Soru: Bilim adamları, mutlak bir Yaradan’ın, uzamsal boyutları mutlak sıfıra eşit olan, böyle görkemli bir dünyayı nasıl yaratabildiğini ve yönetebildiğini merak ediyorlar mı?

Bir örnek veriyorlar: Bir blok etrafında dolaşan bir arabanın hızının, diyelim ki on kilometrede sonsuzluğa yükseldiğini hayal edersek, sonuçta bu arabayı göremeyeceğiz.

Cevap: Kelimenin tam anlamıyla O, tüm hacme yayılmış, her zaman her noktada bulunacaktır. Einstein’ın dediği gibi: kütle sonsuzluğa yaklaşacak.

Soru: Yaradan nedir, O nerededir? Böyle tamamıyla akıl almaz bir durumda olan dünyayı nasıl yönetiyor?

Cevap: Açık konuşayım mı? Yaradan yoktur.

Yaradan, tüm daha yüksek ve daha düşük maddeleri tutan güçtür. Evrenin bu ortak gücüne Yaradan denir. Sadece bize gelince, onu bir Yaradan olarak keşfedebilir ve algılayabiliriz, bunun dışında bir şey yoktur. Bunun ötesini anlayamayız, O artık bizim için uygun değildir. Bizden başka nelere sahip ve orada nasıl adlandırabileceğini, o konuda hiçbir şey bilmiyoruz. Biz sadece bizle ilgili biliyoruz ve O’na “Yaratıcımız”, “Yaradan” diyoruz.

Bu sadece bir düşünce, bir modeldir. Bu düşünce yaratılışın gücüdür, biz dahil her şeyi yaratmıştır. Bizler bu düşüncenin, yaratılış planı denilen bu planın içindeyiz.

Bizler onun içindeki parçalarız ve tüm eylemleri (düşünme, düşünmeme, ne ve nasıl olduğunu anlamadan bile), içimizde kendini nasıl gerçekleştirir diye, bu fikrin bize dikte ettiği her şeyi yerine getiririz. Bizim davranış şeklimiz böyledir.

Bu düşünce kesinlikle her yerdedir. Var olan tek şey budur. Bundan başka, her şey sadece varmış gibi görünür çünkü bizler onu, bu düşünceyi, bu niyeti anlamayız. Eğer onu anlarsak, o zaman ilk önce, daha fazla sorulacak bir şey olmaz, O’ndan başka hiçbir şeyin olmadığını anlardık.

Soru: Yaradan neyin gücünü kontrol eder ve nasıl yönetir?

Cevap: Yaradan, özellikle her şeyi kontrol eden evrensel bir güçtür: hükmeder, kontrol eder ve programlar! Ayrıca içimizdeki bütün eylemleri yaratır ve tüm tepkileri bizden alır. O, kesinlikle her şeydir!

Bize tek bir fırsat verilir: O’nu nasıl idrak edebileceğimizi düşünmek. Diğer her şey O’nun tarafından yapılır ve O’na ulaşmak için bizim bu niteliğimiz, O’ndan arındırılır ki böylece bunu kesinlikle özgür irade ile yapalım.

Soru: Kişi, bahsettiğiniz bu küresel düşünceyi, Yaradan’ın düşüncelerini okumayı/anlamayı nasıl öğrenebilir?

Cevap: Kişi, O’nun düşüncelerini okumak, O’nu anlamak ve O’nu hissetmek için, Yaradan’ın seviyesine yükselmeli, O’nun niteliklerini edinmelidir.

Soru: Bunu nasıl yapabilirsiniz?

Cevap: Bu zaten bir teknolojidir: Kendimi, Yaradan’ı anlayabilecek, O’nu hissedebilecek ve O’nun ile etkileşime girebilecek bir oluşum nasıl yapabilirim? Bunu yapabilmek için kendimde değişiklik yapmam gerekir, içimde tam olarak hangi niteliklerin O’na karşı olduğunu, O’ndan faklı olduğunu ve onları, O’na benzeyecek şekilde nasıl değiştirebileceğimi belirlemeliyim.

Soru: Karşılaştırılabilsin diye, Yaradan’ın niteliklerinin listesi nedir?

Cevap: Büyük bir listeye gerek yok. Sadece bir nitelik var. O’nun niteliği mutlak sevgidir ve benim niteliğim mutlak nefrettir. Bu yüzden, Yaradan’a ulaşmak için mutlak nefret niteliğimi mutlak sevgiye dönüştürmem gerekir.

Soru: Kişi, bir insanın niteliğinin mutlak nefret olduğu konusunda nasıl hemfikir olur? Kişi kendini elbette iyi düşünür.

Cevap: Bu, kendi egoist doğasından kötülüğün ifşası olarak adlandırılan, yeniden eğitim dönemidir.

Soru: Kişi kendisini anlama noktasından, Yaradan’ı anlama noktasına nasıl gidebilir?

Cevap: Kendimi mutlak bir egoist nitelik olarak algıladığım ölçüde – yalnızca kendisini önemseyen ve düşünen ve diğerlerinden ne kadar yüksek olduğundan veya başkalarını nasıl küçük düşürebileceğinden haz alan bir nitelik – bu kapsamda, zıt özelliklere dayanarak, Yaradan olmanın ya da Yaradan’ın yerinde olmanın ne demek olduğunu hayal edebilirim ve kendimi buna doğru ilerletmek zorundayım.

Soru: Burada bir kilit nokta var mı?

Cevap: Kilit nokta, insanın içinde hayatın anlamı, varoluşun anlamı, onun değersizliği vb. hakkındaki soruların uyanmasıdır. Bu durumda, zaten dünyaya karşı, hayata karşı, kendinize karşı ve Yaradan’a karşı tutumunuzu değiştirmek hakkında konuşabilirsiniz.

Modern Model Of God

Filed under: Maneviyat, Yaradan - Yaradan’ın Modern Modeli için yorumlar kapalı

Soru: Başlangıçtaki yaradılış ile ıslahın tamamlanması arasındaki fark nedir? Farkındalığın ya da benzerliğin derecesi mi?

Cevap: Bilinçlilik ve benzerlik (edinim) aynı şeylerdir.

Soru: Eğer, Yaradan’a benzer olursak ve O’nunla yapışmaya ulaşırsak, asla var olmamış bir şeyi, yoktan bir şeyi var edebilir miyiz?

Cevap: Hayır. Sizler, zaten var olan elementlerden olmayan bir şey yaratabilirsiniz. Bu, ıslah olmamış arzularınızı ıslah edebileceğiniz ve doğru arzuları yaratabileceğiniz anlamına gelir.

Soru: Yaradan’dan, iyiliğe yönelik doğru tutumu hissetmem için içimdeki kötülüğü ifşa etmesini istemeli miyim?

Cevap: Asla!  Bir kimsenin kendi içindeki kötülüğün ifşa olmasını istemeye asla ihtiyacı yoktur. Sadece iyiliği: iyiliğin kendi içinde ifşa olmasını talep etmelidir. İçinizde küçük bir iyilik ifşa olduğunda, ondan sonra nasıl kötülüğün ortaya çıktığını göreceksiniz.

Soru: Adem ile Şehina (Kutsallık) kavramı arasındaki fark nedir?

Cevap: Adem, Yaradan tarafından yaratılan arzulardır. Şehina, bu arzuları yerine getiren ışıktır. Şehina’ya, ışıkla dolu arzu denir. Şehina, Malhut’tur ve Şohen ( ikamet eden), arzuları yerine getiren şeydir: Işık, Yaradan.

Soru: Yaradan’ın, isteğimize yanıt olarak, egoizm nedeniyle birini ıslah ettiğini nasıl hissedebiliriz? Islah olmuş bir insanın belirtileri nelerdir?

Cevap: Gerçekten dostunuzdan daha yüksek olduğunuzda, onun için taleplerinizin, Yaradan tarafından ne kadar fazla yerine getirildiğini göreceksin.

Soru: Kişisel manevi seviyemi +1 olacak şekilde değiştirmek nasıl olabilir, +1 seviyede diğer ruhlarla  daha yakından bağlanmam gerekir mi? Bu dikeydir, yatay bir hareket değildir.

Cevap: Dikey ve yatay aynı şeydir. Siz kendiniz değişmezsiniz. Bu sadece sizin diğerleriyle bağınız nedeniyledir.

Soru: Öğretmenin fiziksel davranışlarından örnek almak mümkün mü?

Cevap: Hayır. Benim içimde gördüğünüz, hatta gözlerinizle gördüğünüz şeylerden örnek almanıza gerek yoktur. Bu iyi değildir. Bir şey dışında, benden bir şey öğrenmek gereksizdir: Yolda sebat/azim. Geri kalan her şey sizindir.

Soru: Bu dünyadaki her insanın kendi görevi, kendi ıslahı olduğunu söylemekteler. Kabalistler, diğer insanlarla bağ kurarak, diğerlerinin görevlerini kendileri üstlenmez mi?

Cevap: Hayır, bu imkânsızdır. Başkalarının ıslahını nasıl üstlenebilirim? Benim kendi kişisel özelliklerim var. Ben sadece kendimi ıslah edebilirim.

Blitz Of Kabbalah Tips – 9/16/18

Filed under: Kabala, Maneviyat - Kabala ipuçları– 9/16/18 için yorumlar kapalı

Soru: Eğer onluda birlik olmadığı ortaya çıkarsa ve ortak bir görüşe varamazsak, bir sorunu nasıl çözeriz?

Cevap: Hiçbir şeyi çözmenize gerek yoktur. Birbirinizle çalışmaya ve Yaradan’a dönmeye devam etmelisiniz. Bırakın sorunlarınızı O çözsün. Kendi kendinize neyi çözebilirsiniz? Hanginiz o kadar zeki? Ben kimseyi göremiyorum.

Sadece Yaradan tüm sorunları çözebilir.  O, onları verir, ama size sorunların kaynağı dostlarınızdan biriymiş gibi gelir. Hiç de böyle değildir. Tüm sorunların kaynağı, Yaradan’dır. Bu konuda şöyle yazılmıştır: “Ben ilk ve son olanım.” O’na dönün.

Soru: Her dost, O’na bireysel olarak mı yardım için başvurmalı, yoksa hepimiz birlikte mi yapmalıyız?

Cevap: Birlikte daha iyidir.

Grupta bazı problemlerin ortaya çıktığını varsayalım. Bunu çok fazla tartışmayın, ancak basitçe birlikte Yaradan’a dönün, böylece O, sorunu çözecektir. Ve sorunu çözüp çözmemesi sizin için önemli değilse, daha da iyidir. Sizin için önemli olan şey, bu problemin üzerinden O’na dönebilmenizdir.

Eğer bu sorunu, O’na dönmek ve bunun vasıtasıyla Kendisi’ne inatla yapışmak için bir sebep olarak görürseniz, sorunun ortadan kaybolduğunu göreceksiniz. Sorun, sadece bunun için ortaya çıkmıştır.

How Can You Solve A Problem In The Ten?

Filed under: Grup, Maneviyat, Yaradan - Onluda Bir Sorunu Nasıl Çözebilirsiniz? için yorumlar kapalı

Soru: Gruba dahil olmanın anlamı nedir? Kişi, bu konuda başarılı olup olmadığını kontrol edebilir mi?

Cevap: Birincisi, bu, herkesi bir araya getirmek ve bu bağlamda Yaradan’ı ifşa etmek için gruba olan talebinizin sıklığına bağlıdır.

İkincisi, tüm engellerin üzerinde Yaradan’a kişisel olarak, kendisinden mi dönüyor, yoksa gruba dönüyor ve grup aracılığıyla Yaradan’a mı hitap ediyor? Bunlar farklı şeylerdir.

İlk başta, Yaradan’a bireysel olarak hitap ederiz çünkü bu çok daha kolaydır. Bu tür uygulamalar sürekli olmalıdır.

Daha sonra, aşağı yukarı bir alışkanlık haline gelirler ve bunu sürekli hatırlayarak, sanki kişi Yaradan’a otomatik olarak bağlanır gibi ve her saniye bir dur-başla hareketidir: “evet-hayır, hayır-evet”. Eğer kişi sürekli olarak bu titreşimli ritimle çalışırsa, kişi Yaradan’a grup aracılığıyla bağlanmış olur.

Kişi kendini gruba bağlar, onunla ilerler ve diğerlerinin, dostları “nehrin akıntısı” ndan (Hassadim Işığı ile ilgili) veya “zindan”dan (Hohma Işığı ile ilgili) çıkarmasına yardımcı olur.

Address The Creator Through The Group

Filed under: Grup, Maneviyat, Yaradan - Yaradan’a, Grup Aracılığıyla Hitap Edin için yorumlar kapalı

Baal HaSulam, Şamati 70, ‘‘Güçlü Bir El ve Taşkın Bir Gazapla’’: … Kral’ın sarayına girmek için, Yaradan’ın hizmetine girmek isteyenlerin hepsinin kabul edilmediğini bilmemiz gerekir. Aksine kişi sınanır; eğer başka hiçbir arzusu yoksa ve yalnız Dvekut (bir olmak, bağlanmak) istiyorsa kişi kabul edilir.

Peki, kişinin yalnız tek bir arzusu olduğu nasıl sınanır? Kişiye engeller verilir. Bu demektir ki; böylece bu yolu bıraksın ve ayaktakımının yolunu izlesin diye kişiye yabancı düşünceler yollanır.

Baal HaSulam, doğada her şeyin çatışma içinde elde edildiğini yazar. Hayat birisiyle ya da bir şeyle değil, kendinizle bir mücadeledir. Eğer kişi bunu doğru anlarsa, o zaman her şey yolundadır.

Her şey, dünyada iki gücün hüküm sürdüğünü anlamak için, buna nasıl uyum sağladığına bağlıdır: almak ve ihsan etmek. Alma gücü, bizim büyük egoizmimizdir ve ihsan etme gücü, içimizde yoktur. Bizler, bunu yavaş yavaş geliştirmeliyiz. Bu oldukça karmaşıktır.

Bunu yapabilmek için, bir şekilde grup içinde etkileşime girmeli, birbirimize yakınlaşmaya çalışmalıyız.  Bizler bunu istemeyiz. Tam da bu noktada, istemediğimi hissettiğimde ama kendimi dostlarımla bağ kurmaya zorladığımda; Yaradan’a dönmeli ve O’ndan bana bunu isteme olanağını vermesini talep etmeliyim. Bu konuda kendimin farkında olmam dışında, mücadeleden kaçmazsam; o zaman orta çizgide dengeye ulaşabilirim.

Soru: Yabancı düşünceler nelerdir?

Cevap: Bunlar, Yaradan ile yapışmaya, O’nunla eşitliğe ve ihsan etme niteliğine yönelik olmayan düşüncelerdir.

Struggle With Myself

Filed under: Maneviyat, Yaradan - Kendimle Mücadele için yorumlar kapalı

Yaradan sürekli gerçeği benden gizler ve bana O’nu unutmama neden olan çeşitli olaylar gösterir. Bu nedenle, Yaradan kaybolur ve kendimi ve bu dünyayı görürüm; ancak her seferinde kendi gerçekliğimi, hakikate zorla geri getirmem gerekir. O’nun yaptığı her şeyin ötesinde, her şeyi ıslah olmuş forma geri döndürmem ve kendimin ve dünyanın her koşulunun, Yaradan tarafından düzenlendiğini belirlemem gerekmektedir.

Yaradan, sanki hepsini O yapmamış gibi kafamı karıştırır. O’nu her şeyin başına getirmek zorundayım. Hayal dünyası, hayali benlik, tüm bu yanılsamayı yaratan Yaradan’dır. Benim için en iyisi, Yaradan’ın, olan her şeyi yönettiğine karar vermektir. Buna ‘iyi’ denir. Bana olumlu hissiyatlar verdiği için değil, O’nu hükümdar yapmayı başardığım için, O’nu Kral olarak yükseltmekten mutluyumdur.

Gerçek şu ki, Yaradan, her şeyi yönetir ve bunu hislerimde hoş ve nahoş koşullar olarak nasıl algıladığım benim için önemsizdir.

Bir kişi kim olduğu, nereden geldiği ve neden yaşadığı gibi tüm temel soruların cevaplarını bilmek isterse, o zaman bu zaten insan derecesinin başlangıcıdır. Bir hayvan neden hayatta olduğunu sormaz. Bunun hakkında düşünmek istemeyen birçok insan da vardır çünkü  “ne kadar az bilirseniz o kadar iyi uyursunuz”.

Kişi bu hayatta başarılı olmak ister: öğrenmek, bir meslek edinmek vb. Bununla birlikte, bu yaşamın neden bize verildiğini, amacının ne olduğunu, insanın neden yaratıldığını bilmesi gerekirse; ne kadar araştırırsa araştırsın, bu hayatta cevabı bulamayacaktır. Biyologlara, zoologlara, fizikçilere dönebilir ve kimse ona cevap veremeyecektir.

Bilim adamları, maddenin nasıl çalıştığını bilirler. Yine de, maddenin niçin var olduğu, onlar için bilinmezdir; çünkü cevap yukarıdadır, maddenin yukarısında bir sonraki derecede, onun yaratılışından önce olan şeydedir. Eğer bu sorudan rahatsız olursam, o zaman bunu çözmem gerekir çünkü bu benim hayatımı mahvetmektedir. Ne için olduğunu anlamıyorsam, neden bu hayatı araştırmalıyım ki?

Sonunda, kendimi, yeni bir gerçeklik algısı seviyesine göre geliştirmem gerektiğini fark ederim. Eğer gerçekliğin derinliğine girebilseydim, onun sebebini veya kökünü ifşa edebilirdim. Sonra, Kabala Bilgeliği’ni bulurum. Beni yönlendirenin, Kendini ifşa edenin, hangi yöne gidileceğinin ipuçlarını verenin, olayların arkasındaki Yaradan olduğu açıktır.

Kişi, böyle bir çaba gösterdikten sonra, Yaradan ifşa olur. Burada katı yasalar vardır: Nicelik ve nitelik bakımından çabanın ölçüsüne ulaşılır ulaşılmaz, ne kadar yatırım yaptığımıza göre daha yukarı kökü ifşa ederiz. Daha fazla çaba, daha büyük ifşadır. Üst taraftan, gizlenme yoktur; gizlenme bizim yetersiz çabamızdan ileri gelmektedir.

Eğer üst ilahi takdir ifşa olsaydı, bu dünyanın bütün nüfusu otomatik olarak, tamamen erdemli olurlardı. Çaba, kişinin otomatik olarak hareket etmeme, Yaradan’a eşit olma ve sadece ihsan etme dışında kendini düşünmeme konusundaki vaadidir.

Bu yeni Kli, onluda, on Sefirot’ta var olur. O zaman, Yaradan’a dönmek, O’na yakınlaşmak, O’nu düşünmek ve çabalarımızı O’na yönlendirmek için başka bir fırsatımız olmadığını anlarız. Bağ ve iletişim kurabilmek için, Yaradan’a uyum sağlayarak kendimizi yeniden biçimlendirmeliyiz. Bu, ancak kendimizi onluya zorla sokmakla mümkün olur ve onun içinden Yaradan’la eşitliğe ulaşılır.

Yani tüm çabamız, koşulsuzca gruba dahil olmak için olmalıdır. Kendimizi onluya sokarak tüm dünyanın, milyarlarca insanın, tüm evrenin ve manevi dünyaların orada var olduğunu keşfederiz. Dünyamız, onluda var olanlara kıyasla küçük bir kum tanesidir. Orada ruhumuzu buluruz.

The Ten—There I Find My Soul

Filed under: 10'lu Gruplar, Grup, Maneviyat, Yaradan - Onlu — Orada Ruhumu Bulurum için yorumlar kapalı

Soru: Edinimi olan bir Kabalistin, öğrencilerine manevi derecesini de ifşa etme arzusu var mıdır? Onları kendi seviyesine kadar çeker mi? Yoksa bunu kendini yükseltmek için mi yapar?

Cevap: Öğrencilerime öğreterek, buna göre yükselirim çünkü bu bilgeliği yayıyorum. Ve ortak gelişime katılan her potansiyel küçük ruh, genel ıslah sürecine bağlanır ve herkesi etkiler.

Başka bir deyişle, Adem’in ortak ruhunu, benim vasıtamla sizi içine dahil ederek, etkilerim. Böylece tüm evreni etkilerim.

Soru: Yani, açıkça ilerleme ile ilgileniyorsunuz?

Cevap: Şüphesiz hepinizin ilerlemesiyle ilgilenmekteyim. Ancak bu ilgi, bencil ya da egoist değildir çünkü ben şahsen, tüm sistemin Yaradan’la yapışmaya ulaşmasını isterim. Orada, ego tamamen ortadan kalkar. Sizin sorunuz bir anlam ifade etmez, çünkü Kabala’da özel ve kolektif tamamen eşittir.

The Aspiration Of A Kabbalist Teacher

Filed under: Kabala, Maneviyat - Kabalist Bir Öğretmenin Arzusu için yorumlar kapalı

Boyun eğmenin anlamı, yukarıdan gelen her şeyle hem fikir olmak ve sürekli olarak Yaradan’dan başka kimsenin olmadığını tespit etmeye çalışmak demektir. Daha sonra Yaradan’ın iyi ve iyilk yapan olduğunu göreceğiz: bu artık bir sonraki aşamadır. Manevi bir embriyo aşamasına geçmek için iki ıslaha ihtiyacımız vardır.

Tüm iç çalışmaların temeli onludadır: onun yapısında ve hissiyatında ve onludaki dostların bağındadır. Yaradan ile kişisel olarak, bireysel olarak çalışmayız. Eğer onlunun bağını düşünmeden onluyu egoist bir şekilde kullansaydım ve onluyu atlayarak Yaradan ile bağ kurmaya ümit etseydim, bu, Yaradan’dan kopuk kalmaktan çok daha büyük ve daha ciddi bir hata olurdu.

Bununla birlikte, benim Yaradan’la ve O’nun benimle olan bağının sadece onludan geçtiğini anlarsam, o zaman bir bütün halinde bağlanırız; ben, onlu ve üst güç, bir olan İsrail, Tora ve Yaradan gibi.

Lişma’ya geldiğimiz Lo Lişma’da olmak, herhangi bir yerde, herhangi bir koşulda ve düşündüğünüz, gördüğünüz ve hissettiğiniz her şeyde, Yaradan’ı, olan her şeyin kaynağı olarak konumlandırmaya çalıştığınız anlamına gelir. Buna da Lo Lişma olarak adlandırılır çünkü bu kişiye, düşmanlara, nefret edenlere veya kör talihe değil, Yaradan’a bağlı olduğu gerçeğinden dolayı iyi bir his, huzur ve neşe verir.

Kişiye, cansız, bitkisel ve hayvansal doğadan ve insanlardan gelen her şey Yaradan’ın bir etkisidir, başkasının değil. Bu nedenle, kişi, onu son ıslaha getirmeyi amaçlayan doğru yönetim altında olduğu için mutludur. O, sürekli Yaradan’a, annesine yapışan bir bebek gibi tutunur.

Her an, yapabildiği kadarıyla, olan her şeyin nedeni olarak Yaradan’ı bırakmadığı ölçüde, kendisini iyi hisseder. Bu duruma “Lo Lişma” denir, çünkü hala kişinin kendi çıkarı vardır – kişinin kendisini iyi hissetmesine yardımcı olur.

Bununla birlikte, kişi, Yaradan’la kişisel çıkarı olmadan, hoş ya da nahoş duygularından bağımsız olarak, bağ kurmak isterse, o zaman Lişma koşuluna geçmek ister. Bu durumda, Yaradan’ın yüceliğini o kadar yükseltir ki, kendisi hakkında düşünmeyi artık bırakır. Kişinin nasıl hissettiği, O’nun için önemli değildir, asıl mesele Yaradan’ın, tüm realitenin kaynağı olduğuna karar vermek ve bununla, kendini hiç düşünmeden, O’na memnuniyet getirmektir. Bu, Lo Lişma’dan, Lişma’ya gelmek anlamına gelir.

Agree That Everything Comes From Above

Filed under: Kabala, Maneviyat, Yaradan - Her Şeyin Yukarıdan Geldiğini Kabul Edin için yorumlar kapalı

Eğer dostumla bağ kurmak istersem, Yaradan’ın yardımına ihtiyacım olduğunu anlarım. Yaradan’dan ne kadar çok yardım istersem, O’na bağlılığımı o kadar fazla hissederim. Yaradan’ın dostlarla olan bağımı güçlendirdiği ölçüde, Yaradan’la bağ kurarım, O’nu anlamaya ve hissetmeye başlarım. Bütün bunlar,  Yaradan’ın soyut bir hissinde değil, dostlarla bağımın içinde, insan ilişkilerinde ifşa olur.

Yaradan’ı hissederim, O’na yakarırım, çünkü dostum ile aramda duran bir arabulucu olarak O’na ihtiyacım vardır. Dostumla farklı bağları ifşa edip, hepsini Yaradan’a atfederim. Ben ve dostum arasında, Üst Işığın, Yaradan’ın,  iki kutup arasında akan bir akım gibi doldurduğu, olası bir fark vardır.

Bu formda, Yaradan’a ulaşırım, yani, O’na değil, O’nun eylemlerine, yazıldığı gibi: ‘‘Sizi eylemlerinizden biliriz’’. Yaradan aramızdaki ilişkileri inşa eder ve yıkar, onları kırar, bizi mümkün olan bütün koşullara, karanlık ve kötülüklere yönlendirir, beni ağlatır ve O’na lanet ederim. Ama sonra anlayış, hissiyat, Işık gelir ve birinin diğeri olmadan var olamayacağını anlarım çünkü “….. karanlığın içindeki ışığın avantajı’’ ifşa olur. Bütün bu koşulların bir sonucu olarak, Yaradan’a ulaşmaya başlarım. O gizleniyor olmasına rağmen, varlığını koşullar arasındaki farka göre değerlendirerek ayırt etmeye başlarım.

613. cü emir Yaradan’a sevgisidir. 612 emri yerine getirebiliriz, ama 613. cüyü değil. Son emir yukarıdan gelir.

612 emir, kırılmış ruhun parçaları arasındaki bağın ıslahıdır. 612 ışık, yapıştırılır ve kabın kırık parçalarını onarır. 613. üncü emir, Yaradan’ın kendisinden gelen tam, eksiksiz Kli’ye – Yehida Işığı-  bir ektir. Biz kendimiz bu emir ile ilgili herhangi bir eylemde bulunma yeteneğine sahip değilizdir.

Manevi emir, kişinin komşusunu kendisi gibi sevmesidir. Bunu yaparsak, Yaradan sevgisine geliriz. Fiziksel emirleri ihmal etmem ama asıl mesele bununla ne elde etmek istediğimizi bilmektir. Örneğin ellerin yıkanması, alma işleminden sonra kurtuluş anlamına gelir çünkü tüm hayatımız sadece ihsan etmek olmalıdır.

Yaradan, bütün dostların arasındadır. Dahası bu, aramızdaki mesafe yüzünden, boşluk hissidir – bu Yaradan’ın hissiyatıdır. Bir dosta bakarım ve O’nun benden ne kadar farklı olduğunu, aramızda ne tür bir çelişki olduğunu, hangi eksikliklerin olduğunu görürüm –  bu, aramızdaki Yaradan’dır. Ve eğer doğru bir şekilde çalışırsak, Yaradan’ın bizi birleştirmeye başladığını görürüz. Yazıldığı gibi: “Kadın ve erkek, eğer ödüllendirilirlerse, Şehina (Kutsallık) onların arasındadır.”

Kırılmadan önce, Adam Harişon’ da arzuların birbirine karşılıklı dahil edilmesi yoktu. Fakat ortak ruhun kırılmasından sonra, onun tüm parçaları karıştı ve bir insanın Yaradan’ı derinden anlamasını ve hissetmesini sağlayan, sonsuz sayıda varyasyonda birbirine nüfus etti.

Bundan önce, Yaradan’ın, Adem tarafından hissedilmesi, küçük bir çocukta olduğu gibi “sünnet edildi”.  Yaradan’ın derinliklerine nüfus edecek araçlara sahip değildi. Ve kırılma ve onların ıslahı için çalışmayı ve Yaradan’dan yardım talep etmeyi gerektiren tüm parçaların içi içe geçmesi nedeniyle, kişi Yaradan’ın manevi dünyasıyla tanışır ve O’nun derinliklerine nüfus eder.

Kırılmadan önce Adem, ışığı sadece Partzuf’un bedenine Nefeş-Ruah seviyesinde aldı. Fakat kırılma sayesinde, yansıyan ışığı, perdeden başa (Peh de Roş) yukarıya, sanki Yaradan’ın içine giriyormuşuz gibi yükseltebiliriz. Ve sonra Işık, yukarıdan aşağıya, yansıyan Işığın bu yüksekliğine, Yaradan’a ulaşma yüksekliğine kadar yayılır ve O’na kendi içimizde ulaşırız. Bu Yaradan’la birleşmenin, ortak katılımımızın ölçüsünü belirler: başta Yaradan’a ulaştığımız ölçüde,  bu ölçüde manevi Partzuf’un formu vasıtasıyla O’nunla bütünleşiriz.

Ve bütün bunlar, dostlar arasındaki bağda başlar ve biter. Bu bizim tek hedefimizdir, aksi halde, yaratılışın amacı bu olmaz, ama bunun yerine başka tür bir şey olurdu. Bu bizim yaratılışa tavrımızı belirler ve son nesil olarak adlandırılma hakkına sahip olup olmadığımızı gösterir.

Çözüm sadece onlunun içindeki bağdadır. Bu arada, aramızdaki ayrılığın, karşılıklı reddetmemizin üstesinden gelemeyiz. Onludaki bağımızda tüm cevapları almak isteriz. Dünyada ne olursa olsun onluya bakarım ve oradan her bir cevabı alırım. Kendimi bu şekilde ayarlarım ve sonra birden bire sorularımın her birine cevap verebilecek gerçek bir sistem olduğunu hissederim.

Dünyada ve kişisel olarak bana olan her şey, onluda olanların bir sonucudur. Bu, daha sonra ailemde, işte ve bütün dünyada tüm sonuçları doğuran, içsel bir nedendir. Sadece onlunun içine bakmak gerekir: ne ölçüde birleştik ya da birlikten yoksunuz – dünyanın her bir köşesinde olan şeyler, kökünden gelen bir dal gibi, bağlıdır.

Between The Friends

Filed under: Dost, Grup, Maneviyat, Yaradan - Dostlar Arasında için yorumlar kapalı

Soru: Yaradan’ın yönetimini ne zaman reddettiğimi nasıl anlayabilirim? Bana maddi veya manevi zarar getirebilir mi?

Cevap: Bunu bilemezsiniz. Bilseydiniz, egoizmden asla çıkmazdınız, kendiniz için maksimum egoistik ödülü almak için her şeyi yapardınız ve bunu yaparak kendinize manevi olarak zarar verirdiniz.

Bu bilgiyi, özgecil bir şekilde, kendinizin üzerinde davranmaya başlamadan edinemezsiniz.

Does Denying The Creator’s Governance Bring Harm?

Filed under: Maneviyat, Yaradan - Yaradan’ın Yönetimini Reddetmek Zarar Verir Mi? için yorumlar kapalı