Aldığım bir soru: Kabalistler mizaha nasıl bakar? Hiç Kabalist şakası var mıdır?

Cevabım: Rabaş (Kabalist Baruh Aşlag)’ın yanında geçirdiğim 12 yılın ilk yılında; mizahı, şakaları, hazırcevaplığı, keşifleri, beklenmeyen durumları ve kalender bakış açısını ne kadar sevdiğini gördüğümde çok şaşırmıştım.

Bu tür şeylerle bağ kurmak bir Kabalist için kolaydır, çünkü daima genç kalır! Neden? Çünkü ruh durmaksızın gelişmektedir ve bir Kabalist’in ruhsal gelişmesi onu çocuk gibi hissettirir. Dışarıdan nasıl gözüktüğü bir yana, Kabalist tamamen kendi olmaz, aslında dünyadaki diğerlerinden daha basit hale gelir.

Genç bir ruhu oluştururken, bir Kabalist için ebedi içsel devrimler geçirmek –araştırmak, kendisi ile fikir ayrılığına düşmek, analiz etmek ve kendini ve çıkarını düşünmeden karar vermek- karakteristiktir.

Kabalist dünyasal (egostik) doğasını Üst Doğa perpektifinden –Yaradan’ın kendisine baktığı yönden, “Kalpteki Nokta” ya da ihsan etme niteliği -izlerken bu perspektifi haklı çıkarmaya çalışır.

Bir Kabalist sabit, iç çelişkiler deneyimler ve bu deneyimler uzlaşma veya mutabakat ile değil, “sen” (almak) üzerinden “senin zıttını” (ihsan) savunarak çözülür.

Yani şakalar, mizah ve nükte, bağdaşmayanları bağdaştırmak için yöntemlerdir –hepsi (ilkel çeşitler hariç) hayatın çelişkileri üzerine inşa edilir, bundan dolayı Kabalist’e aşina ruhsal durumları andırırlar.

Bu arada, birisinin yaptığım şakaları topladığını duydum (ya da benim hakkımda yapılanları)…

Ruh Halim: neşeli

Yayım Tarihi: March 24th, 2008 at 11:09 am

Filed under: Kabala | Add Comment/Ask Question→