sorarlar: ‘Neden bir ahmaklık ruhu girdi? Ki böylece günah işleyecekti.’” sözleriyle ilgili söylediğinden anlayabiliriz. “Göz görür ve kalp imrenir.” kuralı olduğu için, eğer kişi kötü bir şey görürse görüşte ya da düşüncede olsun, ona imrenmeye ulaşmalıdır, demiştir. (Rabaş, Makale No 5, (1988) “Çalışmada ‘İsrail Sürgündeyken Şehina Onlarla Birliktedir’ Nedir?”)

Soru: Bu alıntıda, kişinin düşüşe gelme şekli anlatılmaktadır. Böyle bir aşamada, bir şey gördüğünüzde veya bir şey hakkında düşündüğünüzde, nasıl hemen bir tür anlayışa ve tövbeye gelebilir ve bizi yaratılış amacından uzaklaştıran bir düşünce geliştirmezsiniz?

Cevap: Bizler sürekli olarak egoistik yoldan çıkartmanın içine düşme ihtimaliyle karşılaşırız. İlk başta bir şeye onun ne olduğunu fark etmeden bakarsınız, sonra onu bir çeşit kendi içinizde fotoğraflarsınız, sonra da onu duygularla ilişkilendirmeye başlarsınız.

Burada kendinizi durdurmalı, duygularınızı başıboş bırakmamalı ve başka bir şeye geçmelisiniz, yani ihsan etme, dostlarınızla bağ kurma, birleşme fırsatını arayın ve ancak ondan sonra duygularınızı ilave edin.

Filed under: Egoizm, Maneviyat, Yaradan | Duyguları Başıboş Bırakmayın için yorumlar kapalı