Kalkıyoruz, güne başlıyoruz, çocukları okula hazırlıyoruz ya da bekârsak işe gidiyoruz. Gün telaş içinde geçiyor. Daha sonra, yorgun bir şekilde eve dönüyoruz ve bir sonraki güne yeniden başlamak için ertesi sabaha kadar yatıyoruz. Hayatı anlamlı kılan şey bu olabilir mi? Yakın zamanda yapılan küresel bir araştırmanın tam olarak incelediği şey buydu. Katılımcıların %39’u, anlamlarını inanç ve maneviyatta bulan %2’ye kıyasla, ailenin yaşamlarındaki birincil anlam kaynağı olduğunu söylemiş.

Pew Araştırma Merkezi tarafından, dünya çapında 17 gelişmiş ülkede 19.000 yetişkin arasında yapılan yakın zamandaki bir araştırmaya göre, kişinin hayatındaki en önemli faktörler ailesi, kariyeri ve finansal refahıdır.

Ailenin mutluluğun ana kaynağı olmasına şaşmamalı. Aile, en yakın ve en etkili çevre olduğu için kişinin gelişiminde doğrudan ve en önemli rolü oynar. Çemberlerin geri kalanı da zamanı niteliklerle doldurur ve etkiler, ancak bunlar daha uzaktır, daha az durağandır ve bir günden diğerine değişebilir. Bir kişi işini, arkadaşlarını veya bir eğlence yerini değiştirebilir ancak ailesini değiştiremez. Zaman zaman yaşanan zorluklara rağmen kişi aileye bağımlı ve bağlıdır. Bu yüzden çok önemlidir.

İki yıllık COVID-19’dan sonra, insanların hayatın anlamı hakkında daha fazla soru sormaları ve dolayısıyla maneviyata daha fazla ilgi duymaları beklenebilirdi. Ama nihayetinde, insanlık bu küresel salgın konusunda özellikle dikkatli veya düşünceli değil. Bunun yerine, yurt dışına özgürce seyahat edemedikleri, maske takmak zorunda kaldıkları ve virüsün yayılmasını önlemek için fazladan aşılara ihtiyaç duydukları için ve ayrıca bir dizi külfetli kısıtlamalar nedeniyle kendilerini baskı altında hissediyorlar.

Ancak genel olarak bu salgın ile yaşamayı öğrendik. Yakında insanlık, yaşamlarımızı işgal eden yeni varyantı da unutacak. Bizim insan doğamız, kendimiz için ve sadece kendimiz için gönüllü olarak haz ve neşe almaya isteklidir. Gün geçtikçe bu bencil doğa büyür, kabalaşır ve kalınlaşır, o kadar karmaşık ve kurnaz olur ki kişi artık hiçbir şeyden etkilenmez. Savaşlar, kitlesel kıtlık ve yeni virüs çeşitleri hakkında sürekli bilgi bombardımanına tutuluyoruz, ancak böyle bir gerçekliği tüm duyularımızla deneyimleyene kadar, bunun olduğuna inanmıyoruz ve değişim için harekete geçmiyoruz.

Yine de, Koronavirüs’ün bizleri etkilemediğini söyleyemem. Bize, küçük bir küresel köy olduğumuz için birbirimize ne kadar bağımlı olduğumuzu gösterdi. Ama aramızdaki iletişim ağında, içsel duygularımızda birbirimize kayıtsız kalıyoruz ve birbirimizden kopuyoruz. Yani doğal olarak olacak olan şey, egoizm güçlenecektir; yalnızca karşılıklı garanti içinde bir aile gibi hissettiğimizde gelişebileceğimizi anlayana kadar, daha fazla küresel darbe ortaya çıkacaktır.

Yaşamlarımızı yalnızca yakın insan bağımız aracılığıyla anlamlı olarak algılayacağız. Toplumun çehresini ideal bir aile deseni ile şekillendirseydik, hayatımızı güzelleştirir, kendimize iyi, sıcak ve samimi bir ortam yaratırdık. Bizi sevgi dolu bir anne gibi kucaklayan iyi bir çevre inşa etmiş olurduk. Birbirimize duygusal olarak ne kadar çok bağlanırsak, bağın gücünü, doğanın yüce gücünü, verme ve sevme niteliğini, iyi ve yardımsever bir gücü o kadar çok hissedeceğiz. Sadece doğanın niteliklerine ve niyetlerine tutunursak, tam bir bütünlük için yaşamın anlamını hem bedensel hem de manevi olarak keşfedeceğiz.

Filed under: Aile, Global Kriz, Hayat | “Hayatı Gerçekten Anlamlı Kılan Nedir?” (Linkedin) için yorumlar kapalı