Değişmez Doğa Programında Özgürlük Unsuru

Soru: Baal HaSulam’a göre, karşılıklı garanti yasası tüm canlı organizmaların etkileşiminin temelini oluşturur ve alma ile ihsan etme arasındaki denge üzerine kurulmuştur.

Dahası, alma yasası, toplumun her üyesinin kendi bireysel, egoist sisteminin gerektirdiği şekilde yaşamak için ihtiyaç duyduğu her şeyi elde etmeye çalışmasıdır. İhsan etme yasası, her insanın tüm toplumun refahını önemsemesidir.

Kişi ihsan etme yasasına uymazsa, o zaman doğa tarafından kendisine gönderilen felaketler ve sorunlar tarafından darbe alır. Kişi bu yasaya nasıl uyabilir?

Cevap: Nasıl uyulacağı bir sorundur. Ve kişinin bu yasaya uymakla yükümlü olduğu gerçeği, bizde ortaya çıkan doğa imajından kaynaklanır.

Önümüzde tamamen bütünsel bir resim görürüz: İnsanın tüm egoizmleriyle, bilimsel ve bilimsel olmayan  “izmleri” ile dâhil edildiği, tek bir doğa. Doğanın bütünsel resminden kaçamadığımız ve kurtulamadığımız ortaya çıkar. İstesek de istemesek de, bu sistemin içindeyiz ve bunun dışında var olamayız.

Bu sistem sürekli olarak gelişmektedir: yüz binlerce yıl boyunca cansız seviyeden, on binlerce yıllık bitkisel seviyeye, binlerce yıllık hayvansal seviyeye ve tam anlamıyla onlarca yıldır insan seviyesine. Başka bir deyişle, doğa ne kadar yüksek organize edilirse, gelişim aşamaları o kadar hızlı gerçekleşir.

Tek soru, bu sistemde ne zaman kendimizi keşfetmeye başladığımızdır. Çok basit bir nedenden dolayı buna karşı olduğumuzu anlarız. Doğayla içgüdüsel olarak ilgilenmeyiz çünkü bizi özgürlük unsuruyla etkiler.

Doğanın üzerimizde nasıl çalıştığı konusunda hemfikir olabilir ya da aynı fikirde olmayabiliriz ve bu kapsamda kaderimizi belirleriz. Mutsuz insanlar olduğumuz ortaya çıkıyor. Doğa bize verilir, onun içinde yaşayabilir, çalışabilir, çoğalabilir, hayvanlardan farklı olarak akla gelebilecek her şeyi yaratabiliriz; bir sonraki, bilinçli seviyede. Ve bununla ne yapacağımızı bilmiyoruz.

Her şeyi, başkalarının zararına ve görünüşte kendimizin yararına hareket ederek, doğal egoist doğamıza dayalı olarak yaratırız. Bütünsel doğanın, bizi farklı olmaya zorladığını anlamıyoruz. Kendi yararın için demek, başkalarının yararına demektir.

Filed under: Maneviyat, Realite, Tabiat | Birbirine Bağlı Bir Dünyada İnsan, Bölüm 4 için yorumlar kapalı

 

Gelişmiş bir yazılım gibi, COVID-19 bizi işletmekte ve bizi içten değiştirmektedir. Virüs, insan olarak gelişimimizi öne çıkarıyor ve bizler, bencil insan ilişkilerimizi düzeltene kadar salgının devam eden dalgalarını yaşamaya devam edeceğiz.

Doğanın programı ile uyum sağlayana kadar etrafımızdaki durum değişmeyecek.

Koronavirüsü aracılığıyla doğa bizi insan bağlantısını yeniden tanımlamak için arkadan itiyor. Ancak, bizler henüz karşılıklı düşünceye, desteğe ve sorumluluğa yönelik insan ilişkilerini geliştirerek, salgınlara doğru bir şekilde yanıt vermedik. Toplum içindeki sektörler arasındaki sürtüşmeleri azaltmadık. Bu nedenle virüs bize tekrar ve tekrar vuruyor. Onun için, etkileşimlerimizi integral, tamamlayıcı bir şekilde düzenlemeye kendimizi zorlamalıyız.

Tıpkı doğanın tüm parçalarının birbirine bağlı olduğu bir sistem olması gibi, insan ırkı da tüm üyeleri arasında bütünleşik bir bağlantılar ağı geliştirmelidir. Ancak içgüdüsel olarak hareket eden hayvanların aksine, tek bir insanlığın eşit derecede hayati parçaları olana kadar, bilinçli olarak bağ kurmaya doğru ilerlememiz gerekir.

Virüs davranışımızı nasıl algılıyor ve yanıtlıyor? Biz ve virüs aynı doğa sistemindeyiz, tüm gerçekliği kapsayan ve tepkilerimize ve içinde olan her şeye cevap veren geniş bir sistemiz. Davranışlarımız sistemden beklenenin tersini yapmaya devam ederse, egoist ve dar görüşlü olmaya devam ederse, doğanın güçleri bizi tekrar hizaya sokmak için, sistemin daha güçlü bir şekilde yanıt vermesini gerekecektir. Davranışlarımızı değiştirmezsek, dünyanın hiçbir yeri pandemi için kalıcı bir tedavi bulamayacak çünkü virüs mutasyona uğrayacak ve tekrar tekrar kendisinin yeni versiyonlarını oluşturacaktır.

İlk ve en önemli sorun insanların birbirlerine karşı düşmanca tutumudur. Bu nedenle, virüs tam olarak bu karşılıklı önemseme noktasında baskı uygulamaktadır. Baştan sona tutumumuzu yeniden yapılandırmadıkça, birbirimize yaklaşmamıza veya normale dönmemize bile izin vermez. Doğanın, bizim ayrı, bağımsız birimler olduğumuzu hissetmemize bakmaksızın, bizi onun tek integral sisteminin bir parçası olarak gördüğünü anlamamız gerekir.

Diğer taraftan, aramızda düzgün bağlar kurarsak, dünyayı tamamen farklı bir şekilde şekillendirebiliriz. Aramızdaki yeni davranışlara ve ifadelere yol açacak, birbirimize karşı önemli bir algı, zihniyet ve tutum hissedeceğiz. Süreci fark etsek de etmesek de, çevrenin etkisi ile tüm içsel dünyamız daha iyiye doğru değişecek.

Sonunda virüsün geçtiği zaman gelse de eskisinden farklı insanlar olduğumuzu, değiştiğimizi keşfedeceğiz. Artık dünyanın bir köşesinden diğerine koşmak ya da piyasaya her yeni bir telefon modeli çıktığında alışveriş merkezlerine hücum etmek gibi bir dürtümüz olmayacak. Hayat daha basit, daha doğal olacak ve memnuniyetimiz esas olarak insanlar arasındaki daha yüksek kaliteli ilişkilerden gelecek.

Çevremizdeki her şeyle daha sorumlu bir şekilde bağ kurma ihtiyacını, dünyamızı mahveden boş materyalist hedeflerin peşinde koşma ihtiyacını anlayacağız. Şimdiye kadar, elde etme ve biriktirme fikri bizi kontrol altına aldı: İnsan her şeyin en iyisini kendi için almak, servet kazanmak ve her ne pahasına olursa olsun kontrol etmek istedi. Daha da geliştikçe, bir insan türü olarak en iyi yaşamımızın, ilişkilerimizi doğanın geri kalanında var olan bütünlükle uyumlu hale getirdiğimizde olacağını keşfedeceğiz.

Bütünlük, insan evriminde bir sonraki adımdır. Bu fikrin benimsenmesi ve içselleştirilmesi ve insanlar arasında gerçekleşmesi, bizi doğanın en güçlü içsel gücünü, doğanın tüm seviyelerini ve güçlerini tek bir bütünsel sisteme bağlayan tek gücü keşfetmeye götürecektir.

Zamanımızın krizleriyle başa çıkamamamız (dünyamızı her alanda ve her seviyede dolduran tüm karmaşa, bölünmeler ve yolsuzluk), gerçekliğin geri kalanını yöneten dengeli sisteme ne kadar zıt olduğumuzu keşfetmemize yardımcı olur. Öğrenme iki yoldan biriyle olabilir: Koronavirüs gibi daha küresel felaketlerin, tek bir sistemin parçası olduğumuzu, birbirimize bağımlı ve birbirimizin kaderini etkilememizi göstermek için bize vuracağı hoş olmayan yolla ya da kendimizi tek bir bütünsel sistem kavramına soktuğumuz ve aramızda önemseme, karşılıklılık ve tamamlamaya dayanan, yeni niteliksel ilişkiler geliştirmek için koruyucu önlemler almaya başlayarak, daha kolay bir yoldan öğrenebiliriz.

Gelecek kaderimiz, doğanın bütünsel gücünün elindedir. Yani Birbirimize ne kadar yaklaşırsak ve ilişkilerimizle doğa ile bütünleşmek için ince ayar yaparsak, şimdi bizi rahatsız eden tüm sıkıntılardan daha çabuk ve daha acısız bir şekilde kurtulabiliriz. En derin ve en anlamlı yazılımla uyum sağlamak için insani bağımızı iyileştirerek, yepyeni bir insani gelişim seviyesine yükselmeyi başarabiliriz.

Filed under: Birlik, Dünya, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Toplum | Virüs Değil Gelişmiş Bir Yazılım (KabNET) için yorumlar kapalı

 

Baal HaSulam, ‘‘Barış’’ makalesi: Böylece, gözümüzün önünde gelişen tarih deneyimi ile kanıtlayarak deneysel neden bakış açısını ispatlamış oldum, yani insanlık için İlahi Takdir’in emirlerini kabul etmekten başka çare yok: iki deyişin anlattığı ölçüde, Yaradan’a mutluluk vermek için başkalarına ihsan etmek.

İlki, “Dostunu kendin gibi sev”dir ki bu manevi çalışmanın özelliğidir. Bu, içimize monte edilmiş olan kendi ihtiyaçlarını karşılayabildiğinden daha az olmamak kaydıyla toplumun mutluluğu için başkalarına ihsan etme ölçüsü anlamına gelir. Dahası kişi “Matan Tora” makalesi Madde 4’de yazıldığı gibi dostlarının ihtiyaçlarını kendisininkinin önünde tutmalıdır.

Soru: Artık kriz zamanında, kimsenin bir araya getiremeyeceği bazı pragmatik hesaplamalardan, üst yönetim yasalarına uymayı, bunlara dahil olmayı ve herkesin bir tür destek hissetmesine yardımcı olmayı içeren, üstlenmemiz gereken bağı ve daha yüksek seviyeyi anlayama nasıl geçebiliriz?

Cevap: Gerçeklik algısının bir sonraki seviyesine yükselmek; sonsuzluk, mükemmellik, sınırsızlık ve en önemlisi tek, ortak, mükemmel, entegre bir gerçeklik hissine girdiğimiz gerçeğine dayanır.

Doğayı tamamen bütünsel bir sistem olarak hissetmeye başlarsak, içindeki yerimizi, hücrelerimizin onun içinde bulunduğu yeri de bileceğiz. Bu şekilde, bireylerin birliği ile bağlantılı olarak varlığımın anlamını anlayacağım ve her şey benim için netleşecek.

Asıl mesele kendinizi bireyciliğinizden, egoizminizden ayırmak ve doğaya bütüncül bir açıdan bakmaktır, böylece tüm resmi tek bir bütün olarak görürsünüz. Bu, ayrı nesneleri ve fenomenleri hissetmediğim, ancak tüm resmi gördüğüm tamamen farklı bir gerçeklik algısıdır.

O zaman kendimi tamamen farklı bir şekilde anlayabilirim: Bu resimde ben neredeyim? Onun içinde de değilim. Kendimi her şeyden ayrı hissediyorum. Yani, yanlış bir şekilde yaşıyorum. Bu, gerçek yaşamdan, doğanın tüm geniş resminden kopmuş, bir tür bilinçsiz durumda olduğum anlamına gelir. Bunu nasıl doğru bir şekilde algılayabilirim? İstediğim şey budur.

Ve eğer onu doğru bir şekilde algılamaya başlarsam, içindeki yerimi göreceğim ve herkesle entegre bir şekilde bağ kuramamamın nedenini keşfedeceğim. Bu, işimin ne olduğunu, görevimin ne olduğunu, diğerleriyle olan bağlantımın ne olduğunu ve başkalarının bana nasıl bağlandığını netleştirecek. Bu ebedi, mükemmel, ayrılmaz, birleşik doğanın seviyesine geleceğim; onun ve var oluşumun anlamını anlayacağım.

Şu anda, bunların ne için olduğunu kesinlikle anlamıyorum. Her şeye bakıyorum: Onlar var, dönüyorlar ve ben onlarla birlikteyim. Ama neden, bilmiyorum.

Filed under: Dost Sevgisi, Kabala, Maneviyat, Sevgi, Tabiat | Doğa Sistemindeki Yerinizi Bulun için yorumlar kapalı

 

Tüm doğada, insanlar dışında zerre kadar bir nefret yoktur. Hayvanlar birbirlerinden nefret etmez; benzersiz bir insan yardımcısıdır. Ancak, sadece insanların birbirlerinden nefret etmesinin ve böylesi bir tutkuyla yapmasının derin bir nedeni var. Kıskançlık, güç ve saygı arayışı içimizde her zaman büyür. Gittikçe affetmez hale geliyoruz.

Geçmişte, çocukların birlikte oynadığını ve birbirleriyle arkadaşlığın tadını çıkardığını görebilirdiniz. Günümüzde, onları birbirleriyle karşı karşıya getiren ve umursadıkları tek şeyin kazanmak olduğu, oyun konsollarıyla oynamaktalar.

İki yüzyıl öncesindeki kedileri bugün yaşayan kedilerle karşılaştırırsanız, daha kötü olduklarını göremezsiniz. Fakat iki yüzyıl önce yaşayan insanları kendi kuşağımızla karşılaştırırsak, büyük büyükanne ve büyükbabamıza göre çok daha fazla ben merkezli, yetkili, ilgisiz ve genellikle çok daha kötü insanlar olduğumuzu göreceksiniz. Nesilden nesile, kötülüklerimizde daha kavgacı, incitici ve daha yapmacık hale geliyoruz.

Ancak görünen kalıcı düşüşün, iyi bir nedeni var. Doğamızda bilinçli bir ıslah yapmak sadece bizim kaderimizde var olduğu için, düşüşteki tek tür biziz. Son yıllarda ve özellikle de son birkaç ayda, nefret seviyelerindeki ani yükselişin nedeni, nefretin o kadar şiddetli olması gerektiğidir ki bu bizleri, onu iyileştirmenin bir yolunu aramaya zorlayacaktır.

Nefret ne kadar artarsa, kendi başımıza üstesinden gelemeyeceğimizi o kadar çok anlayacağız, ancak bunun üstesinden gelmeliyiz, yoksa medeniyeti ortadan kaldıracaktır. Bu da, bizi, irademize karşı olsa bile, onu birlikte iyileştirmek için çalışmaya itecektir. Ve her birimizde yaşayan bir düşmana karşı bu zorunlu işbirliği, birbirimizi sevmemizi teşvik edecektir. Nefretin yoğunluğu olmasaydı, sevmeye gerek kalmazdı. Nefretle tek başımıza mücadele yenilgimiz olmasaydı, birbirimize dönmezdik.

Hissettiğimiz nefret asla yok olmayacak. Eğer yok olsaydı, sevme ihtiyacımız da yok olurdu. Sevgiyi artırmamızı sağlayan şey, tam olarak büyüyen nefrettir. Nefret ve sevgi, “iki ayak” üzerinde ilerledikçe, insan duygularının derinliklerini, çatışmaların üstesinden nasıl gelebileceğimizi, öfke ve nefrette hüküm sürdüğümüzü ve bu süreçte insan doğasının derinliklerini öğrenmeye doğru yürüyoruz.

Sadece nefretin rolünü ve önemini anlarsak, gerçekten sevebiliriz. Ve bunu yaptığımızda, hepimizin, tüm renklerin, ırkların, inançların ve kültürlerin nefret dolu bir şekilde yaratıldığını göreceğiz, ama sadece nefreti kendi irademizin sevgisine dönüştürmek için.

Filed under: Karşılıklı Sorumluluk, Sevgi, Toplum | “Neden Nefret Ediyoruz” (Linkedin) için yorumlar kapalı

 

Soru: “Ruh” terimi nereden gelmektedir?

Cevap: “Ruh” terimi “Neşama” kelimesinden gelir. Kabala’da, Yaradan’a benzer arzunun beş hali vardır: Nefeş, Ruah, Neşama, Haya ve Yehida.

Nefeş, Ruah ve Neşama ulaşabileceğimiz ve sürekli içinde kalabileceğimiz koşullardır. Bunların en büyüğü Neşama’dır. Bu nedenle, bu, manevi parçamızın adıdır.

Ek olarak, Haya ve Yehida olarak adlandırılan koşullar da var. Ancak bunlar, ruhun durumuna ek, geçici eklemelerdir.

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan | Kabalistik Terimler: “Ruh” için yorumlar kapalı

 

Arada sırada verilen manevi geni (Reshimo) gerçekleştirmek için sorumluluk duygusu içinde harekete geçmek gerekir. Bununla ne yapacaksın? Bunu nasıl gerçekleştireceksin? Sonuçta, tam olarak gerçekleşmesinden sen sorumlusun.

Senden talep edilen başka bir şey yok!

Dünyada iyilik yoktur. Yaradan yalnızca kötülüğü yarattığını savunur. Görevimiz sadece kendimizde ve her şeyde egoizmi görmek ve ondan o kadar nefret etmektir ki karşıt tarafı görünür olsun – iyilik, maneviyat.

Ve böylece kötülüğü görmek ve ondan üst dünyayı inşa etmek, tüm düşünce ve hislerde!

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan | Twitter’da Düşüncelerim / 18 Temmuz 2020 için yorumlar kapalı

 

Dr. Michael Laitman, Oren Levi ve Nitzah Mazoz ile söyleşide

Tüm hastalıkların kaynağı aramızdaki ayrılıktır. Bizler, hiçbir çıkış yolu olmayan güçlü, sonsuz bir sisteme bağlıyız. Bu sosyal ve duygusal iletişim sistemi bedenlerimizin durumunu etkiler. Aslında, beden sadece ortak ruhun gölgesidir. İlişkilerimizi iyileştirirsek, her şey iyileşir ve daha en başta hiç kimse hastalanmaz. Biz, ruh ve iyi, sosyal bir çevre tarafından besleniriz. Eğer aramızda doğanın genel, iyileştirici gücünü ortaya çıkaracak gerçek ve sevgi dolu bir bağ kurarsak, tüm hastalıklar için evrensel bir tedavi hemen hazırdır.

 

Söyleşinin tamamına aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.

http://www.kabala.info.tr/kutuphane/michael-laitman/dr-laitman-ile-yeni-hayat/yeni-hayat-1098-tedavi-ve-iyilesme-sureci/

Filed under: Yeni Hayat | Yeni Hayat 1098 – Tedavi ve İyileşme Süreci için yorumlar kapalı

 

Soru: Dünyanın yakın geleceğini nasıl görüyorsunuz; örneğin, bu sonbahar?

Cevap: Virüsün gideceğini sanmıyorum. Mutasyona uğrayacak ve değişecek. Doğa bizi rahatsız etmeye başlayacak ve hasta olmamak ve bu darbeleri deneyimlememek için, neye benzememiz gerektiğini düşünmeye zorlayacaktır. Umarım doğadan doğru bir şekilde öğrenir ve ona göre davranırız.

Ve gerçek şu ki şimdi kaç kişinin hastalandığını sayıyor olmamız hiç önemli değil. Tüm sorunlarımızın sadece aramızdaki yanlış karşılıklı ilişkilerden geldiğini açıkça hissetmeliyiz.

Bu nedenle, yaz mı yoksa sonbahar mı olduğu önemli değil. Elbette, mevsimler önemlidir, ancak esas olan şey değildir. Bütün bu virüsler, içimizde ortaya çıkmak için sırada duruyorlar.

Filed under: Birlik, Dünya, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Maneviyat | Virüsler Sıraya Giriyor için yorumlar kapalı

 

Soru: Bugün evrensel ıslah sorunuyla karşı karşıyayız. Ya da bir grup Kabalist tarafından, durumu kurtarmak için bir fırsat var mı?

Cevap: Ve eğer doğanın amacı tüm yaratılışın karşılıklı ve bütüncül bir şekilde birbiriyle bağlantılı olması, bağın ve sevginin niteliklerine ulaşmak ise, bir grup Kabalist durumu nasıl kurtaracak? Küçük bir grup bunu nasıl yapabilir?

Bu sadece herkese birleşme metodolojisini öğretmek, onlar için öğretmen olmakta bulunur. Bu nedenle, bu sürece kesinlikle herkes dahil edilmeden hiçbir şey olamaz.

Soru: İnsanlığın küçük bir kısmı gelen krizin özünü anlıyor, ama çoğu bunu bilmiyor. Kişi, tüm dünyanın ıslahı için, insanın değişmesi gerekliliğini tüm dünyaya nasıl iletir?

Cevap: Bu sizin çalışmanızdır ve bunu yapmalısınız. Mümkün olan her şeyi yapmaya çalışın.

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan | Evrensel Islah Sorunu için yorumlar kapalı

 

Sosyo-ekonomik altyapımız şu anda lüks endüstrilerden uzaklaşmaya ve yaşamın esaslarına daha fazla vurgu yapılmasına vesile oluyor. Ayrıca, daha fazla işin otomasyon ve yapay zeka tarafından ele alınacağı bir geleceğe gidiyoruz.

Benzer şekilde, ileriye baktığımızda, öncelikle insanların temel ihtiyaçlarının – gıda, barınak, giyim, eğitim ve sağlık – karşılanması gerektiğini ve yetkililerin, insanların temel ihtiyaçlarının karşılanmasına öncelik vermesi gerektiğini anlamalıyız.

O zaman, temel ihtiyaçlar yerine getirildikten sonra, insanlar ne yapacaklar sorusu geliyor?

Lüks malların talebinin azalması ve otomasyon ve yapay zekanın yükselmesi nedeniyle daha az işgücüne ihtiyaç duyulduğunda, daha önce hiç görülmemiş sayılara yükselen bir insan nüfusu ile birlikte, doldurmamız gereken yeni bir delik ortaya çıkıyor: sonuçta geleceğe doğru ilerleyen toplum için hangi meslekler ve kariyerler gerekli olacak, katkı sağlayacak ve faydalı olacak?

Materyalist rekabetçi yaşam tarzlarımız, daha temel şeylere odaklanmış olan, daha sakin ve daha dengeli yaşam tarzlarına dönüşeceğinden, toplumlar arasında mutluluk, destek ve güven duygusunu geliştirmek için, zamanımızın büyük bir kısmını öğrenmeye ve olumlu bir insani bağ atmosferi inşa etmeye harcamamız gerekecek.

Nüfusun büyük kesimleri düzenli olarak olumlu sosyal bağların öğretilmesi, öğrenilmesi ve inşasına- yeni kariyerleri veya meslekleri olarak- katıldığı zaman, yeni,  iyi-bağlarla birbirine bağlanmış toplumların çiçek açtığını göreceğiz.

Bu tür toplumlardaki insanlar, birbirlerinin ihtiyaçlarına, isteklerine ve duygularına ve ayrıca her bir insanın kendi çıkarları için başkalarını sömürmeye yönelik yıkıcı eğilimlerine karşı artan hassasiyetler geliştirecekler ve sosyal birlik ve dayanışmanın korunmasını sağlayacaklardır.

Bölücü hareketlerinin üzerinde olumlu bir bağ kurmayı amaçlayan bir topluma katkıda bulunmak için sonsuz alan vardır. İnsanların önerdikleri/sundukları beceri ve yeteneklerinin tamamı, olumlu bir toplumun yaratılmasına hizmet ettikleri sürece uygulanabilir.

Bununla birlikte, bağ kurma bilgeliğini öğrenmek için düzenli bir dozaj, daha fazla insanın bağ kurması için, herhangi bir faaliyetin ön koşulu olarak böyle bir sistemde bulunmak zorundadır.

Bağ kurma bilgeliğini öğrenmek; hem olumlu sosyal bağlantının geniş kapsamlı faydaları hakkında düzenli olarak bilgi edinmek, bunun yanı sıra bağ kurmayı geliştirici deneyimlere düzenli olarak katılmak anlamına gelir.

“Kazançlı” ve “yararlı” için tanımlamalarımız, o zaman böyle bir durumda değer vereceğimiz şeye göre değişecektir: kişisel imparatorluğumuzun herkes ve her şey üzerinde kurulmasına öncelik verdiğimiz rekabetçi-bireyci kar biçimleri değil, herkesin olumlu bir şekilde bağlı bir toplum inşa etmeye katkısından dolayı, herkesin nasıl önemli ölçüde sağlık, mutluluk ve güven kazanması açısından kârlılığı görürüz.

O zaman en kazançlı kariyer veya meslek ne olurdu?

İnsanların temel ihtiyaçlarını karşılamada ya da insanların daha anlamlı etkileşim ve memnuniyetleri konusunda daha derin ihtiyaçlarına katkıda bulunmak için topluma hizmet etmek olacaktır.

Ne kadar gelişirsek, birbirimizle olan doğal bağımızın gerçekleşmesine o kadar yakınlaşırız ve bu bağı, giderek daha olumlu bir şekilde gerçekleştirme ihtiyacımız olur.

Bağlarımızı geliştirmek için ne kadar çok çalışırsak, yeni, uyumlu bir realitenin keşfi içinde kendimizi o kadar büyüteceğiz.

Lüks endüstrilerin öneminin düştüğü ve otomasyon ve yapay zekânın günümüzdeki mevcut işlerinin çoğunu üstleneceği bir koşul içinde, biz insanların, bizi insan yapan şey -olumlu bir şekilde bağ kurma ihtiyacımız – üzerinde çalışmamız gerekecektir.

Gitgide daha fazla katılımımız bu yönde artacağı için, o zaman çok daha büyük bir mutluluk ve doyum duygusunun kapıları çok daha fazla insana açılacaktır.

Filed under: Dünya, Global Kriz, Karşılıklı Sorumluluk, Toplum | “Gelecekteki En Kazançlı Kariyer veya Meslekler Nedir?” (Quora) için yorumlar kapalı