Fedakârlık  – Yaradan’a Yakınlaşma

Soru: Tüm inançlarda, yüksek güçlerin fedakârlıkla birlikte ele alınması kavramı uygulanmaktadır. Kabala’da nasıldır?

Cevap: Kabala’da da “fedakarlık” adı verilen bir konsept vardır.

Ancak burada bu, kişinin egoizmini feda ettiği, onu kullanmak istemediği ve egoizminin ona komuta etmesini istemediği şeklinde anlaşılmaktadır. Kişi, ondan vazgeçmek, onu özgecilik ve ihsan etme yönünde değiştirmek ister.

İbranice’de “Fedakarlık”,   “Karov” (yakınlaşmak) kelimesinden gelen “Kurban” dır. Kişi egoizmini ıslah etmek ister ve buna bağlı olarak Yaradan’a yakınlaşır. Bu fedakârlıktır.

Soru: Yani Tora’da, Tapınağa bağışlar hakkında yazılmış olan her şey tam olarak bunu mu ima ediyor?

Cevap: Sadece bunu. Bağışlar, gerçekte onların Tapınak’ta yaptıkları şeydir çünkü Tapınak, kişi ile Yaradan arasında bir iletişim yeridir.

Soru: İnsanlar oraya birbirleriyle birleşmek için mi geldiler?

Cevap: Tapınağa fiziksel olarak gelebilirsiniz, ancak bu hiçbir şey ifade etmez. Adam, mutlak fedakârlık, sevgi, ihsan etme ve bağ hissiyatı ile Yaradan’a yakınlaşmak için, kalbinin içinde egoizmini feda edebildiği- onu “kesip”, kurban ettiği bir yerde ortaya çıkar.

Soru: Peki, bunun tapınakta hayvanların feda edilmesi gerçeğiyle bir ilgisi yok mu?

Cevap: Hayır. Hepsi alegoridir, kök ve dal, neden ve sonuç gibi, başka bir şey değildir. Yani istediğiniz kadar hayvan öldürebilirsiniz, bu hiçbir fark yaratmayacaktır.

Soru: Yani yüce önder, diğerlerine yakınlaşmak için egoizmini feda mı etti?

Cevap: O, tüm insanlar arasında en ıslah olmuş kişiydi.

Soru: İçsel çalışmaların yanı sıra, bir kuzu aldı, kesti ve yediler mi?

Cevap: Evet. Tüm eylemleri aynı anda gerçekleştirdiler, en manevi, en yüksek eylemlerden en düşük, maddi olanlara kadar – birlikte ve aynı niyet içinde.

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan | Kabala ve İnançlar, Bölüm 6 için yorumlar kapalı