Şamati #225, ”Bireyin kendisini yükseltmesi”: Birey kendisini grubunun üzerinde yükseltemez. Bundan dolayı, birey bu gücü çevresinden kendisine doğru çekmelidir. Çok çalışma yapmak ve Tora çalışması dışında kişinin başka gayesi yoktur. Bu nedenle, kişi kendisi için iyi bir çevre seçerse, zaman ve çaba kaybetmez; nitekim kişi kendi çevresine göre oluşur ve ondan etkilenir.

Bu insanın gücü içindedir: ya o kendisini çevrenin gücüne kendini verir, ya da doğa, Yaradan onu yönetir. Bunlardan ya biri ya da diğeri gerçekleşir.

Çevrenin gücünü seçersem eğer, bana niçin insan denir? Çünkü bütün karşılaştıklarımın içinde bu benim kendi seçimim olup, içsel tepkim, sorunlar ve zorluklar esnasında ben, içimde neyin hakim olacağını tayin ederim.

Nitekim ben yalnızca içimde hareket edecek kuvveti seçerim ve bunun üzerinde kontrolüm yoktur. Ya ben Yaradan tarafından, bireysel kuvvet ile idare edilirim veya iyi bir çevre vasıtasıyla, bütünsel kuvvet ile arkasında O’nun olduğu şekilde idare edilirim. Daha sonra bütünsel kuvvet Partsuf‘un (yüz) başı haline gelir; çizimde ”araba” olarak tanımlamıştık.

Gerçekte kişi bu seçimin dışında başka bir şeyin farkına varmaz. Şayet doğru şekilde seçimini yaparsa, grup onu etkiler. Eğer doğru şekilde seçimini yapamazsa, ”beden” kendi üzerinde hakimiyetini kurar. Bu demektir ki, Yaradan doğrudan emreder. Şöyle ya da böyle, Yaradan her şeyde rol alır; ya çevre vasıtasıyla ya da şahsen..

7.7.2013 tarihli Kabala dersinin 3. bölümünden, ”Daha iyi bir çevre inşa edebilmek için kurallar”

Filed under: Maneviyat | Add Comment/Ask Question→