Maimonides bu konuda zaten gerçek bir alegori vermiştir: “Yol boyunca bin kör insan bir sırada yürürse ve aralarında görebilen en az bir lider varsa,  doğru yolu seçecekleri ve çukurlara ve engellere düşmeyecekleri kesindir çünkü kendilerine önderlik eden gören kişiyi takip ediyorlardır.

Ancak o kişi yoksa yollarındaki her engele takılıp, çukura düşecekleri kesindir.” (Baal HaSulam, “Zohar Kitabına Giriş” , Madde 57)

Soru: Hâlihazırda bir öğretmen bulmuş ve doğru yolu izlemeye başlamış bir kişinin daha sonra yoldan çıkması mümkün müdür?

Cevap: Bu, öğretmenle bağın eksikliğini gösterir. Bir öğrenci bu bağı sürekli canlı tutmalıdır. Eğer onu yenilemezse, öğretmen ilerlemeye devam ederken, öğrenci aralarındaki bağ tamamen kaybolana kadar, bir teğet üzerinde yavaş yavaş yana doğru hareket eder.

Bu süreci, bir öğrencinin nasıl gittikçe daha az işittiğini, derslere gittikçe daha az geldiğini ve sonra nasıl kaybolduğunu gözlemlemek çok ilginçtir.

Önemli olan, öğretmenin öğrenciye bu konuda hiçbir şey söyleyememesidir. Öğrenci bunu kendisi incelemeli ve öğretmenle karşılıklı işbirliği içinde nasıl çalışacağını anlamalıdır.

Ama kişi için, öğretmene tutunmadığı an, bir yetişkine tutunan, nerede olduğunu bilmeyen bir çocuğa benzediği açık olmalıdır. Ne de olsa kalabalıkta kaybolan ve kime tutunacağını ve nereye gideceğini bilmeyen küçük bir çocuk gibi olduğu birçok durum vardır. Kişi, öğretmenden bu yakınlık veya kopukluk hissini edinmelidir.

Filed under: Eğitim, Kabala | Yolu Gören Öğretmeni Takip Etmek için yorumlar kapalı