Manevi olarak gelişiyorsam, dostları kıskandığımda mutlu olurum, çünkü ilerlemek için içimdeki güçleri bu şekilde açığa çıkarırım. Ama acı çekmekten kaçınmak için başarılarını görmek istemiyorsam, bu maneviyatı umursamadığım anlamına gelir!

Bu nedenle şunu kontrol etmeliyim: Kıskançlık mı duyuyorum yoksa acı çekmekten kaçınmak için içgüdüsel olarak bunu örtüyor muyum?

Yaradan’ı ifşa etmek için yer, içimde kendimi bir kenara bıraktığım ve dostun girmesine izin verdiğim yerde ortaya çıkıyor. Bu yerde ben kısıtlıyım ve dost giriyor. O zaman Yaradan’ı tam da bu yerde ifşa edebilirim. Buna “yaratılan sevgisinden Yaradan sevgisine” denir.

Filed under: Maneviyat, Yaradan | Twitter’da Düşüncelerim / 20 Aralık 2020 için yorumlar kapalı