Soru: Hayatın anlamı hakkındaki soru, birkaç yıl süren çalışmadan sonra şiddetini/keskinliğini kaybederse ve çalışma bir alışkanlık, bir hobi ve yaşam tarzı haline gelirse kişi ne yapmalıdır?

Cevap: Gerçek şu ki çalışmanın bir yaşam biçimine dönmesi çok iyidir.

1976 yılında bağımsız olarak Kabala çalışmaya başladım. 1979’da öğretmenimi buldum ve 1982’de onun yanına taşındım. 40 – 45 yıllık Kabala çalışması nerdeyse bir ömür.

Hiç pişmanlığım yok. Benim yaşımda hala hayatta olan insanlara baktığımda, görüyorum ki hiçbir şey kaybetmedim. Aksine, hayatı onlardan daha az değil, daha fazla anlıyorum. Öğrencilere sahip olduğum için mutluyum ve onların içinde geleceği görüyorum.

Kabalanın, birini hayal kırıklığına uğratabileceğini düşünemiyorum. Kişi kısa bir süre için bile gelse ve sonra eski yaşamına dönse, yine de bir şey kazanır, ruhuna muazzam üst Işığı ekler.

Bu Işık şimdi donmuş, “beklemede” durumunda olmasına rağmen, yine de maneviyat kaybolmaz. Bu sonuz bir koşuldur, sadece şu an uykudadır. Ve sonra, bir noktada, tekrar kişinin içinde uyanacak ve kişi manevi yola devam edecektir.

Spirituality Does Not Disappear

Filed under: Maneviyat, Yaradan | Maneviyat Kaybolmaz için yorumlar kapalı