Baal HaSulam, Şamati, “Makale 138”: Kişi bazen aklını korkuyla meşgul ederken şunu bilmelidir ki, O’ndan başkası yok. Ve eğer kişi hala korkunun üzerinde etkisi olduğu hissi içerisindeyse, kişi bilmeli ki şans eseri diye bir şey yoktur ve kendisine olanı Yaratan yukarıdan vermiştir, sonu düşünebilmesi için ona bir korku gönderilir. Şöyle ki korku kişiye “O’ndan başkası yok” diyebilmesi için getirilmiştir.

Ancak, hala bundan sonra kişi korku hissi içerisindeyse, o zaman kişi bu korkuyu örnek olarak almalı ve Yaratan korkusunun şu anda hissettiği korku kadar güçlü olması gerektiğini söylemeli. Bu şudur, beden yüzeysel korkudan etkilenir ve Yaradan korkusu da tıpkı bedenin etkilenmesi gibidir.

Soru: Yani, içimizde korku duygusu uyandırarak, Yaradan bizleri, dikkatimizi O’na çevirmeye, O’nun önünde korku içinde olmaya ya da ona karşı başka bir tutum almaya mı davet ediyor?

Cevap: Yaradan, küçük hedeflerine kilitlenmiş olan egoist bir kişiyi, gelişimine ve nihayetinde Yaradan’a önem vermeye başlaması için başka nasıl uyandırabilir?

Bu, sözde gerçekleşen her türlü kaygı, korku ve sıkıntıyı uyandırmakla değilse başka nasıl yapılabilir? Bütün bunlar bir çocuğu nasıl korkuttuğumuza benzer: “Oraya gitme! Orada gri bir kurt saklanıyor. ” Onu bir şekilde durdurmamız gerekir.

Bu nedenle Yaradan’ın, bizleri O’na doğru yönlendirmek için, bizimle küçük egoist varlıklar olarak bu şekilde oynadığını anlamak zorundayız.

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan | Yaradan’ın Daveti için yorumlar kapalı