Bir bebek bu dünyaya doğduğunda, ona aşina olmaya başlar. Bebek insanların ne icat ettiğini, hangi sistemlere, bankalara, sağlık hizmetlerine vb. sahip olduğunu bilmez.

Ancak, yeni doğmuş bir hayvan yavrusu, çevresinde olup biten her şeyi anlar. Hayvan yavrusu: bu anne, bu baba, sürüde benimleler, bu benim ve bunlar düşman, yabancı vb. olduğunu bilir.

Ancak insan için her şey çok karmaşıktır. Egoizmimiz hem bizim için hem de “aleyhimize” çalışır. Bir yandan, onlardan zevk alabilmek ve kendi iyiliğim için kullanabilmek için başkalarına daha yakın olmak isterim.

Diğer yandan, onlardan uzak durmaya ve bana hükmetmelerine fırsat vermemeye çalışırım. Bizler sürekli birbirimizle, reddetme ve çekim gibi zıt ilişkiler içindeyiz. Ve onları nasıl dengeleyeceğimizi bilmiyoruz.

Bu konuda çok çeşitli teoriler vardır ve doğal olarak egoizm geliştikçe hem teoriler hem de uygulamalar değişir. Büyüyen egoizm, gitgide ilerlememiz ve yeni bir seviyeye geçmemiz gereken belirli bir sınıra ulaşır.

Bu seviyeye diğerlerinden daha hızlı ulaşan insanlar vardır. Bu nedenle, bir devrim yapmaya isteklidirler. Bir de şöyle diyenler vardır: “Ne olmuş yani? Sorun nedir? Özel bir şey olmuyor.”

Yani toplum homojen değildir. Bu, bizim böyle yaşadığımızı anlayan bir sürü değildir. Herkesin egoizmin gelişme hızı farklıdır. Ayrıca, tüm insanlar yaşam tarzlarında, hayata bakışlarında, karakterlerinde, tezahürlerinde farklıdır. Bu yüzden sosyal sistemimizin yapısı çok kafa karıştırıcıdır.

Filed under: Egoizm, Toplum - Egoizmin İki Yönlü Çalışması için yorumlar kapalı

Soru: Gözler kapalı ilerlemek maneviyatta ne anlama gelir?

Cevap: Kendim için almak istemiyorsam ve sadece ihsan etmek için çalışmak istiyorsam, hiçbir şey görmek istemiyorum demektir. İnançla ilerliyorum.

Ancak Yaradan ile bağın faydalarını açıkça görürsem, o zaman bu benim manevi düşüşüme neden olur, egoizmden çıkamam.

İlerleme her zaman egoizmimde hissettiğim şeyin üzerindedir. O zaman egodan soyutlayabilir ve dünyanın resmini doğru ve nesnel bir şekilde algılayabilirim.

Filed under: Egoizm, Maneviyat, Yaradan - Gözler Kapalı İlerlemek için yorumlar kapalı

Soru: Dünya küreselleşmekte. Birçok ekonomist ve bilim adamı bu konuyla ilgili yazmakta. Ama Kabala açısından, bu bilgi bana sıradan bir insan olarak ne verir?

Cevap: Bu bilgi, nereye gittiğimizi anlamıyorsa, kişiye hiçbir şey vermez. Küreselleşme dünyanın yuvarlak olduğunu ve hepimizin birbirimize bağlı olduğumuzu gösterir.

Dahası, burada iki tür ilişki vardır. Ya zayıf, egoist bir şekilde bağlıyızdır ve o zaman kavgalara girip birbirimizden kopmaya başlarız ya da bir şekilde aramızda uygun iletişim yollarını bulabiliriz.

Bu nedenle, bir yandan, ciddi bilimsel hesaplamalara göre, gezegenin nüfusunu %60 ila %70 oranında azaltmak gerekiyor, yoksa gezegen bizi desteklemeyecektir.

Ya da kendimizi doğayla karşı karşıya bırakabilir ve muazzam acılar, salgın hastalıklar veya savaşlarla nüfusumuzu hızla ve acımasız bir şekilde azaltabiliriz.

Veya bu, kendimizi azaltmadan ve hatta belki daha da geliştirerek (bizimle doğa arasında doğru bağlantıyı bulursak) bizim tarafımızdan farklı bir şekilde yapılabilir. Ve doğa bize karşı gelmeyecek, ama bizim ona davrandığımız gibi bize iyi davranacaktır.

Filed under: Dünya, Egoizm, Global Kriz, Kabala - Gezegenin Nüfusunu Azaltmak Gerekli Mi? için yorumlar kapalı

Soru: Maneviyatta “öldürmek” nedir?

Cevap: Eğer arzu doğru ıslah edilemezse ve henüz onunla çalışamıyorsam, onu öldürdüm denir.

Soru: Kasıt olmadan öldürmek ne anlama geliyor?

Cevap: Çalışmam için bana verilen şeyi yerine getiremediğimde olur. Ya da bunun tam tersi olabilir, bana egoist bir arzu verilmiştir ve ben onu pozitif, özgecil bir arzuya dönüştürmek yerine sadece öldürmüşümdür.

Onun doğru şekilde üstesinden gelemedim ama ben sanki onu yok etmiş gibiyimdir, şimdilik benden kaybolur. Aslında hiçbir yere gitmez ama ben artık onunla çalışamam.

Soru: O zaman benim içimdeki yargıç kim?

Cevap: Esasen, bu bir sonraki derecemdeki benim. Ayrıca beni ileriye götüren diğer gruplar, dostlar ve Joshua, hepsi bana nerede olduğumu açıklayan özel güçlerdir.

Prensipte, yargıç, bir sonraki daha yüksek dereceden, daha düşük seviyeye bakış açısıdır.

Filed under: Egoizm, Kabala, Maneviyat - Arzu İle Çalışmak Mümkün Olmadığında için yorumlar kapalı