Soru: Kabala öğrencisinin her gün kendini sorması gereken soru nedir?
Cevap: En önemli şey, O’nun dışında başka hiçbir şeyin olmadığı hissinden kopmamaktır. Bundan asla ayrılmayın.
İşte bu yüzden her öğrenci sürekli kendisine şu soruyu sormalıdır: “Ne yapmalıyım ki, tüm varoluşun kaynağından ayrılmayayım?”
Soru: Öğretmeninizle nasıl iletişim kuruyorsunuz ve öğrencilerinizden nasıl öğreniyorsunuz?
Cevap: Öğretmenimle manevi düzeyde iletişim kurarım. Onun bedeninde olmaması ve benim hala olmam bir problem değil çünkü iletişimimiz fiziksel formda değil, manevi eşitlik seviyesindedir. Bu tam olarak benim öğrencilerimle de nasıl iletişim halinde olduğum. Onlar farkında olsun ya da olmasın, aramızda bir içsel bir temas var.
Yorum: Bir öğretmenin öğrencilerinden öğrenebileceği söylenir.
Benim yorumum: Tabii ki. Pratik olarak günlük bir olay. Bütün dünyadaki öğrencilerim birbirleri arasında sürekli iletişim kuruyor, çeşitli sanal gruplar oluşturuyor ve bireysel ruhlar tek bir ortak ruhta birleşiyor. Her öğrenci, manevi Kli’de (kap) kendine özgü bir kalite, nüans gösterir. Onları hissederek, onlar aracılığıyla yeni fırsatlar ifşa ederim. Gözlerim ve kollarım gibidirler.
Soru: Yani burada bir davranışı gözlemlediğimiz ve ondan bir şeyler öğrendiğimiz bazı eylemlerden bahsetmiyoruz.
Cevap: Hayır, bu sadece içsel bir duygu.
Soru: Bu ne sıklıkla oluyor?
Cevap: Her derste, her konuşmada, her zaman. Ve özellikle aralarında belirli bir birlik oluşturduklarında. Sonra bu birlik, iyi akort edilmiş bir piyano gibi mükemmel bir uyum içinde çalar.
Soru: Eğer gizlenmişse bir sonraki seviyede çözüm aramak ne demektir?
Cevap: Sadece bir sonraki aşama için özleminize yatırım yapmalısınız ve üst Işık her şeyi düzeltir.
Soru: Bir çember içinde doğan “ortak zeka” bir şekilde sınırlandırıldı mı?
Cevap: Sadece birbirimize yaklaşma kabiliyetimiz tarafından sınırlandırılmıştır, başka bir şekilde değil. Birbirimize ciddiyetle yaklaştığımızda Yaratan’ın zekasına ulaşırız, ki bu maksimum ihsan etme niteliği ve aramızda kıyafetlenen sevgi.
Soru: Çalıştayın methodunun kendisinden kuşku duymaya meyilli ve yanında oturanlara faydasızlığı hakkında konuşan ve duymak istemediği söylenen her şeyi aptallık olarak gören çember içindeki bir katılımcıya nasıl tepki verilmeli?
Cevap: Kabala’nın bilgeliği, ‘egoizmin dişlerini körleştirmelisiniz’ der.
Bir kişi, Kabalistlerin tutmamızı emrettiği genel kurallara itiraz ederse, bizi terk etmelidir. Bu genel kurallar binlerce yıldır zaten var olmuştur, eğer onları gerçekleştirmek istemiyorsa, gitmesi gerekir. Bu konuda tartışacak bir şey yok.
Soru: Çalıştay sorularını seçmek için kullandığınız prensip nedir?
Cevap: Dünya grubunun gelişiminin paylaşılan genel seviyesinin hemen hemen bilirim ve grubun üyelerine seviyelerinden bir seviye daha yüksek bir görev veririm. Bu, bir seviyeden daha fazla değildir, çünkü aksi takdirde soru anlaşılmayacak ve istenen sonuca götürmeyecek bir depresyon durumuna sokacaktır. Grup üyeleri, soruları kendi aralarındaki bağlantı ile anlamak için çaba sarf etmelidirler, hatta bu cevap dahi olabilir.
Soru: Kabalistik metinleri anlamamın sebebi onlu grupta yeterli kadar çalışmalara yatırım yapmamam mı?
Cevap: Kabalistik metinleri anlamıyorsanız, bunları tekrar tekrar ve tekrar tekrar okumanız ve hatta bazen bunları kopyalayıp onları bir şekilde uyarlamanız gerekir.
Soru: Kabala’da ceza var mı?
Cevap: Kabala’da, dünyamızdan farklı olarak, tüm sorunlar orta çizgide çözülmeli. İltihaplı tümör normal ve sağlıklı bir organizmaya dönüşene kadar açılmalı ve tedavi edilmelidir.
Soru: Ama bizim dünyamızda hala mahkemeler, hapishaneler var ?
Cevap: Hiçbir şey çözmezler. Hapishanenin hiç yardım etmediğini görüyoruz. İnsanlar toplumdan soyutlanıyor. Faydası ne? Bu bir ıslah değil. Bir hapishane, kişinin ıslahı için bir sistem olmalıdır. Ceza formunda çalışmamalıdır.
Yorum: Baal HaSulam, cezaların toplumdan gelen bir kınama olduğunu yazıyor.
Benim yorumum: Evet, ama şayet toplum bir günahkara dışlanmış hissedebileceği bir şekilde davranmaya hazırlandırıldığında. Sonrasında o kişinin gerçekten ıslahı olacak.
Facebook’tan Soru: Bir kişinin, insanlarda sadece kendi kusurlarını gördüğü nosyonu nereden çıktı? Katiller için de geçerli mi?
Cevap: Evet. Herkeste ve her şeyde kendimizi görürüz, yansımamızı.
Neden? Çünkü her şeyi egoizmimizin aynasında algılıyoruz.
Algımızın böyle yapılandırılmıştır. İçimizde olmayanı göremeyiz. Dünyanın resmi içimizde çizili.
Aslında, önümde beyaz Işık var – ihsan ve sevginin mükemmel niteliği.
Ve bu arka planda kendi özelliklerimi “çiziyorum”. Bu nedenle, bilincimin ekranına yansıtılan her şey, içeriden gelir. Görmekte olduğum dış kötülük benim düzeltilmemiş doğam.
Sonunda, kendimdeki tüm kusurları düzelttikten sonra aynı beyaz ışığı, gerçek sevgiyi ortaya çıkaracağım. Böylelikle Yaratan bizi kendine yönlendirir – bugün bize göründüğü gibi dış dünyanın aldatıcı doğasının aşamalı bir farkındalığıyla. Kabalist psikoloji budur.
Sonsuzluk dünyasının (EinSof) malhutu onun Keter, kök safhası gibi olması gerektiğine karar verir. Ve bu yüzden arzusunu doldurmak, amacını yerine getirmek için bir kısıtlama yapar ( Tzimtzum)
Şimdi her şey onun içinde yer almaktan haz alma arzusu tarafından belirlenmeyecek fakat o kendi isteği üzerinde, gelişiminin amacını inşa etmek isteyecektir.
Yaradan onun uğruna her şeyi yapmak istediği için, yaradılışı uğruna; tüm düşüncelerin ihsan etme amacında olmasını istiyor.
Bu hedefin gerçekleşmesine perde (Masah) denir. Düşünce yansıyan ışık olarak adlandırılır. Burada ihtiyaç duyulan ilk eylem kısıtlamadır. (Tzimtzum) Bundan sonra kararlar haz alma arzusu tarafından değil, perdeden geliyor.
Kişisel bir perdeden ortak olana geçiş üst dünyanın sınırı olan Mahsom’u geçmek olarak adlandırılır. Ortak perdenin çevrelediği arzumuzun içinde ilk defa hareket etmemiz Mahsom’u geçmek sayılır.
Soru: İnsanın fiziksel bedeni yaradılışın bir parçası mı?
Cevap: Fiziksel beden, yaradılışın bir parçası değildir ve ruhla alakası yoktur. Vücudunuzla her şeyi yapabilirsiniz, ancak ruh kendi özel yasalarına göre gelişir.
Soru: Ruhun kıvılcımlarının bu dünyaya düştüğü ve bedenlerde kıyafetlendiği yazıldığında, bu ne anlama gelir?
Cevap: Bu dünya sadece egoizm demektir. Bu nedenle, ruhun kıvılcımları bu dünyaya değil, bedenlere değil, egoizime düşmüştür.
Bedenimiz ve gözlemlediğimiz şey, gördüğümüz ve beş fiziksel duyumuzla algıladıklarımız hayvan seviyesine aittir. Kabala, hayvan seviyesi hakkında hiçbir şey söylemez.
Dr. Laitman Programı
Program özeti:
İnsanlar fiziksel seviyede, gelişimlerinde birbirlerine benzerler, fakat insan seviyesinde birbirlerinden çok farklılardır. Her insanın kendi iç dünyası, kendi görüşleri vardır. Her insan, diğerlerinden farklı olarak doğar, böylece güçlü, bütün bir sistem karşıtlıkla inşa edilebilir.
Her insanın kendi doğuştan eğilimleri, eğitimi ve çevresel etkileri olmasının yanı sıra ruhlarının bir kökü de vardır. Eğer tüm insanlar benzer bir eğitim alsalardı, ruhlarının bu kökünün değeri hakkında karşılıklı anlayış olacaktı. Başkalarını değiştirmeye çalışmak yerine, farklılıklarımızın üstündeki en yüksek bağlantı değerine nasıl ulaşılacağını görecektik.
Soru: Anlaşmazlığınızı çemberin görüşü ile ifade etmek mümkün mü yoksa sadece ona karşı gitmeyen şeyler mi söylemeniz lazım?
Cevap: Bağınızı nasıl hayal ettiğinizle alakalı. Bazı anlaşmazlıkları uyandırmanız mümkün ve sonra ilginç bir polemik ve açıklama alevlenecektir. Esas olan; yaptığınız şeyin yakınlaşma amacına hizmet ediyor olmasıdır.
Bu çok ciddi, sert ve karşılıklı açıklamalarda olabilir. Ama sonunda çalıştayın başındakinden daha büyük bir yakınlaşma söz konusuysa, o zaman bu zaten faydalıdır.
Facebook’tan Soru: Yani biz yokuz ve her şey sadece bir rüya mı? Bu toplama kamplarını da içeriyor mu?
Cevap: Nitekim mükemmellik ve sevgi nüfuz etmiş sonsuz dünyanın gerçek resmini gördüğümüzde anlarız ki; Mezmurlarda yazdığı gibi, “Bir rüyada gibiydik.” ‘Başka bir deyişle tecritte, gerçeklikten ayrıydık.
Bu safhadan önce algıladığımız her şey- bugün tüm hayatlarımız, içinden geçtiğimiz ve daha da geçecek olduğumuz her şey – bozulan niteliklerimiz tarafından çizilmiştir. Ve eğer onları ıslah etmezsek, sonrasında birçok problem, savaş ya da diğer felaketler önümüzde uzanıyor.
Ama öte yandan, içimizde olanı düzeltebilir ve sonraki aşamalardan olumlu bir şekilde geçebiliriz.
Genel olarak kendi geleceğimizi kendimiz hazırlarız- bozuk ya da hâlihazırda ıslah edilmiş niteliklerimizle. Kendilerini beyaz ışığın arka planına karşı göstermeliler- mutlak sevgi ve ihsan etme. Eğer buna gönüllü olarak yaklaşmazsak, o zaman çılgınca bir acı çekme yoluyla yönlendiriliriz.
