Soru: İnsanları, her durumda sakin kalmanın gerekli olduğuna nasıl ikna edebilirsiniz?

Cevap: Bunun mümkün olduğunu söyleyemem. Bunu kendimden biliyorum. Ben de aniden heyecanlı/sinirli davranmaya başlarım. Sakin olmak zorunda değilsiniz.

Bazen neler olduğunu hemen fark etmek imkânsızdır. Egoizm sizi o kadar zorlar ki, duyularınıza ulaşmanız biraz zaman alır. Yaradan bunu,  içinizde yeni egoist arzuların daha üst bir seviyede nasıl ortaya çıktığını göstermek için, bilerek yapar. Yani ondan uzaklaşmak yoktur.

Ana şey, ortak sistem içinde, karşılıklı destekte içinde olmaktır. Her gün sizi normal bir koşula getiren, böyle bir ders alsaydınız ne olacağını bir hayal edin. Bu sizlere manevi bir ayar verir, sizi dengelerdi. Ve yavaş yavaş dünyaya farklı bir şekilde bakardınız.

Filed under: Birlik, Egoizm, Karşılıklı Sorumluluk, Maneviyat - Her Durumda Sakin Kalmak Mümkün Mü? için yorumlar kapalı

Her manevi eylem tıpkı “ışığın avantajının karanlıktan ifşa olduğu” gibi ona karşıt bir eylemle başlar. Her şey sadece zıtlıktan algılandığından, diğer türlü bir şey hissedemezdik. Karanlık ışıktan önce geldiği gibi, karışıklık ve idrak eksikliği netlik ve anlayıştan önce gelir.

“Toprağın kazancı (arzu) her şeydedir.” Karanlık önceden, arzuda ifşa olmalı ve bizler sadece karanlıktan ışığı ediniriz. İnsanlığın evrimi, egonun büyümesi sayesinde ilerlemiştir. Şimdi bizi bu ego-arzudan çıkaracak olan üst kuvveti uyandırması gereken “son nesil” e geldik.

Bütün gelişimimiz, artık egonun (doğamız) içinde var olamayacağımız ve bunun üzerine çıkmamız gerektiğinin farkındalığına yol açmıştır.

Bugünkü safha önemli ve benzersizdir, benzerleri tarihte hiç var olmamıştır. Binlerce yıldır yaptığımız gibi var olmaya devam edemeyeceğimizi anlamaya başlıyoruz.

İnsanlık, egoizmin yukarıdan bir kuvvet olduğunu ortaya çıkarmaya başlıyor ve yardım için dönmemiz gereken egoizme zıt bir üst kuvvet var ki böylece kötülüğün gücünü iyiliğin gücüne, anti-egoizme dönüştürecek. O zaman yeni, üst dünyada iyi, mutlu hayatlar yaşamaya başlayacağız!

Her insanın başkalarını düşünüp, onların refahını önemsediği bir dünya yaratma girişimi başarılı olmadı! Böyle bir devrim, ancak içimizde farklı bir doğayı ifşa edecek olan Yaratan tarafından uygulanabilir. Mümkün olduğunca çabuk istemeye çalışmamamız gereken budur!

Koronavirüsün yakında yok olmasını ummamalıyız. Bizi yalnız bırakmayacak ve daha ciddi sorunlar buna eklenecek. Yakında, para, kaynaklar ve gıda ürünleri tükenecek ve insanlık muazzam bir şekilde acı çekecek.

Bunun yanı sıra kasırga, fırtına bulutları, çekirge, sel ve kuraklık yaklaşıyor

Sadece Yaradan’a dönerek sıkıntılardan kurtulabiliriz. Ona dönmeye başladığımızda, en mühim olanın problemlerden ve talihsizliklerden kurtarılmak olmadığını anlayacağız zira onlar bize verildi ki böylece Yaradan’a dönebilelim.

Filed under: Birlik, Egoizm, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Maneviyat, Toplum, Yaradan - Twitter’da Düşüncelerim / 4 Temmuz 2020 için yorumlar kapalı

Soru: 19. yüzyıldaki insanlar bilimsel ve teknik devrim olmadan,  sadece kendilerini beslemek için günde 16-18 saat çalıştılar. Teknik bir devrim olmasaydı, 2-3 saat çalışma ve ihtiyaç duyduğunuz her şeye sahip olma fırsatı nereden gelebilirdi?

Cevap: Teknolojinin ve tüm bilimlerin gelişmesine karşı olduğumu söylemiyorum. Kişinin yarattığı şeyin, onu kontrol eden şey haline geldiğini söylüyorum. O bir sahipten, köle haline gelir.

Bankalarımıza ve finans kurumlarımıza ne olduğuna bakın. İnsanı köleleştirdiler. Kişinin o kadar çalışması gerekmiyor.

Bana 19. yüzyılı örnek olarak getirirseniz ve bende size 21. yüzyılı örnek olarak getiririm. Bugün insana ne oldu? Kişi daha az saat çalışabilir mi? Hayır. Daha özgür hisseder mi? Hayır.

Peki, onun performansına ne oldu? O, özellikle daha daha fazla insanı köleleştirmek ve emeğinin ürünlerini denize atmak için kullanıldı. Aksi takdirde, çalışmasaydı, ne yapardı?

Bir sürü boş zamana sahip olacak! Bu da tehlikelidir. Serbest düşünce başlayacak, yetkililer için uygunsuz veya sakıncalı olabilecek her türlü toplantı başlayacak, yeni eğilimler ortaya çıkacak vb. Buna ihtiyacımız yok!

İnsanların günde 15 ila 20 saat ya da en az 10 çalışmasına müsaade edin. Ancak kişi 10 saat çalışırsa, onlara işe gelmeleri için iki saat ve işin üstüne iki saat vereceğiz ve bu iyi sonuç verecektir. İnsan eve gelir, akşam yemeği yer, yarım saat televizyon seyreder ve yatağa gider. Ve bu sürekli olarak yaşanır.

Ona uzak bir yerde bir tatil rezervasyonu yapacağız. Bu yüzden dönecektir ve onu reklamlara boğacağız: Bunu henüz görmediniz, henüz satın almadınız, vb. Böylece hayatının geri kalanı boyunca böyle çalışacak. İnsan 19. yüzyılda bir köleydi ve 21. yüzyılda da bir köle olacaktır.

Ancak burada bir sorun var: Sahiplerimizin istediği şey bu, ancak doğa bununla aynı fikirde değil. Ve bu yüzden Koronavirüs ve diğer şeyler var.

Kendi aramızda ayrılmaz, doğru, dostane bir bağımlılık ve karşılıklı anlayış elde etmemiz gereken, “son nesil” denilen bir koşula girdik. Eğer bu gerçekleşmezse, sadece virüslerle değil, başka herhangi bir şeyle cezalandırılacağız.

Filed under: Birlik, Dünya, Egoizm, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Toplum - 21. Yüzyılın Köleleri için yorumlar kapalı

“Hafta sonu ‘Anma Günü’nden bu yana en az 14 eyalette Koronavirüs olarak hastaneye yatışlarda artış görülmüştür. Arizona şu anda 1000’den fazla yeni günlük vaka görüyor ve eyaletin eski sağlık müdürü alarm veriyor, ” CBS This Morning (12 Haziran 2020) bildirdi.

Koronavirüs, ekonomilerimizi yeniden açtığımıza ve Koronavirüs öncesi hayatlarımıza geri dönmeye çalıştığımıza dikkat etmez.

O, bizler ciddi bir tutum ayarlaması yapana kadar daha fazla insana bulaşmaya devam edecek.

Bu ayar nedir?

Bu, kaygı merkezimizin değişmesidir: Kendimiz için kaygıdan, başkaları ile ilgili kaygıya.

Başka bir deyişle, bizler doğal olarak kendimizi ve ailelerimizi korumak için ne yapmamız gerektiğini düşünmekteyiz.

Ancak, Koronavirüs bize endişemizi başkalarına yönlendirmemiz gerektiğini gösterdi: diğer insanları korumak, onlara sağlıklı ve virüssüz kalma koşulları sağlamak için ne yapmamız gerektiğini düşünelim.

Hepimiz, virüsün yayılmasını durdurmak için, kişisel hijyenin sürdürülmesi, maske takılması ve birbirimizden fiziksel mesafemizin tutulması dahil olmak üzere belirli koşulların sağlanması için, birbirimize bağlıyız.

Bu nedenle, bu koşulları kendimizi korumayla değil, öncelikle başkalarını korumayı aklımızda tutarak sürdürürsek, Koronavirüs’ün yayılmasını durdurabiliriz.

Virüsün yayılmasını durdurmak için yürüttüğümüz eylemlere, başkalarının yararı için olan niyeti yerine getirme vasıtasıyla, Koronavirüs’ün üstesinden gelmenin yanı sıra, başkalarını düşündüğümüzde hastalıktan ve diğer zararlı olaylardan gerçekten korunabileceğimiz anlayışına da ulaşacağız.

Başkalarına, topluluğumuzun ve toplumun korunması ve yararı üzerinde odaklanırsak, o zaman hastalık ve ölümü yayan bir virüs yerine, sağlık, esenlik, barış ve mutluluğu yayan pozitif bir virüs üretirdik.

Bu nedenle, Koronavirüs ile sadece bir hastalık veya pandemi olarak değil, karşılıklı bağımlılığımızda bir ders olarak bağlantı kurmak akıllıca olacaktır: başkalarının sağlığı ve refahı onları önemsememize bağlıdır, aynı şekilde kendi sağlığımız ve refahımız, bizi önemseyen diğerlerine bağlıdır.

Filed under: Dünya, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Sağlık, Toplum - “Maske Takmak Koronavirüs’ün Yayılmasını Durdurabilir Mi?” (Quora) için yorumlar kapalı

Soru: Şimdi birçok ülkede insanlar yavaş yavaş sokaklara çıkmaya, kafeleri doldurmaya ve alışverişe gitmeye başlıyor. Bu evden çıkışa, krizden çıkma denebilir mi?

Cevap: Hayır. Krizden çıkmak, gerçekten krizde olmanın, ondan kurtulmanın ve zaten çıkmış olmanın ne demek olduğunu anladığımız demektir. Bize ne olduğunu anlayana kadar onun içine giremedik bile.

Bu virüsün doğasını, ondan nasıl tamamen kurtulacağımızı, başka formları olup olmadığını, tekrar nüksedenlerin olup olmadığını vb. bilmiyoruz. Bu nedenle, nerede olduğumuzu bildiğimizi, emin bir şekilde iddia edemeyiz.

Her şey her zamanki gibi: kişi mümkün olduğunca rahat, konforlu ve basit bir şekilde yaşamak istiyor. Artık evde kalmaya tahammül edememekteyiz ve bu nedenle bir süre kapalı kaldığımız yerden kaçarak “krizden çıkıyoruz” diyorlar. Ama bu şekilde krizden gerçekten kurtulduğumuzu söylemem.

Gerçek şu ki kriz, bizi onun tüm parçaları ile bütünsel bir şekilde birleşmiş görmek isteyen doğanın, üzerimizdeki baskısının bir sonucudur. Onun cansız, bitkisel ve hayvansal seviyeleri birlikte uyum içinde çalışır. İnsan egoizminin hatası nedeniyle, doğa bizi çerçevesinden atar, bizi kendi dışına koyar.

Krizleri ve felaketleri, tsunamileri, volkanları, kasırgaları ve depremleri ile doğa, içinde çok kötü, dengesiz güçler uyandırdığımızı ve ayrılmaz bir parçası olmak istemediğimizi gösterir. Bunu yapmak için birbirimize bağımlı, aramızda birbirimize bağlı hale gelmeliyiz. Ama bunu istemiyoruz ve bunu yapamıyoruz; bu nedenle insanlık sorunlara sahiptir.

Şimdi doğanın bizi bir sopayla mutluluğa itmeye başladığı noktaya geldik. Böylece bizi kaçınılmaz olarak bağa doğru, birbirimize ve doğaya karşı daha doğru bir tavır yönünde iten her türlü virüs aktive oldu. Yakın gelecekte, nasıl davranacağımızı anlayana kadar bu daha net hale gelecektir.

Soru: Kriz duygusu, kötülüğün dünyayı yönettiği duygusu mudur?

Cevap: Kriz duygusu, doğada neden olduğumuz egoistik rahatsızlıkları dengelemek için kendini gösteren zorlayıcı doğa güçleridir.

Filed under: Dünya, Ekonomik Kriz, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Toplum - Krizler, Doğada Dengesizliğin Bir Sonucudur için yorumlar kapalı

Soru: Sık sık insanın doğadan öğrenmesi gerektiğini söylüyorsunuz. Sıradan bir insan nasıl doğaya bakıp  bir şeyler öğrenebilir? Doğadan ne öğrenilebilir?

Cevap: Dünyevi doğamızı biraz inceledikten ve hepsinin tek, kapalı bir sistem olduğunu gördükten sonra, sadece bu birleşik sistemin nasıl tamamlayıcı bir parçası olabileceğimizi, doğanın bizimle huzurlu olması için nasıl uyum sağlayabileceğimizi öğrenmemiz gerektiğine inanıyorum.

Soru: Modern insanlar “doğadan öğren” konusuna şüpheci yaklaşıyorlar. İnsanlar genellikle doğayı tükenmez bir mineral kaynağı, bir dinlenme yeri, bir araştırma laboratuarı olarak algılamaktalar.

Sizin bakış açınızdan doğa nedir? Doğanın birliğinin özü nedir?

Cevap: Doğa, cansız, bitkisel, hayvansal ve insan seviyelerinden oluşan, tek bir bütünsel organizmadır. Bu seviyeler çok net ve sıkı bir şekilde birbirine bağlıdır ve birbirlerine bağımlı hissederler.

Fakat insan seviyesinde egoizm arttı, çevreleyen dünyayı hesaba katmak istemiyorlar ve doğaya uyum sağlamak yerine, doğayı kendilerine uyarlamaya çalışmalar. Bu, insanın en büyük hatasıdır çünkü genellikle bencilce gelişmesine rağmen, tüm gelişimi, sonunda onu büyük sorunlara götürür.

Soru: Bu, insan seviyesi hariç tüm doğa seviyelerinde uyum olduğu anlamına mı geliyor?

Cevap: İnsan uyum sağlamalıdır.

Filed under: Egoizm, Karşılıklı Sorumluluk, Tabiat - Doğa İle Uyum Sağlamalıyız için yorumlar kapalı

1930’ların başında, öğretmenimin babası, büyük Kabalist ve ünlü düşünür Baal HaSulam, insanlığın barışı nasıl başarabileceğini ve bu olmazsa ne olacağını özetleyen “Barış” başlıklı çığır açan bir makale yazdı. Diğer şeylerin yanı sıra, doğanın, yaratılan varlıklar yönelme biçimini, bağımsız oluncaya kadar onları nasıl yetiştirdiğini dile getirdi. Onun sözleriyle: “Bir insanın yaratılışını örnek olarak ele alalım: Ataların sevgi ve hazzı onun ilk nedendir, zira bu onların görevlerini yerine getirmelerini garantiler. Gerekli damla babadan çıkarıldığında… doğa, onun için bilgece, güvenli bir yer sağlar ve yaşam almaya hak kazanır. Doğa aynı zamanda onun günlük ekmeğini de tam olarak verir. Doğa ayrıca, anne karnında onun için harika bir yer hazırlamıştır, böylece hiçbir yabancı ona zarar veremez.”

“Tıpkı eğitimli bir dadı gibi onu bir dakikalığına bile unutmadan, her ihtiyacını karşılar, ta ki dünyaya gelebilecek gücü kazanana dek. Doğa, sonra da onu bırakmaz. Sevgi dolu bir anne gibi, onu büyüyene ve kendi yaşamını sağlayabilene dek, zayıf günleri süresince yardımcı olmak için “Anne” ve “Baba” adı verilen, güvenebileceği sevgi dolu, sadık insanlar getirir. Tıpkı insanlar gibi, tüm hayvanlar, bitkiler ve nesneler, varlıklarını ve türlerinin devamını garantilemek için akıl ve sevecenlikle bakılırlar.”

Bununla birlikte, Baal HaSulam, büyüdüğümüzde, sorumluluk almalı ve birbirimize gitgide daha saygılı davranmalı, birbirimize ve tüm doğaya özen göstermeliyiz diye tembihler. Doğanın derslerine ne kadar direnirsek, bize daha ısrarlı ve acı verici bir şekilde öğretir. Ve neredeyse bir asır önce Baal HaSulam; doğanın bize öğrettiği ders, almaktan ziyade vermek üzerine kurulu bir toplum inşa etmektir diye yazmıştır. Bizler isteksiz olduğumuz için, “insanlık iğrenç bir kargaşa içinde kavruluyor ve kavga, kıtlık ve onların sonuçları şimdiye kadar sona ermedi.”  diye eklemiştir.

Ancak, doğanın derslerinin, ağır/acımasız olması gerekmez. Baal HaSulam şöyle yazıyor: “Şaşılacak olan şey, doğanın, yetenekli bir yargıç gibi, gelişimimize göre bizi cezalandırmasıdır. İnsanlığın geliştiği ölçüde, yaşama gücümüzü ve varlığımızı edinirken acıların ve eziyetlerin de çoğaldığını görüyoruz.”

Sonuç olarak, Baal HaSulam şöyle yazıyor: “Doğanın bize emrettiği, başkalarına tüm gücümüzle ve bütün kesinliğiyle ihsan etme sevabının, bilimsel ve gözleme dayalı bir temeline sahipsiniz, şöyle ki içimizden kimse, toplumun hiçbir üyesi yine toplumun mutluluğu ve başarısını güvenceye alacak miktardan daha az çalışmayacaktır. Ve bunu bütünüyle yerine getiremeyecek kadar başıboş kalırsak, doğa bizi cezalandırmaktan vazgeçmeyecek ve intikamını alacaktır.”

Son olarak, Baal HaSulam, II.Dünya Savaşı’nın başlamasından sadece birkaç yıl önce, “Ve bugün çektiğimiz darbelerin dışında ayrıca, gelecek için çekilen kılıcı da dikkate almalıyız.” diye uyarıyor. “Doğru sonucu çıkarmak gerekiyor – doğa bizi sonunda yener ve hepimizi, onun kanunlarını tam anlamıyla izlemek adına, ellerimizi birleştirmek zorunda bırakır.” diye de ekliyor yani “başkalarına ihsan etme kuralına uymak.”

Doğanın aşamalı öğretim yöntemi, onlar dinlemedikleri için, Avrupa’nın yok olması ve on milyonlarca insanın ölümü ile sona erdi. Şimdi artan nefret döngüsünün, uğursuz bir girdap haline geldiğini görüyoruz, bu, tüm dünyayı bir kez daha boğmakla tehdit ediyor ve bedel, önceki dünya savaşından bile çok daha ağır olacak.

Son Nesil Yazılarında Baal HaSulam,  eğer, veren bir toplum ve karşılıklı sorumluluk toplumu kurma emrini üstlenmezsek, üçüncü bir nükleer dünya savaşının olacağını yazıyor. Nefret suçları ve uluslararası gerilimlerdeki artışa bakılırsa, tahmininin gerçekleştiğini görmek kolaydır. Fakat doğa yetenekli bir yargıçtır; bize eylemlerimize göre davranacaktır. Şimdi karşılıklı sorumluluğu seçersek, doğanın ağır derslerini önleyeceğiz.

Koronavirüs bize karşılıklı sorumluluğu uygulama şansı verdi. Tek yapmamız gereken iki yasaya uymaktır: maske takmak ve mesafemizi korumak. Bunu sadece birkaç hafta yaparsak, salgından kurtulmuş oluruz. Ama yapabilir miyiz? Dünyanın virüsten kurtulmasına yardımcı olmak için, başkalarına yeterince önem veriyor muyuz? Koronavirüs, birbirimize olan bağlılığımızın bir testidir. Başarısız olursak, doğa çok daha zorlu ve daha az sempatik bir öğretmen temin edecektir. Ve başarısız olmaya devam edersek, Baal HaSulam’ın tahmini gerçekleşecektir.

Filed under: Baal HaSulam, Barış, Birlik, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Toplum - “Doğanın Öğretme Yöntemini Öğrenmek” (Medium) için yorumlar kapalı

COVID-19’un işlediği tüm korkulardan, muhtemelen en korkulu olanı geleceğe dair belirsizliktir. Karantina boyunca ülke, kaygıda şaşırtıcı bir artış yaşadı. 4 Mayıs’ta Washington Post’tan William Wan, “Ülke, günlük ölüm, izolasyon ve korku ile yaygın psikolojik travma yaratan başka bir sağlık krizinin eşiğinde” diye belirtti. Medikal Express, ülkede sokağa çıkma yasağı geri alınmaya başladıktan bir ay sonra kaygının yaklaşık% 40 oranında azaldığını rapor etti. Ancak şimdi vakaların sayısı bir kez daha artıyor ve devletler evde kalma emirlerini yeniden çıkarmaya başlıyor, kaygı kesinlikle tekrar yükselecek.

Son birkaç aydır Amerika’da olan her şeyle birlikte, geleceğe dair belirsizlik ülkenin ihtiyaç duyduğu son şeydir. Bu kaygı, insanların hiçbir işi olmayacak ve geçimlerini sağlayamayacakları gerçek bir korkudan kaynaklandığı için, bununla başa çıkmanın tek bir yolu var: Her düzeydeki Amerikan yetkilileri, her insan için temel geçim kaynağını sağlayacak ve bireylerin topluluklarla sosyal bağlarını geliştirecek net bir plan çizmelidir.

İnsanlar kendilerine, çocuklarına ve bir bütün olarak topluma ne olacağını bilmelidir. Bu nedenle, yetkililer mümkün olan en kısa sürede tüm sistemlerin nasıl çalıştığını açıklayan açık sanal oturumlar başlatmalıdır. İnsanlar bulaşmanın sadece virüslerle sınırlı olmadığını bilmek zorundadır; entegre bir toplumuz ve birbirimizi her düzeyde etkiliyoruz. Küçük bir işletmenin kapanması, görünüşte ilgisiz gibi gelen, birçok insan üzerinde olumsuz bir etkiye sahiptir: tedarikçiler, teslimat personeli, muhasebeciler, üreticiler, mülk sahipleri, vb.

Aynı şekilde, bir kişinin depresyonu sadece o kişinin akrabalarını ve arkadaşlarını değil, arkadaşlarının arkadaşlarını, akrabalarının arkadaşlarını, sağlık çalışanlarını, iş arkadaşlarını ve tanıdık insanları vb. etkiler. COVID-19 için geçerli olan aynı enfeksiyon zinciri; yaptığımız, söylediğimiz ve hatta düşündüğümüz her şey için geçerlidir.

Eğer bu olumlu ise, olumluluk aktarıyoruz. Olumsuz ise, olumsuzluk aktartıyoruz. İnsanlar bunu bir kez içselleştirirse, birbirlerinden sorumlu hissetmeye başlayacaklar ve bu sorumluluk onları bunalımlarından çıkartacaktır ve onları yapıcı eylemlere doğru harekete geçirecektir.

Yakın gelecekte, seyahat ve turizm, spor ve eğlence, yedek parça ticareti ve birkaç ay öncesine kadar gelişen sayısız diğer endüstriler keskin bir şekilde düşerek, on milyonlarca insanı işsiz bırakacaktır. Bu insanların hızlı yardıma ihtiyacı olacaktır ve onlara yardım edecek tek şey 1) temel gıda, 2) karşılıklı bağlılığımızı kavramak ve 3) sosyal bağlarını ve topluma karşı bağlarını geliştirmektir.

Filed under: Dünya, Ekonomik Kriz, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Sağlık, Toplum - “COVID-19 Ve Anksiyete Salgını” (Medium) için yorumlar kapalı

Acele etsek ve krizde değil de, doğanın yeni bir safhasında olduğumuzu fark etsek iyi olur, buna adapte olmalıyız. Mümkün olan en hızlı şekilde. Aksi takdirde, dışarı çıkma fantezilerimiz bizi iyice tükenmeye götürecektir

Güncel olaylar hakkında gerçekçi olmak ve gerekli olmayan herhangi bir şeyi kısmak daha iyi.

Filed under: Birlik, Dünya, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk - Twitter’da Düşüncelerim / 30 Haziran 2020 için yorumlar kapalı

Soru: Virüsten ölüm oranı% 3 ila % 5 arasındaysa, belki bu % 3 ila % 5’in ölmesine izin vermek daha mı doğrudur? Yani, tüm süreçleri durdurmamak ve tüm dünyayı karantinaya göndermek, nüfusun % 3 ila 5’in ölümünden daha korkunç ve daha kötü olabilecek uzun bir krize neden olur.

Cevap: Birini diğeriyle ilişkilendirmezdim. Dünyaya tamamen farklı bir şekilde bakıyorum. Bir yandan, virüsün neden olduğu: insan vücudunun düzgün işleyişinin bozan bir hastalık var. Ve sonrasında kişi ölür.

Öte yandan, bu hastalığın insanlarda neden olduğu korku var. Aynı zamanda, insanlar korkudan, evlerine saklanıp ve birbirlerinden uzaklaşırlar. Üst yönetim açısından, biri diğeriyle ilgili değildir.

Bir yanda gönderilen virüs, diğer yanda da ona eşlik eden korku. Hepsi bu kadar. Ama belki de virüs olmadan tek başına korku yeterli olur muydu? Hayır, bir sebep olmalı.

Ayrıca virüsü korku olmadan göndermenin de bir anlamı yoktur. Ne için? Bunun, birinin diğeri ile kombinasyonuyla yapıldığı için. Dahası, bunlar doğada tamamen farklı iki sistemdir: korku ve paniğe neden olan problemler ve daha sonra hastalığa neden olan problemler.

Korku ve panikte iyi olan nedir? İnsanlığı kesinlikle gereksiz, çirkin ekonomik, politik ve maddi gelişmeden durdururlar.

Bu noktada insanlar kendilerini silkeleyip: “Ne yapıyorum? Buna ihtiyacım var mı? ” diye düşünebilirler. Bilinçsizce, ürettiğimiz ürünlerin % 50 ila % 70’i gereksizdir. Yani bizler duracağız ve bunu yapmayacağız.

Şimdi, birçok aile evde otururken, ailemize bakalım ve çocuklarımızın nerede zaman geçirdiği, ne yaptığı ile ilgili düşünelim. Ve tüm aile, evde ne zaman bir araya geldi? Ne zaman birlikte oturdular? Şimdi aniden, bir şekilde yaklaşmaya başlıyorlar. İlk başta ayrı odalarda, alışkın oldukları gibi farklı köşelerde otururlar. Ve sonra birbirleriyle konuşmaya başlarlar, hatta birlikte bir şeyler oynarlar. Sonuçta, zaman var ve bir fırsat var.

Her şeyi ne kadar değiştirdiğini görüyor musunuz? Dünyamız değişiyor! Bu nedenle, virüsün gerçekten iyi olduğunu söylüyorum. Tüm insanlığı silkeleyecek.

Bunca zaman gökyüzüne duman yaymaya devam etseydik, o zaman virüsten çok daha fazla insan ölürdü. Diyorsun ki: “Virüs bin kişinin hayatını aldı.” Ancak bu günlerde yaratmış olacağımız hava kirliliğinden dolayı, çok daha fazla insan ölecekti. Şimdi, biraz daha fazla küresel olan şeylere bakalım ve burada tamamen farklı hesaplamalar yapılabileceğini göreceksiniz.

Ve biraz ileriye bakarsanız, bu virüsün yardımıyla, gereksiz üretim, gereksiz bağlar, uçuşlar ve diğer tüm şeyleri reddederek, belki nazik bir anne gibi, güzel yaşlı Dünya’mızın çiçek açmasına, duyarlı ve sevgi dolu olmasına yardımcı olacağımızı anlayabilirsiniz. Bunda kötü olan nedir? Neden dünyaya bu kadar dar bir bakışla bakıyorsunuz?

Tüm sistemi daha açık bir şekilde kucaklayın. Dünyanızı yücelten gücün: “Düşünün, ne ile bu kadar meşgulsünüz?!” diye kendinizi silkelemenizi sağladığını anlayın.Bu, bilge virüsümüzün yaptığı şeydir. Doğada hiçbir şey boşuna olmaz. Her şey sadece biz insanları doğru bağa getirmek, nazik ilişkiler kurmak, böylelikle egoizmimizi kötülük olarak fark edip, iyiliğe dönüştürmek içindir. Ve bu olacaktır. Sizi temin ederim.

Doğa bizden daha güçlüdür. Arka ayaklarının üzerinde duran bir köpek gibi, bizi nasıl ayağa kaldırabildiğini görüyorsunuz. Ve bizler hazırız. Bugün insanlığın virüse nasıl tepki verdiğine baktığımda, muhtemelen bu insanlığın güzel, iyi bir geleceğe sahip olabileceğine, doğanın bizimle başa çıkacağına inanmaya başlıyorum.

Filed under: Dünya, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Tabiat, Toplum - Koronavirüs: Doğa Bizimle Başa Çıkacak için yorumlar kapalı