Bütün dünyayı, tüm güzelliğiyle önümüzde gördüğümüzde, onu gerçekte olduğu gibi değil, sadece kendi içimizdeki gibi görürüz. Bu, beynimizin arkasında, bizim dışımızda olanı değil ama gördüğümüz her şeyi resmeden bir tür “fotoğraf makinesi” olduğu anlamına gelir (Baal HaSulam, “Zohar Kitabına Giriş”).

Soru: Penceremin altında yaşanan düşmanlıkları, her şeyin içimde olduğu gerçeklik algısıyla nasıl ilişkilendirebilirim? Kişiye ne tavsiye edebilirsiniz?

Cevap: Hiçbir şey. Hazırlıksız birine bir şey söyleyemem. Ve hazırlıklı olanlara, kişinin hazırlık derecesine bağlı olarak, dışarıda meydana gelen her şeyin içimizde vuku bulanların bir kopyası olduğunu size hatırlatabilirim. Kendi özelliklerimizi ıslah edersek, dışarıda savaş görmeyeceğiz çünkü içimizde savaş olmayacak.

Soru: Bir kıssa vardır: Bir gün askerler Hasidimlerin oturduğu meyhaneye girmişler ve askerlerden biri kılıcını bilgenin üzerine kaldırmış. Ama bilge askere aldırmadan konuşmaya devam etmiş ve asker gitmiş. Yani, bilgenin inancı çok güçlüymüş. Bunların hepsi masal mı? Yoksa bu gerçekten olabilir mi?

Cevap: Belki, elbette, kişi üst güçle o kadar bağlı olur ki, ona karşı tutumu dünyayı kelimenin tam anlamıyla hemen değiştirir. Kendini savunmaya bile çalışmadı çünkü bunun sadece bir görüntü olduğundan emindi. Böyle bir durum edinilebilir.

Filed under: Kabala, Maneviyat | İçimizde Savaş Olmadığında için yorumlar kapalı