Soru: Bir yazar soruyor, “Lütfen bize çocuklar arasındaki intiharı anlatın. Bir çocuğa bunun yanlış olduğunu ve böyle düşüncelere sahip olmaması gerektiğini nasıl açıklayabilirim? Yakındaki bir okulda, bir kız yüksek katlı bir binadan atladı. Bunun neden meydana geldiğinin iki yorumu var: Birincisi karşılıksız aşk, ikincisi internetin etkisi ve kız buna yönlendirildi. Ergenlik dönemindeki gençlerle nasıl konuşmalıyız? Bunun olmasını nasıl önleyebiliriz? Yoksa bu bir kişinin kaderi mi? ”

Cevap: Bir gencin, dünyayı yavaş yavaş edinmesi gereken, küçük bir insan olduğunu anlamalıyız. Tıpkı doğduğumuz zamanki gibi. İlk başta tamamen annenin içindeyiz. Sonra “başımızı dışarı çıkarırız.” Beşiğimizin içini, odamızı, daireyi vb. biraz anlamaya başlarız.

Günümüzde, daha yürümeye bile başlamadan ve ancak küçük bir alanda sürünerek bir şeye ulaşabilen bir çocuk, etrafındaki kocaman dünyaya maruz kalmaktadır. Arabaya bindirilir ve etrafta gezdirilir, bebek arabasında itilir, ebeveynler televizyonu, müziği ve videoyu, her neyse, açar. Her türlü karmaşık oyuncak ona verilir.

Yani hazır olmadığı ve istemediği halde dünyanın sınırları ona açılmış olur! Doğa onu henüz buna hazırlamamıştır. Yani kafası karışır ve ne yapacağını bilemez. Bu nedenle, etrafındaki henüz hazır olmadığı bu yeni kavramların baskısı altındadır. Sorun da budur.

Bu nedenle birçok çocuk bunu kaldıramaz. Yeterli içsel güce sahip değillerdir. Tüm bu dış uyaranlar, çocukları kontrolü kaybedecek şekilde onları etkiler. Ve bununla birlikte bazı olumsuz filmlere veya başka bir şeye maruz kaldıklarında, onları gerçek olarak algılarlar ve çok kolay şekilde intiharı düşünürler.

Onları yasaklamalı ve kısıtlamalıyız! Ben bir çocuğu ilk iki yıl dış uyaranlara maruz bırakmazdım. Etrafında görebildiği ve duyabildiği doğal şeyler, sadece maruz kalması gereken şey budur. Etrafındaki sesler ve görüntüler, orada olan her şey, her şeyi görmesine izin verin. Ama ekranlar yok. Bilgisayar veya TV yok.

Soru: Öyleyse siz, çocukların bu hayata dikkatli ve yavaş yavaş maruz kalmasının büyük bir savunucusu musunuz?

Cevap: Bir çocuğun içinde bulunduğu dünyanın boyutuna göre normal bir ruh geliştirmesini istiyorum. Neye ulaşabilirse ulaşsın, onunla birlikte rahat etmesi gereken şey bu.

Gerisi sonrası içindir. O zamana kadar, her türlü mekanizma zaten yerinde olur. Ona zaten bir şeyler açıklayabilir, onunla konuşabilir, ona belirli yayınlar verebilir ve ona bir şeyler gösterebilirsiniz. Yine de o zaman bile tarih, coğrafya ve bazı dünyevi şeylerle başlardım. Tamamen korkunç, çarpıtılmış kurgu üzerine inşa edilen bu korkunç çocuk programlarından ziyade. Şiddet ve öfke gösteriyorlar. Bu tam anlamıyla inanılmaz!

Çocuk programları en şiddet içeren programlar. Çocuk buna bakar ve bunun bizim dünyamızın gerçeği olduğunu düşünür. Öyleyse neden onuncu kattan atlanmasın? Bu atlamaları her gün çocuk programlarında televizyonda görüyor.

Yani, onun dünyasına ne kadar çarpık bir gerçeklik resmi getirdiğimiz hakkında hiçbir fikrimiz yok. Bu yüzden ne bekleyebilirsiniz ki? Hepsini kaldırmamız gerekiyor. Tamamen!

Soru: Bu kadar sert önlemlerden yana mısınız?

Cevap: Sağlıklı bir nesil yetiştirmekten yanayım.

Filed under: Aile, Çocuk, Eğitim | Çocukları İntihardan Nasıl Koruruz? için yorumlar kapalı