“COVID-19 Ve Anksiyete Salgını” (Medium)
COVID-19’un işlediği tüm korkulardan, muhtemelen en korkulu olanı geleceğe dair belirsizliktir. Karantina boyunca ülke, kaygıda şaşırtıcı bir artış yaşadı. 4 Mayıs’ta Washington Post’tan William Wan, “Ülke, günlük ölüm, izolasyon ve korku ile yaygın psikolojik travma yaratan başka bir sağlık krizinin eşiğinde” diye belirtti. Medikal Express, ülkede sokağa çıkma yasağı geri alınmaya başladıktan bir ay sonra kaygının yaklaşık% 40 oranında azaldığını rapor etti. Ancak şimdi vakaların sayısı bir kez daha artıyor ve devletler evde kalma emirlerini yeniden çıkarmaya başlıyor, kaygı kesinlikle tekrar yükselecek.
Son birkaç aydır Amerika’da olan her şeyle birlikte, geleceğe dair belirsizlik ülkenin ihtiyaç duyduğu son şeydir. Bu kaygı, insanların hiçbir işi olmayacak ve geçimlerini sağlayamayacakları gerçek bir korkudan kaynaklandığı için, bununla başa çıkmanın tek bir yolu var: Her düzeydeki Amerikan yetkilileri, her insan için temel geçim kaynağını sağlayacak ve bireylerin topluluklarla sosyal bağlarını geliştirecek net bir plan çizmelidir.
İnsanlar kendilerine, çocuklarına ve bir bütün olarak topluma ne olacağını bilmelidir. Bu nedenle, yetkililer mümkün olan en kısa sürede tüm sistemlerin nasıl çalıştığını açıklayan açık sanal oturumlar başlatmalıdır. İnsanlar bulaşmanın sadece virüslerle sınırlı olmadığını bilmek zorundadır; entegre bir toplumuz ve birbirimizi her düzeyde etkiliyoruz. Küçük bir işletmenin kapanması, görünüşte ilgisiz gibi gelen, birçok insan üzerinde olumsuz bir etkiye sahiptir: tedarikçiler, teslimat personeli, muhasebeciler, üreticiler, mülk sahipleri, vb.
Aynı şekilde, bir kişinin depresyonu sadece o kişinin akrabalarını ve arkadaşlarını değil, arkadaşlarının arkadaşlarını, akrabalarının arkadaşlarını, sağlık çalışanlarını, iş arkadaşlarını ve tanıdık insanları vb. etkiler. COVID-19 için geçerli olan aynı enfeksiyon zinciri; yaptığımız, söylediğimiz ve hatta düşündüğümüz her şey için geçerlidir.
Eğer bu olumlu ise, olumluluk aktarıyoruz. Olumsuz ise, olumsuzluk aktartıyoruz. İnsanlar bunu bir kez içselleştirirse, birbirlerinden sorumlu hissetmeye başlayacaklar ve bu sorumluluk onları bunalımlarından çıkartacaktır ve onları yapıcı eylemlere doğru harekete geçirecektir.
Yakın gelecekte, seyahat ve turizm, spor ve eğlence, yedek parça ticareti ve birkaç ay öncesine kadar gelişen sayısız diğer endüstriler keskin bir şekilde düşerek, on milyonlarca insanı işsiz bırakacaktır. Bu insanların hızlı yardıma ihtiyacı olacaktır ve onlara yardım edecek tek şey 1) temel gıda, 2) karşılıklı bağlılığımızı kavramak ve 3) sosyal bağlarını ve topluma karşı bağlarını geliştirmektir.
