Yorum: Psikologlar, saldırganlığın, kişinin kurtulamayacağı bir parçası olduğunu söylüyor.

Cevabım: Evet. Hiçbir yolu yok.

Yorum: Bunun kökenlerinin, insanların hayvansal geçmişinde olduğunu söylüyorlar.

Cevabım: Egoizmin içinde.

Soru: Psikologlar, saldırganlığın yaşayan varlıkların, hayvanların ve insanların hayatta kalma arzusundan kaynaklandığını söylüyorlar. Bunun anlamı, saldırganlığın açlık, korku veya savaş olduğu zamanlarda ortaya çıktığı mıdır?

Cevap: Genellikle hayatın her anında ortaya çıkar. Bu insanoğlunun temelidir. Hayatımın her anında bir şeylerin üstesinden gelmek zorundayım.

Soru: Saldırganlık, barışçıl amaçlara yöneltilebilir mi? Barışçıl olmayan amaçları herkes anlar. Peki ya barışçıl amaçlar?

Cevap: Barışçıl amaçlara doğru demek, kendime karşı demektir.

Soru: Yani saldırganlık mevcut durumda kendimden dışarıya doğru mu yönlendiriliyor? Bu vektörün kendime doğru dönmesi gerektiğini mi söylüyorsunuz?

Cevap: Yavaş yavaş, azar azar, bunu bir şekilde kendime doğru döndürmem gerekiyor.

Soru: Bu, saldırganlığın var olduğu ve böylece onu yavaşça kendime çevirebileceğim anlamına mı geliyor?

Cevap: Evet.

Soru: İçimdeki saldırganlığı neye karşı yönlendiriyorum? Kendimde neye saldırmalıyım?

Cevap: Gerçek şu ki, başkalarına saldırmak istemem benim doğamda var.

Ama eğer bunu kendime karşı çevirmek istersem, o zaman bu kendimle gerçek bir kavgadır, içinde ihsan etme niteliğinin, başkalarıyla bağ kurma niteliğinin inşa edildiği bir savaştır.

Soru: Öyleyse bu, benim asıl “ben”ime saldırdığım anlamına mı geliyor? Bende kendini doğrulayan bana ait “ben” mi?

Cevap: Senin “ben”in, başkalarından nefret etme, başkalarına hükmetme arzusudur. Bunu zıt arzuya çevirirseniz, böyle bir nitelikte kalmanın imkânsız olduğunu fark ederseniz, bunun yerine ihsan etme ve sevgi niteliğini, manevi bir niteliği alırsınız.

Soru: Peki öyleyse, kendime karşı saldırganlık iyi midir? Kötü olandan – başkalarına karşı saldırganlıktan – kendime karşı saldırganlığa dönüşüyor ve bu iyi bir şeydir. Saldırganlık bu yüzden mi var?

Cevap: Evet. O zaman kendine gerçekten bir düşman gibi davranmaya başlarsın. Ve bu iyidir.

Yorum: İnsanlığın çok fazla çabalaması gerekiyor.

Cevabım: Bu zor olacak; başka seçeneği olmayacak. Öyle acılar yaşanacak ki insanlar bunu isteyecek.

Soru: İnsanlık için etrafta sadece düşmanlar var. Herkes etrafta sadece düşmanların olduğunu hissediyor. Ama siz düşmanların içinizde olduğunu söylüyorsunuz. Bu formül benim için net. Ama bu bir insanın zihnine ve kalbine girebilir mi?

Cevap: Eğer sen bunu anlıyorsan, başkaları da anlayacaktır.

Filed under: Egoizm | Asıl Düşmanla Nasıl Başa Çıkılır? için yorumlar kapalı