Egoizmin Gelişiminin Başında

Soru: Yaratılış’ta İbrahim ile ilgili hikaye, Eski Babil’de insanların tek bir ulus olarak yaşadığı ve aynı dili konuştuğu gerçeğiyle başlar.  Kimse diğerlerine hükmetmedi. Bu nasıl olabilir? Ne de olsa ondan önce on binlerce farklı kabile birbiriyle savaşmıştı.

Cevap: Mezopotamya’da Dicle ile Fırat arasında, Babilliler’in yaşadığı yerde, her şey bol olduğu için karşıtlıkların olmadığı bir dönem vardı. Nehirlerde balıklar vardı, verimli topraklar iyi bir hasat veriyordu ve insanların hiçbir şeye ihtiyacı yoktu. Birbirlerini kıskanmıyorlardı bile ve rekabetçi değillerdi.

Her şey çok iyiydi. Kimse diğerine hükmetmezdi, herkes eşitti. İnsanlar sanki korunmuş bir halde sakin bir şekilde yaşıyorlardı. Bu, egoizmin sıfır (kök) derecesini gösterir. O zaman, insanlıkta gelişmeye yeni başlıyordu.

Esas olarak, insanların henüz kendi içlerinde egoizm, açgözlülük, kıskançlık vb. hissetmedikleri Eski Babil’i,  insanlığın ilk hali olarak görüyoruz.

Kök derecesi ölü egoizmdir. Sahip olduğundan fazlasına ihtiyaç duymaz. İnsanlığın ilk hayvansal durumunu temsil eder.

Ne yazık ki, bu ögeye yorum yapma özelliği kapatılmış.

"Kabala ve Hayatın Anlamı" Yorumlar RSS Feed

Sonraki yazı: