Yorum: Jonathan Swift, “Çeşitli Konular Üzerine Düşünceler” de şöyle yazmış: “Tüm hazların uyumu, eşit derecede acı ve sükûnetle dengelenir; bu, bu yıl, gelecek yılın gelirinin bir kısmını harcamak gibidir ”
Benim Yorumum: Kabala’nın bakış açısına göre bu tam olarak doğru değildir. Çünkü eğer bir kişi kendi hür iradesiyle doğmuyorsa, doğduğu aileyi seçemiyorsa ve ailesi böyle olduğu için kendisini hiçbir şeyden mahrum bırakmadan mükemmel bir şekilde yetiştirilirse, ondan hiçbir şey isteyemezsiniz. Yani kişi daha yüksek bir tasarıma uygun olarak yapılmıştır.
Soru: Kişinin Özgürlüğü yok mu?
Cevap: Elbette hayır. Yani bundan o sorumlu olmamalı. Ancak kendini yeniden yaratamaya başlamak için açık ve kesin bir fırsatı olduğunda, o zaman bundan sorumlu tutulacaktır. Ama aynı zamanda, ona gerçekten bu fırsat verildiği ölçüde.
Zenginden fakire, sağlıklıdan hastaya dünyamızda var olan tüm insanlar, istedikleri şeyler, yaşam biçimleri, bu onların varoluş şekildir. Onlar ile ilgili şikayet olamaz.
Soru: Ama yine de hak iddia etmiyor muyuz? İnsanları nasıl yargılıyoruz?
Cevap: Yani mahkemeleriniz tarafından yargılıyorsunuz. Mahkemeleri siz icat ettiniz ve siz yargıçsınız. İnsanları nasıl yargılayabilirsiniz? Ne için ?! Beni bu şekilde yaratan Yaradan’dan ve Yaradan’ın benim üzerimde böyle bir etkiye sahip olmaları için yarattığı ebeveynlerimden gelen, bende olan şey için mi?
Peki ben kimim? Kullanabileceğim ve kendimi geliştirebileceğim noktayı, özgürlük noktasını nerede bulabilirim? Bunu yapmanın doğru yolunu nasıl bilebilirim? Neden yapayım?
Bir insan kendisine doğa tarafından verilmeyen neye sahiptir ki? O halde kendini nasıl değiştirebilir? Eğer kendimi değiştirmem gerekirse, o zaman bir kaldıraca sahip olmalıyım.
Bir insan ne tür bir özgür iradeye sahiptir? Bu nedir? Özgür irade yoktur. Kişinin, birinden ya da bir şeyden almadığı, yoktan ortaya çıkacak özgür bir hareketini, özgür bir arzusunu, özgür bir düşüncesini gösteremezsiniz. Öyle bir şey yoktur! Bu nedenle insan özgür değildir.
Soru: Yani ben doğa tarafından mı yaratıldım ve doğa beni başlangıçtan mezara kadar yönetiyor mu?
Cevap: Kesinlikle her şeyde! Üstüne üstlük, bir de özgürlük yanılsaması vardır!
Soru: Burada doğa benimle oynuyor. Bana özgürlük yanılsamasını veren nedir?
Cevap: Bu, kendinizi insan gibi hissettirmek için özel olarak böyle yapıldı.
Özgürlük, ancak bir kişinin içinde onun dünyevi gücüne karşı koymaya başlayan, başka bir güç, daha yüksek bir güç doğduğunda ortaya çıkar. Kişi, ancak aralarındaki farkta, aralarındaki mesafede, her iki güçten bağımsızlık kazanabilir ve özgür seçimini elde edebilir. Ancak hayatta bir anlama ihtiyaç varsa.
Hayatın anlamı ancak bağımsızlık arayışında anlaşılır. Mesele başkaları gibi olmakla ilgili değildir, nasıl olduklarına bağlıdır, örneğin bazıları daha zengindir. Başkalarından örnek almayın! Kendime ihtiyacım vardır. Kendi benliğime.
Soru: Zengin ya da fakirden tamamen farklı olan nedir?
Cevap: Kişi ıssız bir adada olsa bile bu gerçektir. Benim tek hedefim kendimi bulmaktır.
Soru: Kişi için arayış bununla mı başlar?
Cevap: Evet. Özgür olmadığını anlaması gerçeğinden, özgürlüğün ne olduğunu aramaya başlar. Özgürlüğün, her şeyden önce, kendisini tamamen dolduran, ona boyun eğdiren egoizminin üzerine çıkmaktan ibaret olduğunu anlamaya başlar. Bir insan bu bencillikten kurtulamasa bile bunu ister.
Kişi yapamadığında ama yapmak istediğinde, o zaman egoizmde kalma çabalarına rağmen onu bundan çıkaracak olan bir dış gücü kendine çekme fırsatı bulur. Egoizmden kurtulmak istemiyorum ama bunu yapıyorum ki bu daha yüksek güç, beni yine de dışarı çeksin. Çok ilginç bir eğilim vardır! Ama harikadır.
Soru: Peki egoizmden çıkmak istemediğim bir duruma ulaşıyor muyum?
Cevap: Tabii ki çıkmak istemiyorum. Kimse istemez! Tüm manevi seviyelerde, kimse bunu yapmak istemez.
Soru: Bir insan bu kadar uzun süredir bunun için çabalıyor, neden istemiyor?
Cevap: Nasıl çabaladı? Hiçbir şeyin farkında değildi. Şimdi, tamamen bencil olduğu ortaya çıktığında, yapamaz. Bundan nasıl ayrılabilir?
Soru: Öyleyse, bu egoizm onun için çok mu değerli?
Cevap: Evet. Bu, Mısır’dan ayrılmanın, Kızıldeniz’i geçmenin tüm ıstırabıdır.
Soru: Bu nasıl olur?
Cevap: Bu, tamamen mantıksız eylemler yaptığınız için olur ve bu eylemler sizi dışarı çıkarır. Ve sonra: “İstemiyorum, istemiyorum!” dersiniz – ama artık çok geçtir.
Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan -
Kişi Eylemlerinin Sorumluluğunu Ne Zaman Üstlenir? için yorumlar kapalı
