Soru: Dünyamızda ihsan etmek için almayı tanımlayan her hangi bir örnek var mı?

Cevap: Birinin bana hediye vermek istediğini ve bir kutu çikolata getirdiğini varsayalım. Yüksek kan şekerim var ve tatlı yemem. Ama bu hediyeyi kabul ederim çünkü kişi bana bunu tüm kalbiyle vermektedir. Ancak temelde, ona karşı iyi tavrımı ihsan etmek için alırım.

Bizim dünyamızda gerçekten ihsan etme uğruna almanın bir örneği yoktur. Hatta ihsan etmek için ihsan etme diye bir koşul bile yoktur. Burada, her şey bencil ve egoistik ve sadece kişinin kendi iyiliği için yapılır. Aksi takdirde düşüncelerde, arzularda veya fiziksel olarak hiç bir hareket yapamayız. Bunun için enerjimiz olmazdı. Biz almaya mahkûm edilmişiz. Biz böyle yaratıldık.

İhsan etmeye başlamak, ihsan etmenin içinde yaşamak için, tamamen yeni bir enerjiye ihtiyacımız var- İhsan etme enerjisine. Bu enerjiyi sadece gurupta çalışarak almaya başlarız. Ve akabinde, hiçbir egoist enerji tüketmeden, yavaş yavaş özgecil ihsan etme niteliklerine ulaşma fırsatını elde ederiz. Sonuçta biz bu enerjiyi Yaradan’dan alacağız.

Güneş’e yaklaşımım gibi Yaradan’a yaklaşırım: Enerjiyi O’ndan alırım ve bu nedenle ihsan edebilirim. Sadece bu şekilde maneviyatta hareket edebiliriz.

Bizim öğrenmemiz gereken şey budur ve bu önümüzde durmaktadır.

Is There Any Selfless Bestowal In Our World?

Filed under: Maneviyat, Yaradan | Dünyamızda Hiç Özgecil İhsan Var Mı? için yorumlar kapalı