Daily Archives: Ağustos 21, 2022

Çözülmesi Gereken Soru

Soru: Bugün “dünyanın sonu” gibi bir olgu hakkında çok şey yazıyorlar. Yok olacağımız anlamında değil, ne yapacağımızı bilemediğiniz belirli bir dönemin başlangıcı olarak. İnsanlığın gelişimindeki bu aşama nedir?

Cevap: Bu harika bir aşamadır!

Gerçekten dünyamızda ağaçtan inen ilk neslin doğduğu bir dönemde doğduk ve yaşıyoruz, teknolojik olarak geliştiğimiz ve her türlü araba, lokomotif ve uçak yapabildiğimiz için değil, bu yerküre üzerinde neden ortaya çıktığımıza, bu dünya üzerinde ne yapmamız gerektiğine ve kendimizi gerçekten nasıl gerçekleştireceğimize karar vermemiz gereken bir duruma geldiğimiz için.

Öylesine bir maymun ortaya çıktı, küçük bir adama dönüştü, etrafına baktı ve şöyle düşündü: “Peki ben neyim?” Biraz daha etrafına bakındı, bütün bunları gördü: “Pekala, tamam. Ve sırada ne var?”

Bugün tarihsel gelişimimizde bu konuya çok yaklaşıyoruz: “Neden ortaya çıktık? Ağaçlardan indik, teknoloji ve sosyal yapıyı geliştirdik. Sırada ne var? İnsanın daha yüksek bir amacı var mı?”

Tabii ki, bu basit bir soru değil. İnsanlığı yarıp geçene kadar, ta ki tam olarak istediğimiz şeyin bu olduğu içeriden anlaşılana ve sonunda kendimize bir cevap vermemiz ya da en azından hayatın anlamı hakkındaki soruya bir cevap aramaya başlamamız için, bu sorunun doğanın bize bir meydan okuması olduğunun anlaşılmasına kadar. Bu çok özel bir an ve bu nesil – o da özel.

Yani, neden ve nasıl olduğunu anlamadan araştırıyor, tüm bu sorunları ya terörle, uyuşturucuyla, boşanmayla, her türlü arayışla, macerayla ya da uzayla, ne olursa olsun çözmeye çalışıyor. Bu girişimler, yaptığımız her şey adeta hayatın anlamı hakkında bir cevap arayışıdır.

Diyelim ki bir yere yöneliyorum. Tüm uzay programlarının kısıtlandığını görüyoruz: “Peki, orada ne bulacağız? Taşlar. Başka hiçbir şey yok.” Peki bazı teknolojik gelişmelerde ne bulacağız? Ya da kültürde? Bir zamanlar kültürün yardımıyla kendimizi geliştireceğimizi düşündük. Ve birdenbire, onlar yorgun düştüler. Bu, 19. yüzyılda uygulamada sona erdi.

20. yüzyıl geldi, teknoloji yüzyılı: nano teknolojiler, bilgisayarlar, her şey. Bugün, internetin herkesi birbirine bağladığı bir duruma geliyoruz ve bir anda bir makine ile çalıştığımızı görüyoruz, ilginç olan da bu. Bir kişi, diğer insanlarla onlar aracılığıyla iletişim kursa bile, bağlantısının esas olarak makinelerle olduğunu keşfetmeye başlıyor.

Bunlar makine tepkileri, bu otomasyon ve burada hiçbir şey yok. İnsan herhangi bir yere gitmek istiyor, kaçmak için! Ama hangi yöne gidebilir?

Ve olmazsa, o zaman tekrar: uyuşturucuya, bir tür güvenceye, sadece unutmak için geri dönüş. Bugün spor oyunları neden bu kadar geliştirildi? Bütün hükümetler kitlelerin dikkatini futbola ve diğer oyunlara kaydırmak istiyorlar. İnsanları işgal edin! Ana şey kendini unutmak. Bu nedenle bu kadar çok sayıda medya kuruluşu buna yönelmiştir.

Ve ileriye doğru bakarsanız, teknolojinin gelişimi durmuyor ve dünyada milyarlarca daha fazla işsiz ortaya çıkacak, milyonlarca değil, her şeyi yapabilecek iyi niteliklere sahip milyarlarca. Peki ne yapmalı?

Yeni teknolojilerin de yardımıyla, çok yakında dünya nüfusunun %5’inin diğer herkesin ihtiyacını karşılayabileceği bir duruma geleceğiz. Sırada ne var? Bir yanda fazlalık. Diğer tarafta dağıtım eksikliği.

Genel olarak, hayatın anlamını yanlış anlama durumundayız. Cevap vermemiz gereken en önemli şey budur.

İnsanların Birliği

Devletler, her birinin, hatta en küçük devletin bile güvenliğini ve haklarını kendi güçlerinden değil, yalnızca böylesine büyük bir insan birliğinden bekleyebileceği bir toplumsal birliğe girmeye zorlanacaklardır.  (Immanuel Kant)

Soru: Barış, kişinin kendi güçleri ile değil de sadece ortak bir birlik sayesinde mi mümkün olur?

Cevap: Dünya ancak böyle var olabilir. Bir, hiçbir şeydir. Bu dünyada bir, sıfıra eşittir. Sadece genel olarak sıfır olan bu tür birimler arasındaki etkileşim herkese öz değer duygusunu verebilir. Bu, kişilerin kendileri değil başkalarıyla olan ilişkiler ile kendi aralarında yarattıkları şeydir.

Aynı zamanda, tüm sıfırlar bir araya toplanıyor gibi görünüyor ve sonucun sıfır değil, çok daha büyük bir şey olduğu ortaya çıkıyor. Çünkü herkes kendini iptal ediyor ve başkalarıyla topluyor, her şeyi kendinden veriyor ve diğerlerinden her şeyi alıyor.

Sadece paylaşarak, sadece kendilerini başkalarına, başkalarını da kendilerine yatırım yaptırtarak, herkesin değerli olduğu bir hale gelinebilir. Çünkü birlik içinde her bir birey, bireyselliğini ortaya çıkarabilir.

Bu süreç tüm seviyelerde gerçekleşmelidir.

Bilinçsiz Bir Durumdan Bilinçliliğe

Soru: Manevi algı seviyesine ulaştığımda, mevcut “ben” duygumda neler olur?

Cevap: Şu andaki “Ben”iniz, tüm büyük miktarda arzular ve düşünceler ile ilişkilidir. Onun kesinlikle tüm yaratılışı içerdiğini hissedersiniz. Bütün dünyalar, bütün “Adem” sensindir.

Kabala, başlangıçta böyle bir yapının cansız, bitkisel, hayvansal ve insani doğa seviyelerinin mükemmel, Işık, Yaradan, üst güç tarafından yaratıldığını söyler.

Ama bu yapıya kendini tam anlamıyla deneyimleme fırsatı vermek, kendini yeniden tanımak, onu yaratan kuvvete yani Yaradan’a eşit hissetmek ve bağımsız olmak için, bu durumdan çıkıp onun tam tersi durumun içine girmek, mükemmel bir durumdan mükemmel olmayan duruma geçmek, kendinizi ondan tamamen ayırmanız ve ancak ondan sonra kim olduğunuzu fark etmeye başlamanız ve yavaş yavaş bu ayrılığı kendinizin düzeltmesi gerekir.

Örneğin, bir kişiye en hoş, en iyi şeyleri verirsek ve hayatını istediği her şeyle doldurursak, o zaman bunu kanıksar. İlham almaz,  haz almaz ve etkilenmez. Her şeye sahiptir ve bu onun için standarttır.

Onu bu koşuldan çıkaralım ki, tam tersi olmanın ne demek olduğunu hissetsin diye, ona her iki koşul arasındaki farkı kendi başına değerlendirme ve yavaş yavaş iyi bir koşula yaklaşma, ancak kendi çabalarıyla onu kazanma fırsatı verelim.

Aynı zamanda, içinde kötü bir durumdan sürekli bir izlenim kalır, onun gittikçe daha net bir şekilde farkına varır. İyi koşula yaklaşırken, karşısındakine göre daha rahat, mutlu, ebedi bir hâl görür ve aralarındaki farkı giderek daha fazla hisseder. Bu iyi koşulu kendi başına kazanırken, kötü olanı kaybetmez. Böylece, kesinlikle kötü ve kesinlikle iyi olan iki parçayı birbirine bağlayarak, onları birbirine karşı hisseder.

O zaman eksi sonsuzdan artı sonsuzluğa bir algıya sahip olur ve gerçekten sonsuz olduğunu hisseder. Esasen bu, Yaradan’ın, üst gücün bize hissiyat olarak vermek istediği şeydir.

Bu koşula geldiğimizde, tüm olumsuz ve olumlu şeyler bir araya gelip, tek bir evrensel mükemmel uyum içinde birbirini tamamladığında, bu tam bir ıslah durumudur.

Doğa ile Dengesizlik

Soru: Düşünen insanların algıladığı ve hissettiği bir tür küresel bağdan bahsediyorsunuz. Bu bağı bilinçli olarak ifşa etmezsek, bunun olumsuz felaketler, grevler ve hatta belki de dünya savaşları tarafından mı ifşa olacağı anlamına gelmekte?

Cevap: Bu kesinlikle doğru. Aynen öyle! Doğayla birlik içinde, uyum içinde, denge içinde, doğru yolda ilerlemek istemiyorsak, doğa bize bunun tam tersini gösterir.

Başka bir deyişle, aynı formül yerine getirilir, sadece ona olumsuz bir unsur olarak katılırız. Doğada yapmamız gereken tek şey onunla dengeye gelmekti. Ve şimdi bu dengesizliğin meyvelerini her türlü afet şeklinde topluyoruz.

Çocukta da böyledir: Eğer çocuk iyi davranırsa anne babası da ona iyi davranır, eğer kötü davranırsa anne babası da ona kötü davranır. Aslında ona normal davranırlar, doğanın ıslahı sadece bu şekilde kurulur.

Doğanın tanımlanmış bir şeması yoktur. Kesinlikle net bir sistemi vardır ve değiştirilemez. Bu, gökyüzünde bir yerde oturan ve istediği gibi komuta eden bir tanrı değil, küresel denge için devasa evrensel bir formüldür.

Ve bu dengeden giderek daha fazla çıkıyoruz. Geliştikçe, doğayı ve ona karşı tutumumuzu daha fazla ihlal ediyoruz. Bu nedenle, o da bize doğal olarak tam tersi şekilde davranıyor. Kendimizi onun karşısına yerleştiriyoruz ve bu muhalefeti her türlü kriz ve sorun olarak hissediyoruz.

İnsanlar birbirlerini ezmek zorunda olmadıklarını anlamalı, ancak sadece ülkeler arasındaki sınırların değil, aynı zamanda insanlar arasındaki tüm farklılıkların ortadan kaldırıldığı gerçek bir birlik içinde, birbirleriyle çalışmaya başlamaları gerekiyor, birbirleriyle bağ kurmaya çalıştıklarında, onları ayıran her türlü kültürel ve etnik çelişkileri ortadan kaldırmaya, hepimizin bir insanlık, bir Babil olduğumuz konusunda karşılıklı anlayışa ulaşmaya çalışmalı ve karşılıklı desteğe, kardeşliğe ve karşılıklı tavizlere gelmeliyiz.

Soru: Kağıt üzerinde sabitlenmiş ve içsel olarak hiçbir şey taşımayan bazı dış bildirimlerden değil, bir içsel mesajdan mı bahsediyorsunuz?

Cevap: Ortak doğa tarafından hissedildiğinde içsel bağımızın gerçekleşmesi dışında,  başka mesajla ilgili değil.  Ancak o zaman doğa ile olan dengesizliğimizin yol açtığı tüm sorunlardan kurtulacağız.

Başkalarından nefret ederek doğada olumsuz bir tepki uyandırırım. Bize göre, birinden nefret etsem ya da biriyle çatışsam ne fark eder? Ancak bununla, kendim ve dünyanın geri kalanı üzerinde doğanın olumsuz bir tepki vermesine neden oluyorum.