Rabaş’ın makalelerini yavaşça ve düşünerek okumamız gerekir çünkü bu makaleler içsel çalışmamızda gerçekleştirmemiz gereken tüm eylemleri, deneyimlememiz gereken tüm hissiyatları ve bağımıza doğru yöneltmemiz gereken tüm arzuları içerir.

Birlikte Tiberius’a gittiğimizde, Rabaş’ın bu makaleleri bana nasıl okuduğunu hatırlıyorum. Parmağını satırlarda gezdirerek kelime kelime okurdu. Düşüncelerimiz ileriye doğru koşma ve bu yavaş tempoya direnme eğiliminde olsa da, kendimizi her bir kelimeye konsantre olmak ve onu özümsemeye çalışmak için eğitmeliyiz.

Rabaş, bu makalelerde yazılmış olan her bir kelimeye büyük önem verirdi. Eğer metinde bir kelimeyi atlarsam bunu hemen fark ederdi. Metin yazıldıktan sonra, onun için kutsal hale gelirdi ve üzerinde hiçbir değişiklik yapılmasına izin vermezdi.

Şimdi Rabaş’ın makalelerini teker teker birlikte okuduğumuzda, bu makaleler tüm hislerimizin, tüm ruhların, tüm insanların içine girmeli ve onlarda öyle bir içsel düzen oluşturmalıdır ki, bu yaşamda ve birçok reenkarnasyon sırasında onu farklı bir şekilde yeniden inşa etmek istemesinler.

Zamanla bu makaleler içimizde gittikçe daha çok somutlaşmaya başlayacak ve onları daha iyi anlayacağız ve gitgide daha çok duyusal olarak algılayacağız. Bizi ıslaha götürecek olan onlardır.

Rabaş bu makaleleri kendi içsel hissiyatlarından yazdı ve tam da onun şablonuna uygun olarak ruhlarımızı uyandırmalarını istedi. Elbette, Yaradan’a giden birçok yol vardır. Ancak bir kişi Rabaş’ın makalelerinin yardımıyla bu içsel ıslah olmadan maneviyata girmeye çalışırsa, o zaman bu çok daha zor ve uzun bir yol olacaktır.

Rabaş’ın bizim için açtığı yol, bir insanı ruhunu ıslah etme talebine götüren en kısa yoldur.

Filed under: Kabala, Maneviyat, Rabaş | Ruhun Islahına Giden En Kısa Yol için yorumlar kapalı