Soru: Saran ışığı nasıl çekebilirim: çabamla mı yoksa arzumla mı? O neye karşılık verir?
Cevap: Arzu ve çaba çok yakın kavramlardır. Fakat çoğunlukla, saran ışık çabalarımıza karşılık verir.
Kendimden çıkmaya, dostlarımla bağ kurmaya ve egoizmimin zıttı bir nitelik kazanmaya çalıştığım ölçüde, grubun merkezinden “mantık ötesi inanç” olarak adlandırılan özel bir niteliğin etkisini hissetmeye başlarım.
Soru: Hayatımdaki bütün olayları Kabala çalışmasına bağlayabilir miyim, yoksa bütün bu olaylar zaten başıma gelecek miydi? Kabala çalışması benim hayatıma ne getirir?
Cevap: Kabala çalışmanız hayatınıza amaç verir. Size, fiziksel bedeninizle kaybolmayan, ancak onun ötesinde aynen kalan sonsuz bir kazanç/yükselme sağlar. İhsan etme niteliği, egoizmin üstünde olduğundan bedenimiz öldüğünde bile varlığını sürdürür.
Kabala, bize bu dünyadaki yaşamdan tamamen saf bir fayda sağlar. Bu, tek bir yaşam veya birkaç yaşam döngüsü sürebilir ama Yaradan’la, O’nun seviyesiyle tamamen benzerlik koşuluna ulaşabileceksiniz. Bizim gelişimimizin amacı budur.
Soru: Kabalistler, Yaradan’ın hissiyatının, birbirimizle olan bağı hissetmekten daha fazlası olmadığını söyler. Bu, Yaradan’ın içimde değil, diğer insanlarla aramızdaki bağda ifşa olduğu anlamına mı gelir?
Cevap: Bu, yalnızca Yaradan’ın ifşasıyla ilgili yardımcı bir araçtır. Gerçek şu ki, Yaradan ihsan eden, haz veren ve gelişen bir güçtür. Kendisinin dışına etki eder.
O’nu hissetmek için ihsan edecek ve haz verecek, benzer, uygun bir güç geliştirmeliyiz. İçimizde böyle bir güç yoktur. Sadece alma gücümüz vardır.
Bu nedenle, Yaradan’ı edinmek için en önemli şey, kendimizde alma gücüne ek olarak ihsan etme gücünü yaratmaktır. Bununla birlikte, kendimizde hiçbir şeyi değiştirmeyiz, olduğumuz gibi kalırız, yalnızca kendimizi diğer güçlerle tamamlarız.
İhsan etme gücünü geliştirerek her şeyi, Yaradan’a benzerlik yasasına göre hissetmeye başlarız. Benzerlik yasasına göre, alma niteliklerimizde çevremizdeki şeylerin var olduğunu hissederiz, aynı şekilde Yaradan’ı da geliştirdiğimiz ihsan etme niteliklerinde hissedebiliriz.
Bu nitelikleri oluşturmak, yalnızca gruplarda bir araya geldiğimizde aramızdaki belirli bağ koşulları altında ve bize birbirimizle nasıl bağ kurabileceğimizi açıklayan Kabala’yı çalışmakla mümkündür. Bu bağda, ihsan etme niteliği olarak adlandırılan, bir sistem inşa etmeye başlarız. Sadece bu nitelik, Yaradan’ın niteliğini tutabilir ve onun içinde, yeni duyu organımız olarak, O’nu hissetmeye başlarız.
Soru: Orijinal kaynakları bir dostumuzla veya grupla birlikte okuduğumuzda, metnin anlamını daha iyi anlamak için çalıştay yapmamız gerekir mi?
Cevap: Evet ve hayır. Gerçek şu ki, bazen metnin anlamını ayrıntılı araştırmak kafamızı karıştırır ve aramızdaki duyguların ve bağın içine girmek yerine, metni bazı fonetik, imla veya dilsel unsurlara ve özelliklere ayırmaya başlarız. Bence bu gereksizdir.
Bunu, sadece bu metindeki belli edinimlerimizin perspektifinden analiz etmek mümkündür : Yaradan’ı ifşa etmek için bağımıza ne vermelidir. Bu yeterlidir. Gerisi gelecektir.
Yaradan’ın aramızdaki tezahürünü ifşa etmeye başlar başlamaz, uygulamalı/gerçekçi Kabala’ya gireceğiz ve sonra kitapta yazılmış her şey netleşecektir. Talmud Eser Sefirot’ta ve diğer kaynaklarda yazılı olanları anlamaya başlayacağız.
