SORU: Cennet ve cehennem hakkında bir fıkra vardır: Bir kişi için Tanrı bir ayrıcalık yapar ve ona cenneti ve cehennemi gösterir:

Adama sorarlar; “Pekala , cehenneme nasıldı?”

Adam cevaplar: “Orada kocaman bir yuvarlak masa ve masanın ortasında da,  güzel kokulu bir bulamaç dolu bir kase var. Günahkarlar masanın etrafında oturuyor ve her birinin elinde kaşık var. Ama sinirliler ve açlar çünkü kaşık çok uzun ve böylece kimse kaşığı ağzına götüremiyor. “

Adama sorarlar; “Peki cennet nasıldı? Adam cevaplar: “Aynı masa , aynı kap ve aynı nefis yiyecek orada da var. Masanın etrafında haktan yana olanlar oturuyor. Ama onlar memnun ve hoşnutlar. Adama sordular: “Bu nasıl olabilir?” Adam yanıtladı: “Birbirlerini nasıl besleyeceklerini öğrenmişler…”

 Bu fıkrayı Kabalistler mi uydurdu?

CEVAP: Öyle diyorlar!

 http://laitman.com/2016/04/hell-heaven-and-the-kabbalists/

Filed under: Kabalistler - Yorum yapılmamış→

Soru: Musa denilen gücü nasıl edinebiliriz? Doğamızda mevcut olmadığını söylemenize rağmen.

Cevap: Musa (İbranice “Moşe” – çekmek) bizim içimizde uyanan bir niteliktir ve bizi Sina Dağı’nın dibinden, genel nefretin en yoğun olduğu duruma Sina Dağı’nın zirvesine yükseltir. Kişi onun tepesine tırmandığı zaman, zirvede olan Yaradan’a ulaşır.

Bu dağa tırmanmadan kestirmeden gitmek imkânsızdır; ona tırmanmamız gerekir. Bütün dünya için yol budur. Bugün, bütün insanlık, bizi ayıran muazzam nefretle çevrilmiştir; Sina Dağı’nın dibindedir. Ancak, aynı zamanda Tora denilen metot ifşa olmuştur. Tora, Dağın zirvesindeki Islah Eden Işık’tır.

Herhangi bir özel çaba göstermemiz gerekmez ve korkacak bir şey yoktur. Bu büyük nefreti edindiğimiz zaman, bu yöntemi alacağımız dağın dibindeyizdir ve böylece karşılıklı yardım ve bütünleşme ile yavaş yavaş yükselebileceğiz.

Ardından, Sina Dağı tapınak dağı haline gelir, tepesinde Yaradan’ın ifşa olduğu yerde tapınağın olduğu.

Temel olarak Pesah’ın özü budur. Bu ulusun, yeni insanlığın takviminin bu bayramla başlamasının nedeni budur.

Tora’nın alınmasından önce, insanoğlu hayvanlar gibi gelişti ama o andan itibaren, Yaradan’la bağımız oluştu, bu güç bize sürekli olarak egonun üzerine yükselebilmemiz ve birbirimize daha çok yakınlaşarak nefret dağına tırmanmamız için yardım eder.

Aynı zamanda, daha büyük bir derecede Yaradan’ı ediniriz çünkü bu iki güç zaten içimizde ortaya çıkar, bencil güç ve özgecil güç. Kendimizi bu iki güçten inşa ettiğimiz zamanki koşula Yaradan’ın ifşası, ya da ruh onların arasında ifşa olur denir.

Bu iki güç yukarıdan gelir, biz bunları karşılıklı olarak iptal etmek yerine aralarına kendi direncimizi koyarak onları birleştirmeye çabalarız, bütün bağlantısız parçaları ekleyerek ve birleştirerek aralarındaki uyumu yeniden canlandırmaya çalışırız. Sonra bu uyum, bizim ruhumuzu, üst varlığımızı oluşturur.

Pesah’ı en önemli ve en büyük bayram olarak kabul etmemizin nedeni şu: Çünkü adamın, Adem’in (İbranicede “domeh” –Yaradan’a benzemek) yaratılışını sembolize eder.

Orada tabiî, sevgi niteliğiyle egoyu tamamen nasıl örteceğimizi söyleyen birçok incelikler, kanunlar ve farklı nüanslar vardır, hepsi bu. Her şey aşağıya buna göre gelir!

Biz bu bayramı en küçük ayrıntısına kadar çalışabiliriz, neden bazı şeyleri yemeye izin verilip, diğer şeyleri yemenin yasak olduğu hakkında, Pesah’ın neden yedi gün olduğu hakkında, neden dört bardak şarap içeriz ve Haggadah’ta açıklanan kostümler neden var hakkında.

Ancak bunlar sadece, nefret ve sevgi, alma ve ihsan etmenin nitelikleri olan, her seviyede artı ve eksi arasındaki doğru bağlantıyı yaratmak için uygulamamız gereken eylemlerdir. Biz nefreti sevgiyle örteriz ve birlikte onlar bize edinim duygusunu, Yaradan’a bağlılık duygusunu verecekler.

Böylece, biz sadece küçük bir egodan çıkıp sevgiye gelmeyiz ama bizim dünyamızdan çıkıp mükemmel sonsuz bir dünyaya geliriz. Pesah’ın gerçekten özel bir bayram olmasının nedeni budur.

Pesach Is A Special Holiday

Filed under: Bayramlar - Yorum yapılmamış→

Soru: Ben egoizmin olumlu bir nitelik olduğunu düşünüyorum, o olmadan kişi gelişemez. Eğer bir çocuk egoizme sahip değilse, öğrenmek ve gelişmek için çabalamaz.

Cevap: Bilgi, eğitim, kültür, dünyayı görme, uzaya gitme arayışlarına kötü egoizm denmez. Kötü eğilim, aramızdaki kötü ilişkiler, başkalarını kullanmak, onları baskı altına almaktır.

Sadece gelişmeyi ve iyi bir adam olmayı arzulamak egoizm değildir çünkü bununla ben insanlığa yarar sağlamak isteyebilirim. Egoizm, başkalarına boyun eğdirme, onları köleleştirme arzusudur.

Mısır Kralı Firavun, tüm kötülüklerin kaynağıdır. Doğası gereği her insanda doğuştan gelen bu özel güç, bizim birbirimizle olan ilişkimizi zehirleyen, kötü eğilim olarak adlandırılır. Biz sadece bunun hakkında konuşuyoruz, insanın gelişme arzuları hakkında değil.

Firavun, Mısır Kralı diye adlandırılır çünkü o, bizim arzularımızı dikkate almadan, üzerimizde kesin bir hüküm sürer. O sadece bize ne yapacağımızı emreder – ağır işleri sırtımıza yükler.

Firavun bize inşa etmeyi yani birleşmeyi emreder. Ama biz birleşmeyi ister istemez, o aramızda durur ve birbirimizle kavga ettirir ve bundan zevk alır.

Günümüz insanlığı Firavun denen özel bir gücün kölesidir. Doğada, tüm dünyayı evrim süreci içinde geliştiren bir kuvvet vardır. Bu, teknoloji, bilim, kültür ve eğitimin genel gelişimine yol açar.

Ama bu gelişim içinde, bizi birbirimize kötü ve bencilce davrandıran, diğerlerinden üstün, daha başarılı olmaktan ve onları rahatsız etmekten zevk alan bir güç vardır.

Herkes Firavun olmak ve diğerlerini kontrol etmek ister. Eğer başkalarını kaçacak hiçbir yerleri kalmaksızın aşağılama yeteneği varsa bundan haz alır. Yani Firavun hepimizin içinde yaşar.

Pharaoh—The Quintessence Of Evil

Filed under: Bayramlar - Yorum yapılmamış→

SORU: “Ben”den “biz”e nasıl ilerleyebilirim? Kişi sadece kendisi başarılı olduğu için değil dostu başarılı olduğu için mutluyken  Yaratan’ı haklı çıkarmak ne demektir ?

YANIT: Mesele şu ki, sen dostuna yapışmalısın ve onun aracılığıyla gerçeği hissetmelisin. Dostlarıma olan düşkünlüğümü nasıl denetleyebilirim? Bu, onlar mutluyken ne kadar mutlu olduğuma, onlar üzgünken ne kadar üzgün olduğuma ve sadece onların iyi bir koşula ulaşmalarına yardım etmek  amacıyla, kendimi gruba getirmeme  bağlıdır.

Bu noktada aslında bunun aksini ne kadar çok istediğimi; içimde onlara karşı ne kadar nefret ve kıskançlık ateşinin ifşa olduğunu ve ne ölçüde onlar için iyi herhangi bir şey isteyemediğimi çünkü aslında bu ayrılık koşulundan hoşlandığımı keşfederim.

Bu, çalışmanın yapmam gereken büyük uğraşıdır; bu sayede bu alıştırmalar, beni doğru sonuca getirecek: ARALARINDA YAŞADIĞIM DOSTLARIM DIŞINDA HİÇBİR ŞEYE SAHİP DEĞİLİM!

Eğer dostumun bir sorunu varsa, bununla sanki o sorun, Yaratan ile benim aramda bir engelmiş gibi meşgul olurum. Farkı yoktur.

Bu noktada, “kendimi”, “BEN”imi iptal etmeye muktedir olacağım ve diğer yandan dostlara olan saygımla kendimi harika hissedeceğim yani, onların iyi hissetmesi için her şeyi yapmayı isteyeceğim tıpkı iyi bir anne gibi…

http://laitman.com/2013/03/the-friends-i-live-among/

Filed under: Arvut - Yorum yapılmamış→

Soru : Bizim dünyamız ve Pesah hakkında Kabala bakış açısından yapılan açıklamalar ile çocukluğumuzdan itibaren öğrenmiş olduğumuz malum açıklamalar arasındaki fark nedir ?

Cevap : Birçok seviyede onun içerisindeki hakikat, varoluş, evrim, gelişim ve içindeki amaç anlatılır. Bizler Pesah hakkında konuştuğumuzda, örneğin, bizler şunlar hakkında konuşabiliriz :

1. Ulusumuzun Mısır’da geçirdiği tarihi kölelik devri.
2. Kişinin Mısır’daki egosuna ilişkin, Firavun’una yönelik köleliği
3. Yaratılmış olan canlı varlığın, arzunun, Işığın etkisi altında, Yaradan’ın, karanlığın, Mısır’ın ve Firavun’un etkisi altındaki gelişimi 

Bizler aynı zamanda değişik seviyeler hakkında konuşabiliriz :

1. Dilimizde Mitsvot (sevaplar, ıslahlar) olarak adlandırılan ritüellerin kurallara uygun şekilde yerine getirilmesi
2. ”Dostunu kendin gibi sev” emrinin psikolojik açıdan yerine getirilmesi ve bunun Yaradan’ın genel emri ve düzeni olarak ele alınması, aynı zamanda da tüm diğer emirleri ve öngörülen düzeni de dahil etmek, Tora’da bahsedildiği gibi : ”dostunu kendin gibi sev” olarak Tora’da geçen yüce kuralda olduğu gibi.
3. Üst Işığın Kabala tanımıyla, dünyalar üzerinde ve onların vasıtasıyla gelişimin değişik safhalarından geçen ruhların üzerindeki etkisi ve onların manevi ıslahı.

Filed under: Bayramlar - Yorum yapılmamış→

Soru : Pesah, Pesah Seder (düzen) gecesi ile başlar- birçok ayrıntıyla dolu bir kutlama. Gece neyi simgeler ?

Cevap : Seder, Mısır’dan çıkışın düzeni, kişinin kendi bencilliğini kırabilmesine ve bunun üzerine yükselebilmesine ilişkin hareketin rotası ve sonrasında Omer‘i (Sefirat Omer) sayma günlerinde buna geriye dönmesi, bütün bencilce arzularını düzeltmesi adına bunu yapmasıdır.

Soru : Ben eğer sizin torununuz olsaydım, Pesah bayramının ışığı içinde bana nasıl bir tavsiyede bulunurdunuz ?

Cevap : Egonuzu nasıl kırabileceğinizi öğreniniz.

Soru : Ama egoma ilişkin yanlış olan şey nedir ?

Cevap : Sizin tüm yaşamınızı o gölgeler ve sizin onu terk etmeniz ve ondan kaçmanız gerekir. Siz bunu nasıl yapabileceğinizi öğrenemezseniz eğer, ondan kaçabilmenizi size öğretecek darbeleri alacaksınız ama bu çok zor, acı ve uzun bir çalışmadır.

Soru : Ego nedir ?

Cevap : Ego, diğer insanlara yönelik kötü tutumunuzdur. Siz günde on kez yemek yiyebilirsiniz, bir aile ve çocuklara sahip olabilir, kendiniz için bir saray inşa edebilir ve milyarder olabilirsiniz- bu ego olarak sayılmaz.

Ego, sizin gibi olan bir kişiyi, ona zarar verecek şekilde, onun üzerine yükselebilmek için, onu bastırabilmek için kullanmanız anlamına gelir. Egonun ölçüsü yalnızca, başkalarının nasıl kötü şekilde kullanıldığına ilişkin niceliğe göre tespit edilir.

Soru : ”Pesah Sederi gecesi” nedir ?

Cevap : ”Pesah Sederi gecesi” bir kırılma, diğerlerini kötüye kullanmaktan kaçmaktır. Bu gece bizim Mısır karanlığının içerisinde yaşama geldiğimizi ve egomuz yüzünden darbeler aldığımızı temsil eder. İçimizdeki firavun, darbelerin içinden geçer.

Bedeninizin darbeler, hastalıklar, hayal kırıklıklarına maruz kaldığını, çocuklarla, ailelerle, akrabalarla, ebeveyn ve torunlar ve mevcut olan her şey ile alakalı problemler yaşadığını hayal ediniz. Kötü firavun, örneğin, doğanız o kadar çok ıstırap içinde olur ki, ondan kaçmayı istersiniz: ”Öyle bir yaşama sahip olmak yerine, ölmek daha iyidir !”. Bu bir Mısır karanlığıdır.

Aniden bu karanlığın içinden, bu karanlığın üzerine yükselebileceğimize ilişkin hakikat ifşa olur- ve sonrasında ben kaçarım. Ben aceleyle kaçarım ve hiçbir şey beni ilgilendirmez. Bu Mısır’dan kaçıştır. Bizim kutladığımız şey, budur: çıkışın gerçeği, bir iğnenin deliği gibi, bize doğru açılmıştır ve onun içerisinden, bizler oradan kaçabiliriz. Öyle güç bir şeydir ki !

Fakat bizler bu zor yaşamla karşılaşırız, nitekim düşünürüz, anlarız ve çalışma yaparız ve sonrasında küçük bir birimin içerisindeki büyük kötülüğün farkına varırız. Buna benzer şekilde, insanlar sigara içmenin zararlarına ilişkin seminerleri dinlerler ve kendilerini zehirlememeleri ve çeşitli hastalıklara yakalanmamaları gerektiğinin farkına varırlar; onlar bu kötülüğü önceden fark ederler ve kaçarlar. Bizler de aynı şeyi ”Mısır” ile yapabiliriz. Eğer yapamazsak, o zaman yaşamımızın mutlak karanlık içinde olduğunu hissederiz; özellikle de İsrail insanları..

Haydi kendimizi araştıralım ve egomuzun idaresi altında olduğumuzu ifşa edelim. Buna ”Firavun” adı verilir ve bu sebeple, bizler şayet buna uymaya devam edersek, iyi bir yaşamımız olmayacaktır. Bundan kaçmamız gerektiğine mümkün olduğu kadar çabuk şekilde karar verelim; her birimizin içerisinde mevcut olan Firavun gücünden, egomuzun gücünden, en azından ondan kopmaya ilişkin kaçışa..

Bizler şayet bu kararı birlikte kabullenebilirsek, o zaman bu bizim için çok kolay olacaktır. Çünkü bütün insanlar Mısır’dan çıkar. Haydi ortak anlaşmaya varalım, bu kaçışı yapalım ve birbirimize yönelik bu kötü tutumun üzerine yükselelim. O zaman ülke içindeki yaşamımız tamamıyla farklı bir hale dönüşecektir. Mutlu bir Pesah zamanı geçiriniz!

Filed under: Bayramlar - Yorum yapılmamış→

Pesah Haggadah bize, kişinin kendi hayatını planlama ve onun efendisi olma fırsatına sahip olduğunu söyler. Kişinin ulaşması gereken hedefi, bunu başarmanın yolunu ve kişinin kendi içinde değişmek için neye ihtiyacı olduğunu açıklar. Bize bütün detayları verir.

Pesah Haggadah’da ilk olarak, kişinin bugün hayatının ne olduğunu ve ne kadar kısıtlı ve ölü olduğunu anlaması için araçlar verir.

O, kişinin bunu nasıl yarıp geçebileceğini, bu ölü dünyadan kaçabileceğini ve özgürlüğün mükemmel seviyesini elde etmek için şimdiki doğamızın üzerinde bir koşula nasıl yükselebileceğimizi gözler önüne serer.

Buna, ölümün üzerine yükseldiğimiz için, ölüm meleğinden kurtuluş denir.

Soru: Ölüm üzerine yükselme ne anlama gelir?

Cevap: Bu sonsuz bir hayat yaşamak anlamına gelir.

Soru: Bu hiç ölmeyeceğim anlamına mı gelir? Sonsuza kadar yaşamış tek bir kişi görmedim.

Cevap: Sadece bedenler ölür. Ama kendi içimizde başka bir varlığı keşfederiz, bu içteki insandır. Bu iç “ben” benimden ayrılır ve ölümü hissetmez.

Özgürlüğü ve sonsuz yaşamı gerçekten elde etmek isteyen herkes, Kabala ilmini kullanarak bunu nasıl gerçekleştireceğini öğrenebilir. Bu tamamen mümkündür, şöyle yazıldığı gibi: “Hayatta iken dünyanızı göreceksiniz”, yani, üst gücü, Yaradan’ı ifşa etmemiz mümkündür. Kapılar herkese açık olduğundan, herkesin bunu başarması mümkündür. Gereken tek şey arzudur.

Filed under: Bayramlar - Yorum yapılmamış→

Soru: Yahudileri kabul eden iyi Firavun nedir?

Cevap: Biz bu kavramı insana ilişkin olarak incelemek zorundayız.

Biz egonun bizleri ileri götürdüğüne inanıyoruz; medeniyet, gelişme ve büyüme. “Biz yıldızlara uçacağız, her şeyi ulaşacağız bileceğiz ve keşfedeceğiz! Biz, biz, biz!” Bu iyi, sağlıklı bir egoizmdir. Bu gereklidir aksi takdirde gelişemezdik.

Örneğin biz bir çocuğa hoşgörülü olmazsak ve sürekli onu sınırlarsak, o gelişemez. Bu nedenle, gelişmesi için ona imkân vermeliyiz, egoistçe bile olsa, nasıl olursa olsun. Belli bir yaşa ulaştığında, 13 yaş diyelim, ona kendini nasıl sınırlayacağını öğretmeye başlarız.

Şimdi bu yaşa kadar kişinin sadece kötü eğilimi içine dalmış olduğunu unutmayalım ve 13 yaşından sonrasında, eğitimin etkisi altında, iyi ortaya çıkabilir. 13 yaş göreceli bir ifadedir. Baal HaSulam “Zohar Kitabına Giriş” te bundan bahseder.

Hatırlıyorum, dini okullarda okuyan oğlum ; “Benden ne istiyorsun? Ben sadece 9 yaşındayım, 13 yaşıma gelinceye kadar bekleyin” derdi.

Bu, ulusun her şey ile hoşnut olduğu, doyumun yedi yılı olarak adlandırılır. Biz birlik olmaya çalışırız ve ilk başta her şey iyi gider. Ego “yardımlaş, her şey iyi, her şey doğru” diyerek bize hoşgörülüdür. Daha sonra aramızda anlaşmazlıklar ve çatışmalar ortaya çıkmaya başlar.

Bu, âşık insanların birlikte yaşamaya başladıklarında ya da uluslar arası ilişkilerde olan şeydir: “Şimdi birlikte çalışacağız ve bazı şeyleri birlikte yapacağız ve elde edeceğiz! Biz, biz, biz, biz!” Her şey yolunda: egoizm iyi, her şey harika ve aniden içeriden negatif bir şeyler sızar. Ne yaparsak yapalım sonunda bir engel ortaya çıkacaktır; kötü Firavun ortaya çıkacaktır.

Bir şeye başladığınızda bilmelisiniz ki eğer bir eylemde bulunduğunuzda sevgi ve karşılıklı bağın yardımını ile Kabala bilgeliği metodunu kullanarak iyi ve kötü arasında dengeleme yapmazsanız, ilk başta çekici ve büyüleyici görünen daha sonra sizi öldürecektir. Ölüm meleği seni cezp eder ve baştan çıkarır, sana bir damla zehir verir ve sen ölüsün.

Her yerde ve her eylemde iyi ve kötü iki gücün arasındaki denge noktasını bulamaya çalışmak bu nedenle gereklidir.

Filed under: Bayramlar - Yorum yapılmamış→

Soru: Pesah Haggadah’ın değindiği dört oğul nelerdir: biri bilge, biri kötü, biri saf ve birisi de nasıl soru soracağını bilmeyen biri?

Cevap: Dört oğul da aynı soru üzerine düşünmekte: “Egoizmimizin üzerine nasıl çıkabiliriz?” Bilge oğul filozofça düşünür ve bu yasaların öyle ya da böyle açıklanabileceğini ama bizim Mısır’dan çıkmamıza yani egoizmimizin üzerine yükselmemize bir çözümün olmadığını söyler.

Kötü oğul: “Ama neden onun üzerinde yükselmemiz gerekiyor ki?” der. O bunu yapmayı hiç istemez ve “Egoizme karşı bu çalışmanın yararı nedir? Ben iyiyim, beni rahat bırakın.” der. Bu nedenle bizim gözümüzde kötüdür çünkü kötü olmasına rağmen, bu şimdiki koşulunun üzerine yükselmeyi istememektedir. O Mısır’dan çıkmak istemez ve her şeyi olduğu gibi alır.

Saf oğul, bizim Mısır’dan neden çıktığımızın net olmadığını ve bu yasaların anlaşılır olmadığını söyler. O, köle olduğunun ve bu kölelikten nasıl çıkacağının farkında değildir.

Biz bayram masasının etrafında oturuyoruz. Birisi bilge oğul gibi hisseder, diğeri saf oğul gibi, üçüncüsü de kötü oğul gibi ve dördüncüsü bir soruyu nasıl soracağını bilmeyen oğul gibi. Ve bu dördüncü, nasıl soru soracağını bilmeyen oğul, o gün şunu söyleme ihtiyacı duyar: “Bu Yaradan’ın bizim için yaptıklarının, Mısır’dan çıkarması olayının onurunadır.”

Aptal, saçmalayan ya da kötü olduğundan değil, bu oğul soru sormasını bilmiyor. Orada bir şeylerin olduğunu, algılayamadığımız ve fark edemediğimiz, doğamızdan çıkmak için bir çeşit yolun olduğunu anlamaktadır.

Masadaki bütün misafirler de merak etmektedir. “Nerede ve niçin çıkmamız gerekiyor? Egonuzdan kurtulabileceğinizi nerede gördünüz? Bu doğada yoktur.” Bilge, saf ve kötü hepsi bu soruları soruyor.

Fakat o, nasıl soru soracağını bilmeyen oğul, bizim için tamamen ulaşılmaz olduğu için hakkında hiçbir şey sorulamayan, saklı gizli bir şeyin olduğunu bilmektedir. Hayatımızın ötesinde, egoizmimizin ötesinde ve onun ellerinde olduğumuz bir şey var.

Bu sefil şekilde var oluşumuzun ve yaratılışımızın bir amacı var. Ama bununla ne yapılabilir, bu net değil; çıkışı göremeyiz. Bu nedenle, bunun açıklanmasının gerekli olduğu söylenir. Gerçekten, eğer kişi egoizmini haklı çıkarmak için söyleyeceği hiç bir şeyin kalmadığı bir duruma yükselirse, o zaman bir çözüm bulur.

Herkes sonunda, nasıl soru soracağını bilmeyen oğul haline gelir. Bu insanlık gelişiminin dört safhasıdır. Her birimiz kendi gelişim safhamızdayız ve böylece kişi kendini dört oğuldan birinin içinde fark edebilir, sorduğu soruya göre.

Filed under: Bayramlar - Yorum yapılmamış→

Soru: Pesah Bayramı yaklaşıyor. Şimdi bizler neye odaklanmalıyız? Bu zamanı birlik için nasıl kullanabiliriz?

Cevap: Pesah, sürgünde olduğumu fark ettiğim, çok özel bir zamandır. Bu Mısır’daki köleliğin başlangıcıdır. Ben sürgünde olduğumu hissedene kadar, hala Mısır’da değilim, henüz Firavun’un kölesi değilim. Başka bir değişle, birlik için çabam yoksa henüz süreci başlatmamışımdır. Ama ne zaman birliğe çekilirim işte o zaman egomun beni durdurduğu ve yolumu engellediği için birlik olamadığımı hissederim, ego bana Firavun olarak ifşa olur. O beni kontrol eder ve birliğe ulaşmama ve Yaradan’ı keşfetmeme izin vermez.

Sürgün, Yaradan’ı hissetmek değildir. Ben O’nu özlediğimi hissederim, böylece birliğe yönelmeye devam ederim ve ego, Firavun daha sert ve zor olarak ortaya çıkar. Sonunda ne yapacağımı bilemem, çıkış yolu göremem ve ardından “Musa” olarak adlandırılan nokta içimde ortaya çıkar. Kafam karışmış ve bu noktanın Firavundan ne şekilde farklı olduğunu bilmiyor olmama rağmen, o beni dışarıya, bilinmeyene çekmeye başlar. Böylece Musa; Firavun’un sarayında, egonun içinde, kendimi Firavun’dan ayırsam veya onunla birleşsem bile büyür. O doğrudan Yaradan’ı arzular, fakat kendini sevmekten beslenir.

Ve bu yüzden ben ilerlerim: Bir kap inşa etmek isterim ama bunun yerine “yoksul şehirler” inşa ederim, Pithom ve Ramses. Her zaman başkalarına yakın olmak, birlik olmak istediğimde yeni problemler ortaya çıkar: anlaşmazlıklar ve bölünmeler, ayırma ve kayıtsızlık. Ego gücü elinde tutar ve beni özgür bırakmaz, hiçbir şey yapmama izin vermez. Ne kadar çok çaba gösterirsem göstereyim, bağ mevcut değildir. Benim çabalarım “Firavun” içindir ve “İsrail” e zarar verir.

Ve bu yüzden Mısır’ın on vebasına ulaşırım, bencil arzularım dostlarımla birleşmeme izin vermediği için acı çekerim. Tüm çabalarıma karşın, o içimde büyük acılar yaratır ve beni farklı yönlere çeker. “Hayvan”ıma istediği her şeyi verir, ancak aksi halde Mısır’dan kaçacağım için birliğin yolunu kapar.

Sonra Musa, Firavun’a gider, talep eder : “Halkımı bırak gitsin.” Daha fazla birlik olmayı deneriz ve Firavun’un kontrolünden kaçmak isteriz. Bu zaten gerçek bir ifşadır. Peki, öyleyse ne yapabiliriz ki? Sonuçta, Yaradan sürekli kalbimi sertleştirmektedir.

Böylece ben, egomdan tamamen kurtulmayı başarana kadar, on vebadan geçerim. Karanlıkta, birliğe kaçarım; bana ifşa olan nefret dağına (Sina) ve egoya karşı karşılıklı garanti zorunlu bir araçtır. Nefreti baskılamam, onu iptal etmem, aksine onun etrafında karşılıklı garanti inşa ederim. Sonuçta, bu nefret paha biçilmez bir kazanımdır: karşılıklı garanti sayesinde, bu nefret dağını Kutsallığın zirvesine, Yaradan’ın dağına çevirebileceğiz.

Bugün bu sadece bizimle ilgili değildir. Bütün dünyada, egonun yıkıcı kontrolünü ve bunun bütün insanlığın yeryüzünden silinmesi için bir tehdit olduğunun keşfedilmesi süreci başladı.

Filed under: Bayramlar - Yorum yapılmamış→