Çeşitli sosyal psikoloji deneylerinde gösterilmiş ve Kabalistler bunu uzun zamandır hayatımızın temel bir yönü olarak tanımlamışlardır, durumun böyle olduğunu kabul etmekte başarısız olsak bile, başkalarının görüşleri bizim için önemlidir.

Burada bir paradoks vardır: Kişisel faydayı her şeyin üzerinde tutan egoist insan doğamıza göre, kendimizden başka kimseyi düşünmüyoruz. Öyleyse neden başkalarının ne düşündüğünü ve ne söylediğini önemsiyoruz?

Doğa bizi, çevremizdeki toplum ve dünyayla karşılıklı bir ilişkiye girecek şekilde düzenlemiştir.

Başkalarının görüşleri bizim için önemli olmasaydı, o zaman tam insan potansiyelimize ulaşamayacaktık. Yani onun ayrılmaz parçaları olarak, biz insanlar da dahil olmak üzere, doğanın tek sistemiyle birbirine bağlılığımızı ve karşılıklı bağımlılığımızı gerçekleştirmek için, algımızı ve hissiyatımızı genişletip kendimizi değiştiremezdik.

Bugün, ekolojik, ekonomik ve sosyal koşulların sıkıştırdığı, üzerimize yaklaşan bir dünya ile karşı karşıya olduğumuzda, daha olumlu bir şekilde bağlanmış bir insan bilincine geçiş birinci derecede önemlidir.

Başkalarının görüşlerinin bizi ne kadar etkilediğini fark ederek, çevremizdeki toplumla ilgili daha akıllıca seçimler yapabiliriz: çevremizdeki insanları, yani ortak hedeflere, ihtiyaçlara ve değerlere göre ve ayrıca bu ağa girdiğimiz ve başkalarına verdiğimiz etki türlerine göre seçmek.

Nihayetinde, karşılıklı etkimizin tam olarak fark edilmesi, karşılıklı sorumluluk, saygı, uzlaşma, destek, cesaretlendirme ve iş birliğine ihtiyaç duymamıza yol açar.

Diğer bir deyişle, birbirimiz üzerindeki etkimizin tam boyutunu anlayacak olsaydık, uyumlu bir şekilde bir arada yaşamamızı güvence altına alacağından, birbirimize karşı olumlu bir şekilde düşünmek ve davranmak zorunda hissederdik. Nefret odaklı olumsuz bir düşünceye veya eyleme herhangi bir sapma, paylaştığımız tüm sisteme ve dolayısıyla kendimize de zararlı olarak hissedilecektir.

Bu durumda, insan bağındaki ve bilincindeki değişimi olumlu bir şekilde gerçekleştirmek için herkesin gelişimini destekleyen, eğiten ve teşvik eden yeni bir çevreleyen sosyal atmosfer inşa etme ihtiyacı hissedeceğiz.

Filed under: Birlik, Dünya, Grup, Toplum | “Başkalarının Görüşleri Sizin İçin Neden Önemlidir?” (Quora) için yorumlar kapalı

İnsan sağlığı neye bağlıdır?

Soru: Toplumun kişi üzerinde iki tür etkisi vardır.

İlki dolaylı, bilinçsiz bir etkidir. Örneğin: atmosferin kirlenmesi, su, hayvanlar üzerinde gıda için yapılan genetik deneyler vb. Tüm bunlar doğal olarak bizi etkiler.

İkincisi, toplumun doğrudan, bilinçli etkisidir: medya, her türlü ekonomik vasıtalar ve sosyal normlar.

İnsan sağlığının çoğu durumda topluma mı yoksa genetiğe mi bağlı olduğunu düşünüyorsunuz?

Cevap: Sağlık her ikisine de bağlıdır.

Şüphesiz çoğunlukla genetikten gelir. Ama yine de dedikleri gibi varoluş bilinci belirler. Bu nedenle, aynı ortamda buna nispeten iyi tolere edenler ve ölenler olmasına rağmen, kişiye ne tür bir ortam verdiğimizi düşünmek zorunluluktur.

Not: Doktorlar, insan sağlığının % 10 ‘unun sağlık hizmetine, % 20 kalıtıma, % 20 çevreye, yani insanların faaliyetlerine bağlı olduğunu söylüyorlar. Ve % 50 si, kişinin yaşam tarzı tarafından belirlenir. Ve yaşam tarzı, medya ve kişinin yaşadığı tarihsel dönem tarafından belirlenir.

Yani prensipte sağlığın % 80’inin hala topluma bağlı olduğunu söyleyebiliriz.

Benim yorumum: Tabii ki, yaşam beklentisi ve onun kalitesi insanlar arasındaki ilişkiye ve onların iletişimine bağlıdır.

Filed under: Sağlık, Tabiat, Toplum | Sağlık ve Tıp, 2. Bölüm için yorumlar kapalı

Doğanın bizi tam bir birleşme durumuna yönlendirdiğini anlamalıyız ve bu nedenle farklılıklarımızın üzerinde nasıl birleşebileceğimizi araştırmakla ilgilenmeliyiz.

Böylesi bir birliğin görevi, farklılıkların çeşitliliğinin, tüm bireysel özelliklerin ve görüşlerin yerinde kalmasıdır, yani bir tarafın veya görüşün diğerini ortadan kaldırmaması, ancak her görüşe var olması için gereken şekilde yer verilmesidir.

Farklı ve karşıt görüşleri birleştirmek için üçüncü bir kaynağa ihtiyaç vardır – birinin görüşünü kabul etme ve hatta diğerinin görüşünü önemseme yeteneği, bu görüşlerimizin her birinin ayrıntılarından daha fazla önem taşıyan birleştirmeden gelir.

Bugünün gerçekliğinde imkansız gibi görünse de doğanın, insanlar da dahil, tüm parçalarını birleştirme eğiliminde olduğunu ve bu yönde geliştirildiğimizi anladığımızda, o zaman bu eğilimin böyle bir eğitimini uygularsak, aşağıdakileri görmek için gerekli karşılıklı tavizleri verebilecek gücü kazanırdık:

• Tek bir sistemin gerekli parçaları olarak tüm farklı ve karşıt görüşler,
• bu bölünmelerin üzerindeki birlik herkese faydalıdır ve bu böyledir
• doğaya direnmek faydasızdır.

Yani, sadece zıt taraflarımız içinde kalmayı kabul etmenin, yalnızca acı çekmeyi artırdığını ve doğanın bizden, birleşmek için bu tür eğilimlerin üzerine çıkmamızı istediğini görürdük.

Doğa, nihayetinde tüm farklılıklarımızın üstünde birleşmemiz için bize rehberlik eder.  Algılama ve duyumdaki bu eğilimi ifşa eden insanlar yani Kabalistler, bunun hakkında “sevgi tüm günahları örter” diye yazdı.

Bu, karşıt tarafların, her iki tarafın da sahip olduğu olumsuz özellikleri keşfetmesi ve bölünmenin üzerinde birliği öğrenme ve uygulama yönteminin yardımıyla, her iki tarafı da köprülemesi gerektiği anlamına gelir.

Kendimizi doğal eğilimlerimize bırakırsak, o zaman sadece birbirimize karşı daha fazla nefrete yönlendiriliriz.  Yani, insan doğası egoisttir, öncelikle diğer her şeyden çok kendi yararını düşünür ve dünya görüşlerimizin tümü, bu dar gerçeklik algısı ve hissi üzerine inşa edilmiştir.  Bu nedenle, onlar bizi, çalışmamamız için başkalarının değiştirilmesi veya ortadan kaldırılması gerektiğini hissettiğimiz bir krize götürürler.

Bugün, bu sorunu belirleme yeteneğine sahibiz.  Her biri sistemde benzersiz bir yere ve görüşe sahip olan bireyleriz ve bu nedenle birbirimizden farklıyız.

Ancak, hepimizin paylaştığı ve içinde var olduğumuz, tek bir doğa sistemi hakkında,  bu sistemin bizi farklılıklarımızın üzerinde birleşmeye nasıl yönlendirdiği hakkında farkındalığımızı artırmalıyız ve bu nedenle aramızdaki tüm farklılık ve anlaşmazlıkların üzerinde bağlar kurmalıyız.

Sanki binamızda yeni bir kat inşa etmek için yola çıkmışız gibi: birinci katımız el değmemiş tüm çeşitli manzaralarımızı barındırıyor ve ikinci katta bizi her şeyden önce birbirine bağlayan şeyi takdir ediyoruz.

Bugünün dünyasında herkese yer vardır.  Aramızda yeni bir bağ kurmamız gereken zaman geldi, birinin diğerini yok etmek istediği yer değil.  Başkalarını yok ederek kendimizi yok ederiz.  Bu bir doğa kanunudur.  Artı ve eksi yan yana var olmalı ve aralarına her ikisinin de tek bir sistemin parçası olarak uyumlu bir şekilde çalışmasını sağlayan yeni bir mekanizmanın yerleştirilmesi gerekiyor.

Bu nedenle, kendimizi varlığımızın bütünü olan egoist insan doğasının üzerinde varmış gibi hissedeceğimiz bir duruma ulaşmalı ve çok daha büyük bir gerçekliği keşfetmeliyiz.

Filed under: Birlik, Dünya, Karşılıklı Sorumluluk, Maneviyat, Toplum | “Solu Ve Sağı Nasıl Birleştirebilirim?” (Quora) için yorumlar kapalı

Tüm sıkıntılarımızın sebebinin, toplumun egoizm tarafından parçalanmış olması olduğunu anlamalıyız!

Herhangi bir sistemde (organizma veya makinede) olduğu gibi, bozukluklar, bir arıza olarak ortaya çıkana kadar birikir. Aynı şekilde – koronavirüsün olduğu toplumda, hayatın bütünsel bağımlılığı ortaya çıkar.

Her geçen gün bir şey netleşiyor: ortak düşmanımızın, egomuz olduğunu kabul etmeliyiz. O yok edilemez ama birlikte üstesinden gelebiliriz. Amerika, toplumun kendini düzenlemekten aciz olduğunu kanıtlıyor. Hala duyarlı bir işbirliğine gelebiliriz; diğer alternatif ise savaştır…

Ama şimdilik her şeyin daha da parlak olacağını anlamıyoruz. Kendimizi içinde bulduğumuz karanlığı bile anlamıyoruz.

Koronavirüsten önce dünya kriz içindeydi ve insanlar, dünya savaşından veya ekolojik  felaketlerden söz ediyordu. Durum çok sorunluydu, birçok problem vardı, hastalığının ne olduğunu bilmeyen, ancak ağrı için ağrı kesici enjekte etmeyi ve bir şekilde yaşamaya devam etmeyi başaran bir insan gibi..

Virüs bizleri biyolojik düzeyde vurarak toplumu ve aileleri etkiler. Bu nedenle, doğanın bize neden bu şekilde davrandığını ve bu fenomenden saklanmak yerine, iyileşmek için ne yapabileceğimizi anlamalıyız.

Her hastalık şifa içerir, hastalık iyileştirir. Koronavirüsün bizi nereye götürdüğünü görmeli ve bu sağlıklı duruma kendi başımıza ulaşmalıyız. Bunun için darbeyi anlamak zorundayız. Onun arkasında sadece bize zarar vermek istemeyen, bizi iyileştirmek isteyen bir güç var.

Durum, Koronavirüs salgınından çok daha kötü olabilirdi. Ancak Yaradan daha sert yöntemler kullanmadı. Çünkü doğanın bir amacı vardır – hepimizi doğru bağa getirmek. Herkes arasında birliğin açıkça uygulanması gereken bir zamanda yaşıyoruz.

Koronavirüs, hayatlarının amacını anlamayan insanlar için, sevgi ve merhametten gelen küçük bir darbedir. Neden böyle darbeler aldığımızı anlamalıyız. Davranışımızı değiştirmek ve iyi yaşamak için, neden iyi çocuklar gibi ebeveynin ilk uyarısını duymuyoruz?

Bütünsel olmamız, iyilikle birbirimize bağlanmamız, birbirimize iyi davranmamız gerektiğine dair doğanın uyarılarını duymayız. Diğer taraftan, davranışlarımızla doğanın davranışını belirleriz ve onun dengeye girmesine izin vermeyiz – dolayısıyla tüm doğayla birlikte acı çekeriz.

Herkes bu yerde tökezler, ancak ileriye doğru yürüyen kişi, Yaradan’ın dünyasına girer.

Tüm insan komplo teorilerinin ve diğer hilelerin üzerinde, her durumda, yolumuzu belirleyen Yaradan’ın planı vardır. Bizler, düşüncelerimizin içinde yuvarlanmakta ve mantık ötesi inançla Yaradan’ın derecesine yükselmek istememekteyiz.

Koronavirüsün sebebini anlamak zorundayız. Kişilerarası ilişkilerimizi nasıl değiştireceğimizi anlarsak – tüm sorunlar anında ortadan kalkacaktır! Doğanın amacı, acı ve virüslerin, bizi kötü ilişkilerimizi açığa çıkarmaya zorlaması dışında, bizi hastalıklara sürüklemek ve iyileştirmek değildir.

Filed under: Birlik, Egoizm, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Toplum | Twitter’da Düşüncelerim / 9 Eylül 2020 için yorumlar kapalı

Dr.Michael Laitman, Oren Levi ve Yael Leshed-Harel ile söyleşide

Sevgi, karşılıklı tavizlerle inşa edilir. Doğal olarak, kalbim kendim için endişelerle doludur. Başkalarını önemsemek için kalbimde yer açmaya sevgi denir. Örneğin, eşlerin her biri, birbirlerine kalplerinde yer vermeyi vaat ettiklerinde, birlikte, aralarındaki orta çizgiyi inşa edebilirler. Bu ancak her ikisi de karşılıklı manevi hedefi- kutsallık ya da üst gücü- kendi, bireysel, egoist alma ve haz arzusunun üstüne koyarlarsa gerçekleşebilir.

Söyleşinin tamamına aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.

http://www.kabala.info.tr/kutuphane/michael-laitman/dr-laitman-ile-yeni-hayat/yeni-hayat-1132-esler-arasinda-sevgi/

Filed under: Yeni Hayat | Yeni Hayat 1132 – Eşler Arasında Sevgi için yorumlar kapalı

Onlu içinde sadece bir Sefira olsam da, kendimi diğer 9’a göre ayarladığımda, benden neyin talep edildiğini anlamaya gelirim. Her teli diğerlerine göre kontrol ettiğim, bir gitarı akort etmek gibi. Aynı şekilde kendimi gruba göre ayarlarım.

Dünyamızda ifşa olan üç tür alma gücü, üç derecedir: cansız, bitkisel ve hayvansal. İnsan, onun cansız, bitkisel ve hayvansal derecelerine göre, üst dünyaya geçiş özelliği olan derecedir.

Koronavirüsün hayatın her alanına vurduğu darbeler, bizlere doğanın artık bize çocuk olarak değil, yetişkinler olarak davrandığı yeni bir gelişim dönemine girdiğimizi göstermekte- ve bizi cezalandırarak, daha iyiye giden değişimin, insanlar arasındaki doğru ilişkilerin derecesine bağlı olduğunu göstermekte.

Filed under: Global Kriz, Kabala, Maneviyat, Yaradan | Twitter’da Düşüncelerim / 7 Eylül 2020 için yorumlar kapalı

Soru: Gelecekte dünya nüfusunun% 20-30’unun çalışacağını ve% 70’inin okuyacağını söylediniz. Ne okuyacaklar?

Cevap: Bilim adamları, programcılar ve diğer tüm uzmanlar dahil olmak üzere işgücünde, yalnızca insanlara varoluş için gerekli olan her şeyi sağlamak ve kimse için gereksiz fazlalıklar üretmemek için, insanların yüzde kaçına ihtiyacımız olduğunu hesaplarsanız, o zaman% 20 olacağını düşünüyorum.

Ve diğer herkes okuyacak ve bunun için burs alacak, insanların evde oturup hiçbir şey yapmadığı zamanki gibi işsizlik parası değil.

İnsan seviyesinde olmak için dünyanın bütünlüğünü ve birbirleriyle doğru etkileşimi öğrenecekler; cansız, bitkisel ya da hayvansal doğa seviyesinde değil, insan doğası seviyesinde.

Doğru şekilde birbirine bağlı olduklarından, dünyaya karşılıklı bütünsel bağımlılık sağlayacaktır. Bu alanda herkes kendini dünyamızın egoizminin üzerinde, ebedi ve mükemmel hissedecek.

Bu koşula ulaşmak için tüm insanlığı eğitmemiz gerekiyor. Ve kendimizi normal, rahat ama gerekli bir seviyede beslemek için% 20’den fazlasına ihtiyacımız yok. Ve bu bir tür köle sınıfı olmayacak çünkü ihtiyaç duyduklarını elde etmek ve üretmek için zamanlarının yalnızca% 20’sini verecekler.

Ne kadar direnirsek direnelim, doğa bizi buna götürecektir. Daha fazla direnemeyiz ve artık egoist olarak gelişemeyiz ve sadece parayı ön plana koyamayız. Zaten hiçbir faydası olmayacak.

Filed under: Dünya, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Toplum | Dünya Nüfusunun % 70’i Ne Çalışacak? için yorumlar kapalı

Tam gözlerimizin önünde değişen bir dünyada yaşıyoruz. Tüm hayatımız iki aşamaya ayrılabilir: Koronavirüsten önce ve sonra.

Hayat belli bir rutine göre aktı ve virüs birdenbire içinde köklü bir değişiklik yaparak, tüm insanlığı hala küresel bir kriz olarak algılanan yeni bir duruma getirdi.

Kriz büyüyor ve derinleşiyor ve nereye götüreceği belli değil ama bizi henüz aşina olmadığımız yeni bir dünyaya götürdüğü net. Bu kriz yeni bir doğum gibidir. “Kriz” (Mashber) kelimesi, eski zamanlarda kadınların, üzerinde çocuk doğurduğu taşın adından gelmektedir. Başka bir deyişle, kriz yeni doğum yeridir ve kriz dediğimiz mevcut durum yeni bir dünyanın doğmasıdır.

İnsanlık tarihinde pek çok farklı kriz yaşandı, ancak şimdiye kadar hiçbiri dünyayı bu kadar dramatik bir şekilde değiştirmedi. İnsan toplumunda, sadece onun yapısında bazı değişiklikler oldu. Ama bugünün krizi ilk gerçek krizdir, bir savaş, düşen bir göktaşı veya kitle imhası olmadığı için henüz çok ciddi gelmemekte.

Yine de buna kriz diyebiliriz, çünkü gözlerimizin önünde yeni bir dünya doğuyor. Yakında insan toplumunun, bizlerin, ailelerimizin ve dünyaya karşı tutumumuzun nasıl değiştiğini göreceğiz. Kişinin içsel dünyası, gerçeklik algısı değişecek ve yeni bir dünya göreceğiz.

Henüz görmüyoruz, tıpkı annesinin karnında olan ve dünyayı görmeyen bir bebek gibi. Ama doğduğunda bile ilk başta hiçbir şey görmez. Daha sonra işitme ve görme geliştirir ve büyüdükçe ve dünyaya alıştıkça tepki vermeye başlar.

Yeni bir dünya görmek için, biz yetişkinlerin tam da böyle doğması ve algımızı ve vizyonumuzu değiştirmesi gerekiyor. Yakında gerçekleşecek.

Doğum muazzam, kıyaslanamaz bir acıdır, tüm vücudun patlamaya hazır olduğu hissidir. Bir yandan bu çok ciddi, kritik, yaşamı tehdit eden bir durumdur. Ama öte yandan, başka seçeneğin olmadığını görürüz: doğa bizi bunu yaşamaya mecbur eder.

Bununla birlikte, bir çocuğun doğumu, bir kadının çocuk sahibi olma konusundaki doğal arzusuna dayanmaktadır. Ayrıca, bir kadını çocuk doğurmaya motive eden sadece tek bir kişi değil, bir toplum vardır. Doğa, kadına doğum sancılarına dayanması için çok fazla güç vermiştir; bu zor ve tehlikeli bir durumdur.

Hem erkekler hem de kadınlar tüm insanlık bu Koronavirüs krizinin içindedir. Kadınlar her zaman erkekleri doğum sancılarını bilmedikleri için kınadılar. Artık kadınlar memnun olabilir: erkekler gerçek, şiddetli doğum sancıları yaşayacaklar.

Krizin onları boğduğunu, onlara direnme fırsatı vermediğini hissedecekler: hepiniz içten parçalandınız ama hiçbir şey yapamazsınız.

Yine de dua ve birleşme çabalarıyla doğabileceğiz. Ama çok zor ve özel bir doğum olacak çünkü kendimizi yeni bir dünyada doğuruyoruz. Manevi dünyaya doğru sınırı geçiyoruz ve yeni bir formda doğuyoruz.

Filed under: Birlik, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Toplum | Yeni Bir Dünyada Kendimizi Doğuruyoruz için yorumlar kapalı

Başlangıçta, dünyanın son birkaç ayda ne kadar yeni bir programa kaydığını kavramamız gerekiyor. Bugün tamamen farklı bir dünyada yaşıyoruz. Sanki uzaylılar bizi ziyaret etmiş ve gerçekliğimize yeni bir çip yerleştirmiş, çevremizdeki koşullarımızı, davranışlarımızı ve düşünme biçimlerimizi değiştirmiş gibi.

Yine de bir geçiş aşamasındayız ve benzer şekilde birçok insan, kendi kendine fayda sağlamanın başkalarına fayda sağlamaktan öncelikli olduğu bir program olan Koronavirüs öncesi dünyamızın modası geçmiş programına göre çalışmaya devam ediyor.

Doğanın evrimsel eğiliminin, tüm parçalarını mükemmel bir bağa ve karşılıklı sorumluluğa yönlendirdiğini anlasaydık, o zaman bugünün değişimlerinin nihai yararımıza nasıl olduğunu görebilirdik. Bu bizi fiziksel olarak değil, daha içten bir şekilde birbirimize yakınlaştırmaya çalışıyor.

Ve birbirimize daha yakın hissettiğimizde, daha mutlu, daha emin, daha güvenli ve daha sağlıklı hissederiz.

Bu nedenle, bugün her şeyden çok ihtiyacımız olan şey, yeni gelişim programımızla ilişkilerimizi dengeleyebilmemiz için bağımızı destekleyebilecek, teşvik edebilecek ve yönlendirebilecek bir ortamdır- daha fazla iş birliği ve birbirimize özen gerektiren koşullar.

Bugünün yeni programının gerektirdiği karşılıklı sorumluluk ve güveni karşılayabilmek için birbirimize karşı tutumumuzu iyileştiremezsek, o zaman bugünden diğerine isteksizce ilerlerken omuzlarımızda giderek daha ağır bir yük hissedeceğiz.

Doğa, Koronavirüs aracılığıyla, bizi kesin olarak dönüştürmek için yeni koşullar içine soktu.

Bu nedenle günümüzün girişimlerinin bunu dikkate alması gerekiyor.

Geçmişteki girişimlerimiz onları birbirine düşüren bir pazarda sona erdiyse, şimdi her şeyin değişmesi gerekmektedir. Yine de rekabet etmemiz gerekecek, ancak rekabetimizin, işimiz için mümkün olduğu kadar pazarın çoğunu toplamaya çalıştığımız egoistlikten, her birimizin insanlığa olabildiğince çok değer katmayı hedeflediğimiz bir rekabete kayması gerekiyor.

Ve bugün “değer” ne anlama geliyor? İnsan ilişkilerinin kalitesini yükselterek, herkesin gerçekten mutlu, güvenli ve sağlıklı olmasına yardımcı olmanın yanı sıra, herkesin ihtiyaçlarının karşılanmasına özen göstermek anlamına geliyor.

Bu nedenle, bu dönemde bir girişim başlatacak kadar cesur olan herkes, önce dünyanın içinde bulunduğu geçişi anlayacak yeterli bilgi ve ortamla donatılmalı ve ardından insanların birbirine daha yakın hissetmelerine yardımcı olacak araçlar yaratmalıdır.

Örneğin, teknolojinin, kendimizi tek bir odada ve hatta her nefesimizin ve temasımızın herkes tarafından hissedildiği, tek bir bütünün parçaları olarak birlikte hissettirebileceği araçlar geliştirmesi için bolca nedeni var.

Başka bir deyişle, sıkı karşılıklı bağımızın keşfine doğru ilerlerken, başkalarıyla birmiş gibi hissetmenin ne anlama geldiğini anlamamıza yardımcı olacak ve böylece kaderimize çok daha olumlu ve uyumlu bir şekilde rehberlik edecek teknolojiler geliştirebiliriz.

Bu nedenle, insanların bağ ihtiyacını otantik bir şekilde karşılayan ve mevcut derecemizden daha fazla karşılıklı sorumluluk ve düşünceye geçişimizi kolaylaştırmaya hizmet edecek girişimlere ihtiyacımız var.

Filed under: Birlik, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Toplum | “Bu Belirsiz Zamanlarda Başarılı Bir Girişim Kurmak İçin Ne Gerekiyor?” (BIZCATALYST 360 °) için yorumlar kapalı

Dr.Michael Laitman, Oren Levi ve Yael Leshed-Harel ile söyleşide

Kişinin egosunun, sınırsız büyümek, her yerde olmak, her şeyi tatmak, her şeyi bilmek, her şeyi hissetmek ve her şeye sahip olmak istediği bir zamanda yaşıyoruz. Kişi bunu yapmakta başarısız olduğunu gördüğünde, ona nasıl ulaşacağını öğreten Kabala bilgeliğine gelir. Arzularınızı gerçekleştirmenin koşulu, niyetinizin başkalarına fayda sağlamak olmasıdır. Bu ıslah her şeyi geliştirir. Istıraptan korunmak isteyen her kimse, kendisini başkalarının yararına yönlendirmeli ve insanlara iyi davranmalıdır.

Söyleşinin tamamına aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.

http://www.kabala.info.tr/kutuphane/michael-laitman/dr-laitman-ile-yeni-hayat/yeni-hayat-1131-icimizden-geleni-yapmak/

Filed under: Yeni Hayat | Yeni Hayat 1131 – İçimizden Geleni Yapmak için yorumlar kapalı