Yaklaşık 150 ülkedeki insanlardan oluşan küresel bir anket olan BM Dünya Mutluluk Raporuna göre, eğer bir ülke kesinti yapıyorsa, bunun anlamı sakinleri dünyanın en mutluları arasında demektir. Son zamanlarda yapılan araştırma, genellikle göz ardı edilen çok basit bir önermeyi ortaya çıkardı: Memnuniyet seviyelerimiz, pandemi nedeniyle son iki yılda artan cömertlik ve karşılıklı yardım seviyeleriyle bağlantılı. Fakat bu, birdenbire daha fedakâr oldukları için insanların daha mutlu olduğu anlamına mı geliyor? Bu gerçekten nasıl ölçülebilir?

Yaşam standardı ve karşılıklı sorumluluk temelinde yapılan bu sıralamaya göre Finlandiya, üst üste beşinci kez dünyanın en mutlu ülkesi oldu. Rapora göre, hayır kurumlarına bağış yapmak, bir yabancıya yardım etmek ve gönüllülük 2021’de pandemi öncesi seviyelere kıyasla küresel olarak %25 arttı. Muhtemelen durum budur, ancak bir anketin insanların duygularına ve tatminine nasıl nüfuz edebileceği tartışılabilir ve bu nedenle, güvenilmez.

Sanırım biraz büyüdük ve artık anketleri ciddiye alacak kadar saf değiliz. Herkes, bunların finanse edildiğini ve siyasi karşılıklar içerdiğini anlıyor. Örneğin, anketlere inanacak olursak, yaşadığım ülke olan İsrail’in sürekli güvenlik tehditlerine ve yüksek yaşam maliyetlerine rağmen küresel mutluluk endeksinde saygın 9. sıraya ulaşması bizi heyecanlandırabilirdi.

Aramızdaki ilişki her geçen gün daha da zorlaşıyor ve çatışmalar yorucu oluyor, bu nedenle mutluluk endeksinde yetmişinci sıranın bizim için daha gerçekçi olduğu sonucuna varabiliriz. Bu nedenle, Birleşmiş Milletler, İsrail’i listenin başına koyarak, bize karşı devam eden önyargılı muamelesini gizlemeye çalışıyor.

BM araştırmasının bize “küresel mutluluk endeksini” gösterdiği gözlükleri bir kenara bırakıp gerçeğin kendisine bakarsanız, listenin ilk sıralarında yer alan İskandinavların pek de neşeli bir dışavurumun posteri olmadığını görürsünüz.

Sıcak ve soğuğun, genişleme ve daralmanın gerçekliğinde, cimrilik ve cömertliğin, mutluluk ve üzüntünün genel zıt dalgaları vardır. Ve şimdi daha sıcak, açık ve dostane bir dalga dünyayı kasıp kavuruyor. Onun öncesi, Covid pandemisi ve küresel ıstırap ile oldu. Ama bu sadece geçici bir dalga ve kaybolacak.

Dünya kendini kapatacak ve insanlar bir kez daha kinci ve bencil olacaklar. Bunun nedeni, yaşam olaylarının bizi etkilemesi ve bizi bir anda bir dereceye kadar bağa, sonra başka bir zamanda ayrılığa çekmesidir. Ama içeride, değişmiyoruz.

Binlerce yıldır bu şekilde kaldık ve insan olarak doğduğumuz aynı içsel içgüdüyle yaşamaya devam ediyoruz. Bu bencil içgüdüdür, egodur. Bu ego bizim gerçekten mutlu olmamıza izin vermez. Arzuladığımızı elde etmek için başkaları pahasına başkalarını ezmemize neden olur, bu da sonunda bizi birbirimizden ayrı, şüpheci ve düşmanca yapar. Hiç kimse bu tür koşullarda ve ortamda kendini gerçekten tamamlanmış hissedemez.

Bizler tüm insanlığın ve aynı zamanda tüm doğa sisteminin bir parçasıyız. Bu nedenle mutluluğumuz diğer herkesin mutluluğuna bağlı ve bağımlıdır. Çevremizde olan her şeyden mutlu değilsek, kişisel mutluluğu hissedemeyiz. Gerçekten mutlu olmak için, egonun yaşamlarımız üzerindeki kontrolünün kapsamını konuşmalıyız.

Bakış açımızı egoistten özgeciye değiştirdiğimizde, anketlere ve boş gururlara bağlı kalmadan mutluluk merdivenini tırmanacağız. Kalıcı bütünlüğün gerçek kaynağı olan ve aramızdaki uyumlu ilişkilerde var olan içsel sevinci, herkes hissedecektir.

Filed under: Karşılıklı Sorumluluk, Tabiat, Toplum | “Mutluluk Ölçülebilir Mi?” (Linkedin) için yorumlar kapalı