Böyle bir nokta yoktur. En büyük niteliğimiz olan düşüncemizin, doğayı değiştirebileceğine güvenmemiz gerekiyor. Yalnızca düşüncelerimizi yönlendirmemiz gereken istikameti anlamamız gerekir. Ne hakkında düşünmeliyiz? Peşinde olmamız ve talep etmemiz geren koşul veya durum nedir?

Gezegenimizi korumak için, olumlu insan bağları hakkında düşünmeliyiz. Yani, bağımızda doğayı nasıl güvende tutabiliriz? Hep birlikte dünyamızı nasıl koruyabiliriz? Gezegenimizi gerçekten daha iyi yapmak istiyorsak; o halde, baktığımız her yerde nasıl olumlu bir şekilde bağ kuracağımız konusunda endişe duyan insanları görmeliyiz.

Bunun, yaygın olarak sürdürülebilir olmakla ilişkilendirdiğimiz geri dönüşüm veya diğer etkinliklerle ilgisi yoktur. Tamamen doğal, mükemmel bir şekilde birbirine bağlı ve küresel bir duruma ulaşalım diye, birbirimize yakınlaşır ve birbirimizi dikkate alırsak, o zaman olumsuz güçler dünyadan kaybolacaktır.

Anlamamız gereken şu ki; eğer birbirimiz hakkında daha iyi düşünmeye başlarsak, o zaman gezegenimiz tüm kötülüklerden kurtulur çünkü düşüncelerimiz doğadaki en kuvvetli güçtür. Aynı şekilde, birbirimiz hakkındaki olumsuz düşüncelerimiz, gezegene zarar vermekten tamamen sorumludur. Bu nedenle; genellikler sürdürülebilir olduğunu düşündüğümüz enerjileri ve eylemleri, ne kadar çok geri dönüştürürsek ve onlara ne kadar yatırım yaparsak, gezegenimiz de o kadar kötüleşir. Gezegenimizi daha iyi korumak ve geliştirmek için, birbirimize karşı tavrımızın değiştiği bir duruma ulaşana kadar, hiçbir şey bizim faydamıza işlemeyecektir.

Filed under: Birlik, Dünya, Tabiat - “Gezegene Zarar Verme Açısından Geri Dönüşü Olmayan Noktayı Geçtik Mi?” (Quora) için yorumlar kapalı

Soru: Perdeyi açıp, insanların ilgisini çeken tüm gösterişli şeyleri ortadan kaldırsak, hayatları boyunca peşinden koştukları her şeyi tamamen ellerinden alsak, o zaman hayatlarında geriye ne kalır? İnsanların bir hedefe ihtiyacı var, değil mi?

Cevap: O zaman, tüm dünyayı temizlemeniz ve sadece cansız, bitkisel ve hayvansal doğayı ve insanı bırakmanız gerekir. Bu kişinin; sakin bir şekilde yaşamasına izin vermelisiniz, bedeninin varlığını sürdürürken, diğer her şeyi insanlar arasındaki bağa yönlendirmelisiniz ki bu bağdaki üst dünyayı, gerçek doğayı, gerçek güçleri hissetmeye başlayabilsin.

Kişi; üst dünyanın hissine girdiğinde, alt katmanların: cansız, bitkisel ve hayvansal katmanların hissini kaybeder. Bu dünya, bu kozmos, bütün bunlar sadece onun henüz olgunlaşmamış bilincinde var olduğu için, kişi için bunlar ortadan kalkacaktır.

Kişi, güçler seviyesine yükselecektir. Bazı görüntüler biçiminde: işte bir duvar, burada bir masa vb. gibi tasvir edilenden ziyade; bu, var olan tek şeydir. Kişi, güçler dünyasında bunlar olmadığı için, bütün bunların var olmadığını anlayacaktır.

Bunların hepsi, benim hayvani duyularımla ilişkili olan güçlerin dış görünüşleridir. Diğer duyuların düzeyine yükseldiğimde yani güçlerin duyularına, o zaman bunların hepsi yok olacak. Bu nedenle, “Olam” (dünya) kelimesi “Neelam (yok olan)” kelimesinden gelir.

Genel olarak, yapmamız gereken bu. Bir sonraki seviyeye yükselebilecekken, neden bu seviyede ot gibi yaşayalım ki? Sonuçta bu dünyadan daha kötü bir şey yok! Neden kalalım ki?

Olgunlaşmanız ve yükselişiniz için gereken zamandan daha fazla burada kaldığınızda, korkunç zamanlar yaşamaya başlarsınız. Ana rahmindeki süresini aşan bir cenin gibi, aşırı olgunlaşmış bir meyve haline geliriz. Bu bizim için çok tehlikeli.

Şimdi bu tür zorlukları deneyimlemeye başlayacağız – sadece bekleyin! Bizi; dışarıya doğru itmek için, bir sonraki seviyede doğurmak için bize baskı yapacaklar. Biz kendimiz onlara yardım etmeliyiz!

Filed under: Kabala, Maneviyat - Manevi Doğum İçin Kendine Yardım Etmek için yorumlar kapalı

Birini desteklemek, onun arzularında kıyafetlenmek demektir. İhtiyaç sahibi kişinin, gerçekten neye ihtiyacı olduğunu, onda tam olarak neyin eksik olduğunu anlamalı ve bunun bir yetenek, güç veya bilgi olup olmadığını hissetmeye çalışmalıyız, böylece o kişinin ihtiyaçlarını tam olarak anlayabiliriz. O zaman, ona ihtiyaç duyduğu desteği, reddetmeyeceği hatta seve seve kabul edeceği şekilde, minnet ve anlayışla sağlamaya çalışabiliriz.

Başlangıçta, ihtiyacı olan kişi ile destek veren arasında hiçbir bağ yoktur çünkü öncelikle destek verenin,  ihtiyacı olan kişinin sorunlarına entegre olması gerekir. Sonrasında destek veren, ihtiyacı olan kişinin sorununun bir iç şablonunu içeren bir model oluşturur ve bu model aracılığıyla destek veren,  ihtiyaç sahibi kişiye destek olabilir.

Başkalarını desteklemek için,  onların ihtiyaçları, sorunları ve eksiklikleri ile ilgili olarak kendi içimizde bir form oluşturmamız gerekir. Kabala dilinde, böyle bir eyleme “Partzuf” inşa etmek denir. Sadece içimizde diğer kişinin Partzuf’unu inşa ettikten ve böyle bir iç model oluşturduktan sonra bunun üzerinde çalışarak, insanları nasıl destekleyeceğimize dair bir planımız olur. Daha sonra onları desteklemek için, ihtiyacı olan kişilere yaklaşabiliriz.

Böyle bir süreçte, kişilerin eksikliğiyle gerçekten bütünleşmemiz ve onların eksikliklerini kendi içimizde yaşamamız konusunda kesin olunmalıdır.  Hassasiyet gereklidir, çünkü onları destekleyebileceğimiz model budur.

Daha genel olarak, hayatlarımızın amacı hepimizin bir araya gelmesi, insanlığın “tek kalp tek adam olarak” birleşmesidir ve bunu yaparak tam bir insan imajına ulaşacağız. Bu, şu anda algıladığımız gibi bir insanın fiziksel bir görüntüsü değil, mükemmel bir şekilde bağlanmış insanlığın içsel bir görüntüsüdür.  İşte bu insan imajını – mükemmel bir şekilde bağlanmış insanlık – oluşturmak, birbirimiz için dilememiz gereken desteğin özüdür çünkü böyle bir durum bizim nihai hedefimizdir.

Filed under: Kabala, Karşılıklı Sorumluluk, Maneviyat - “Birini Desteklemek Ne Anlama Gelir?” (Quora) için yorumlar kapalı