Soru: Hayatın anlamı, Yaradan’ın yarattığı fiziksel bedende ebediyen yaşamayı öğrenmek mi?
Cevap: Hayır. Kabala’da ebedi beden, ihsan etmek için çalışan bir arzu anlamına gelir. Dolayısıyla hayatın anlamı, dünyamızın yapısında değil, bu ebedi bedenin yani ihsan etme arzusunun elde edilmesindedir, kişi Yaradan’a benzer olduğunda, O’nunla iletişim kurar, zira orada karşılıklı yapışma vardır.
Soru: Diğer insanların, sizin egoist özelliklerinizin bir yansıması olduğunu görmeye ve hissetmeye başlarsanız, bu hissiyat bir şekilde manevi dünyaya uygulanır mı?
Cevap: Evet. Bu zaten iyi bir adımdır.
Soru: Yaradan neden bana zarar veren arzuları verir? Onlarla nasıl çalışmalıyım?
Cevap: Dünyada zararlı hiçbir şey yoktur! Sizler sadece bir şeyi diğeriyle dengelemelisiniz. Arzuları kısıtlamak ya da reddetmek gerekmez. Sadece bunları dengelemek gereklidir. Dünyada kötülük yoktur; sadece dengesiz iyilik vardır.
Soru: Yaratan bizim dünyamızda tüm insanlara O’nun eylemlerini ifşa etmek için etki eder mi?
Cevap: Kesinlikle.
Soru: Bir yayın sırasında seyirciyi hissediyor musunuz?
Cevap: Genel olarak evet. Ama ister istemez ekranlarda şu anda önümde olan aynı seyirciyi değil.
Soru: Eğer kişi Yaradan gibi olmalıysa, bu kibir değil midir?
Cevap: Burada kibir yoktur. Bu, alma arzusu ve hazzın yaratılışının başlangıcından itibaren, yüksek gücün belirlediği bir görevdir, böylece o haz verme arzusu haline gelir.
Soru: Eğer kişi başkalarına ihsan etme ve verme arzusuna sahipse ancak birdenbire ihsan edecek ve verecek hiçbir şeyi olmadığını fark ederse ne yapılabilir?
Cevap: Başkalarına ihsan etme arzunuzdan başka bir şey vermemelisin. Diğer her şey sonsuz miktarda ve kalitede doğada var.
Soru: Arzuyu kısıtlamak ne demektir?
Cevap: Bu, kendiniz hakkında düşünmemeniz anlamına gelir.
Soru: Sevgi nedir? Dünyamızda, Kabala bilgeliğine ulaşıp ve çalıştıktan sonra, grubun dışında, tüm insanların sıradan yaşamında onu hissetmek mümkün müdür?
Cevap: Sevgi, başkaları için kendinden daha çok endişenin ifadesidir. Hepsi bu. Çok basit.
Soru: Eğer kişi kötü bir şey yaparsa, bu, kötü güçlerin değil, Yaradan’ın bunu yapmasını istediği anlamına mı geliyor?
Cevap: Bunu açıklayamayız. Bunu yapmak için Yaradan’ın bize nasıl davrandığını tam olarak görebildiğimiz bir sisteme girmeliyiz.
Soru: Yaradan’ın gizlenmesi benim eylemlerime mi bağlı, yoksa Yaradan mı kendisini gizliyor?
Cevap: Yaradan’ı zıt özelliklerimiz yüzünden biz gizleriz.
Soru: Bizi yöneten güçler ağının gizlenmesi, Yaradan’ın gizlenmesinin üç nedeninden biriyle mi ilgilidir?
Cevap: Gizlenmenin üç nedenin hepsi aynı anda bizim üzerimizde işlemektedir, bazen biri daha fazla ve bazen bir diğeri.
Soru: On binlerce yıldır insanlığın bilinçsiz gelişiminin sebebi nedir?
Cevap: Sanki bu bize çok uzun bir zaman dilimi gibi görünüyor. Aydınlık ve karanlık arasındaki farkı açıklığa kavuşturmak için evren ve cansız, bitkisel ve hayvansal doğa tam olarak gelişmiştir.
Bu başlangıçta atomlar ve moleküller gibi en düşük cansız seviyede gerçekleşti. Ondan sonra, doğanın çeşitli biyolojik ve zoolojik bileşenlerinde, bitkisel ve hayvansal seviyelerde devam etti. Daha sonra, dünyamızın insan seviyesinde, sadece fizyolojide değil, aynı zamanda insan psikolojisinde de yer aldı.
Ancak bundan sonra kişi, manevi bir seviyede araştırma yapmaya layık olmaya yaklaşabilir.
Soru: Kişi düşüncelerinden sorumlu mudur?
Cevap: Eğer kendine ve Yaradan’a karşıysa, o zaman evet. Eğer insanlığın geri kalanına karşıysa, o zaman hayır, çünkü düşünceler eyleme dönüşene kadar, başka insanlarla sorunumuz yoktur. Ancak prensip olarak, düşüncelerimiz eylemlerimizdir.
Soru: Ya bir insan düşünceleri vasıtasıyla dehşete kapılırsa?
Cevap: Önemli değil; onlar onun düşünceleridir ve onları düzeltmelidir.
Soru: Üst Işığı bu dünyada iyileşmeye başlayacak kadar hissetmek mümkün mü?
Cevap: Bu mümkündür, ancak kimse söz veremez. Bu kolay değil.
Üst Işık, her seviyede kesinlikle her şeyi düzeltir: fiziksel, ahlaki, psikolojik, vs. ama yine de bunu bilinçli olarak etkileyemeyiz. Biraz deneyim kazandığınızda Kabala’nın gerçekten her şeyi yapabileceğini göreceğiniz zaman gelecek.
Soru: Öte yandan, kişinin kendisi için isteyemeyeceğini iddia ediyorsunuz ya da kendiniz için isteyebileceğiniz durumlar var mı?
Cevap: Bir kişi yüksek manevi çalışmaya bağlanamıyorsa, bir şey onu engelliyorsa, bu rahatsızlıkların üzerine çıkmak için talepte bulunabilir.
Soru: Maddesel dünyada her zaman çeşitli gereksinimlerimiz var ve onları karşılamaya çalışıyoruz. Buna karşın manevi dünyada zevklerin bolluğu var ve tek yapmam gereken kendi içimde bunlara yönelik arzu geliştirmem. Öyle mi?
Cevap: Manevi dünyayı her şeyin bolluğuna sahip bir mağaza gibi hayal edin, ama bunlar için iştahınız yok. Sanki hastasınız ve hiç bir şeye karşı arzunuz yok ve orada bir sürü zevk var.
Soru: O zaman kişi manevi hayatın bolluğunu nasıl hayal edebilir?
Cevap: Onun edinilmesinden evvel böyle bir bolluk yoktur. Diğerlerinin arzularını tatmin etmek için sonsuz fırsat vardır. Bu hiç bir şekilde yasaklanmamıştır. Ancak bu arzular için özel araçlar edinmelisiniz.
Siz başkalarını tamamlamaya başladığınızda, başkalarına memnuniyet vermek için siz de Yaradan’dan alacaksınız, aksi takdirde onlara verilecek hiçbir şeyiniz olmayacaktır. Yaradan ve diğerleri arasında bir aracı bağlantı haline gelirsiniz ve haz sizin içinizden geçer.
Soru: Neden bütün hayatım boyunca diğerlerinin arzularını yerine getirip, onlarla empati kuruyorum ama Yaradan’ı hiç hissetmiyorum?
Cevap: Çünkü bunu kendin için yaparsın. Bu durumda, bir egoist olarak kalırsın- problem budur.
Facebook’tan Soru: Küçük bir köye taşınmak ve daha önce olduğu gibi yaşamak, basit ve barışçıl olmak daha kolay olmaz mıydı?
Cevap: İneklerin ya da turpların seviyesinde yaşayabilirseniz, o zaman her şey iyi olur.
Her şey bireyin seviyesine bağlıdır. Fakat öte yandan, bu durumda da var olabilir ve aynı zamanda maneviyatın içinde olabilir.
Soru: Eğer bir birey köy için, daha basit bir yaşam için ayrılırsa, bu onun büyüyen egoizmini görmezden geldiği anlamına mı geliyor?
Cevap: Hayır, aynı zamanda muazzam bir egoyla bile büyük bir Kabalist olabilir. Eğer Yaradan ona gerek duyarsa, o zaman inekler arasında bile ona meydan okumalar verecektir, böylece Yaradan’a ulaşmak için kendisini tam olarak ne ile meşgul edeceğini bulacaktır.
Soru: Bu, bir insanın bir köye taşınabileceği ve orada barış içinde yaşayabileceği anlamına mı geliyor?
Cevap: Konu o değil. Konu, motivasyon! Bir insanın nerede yaşadığı önemli değil. Her şey kendi içsel dünyasını nasıl kurduğuna bağlıdır.
Soru: Biz egoizmden bağımsız fakat Yaradan’a bağlı olmalıyız. Seçme özgürlüğü O’nunla bağlantı kurmak ve bilinçli olarak O’nun kontrolünü gözlemlemek midir?
Cevap: Doğru! Eğer Yaradan’ın beni nasıl kontrol ettiğini hissedersem, o zaman aynı zamanda büyük bir manevi haz duyarım. Yaradan’ın içinizde olduğunu ve sizi kontrol ettiğini hissetmekten daha hoş bir şey yoktur.
Bu en yüksek huzurun koşuludur, çünkü Yaradan hem duyularda hem de akılda hissedilir. Ve sonra bu koşulun hakikati size ifşa olur, onun sonsuzluğu, mükemmelliği ki o kapalı bir sistemdir; üst uyumu anlarsınız.
Soru: Maneviyatı ve Yaradan’ı hissetme özlemim zamanla daha güçlü ya da zayıf hale gelir mi?
Cevap: Yaradan için özlem büyür. Kişi maneviyata ulaşana kadar, kişinin onun için arzusu, karışıklık ve yanlış anlamada sürekli olarak artar.
Soru: Büyüyen özlemi sevinç ile kabul mü ediyorum?
Cevap: Burada dikkat etmeyeceğiniz farklı nüanslar var ve onlara dikkat etmeyi bırakacaksınız.
Doğal olarak, grupta her türlü koşullar vardır: üzgün olanlar, eğlenceli olanlar, can sıkıcı olanlar, vb. Fakat dostlar, gergin bir içsel koşulda iseler, o zaman bunların hepsinden geçmeleri gerektiğini ve hala onlardan çok daha fazlasının olduğunu anlamak zorundadırlar.
Soru: Dünyamızın mantığı maneviyatta mı muhafaza edilir? Örneğin; iki artı iki de dörde eşit midir?
Cevap: Maneviyatta, dünyamızın mantığı muhafaza edilmez. Orada aritmetik yoktur, ancak kişinin üzerinde çalıştığına bağlı olarak, başka birçok farklı hesaplama vardır. Farklı seviyelerde farklı matematiklerimiz olacak.
Soru: Manevi aritmetik, sözcüklerin Gimatria’sı mıdır? Bu arzu ile ilgili midir?
Cevap: Tabii ki, çünkü her harf kendi içinde, her biri belirli bir temel biçim veya başka bir şey yaratan, ihsan etme ve alma güçlerinin çeşitli oranlarının kombinasyonunu temsil eder. Bu nedenle İbranice alfabesinin 22 harfi temeldir.
İlk dokuz harf Bina’nın dokuz Sefirot’una, ikinci dokuz harf Zer Anpin’in dokuz Sefirot’una ve son dört harf ise Malhut’un dört Sefirot’una karşılık gelir. Ayrıca Parsa’dan oluşan beş ek harf daha vardır.
Soru: Harflerin her bir öğesi: nokta, yatay çizgi, dikey çizgi – bunların hepsi güçler midir?
Cevap: Evet. İhsan etme ve alma güçlerinin belirli bir kombinasyonu, harfleri temsil eder. Başka bir kombinasyon yoktur.
Yaradan alma arzusunu yarattı (siyah nokta). Arzunun gelişim süreci boyunca, O sürekli olarak onun üzerinde etkide bulundu ve O’nun etkisinin tüm olası kombinasyonlarını topladı. Bu yüzden siyah nokta beyaz Işık’ın arka planına yansıdığı zaman, Üst Işık ve kendisi arasındaki ilişkiyi, arzularını tasvir eder. Bu 22 modeli oluşturur.
Gimatria yasaları her yerde aynıdır, on Sefirot değişmez. Ancak bu, dünyamızın matematiğine yansımamıştır. Gimatria, üst dünyayı ve onun işleyişini tanımlayan dillerden biridir. Bu Kabala’nın dilidir.
