Category Archives: 10’lu Gruplar

Twitter’da Düşüncelerim /1/8/18

Yasaların ifşası’ Ondan başkası yok ve O iyi ve iyilik yapan’ bizim içimizde değil; aramızda olur, bir grup Kabalistin arasında, ‘ Komşunu kendin gibi sev’ i inşa etmeye arzusunda büyüyen egonun üzerinde- ruhun kırılmasının bir sonucu

Üst dünyaların yasası ‘Ondan başkası yoktur; o iyi ve iyilik yapandır’ sadece bir grup onlunun içinde ifşa olabilir. İfşa Embriyo safhası ile başlar- Ben neredeyse kendimi gruptan önce iptal ederim; Yaradan’a benzerim. Bu yüzden her koşul altında üsttekine sadık kalırım.

Üst yol: Eğer düşüş hissedersen; bu demektir ki Yaradan sana yaklaşıyor ve böylece senin ondan farklılıkların ifşa oluyor, senin farklılıkları benzerliğe ıslah etmen için. Dolayısıyla düşüşlerde sevin ve sevinçte ıslah için talep et! Bu yüzden bir Kabalist bir laikten ayrılır.

Manevi çalışma: Yaradan birinin şahsi öğretmeni olamaz. Bu onu edinmek isteyen egomuzdur. Ancak sadece gruba bağlandığım ölçüde; gruba girdiğimde, kendimi içinde iptal ederim, Yaradan’ın mevcudiyetini grup birliğinin tam merkezinde keşfederim.

Her an; mümkün olan en iyi geleceğe ulaşman için yukarıdan ihtiyacın olan her şeyi aldığını farkına varman önemli!

  1. Yani; grupta birliği elde etmeyi denemeliyiz ta ki orada a) bunun için göreceli arzu b) kendi gücümüz ve niteliklerimiz ile bunun edinmenin imkânsız olduğunun farkına varma c) bunun yalnızca Yaradan’ın ihsan etme niteliğinde mümkün olduğunun farkına varma d) talep olana kadar
  2. Manevi derece: Yaradan’ın ifşa olduğu, sevgi/ ihsan etmenin manevi niteliğini aldıktan sonra 10’lu 1. manevi dereceyi elde eder. (1 /125) Yaradan’ın ifşası olan üst ışıkla doldurulmuştur- ve yeni; sonsuz mükemmel bir dünyayı hisseder.
  3. Dua: Değişim isteği, eğer grup (10lu) kişisel egoların üzerinde ihsan etmek için tek bir arzu içinde birlik olursa yükselir. Böyle bir arzu Yaradan’a bir dua (MAN) olarak adlandırılır. Eğer dua olgunlaşmışsa; anında 10lu’ya yukarıdan bir cevap çeker ( MAD; bağlantının anlamı)

My Thoughts On Twitter, 1/9/18

Sorularınıza Cevaplar, Bölüm 212

Soru: “Kli olmadan Işık olmaz” denir. Ve bizim Kli’miz henüz hazır değil, fakat bizler çalıştıkça Işık her zaman onu (Or Makif) sarar. Bu koşulu nasıl anlayabiliriz?

Cevap: Or Makif’in ıslah olmuş bir Kli’ye ihtiyacı yoktur, çünkü o sarar, dışsaldır.

Soru: Gruptaki, onlumdaki çalışmalarımda neye dikkat etmeliyim? Manevi çalışmada neyin güçlendirilmesi gerekiyor ki böylece normal hayatta en iyi işi nerede bulacağım bana net olsun?

Cevap: Eğer mümkünse, iş, kişiyi hayatın amacı hakkında düşüncelerden uzaklaştırmamalıdır.

Answers To Your Questions, Part 212

Musa’nın Zamanında Onlular

Soru: Musa’nın metodu doğru biçimde organize edilmesi gereken insanlara yönelik iken, İbrahim’in metodu birkaç bin kişiye yönelikti. Onlar, yüzler, binler nereden çıktı? Bu on kişi, on arkadaşından mı yoksa aileden mi oluştu?

Cevap: Onlu, on erkek ve on kadını ayrı ayrı dâhil eder. Bu bölünmede aileler dikkate alınmadılar.

Tens In The Time Of Moses

Onlu – Sadece Sevgi

Soru: Yaradan tüm ilişkilerimde bulunmalı mı? Yaradan aracılığıyla, kalpteki noktaya sahip olmayan diğer insanlarla ilişkilerimi nasıl inşa edebilirim?

Cevap: Kişi yalnızca onlusunda bulunan dostları ve hiç kimsesi olmayan arkadaşlarıyla ilişkiler kurmalıdır. Başka bir şey gerekmez.

Dünyada milyarlarca insan var. Onlarla herhangi bir ilişki kurmam gerekmiyor. Sadece onlumla, bu eşsiz sevgiyle ve kalan şey budur. Geri kalan da onun içine girecek. Dünyanın nasıl küçüldüğünü ve içine nasıl dahil olduğunu görmeye başlayacağım.

Soru: Onun anlamı on kişi, on biyolojik beden midir?

Cevap: Evet, şu an için onlar benim için on biyolojik bedendir, ancak daha sonra onları bu şekilde görmeyi bırakacağım. Aramızdaki arzuların etkileşimini, daha fazla egoist olanları, daha az egoist olanları, belirli seviyelerde arzuları, bazı niyetleri vb. hissedeceğiz. Bedenler duyularımızdan ve görüşümüzden kaybolmaya başlayacaktır.

Miktar, birçok insandan arzulara ve arzulardan Sefirot’a dönüşecektir. On Sefirot, bir Partzuf olacaktır.

The Ten —The Only Love

Neden İnsan Bu Muazzam Dünyaya İhtiyaç Duyar?

Soru: Siz, Yaradan’ın onluda ifşa olduğunu söylüyorsunuz. Peki, neden bir insan bu muazzam dünyaya ihtiyaç duyar? Onlu yeterli olurdu.

Cevap: Bu muazzam dünya, cansız, bitkisel, hayvansal ve konuşan seviyelerinden oluşan, Yaradan’ın yarattığı arzunun bir yansımasıdır. Konuşan seviye, en yüksek seviyedir. Bununla birlikte, içinde daha yüksek bir seviye vardır – kalpteki noktası olan biri – o her şeyi düzeltir, ıslah eder ve diğer tüm seviyeler ona katılır.

Dolayısıyla, arzu o kadar büyüktür ki sonunda kişi Yaradan’ın tüm niteliklerini hisseder: direkt Işık’ın dört safhası, O’nun ihsan etme niteliği ve ihsan etmenin tam gücü denilen şey.

Soru: Bu, çevresinde dokuz kişi olduğunda, yani dokuz biyolojik beden olduğunda, bir insanın ruhsal gelişimine başladığı anlamına mı gelir?

Cevap: O sadece, bu laboratuvardaki onun gibi dokuz kişi ile birleşmelidir. Dokuzdan fazla değil. Biraz daha az olabilir fakat onluya sahip olunması tercih edilir.

Ve sonra tüm dünya onlu olur. Onluların çoğu onlara katılmaya başlar ve sonra su damlaları gibi birbirleriyle kaynaşırlar.

Why Does A Person Need This Huge World?

Başkalarının Arzularını Benimmiş Gibi Doldurmak

Yorum: Birçok kişi maneviyatın meditasyon ya da bu tür bir şey anlamına geldiğine inanır.

Cevap: O düşüncelerinizde meditasyon değildir, fakat başkalarının arzularını algılamak ve onların üzerinde, sanki sizin arzularınızmış gibi sürekli çalışmaktır.

Soru: Başkalarının arzularını kendi hislerim gibi hissederek demekle ne demek istiyorsun?

Cevap: Örneğin, bir şeyler isterseniz, sizin arzunuzu alıyorum ve dolduruyorum ve böylece bir integral sistem halinde birleşiriz, o zaman Yaradan’a benzerim.

Soru: Fakat bunun için, diğerlerinin arzusu nedir bilmeniz gerekmez mi?

Cevap: Diğerlerini hissetmek istiyorum, ancak bana arzularının ne olduğunu söylemek zorunda değiller.

Onları iyi yapma niyetimin derecesine göre, başkalarının arzularını hissetmeye başlarım. Kendimin üzerine çıkarım, arzularımı hissetmeyi bırakırım ve başkalarının arzularını doğru bir şekilde hissetmeye başlarım.

Onların bütün özelliklerini, niyetlerini ve imkânlarını alırım ve dolumu Yaradan’dan alırım çünkü güce sahibimdir, çünkü manevi koşulun içindeyimdir. Bu arzuyu kendim doldurdum, onu kendimden ayırdım ve ben, eksikliği aldığım kişiye veririm.

Bir insan kendi manevi arzularını hissetmeyebilir, ancak ben, onları hissederim ve doldururum ve böylece onu manevi bir görev, amaç için hazırlarım.

Manevi edinime, dünyaya ve Yaradan’ın ifşasına olan arzular, bizim neslimizde nasıl ortaya çıkmaktadır? Kabalistler bu arzuları bizim için hazırladılar ve tüm dünyayla karşılaştırıldığında yalnızca birkaçının olması önemli değildir. Onlar yaptı.

Filling The Desires Of Others As If They Were My Own

Dünyanın Resmini Bize Kim Gösteriyor?

Soru: Bana dünyanın resmini kim gösteriyor?

Cevap: Benim yukarıdan aldığım niteliklerim. Ancak onları değiştirebiliriz.

Bu yüzden grupta, onlularda bir araya geliyoruz ve Kabalistlerin bize söylediği gibi hareket ediyoruz, böylelikle üst niteliklere benzeyebilir ve onları hissetmeye başlayabiliriz.

Who Depicts The Picture Of The World To Us?

İlerleme Sadece Gruptadır

Soru: Fiziksel veya sanal bir grupta çalışma yoluyla ilerlememiz gerektiğini öğrendik. Bir grupla meşgul olma arzum yoksa ne yapabilirim?

Cevap: Aksi takdirde bunun nasıl mümkün olduğunu hayal edemiyorum. Daha akıllı olana kadar kaderin darbesini beklemek ister misin?

Tek bir şey söyleyebilirim: Hiç kimse ıslah olmak için bir gruba katılmak istemez. Bir kişi basitçe kendisi için ne kadar gerekli olduğuna karar vermelidir. Gözlerinizi kapatın, başınızı eğin ve grup içinde erimeye başlayın.

Tüm ortak faaliyetlere katılın ve size muazzam, olumlu, manevi bir kuvvetin sizi etkilemeye başlayacağını garanti ederim. Kısa bir süre sonra bir gruba katılımın kendinizde bunu yarattığını hissedeceksiniz. Olumlu güç olumsuz gücü dengeleyecek ve sonra üst dünyanın hissi içinde olabileceksiniz.

Dostlara Nasıl Yardım Etmeli?

(Her Biri Dostuna Yardım Etti Makalesi Hakkında )

Başkalarının yardımı olmadan ilerlemeye muktedir değilim, sadece dostlarla birlik sayesinde manevi dünyanın, aramızdaki bağda ifşa olduğunu keşfedebilirim. Bizim dünyamızda bazen, güçlü, zengin, nazik veya zeki birinin desteğine ihtiyaç duyarım. Aynı şekilde hayatın amacına saygı duyan, benimle eşit ve bana benzeyen bir kişinin de yardımına ihtiyacım vardır.

Bir dostun diğerine nasıl yardım edebileceğini anlamalıyız. Zengin ve fakir, akıllı ve aptal, güçsüz ve güçlü olduğunda mı bu yardım vardır? Bizim dünyamızda insanlar arasında eşitsizlik olduğunda yardıma ihtiyaç duyulur, bu durumda yardım etme fırsatını keşfederiz. Ne var ki, insanlar eşit olursa destek için de yer olmaz. Bizim dünyamızda yardım, tam olan bir insandan eksikliği olan bir insana doğru uzanır. Peki, hepimiz zengin, zeki veya güçlü vs olduğumuzda?? Biri diğerine nasıl yardım edebilir?

Genel konuşursak, başka birine yardım istemek için yönelmekten heyecan duymuyoruz. Utanç, gurur ve kıskançlık hissediyoruz. Bir şeylere ihtiyacımız olduğunu kabul etmek istemiyoruz ve “ayrılık” için çaba sarf ediyoruz.

Herkes için ortak olan bir şey görürüz: RUH. “Kalbinde endişe olan başkası ile konuşsun” denir. Bu, yüksek ruha hissedilen saygıyladır, zenginlik ya da bilgelikle destek olunabileceği için değil…Yükselmiş ruh hali, “iyiliksever geleceğe” duyulan güvenin sonucudur. Ama bir kişi, kendisini kurtarmak zorunda olduğunu ve bunu yalnız yapamayacağını bilirse depresyona düşer.

Daha doğrusu, dostunun düşüşünü görerek yardımcı olacak tek kişi onun dostudur. “Kişi kendisini hapishaneden kurtaramaz” denir. Hapishane, bizim dünyamız ise, sadece benimle aynı amacı paylaşan bir dost beni bu hapishaneden kurtarabilir ve bana Üst Dünyaya girmem için yardım edebilir.

Daha doğrusu, birinin ruhunu yükseltebilecek (yani ona amaca ulaşmada güven verebilecek ) tek kişi onun dostudur. Bu demektir ki, kişiyi, dostu, bulunduğu koşuldan çıkarıp “geçimini sağlayan” koşuluna yükseltir. Böylece kişi, bir kere daha amacı sanki onun yanındaymış gibi, hayatta daha fazla güven ve bolluk kazanmaya başlar.

Çaresizim çünkü dışarıdan yardım almadan manevi amacıma ulaşamam. Kimseyi zorlayamam ama bana yardımcı olmak isteyen bir dost buldum. O, bilgeliği ve zenginliği ile değil ama ortak amaca ulaşmadaki arzusu ile bana yardım edecek.
Ortaya çıkıyor ki herkes dostuna nasıl yardım edeceğine, dostunun ruhunu nasıl yükselteceğine dikkat etmeli ve bunu düşünmeli çünkü birinin ruhuna saygı duyarak, herkes dostunda “ihtiyaç duyan” ve doldurabileceği bir yer bulabilir.

Bu dostunu eğlendirmek zorunda olduğun anlamına gelmez. Her bir dostumuzu bu amacın edinilebileceğine dair uyandırmalıyız. Böylece o hayatın ruhu ile dolacak ve onun için bir hapishane olan, günlük hayatın ve bu dünyanın üzerine yükselecek. Birisi böyle bir dosta sahip olduğunda kesin olarak hapishaneden kaçmaya muktedir olduğunu hisseder…

http://laitman.com/2010/09/how-to-help-a-friend/

Bir Olmak İçin Bir Araç Olarak Onlu

Eğer üst gücü keşfetmek istiyorsanız, Kabala bilgeliği size buna uygun bir araç yaratmanız gerektiğini söyler. Tıpkı mikroskop, teleskop, partikül hızlandırıcısı vb. gibi ölçüm araçlarını geliştiren bilim adamları gibi, ancak bu araçlar yalnızca fiziksel maddeler için uygundur. Peki, ama öyleyse bizim içimizde, özümüzde çalışan gücü nasıl ölçebiliriz?

Bunun için Kabalistler, aralarındaki tüm karşılıklı bağlantıları tamamlamaya çalışan on kişiden oluşan (minyan) bir yapı önerirler. Onlar oluşturdukları bu çevrenin içinde,  buna hazır olsalar da olmasalar da, egolarının üzerine çıkarak, kendilerinden tek bir bütün oluşturmayı isteyerek,  Işığın niteliklerini sağlam bir dengeye getirirler.

Böyle bir yapı içinde iki ayrı gücü barındırır; kendi doğal bencil gücümüzü ve ihsan etmenin genel gücünü, yani Yaradan’ı barındırır. Ve buradaki hesap çok basittir: Birliğin gücü ile ne ölçüde ayrılığın gücünü yenersek, o ölçüde Üst Işığa benzer onunla eşitleniriz.

İhsan etme yüzde bir ölçüsünde bile artsa, biz bu ölçüde Işığa benzer, onu hissederiz. İhsan etme arzusu, alma arzusuna hükmettiği ölçüde Işığı hissederiz.

Bencil arzumuzu yenemememize rağmen çaba göstermeye uğraşırız, eksiğimizin, kusurumuzun nerede olduğuna, hala ne kadar zayıf olduğumuza, neden başaramadığımıza dikkatimizi veririz.  Ve böylece Işığın bize yardım etmesi, bize güç vermesi için içimizde bir yakarış, bir talep, bir dua gelişir ve bağ kurarız. Bu bağ yalnız Işıktan gelir.

İlerlememiz şöyle olur: Işık talebimiz üzerine eylemde bulunur ve bizi etkiler; alma arzumuzu yeneriz, daha çok ihsan etme arzusu ediniriz; aramızda tekrar ve tekrar daha güçlü bağ kurarız. Bunun hakkında (Baba Batra 9b’de) “Kuruş kuruşa eklenerek toplam para büyür” diye yazılmıştır.

Ve sonra gerçekten birleştiğimiz an gelir. O zaman herkes aramızdaki genel bağın içinde nasıl da yok olduğunu hisseder. Artık “Ben” ve “dostlar” yoktur; hepsi tek bir bütünde birleşmiştir. Bu “birliktelik” durumunda tamamlanma hissederiz, Üst Işık, Yaradan aramızdadır.

Ve sonra böylece Onu araştırıp, inceleyebiliriz. Diğer bir deyişle, “onlu grup” (minyan) diye bir cihaz yaptık ve bunu çalıştırdık; böylece şimdi artık farklı biçimlerde bağlantılarla kendimizi her defa daha da sağlam bir dengeye getirerek ilerleyebiliriz. Ve Yaradan aramızdaki karşılıklı bağla aynı ölçüde her defa daha çok ifşa olur.

Aynı zamanda, yaptığı etki ile Işık egonun daha derin katmanlarına da bizi uyandırır. Direnç, düşüş, her türlü rahatsızlığı hissederiz, bu bizim daha büyük bir güçle Üst Işığa doğru dönmemizi sağlar ve böylece Işık gelir ve bize kusurlarımızı ve bunları ıslah etmenin yolunu görecek gücü verir.

Yol işte budur, 125 basamaklıdır, bunları çıkarak en sonunda Yaradan’la “form eşitliğine” ulaşırız. Ve bu yol boyunca korku ve endişenin niteliklerinin bizim için ne kadar önemli olduğunu keşfederiz. Sonunda bizi ileriye iten şey, “İhsan edebilme yeteneğinde miyim?” korku ve endişesidir.

Los Angeles Kongresi, İkinci Gün, 11/1/2014, 3. Dersten alıntı.