Bizler gelecekteki bir sonraki seviyemizi ne çeyrek ne yarım; fakat sadece tam olarak düşünebileceğimiz, bizimle ilişkili olarak kusursuz ihsan etme olduğunu kavramamız gerekir. Tek yol; aşağıdaki derecenin daha üstte olanı sanki onun nihai ıslah edilmiş standardı gibi düşünmesidir. Bununla birlikte, bir sonraki seviyeye yükselmek için gerçekten ıslahın sonuna ulaşılması gerekir.

Kişide var olan tüm niteliklerin, engellerin ve hayal kırıklıklarının ıslah edilmesi ve mükemmelliğe tamamlanması gerekir. Hiçbir şey iz bırakmadan kaybolmaz; fakat her şey kişinin sadece tam ihsan etme formunun eklenmesini kavramasıyla düzeltilir. Kişi tüm dünyanın ve tüm insanların ihsan etme içinde, kendisinin oraya dâhil ve özümsemiş olduğunu ve orada eridiğini görmelidir.

Bu, onun bir sonraki derecesidir ve bu dereceye yükselerek, kişi işin yepyeni bir dizi ek arzu ve derinliğini keşfeder. O, bu derecenin tüm arzularını, bu derecenin kaplarının ve niteliklerinin derinliğini ifşa etmek için tekrar çaba sağlamaya ihtiyacı vardır, bu dereceyi tam olarak ıslah etmek için tekrar mücadele etmelidir. Kişi buna ulaştığında, sonraki derecenin On Sefirot’unun tamamlanması olacaktır. Böylece o, dereceden dereceye, durumdan duruma yükselecektir.

30/06/2013 Tarihli Günlük Kabala Dersi’nin 1. Bölümü, Rabaş’ın Yazıları

Filed under: Maneviyat, Rabaş - Yorum yapılmamış→

Soru: Kongreye hazırlığımız için bize gereken eksiklik hissiyatını nasıl kazanırız?

Cevap: Bizler eksikliklerin olması için talepte bulunmamalı fakat eksikliklerin ıslahı ve kazanılan hissiyatın tamamlanması için talepte bulunmalıyız. Sizler nasıl hazırlık yapmanız gerektiğini ve nasıl kabınızı genişleteceğinizi soruyorsunuz ve bizlerin ek noksanlıklara ihtiyacımız yoktur. Bizlerin şimdi elimizde olanın bütünsel açıdan birleştirilmesine ihtiyacımız vardır.

Bizim başka şeye ihtiyacımız yoktur; fakat bizim düşünmemiz gereken tek şey budur. Ondan sonra, değişik fikirler, hayal kırıklıkları, karışıklıklar, itirazlar ve diğer bölücü unsurları beraberinde getirecektir. Bunlar  bizim daha güçlü olmamıza yardımcı olacak ve genel ıslahın bir bütüne dönüşmesini tamamlayacaktır.

Bizlerin yalnızca bağ kurması gerekir; Yaradan’a doğru, Işık ve Yaradan ile işte bu kadar. Zaten bizde olan eksiklik hissiyatı yeterli olur ve bizlerin  daha fazlaya ihtiyacı yoktur. Bizlerin yeni  kargaşalar ve sorunlar veya tatsızlıklar aramasına ihtiyacımızın yok olup, bu işi Işığa bırakması gerekir. Bizim çalışmamız her şeyi bir kavram halinde birleştirmeyi arzulamaktır.

Daha sonra bizler aniden yeni aksaklıklarla karşılacağız. Bu da birinci seviyede Aviut‘u (kalınlık,bayağılık) tamamlamak için eksikliği hissedilen şeyin bir işaretidir. Sonra bizler bunlar üzerinde de çalışarak onaylayacağız ve aldığımız yardım için şükredeceğiz. Buna ”hem iyi hem de kötü için şükran duymak” denir: hem Işığa hem de yeni eksiklik hissiyatlarına karşı müteşekkir olmak ve de kutsamaktır.

Soru: Bunun için nasıl hazırlık yapmalıyız?

Cevap: Ben içimdeki her şeyin bir yöne doğru birleşmesini isterim. Ben kendimi önceden hazırlarım ve oturup kongrenin başlamasını beklemem. Doğru hazırlık bunun şimdi başlamasından ve yarına bırakılmamasından yanadır. Ben Mesih’in her an gelip, bizi ıslahın sonuna götürmesini beklerim. Buna hazırlık denir.

30.6.2013 tarihli Kabala dersinin birinci bölümünden, Rabaş’ın yazıları 

Filed under: Kongre - Yorum yapılmamış→

Soru: Yaratılmış varlık kendi utancını Yaradan önünde nasıl sıfırlar?

Cevap: Bunlar BYA (Beria (yaratılış) /Yetsira (yaratılışın şekillenişi) /Asiya (eylem)) dünyalarından onları Atsilut’a (Oluşumun başlangıç yeri) yükselttiğimiz zaman uyguladığımız aynı ıslahlardır. Atsilut (”O’nunla” anlamındaki ibranice kök ” kelimeden gelir-Etzlo) Yaradan sevgisinin yeridir ve BYA dünyaları ise yaratılmış olan varlığın var olduğu yerdir.  

Kırılma sonuçlarının  bütünüyle aydınlatılması yalnızca sevginin açıklığa kavuşturulmasıdır. Kırılma olmadan bizler bu sevgiyi anlayamazdık. Bu yalnızca bu şekilde mümkündü çünkü bu kırılma, nefreti, yani Yaradan ile birlikte olabilmemizden bizi uzak tutan kırılmış arzuları ifşa etti. Bizler karşılıklı olarak O’nun sevgisine ”koşulsuz inanç” içinde karşılık vermek isteriz.

Şunu hayal edin: ben senin sevgine karşılık olarak sevgimi ifade edebilmek için her şeyi vermeye hazırımdır. Aramızda herhangi bir aldı ve verdi muhasebesinin olmasını istemem: ”Sen benim içinsindir ve ben senin içinim,” fakat yalnızca karşılıklı sevgi kazancın üzerinde; buna mükemmel bir eşleşme denir.

Dünyaların yukarıdan aşağıya yayılması, bizim aşağıdan yukarıya yükselişimiz için de, bu nedendendir. Gerçekte Üst Dünyalar’da yukarısı veya aşağısı yoktur. ”Yukarıdan aşağıya” demek, mekanik eşleşme hazırlığında Masah (ekran) ve geriye dönen Işık, Zivug de Hakaa‘ya (çarpılarak çiftleşme) katılırlar. Fakat ”yukarıdan aşağıya” yalnızca sevgi muhasebesi olup, Işığın niceliği ve niteliği hakkında değildir, yani demektir ki, doldurma hakkında değil fakat türevleri hakkındadır; kazandığım ise bütün hediyelerin ötesindedir.

Bizim çalışmamız yalnızca içimizdeki Yaradan sevgisi hissiyatını inşa etmektir. Fakat bizler bütün arzularımızın içinde sevginin tamamıyla zıttını, yani nefreti keşfederiz. Ama bu zaten sevginin ifşası olur; çünkü biz onun zıttını keşfederiz. Bu da zaten yüce bir başarıdır.

Kırılma bizim sevginin ne olduğunu anlamamıza izin verir ! Kırılma tecrübesi yaşamamış bir kişi sevmeyi bilmez, nefret etmeyi bilmez ve aslında herhangi bir şey hissetmez. Kırılma bizi çok hassas bir seviyeye getirir; bu bizi sevgiye istinaden, bazı şeyleri keskince aydınlatmamız için iter. Bizler dereceyi, tansiyon veya Işık ağırlığını ve kap ebatını ölçmeyiz; bizler yalnızca belli koşullara bağlı olan veya herhangi bir şeye bağlı olmayan sevgiyi ölçeriz.

Bu kırılmanın sonucu olup, bize inanılmaz fırsatlar sunar. Bu nedenle, bunun niçin yukarıdan aşağıya, bu dünyaya kadar düşüşte olması gerektiği çok açıkça belirginleşir.

17.5.2013 tarihli Kabala dersinin 3. bölümünden, TES   

Filed under: Maneviyat - Yorum yapılmamış→