Her Şey Onlu Çerçevesi İçinde Gerçekleşir

Eğer grubumla arzuma karşı bütünleşmezsem ve dostların beni egoistik hapishanemden kurtarmayı kabul etmelerini ve tutmalarını talep etmezsem, o zaman asla başarılı olamam. Dostlarımla bütünleşmeyi bir süreliğine başarabilsem bile, tüm arzumu kaybettiğim ve yalnız kalmak istediğim zaman kesinlikle gelecektir. Onlardan nefret edeceğim ve onlara bakmak bile istemeyeceğim.

Sonra tekrar, kendimin üstesinden gelmeyi başardığım bir zaman gelir ve sonra, kalpteki noktanın çağrısında, tekrar gruba gelirim ve onunla bağ kurmak isterim. Biz bu tür fırsatları yukarıdan alırız ve yalnızca çabalar/denemeler arasındaki süreyi kısaltabiliyoruz.

Tekrar gruba katılırım ve bir zıt koşuldan diğerine hareket ederek, yeniden ayrılırım. Bazen grup hakkında ya da Kabala bilgeliği hakkında bile düşünmek istemem. Sonra aniden, maneviyatın sadece grup içinde olduğunu ve ona ihtiyacım olduğunu anlarım. Bu tür zıt koşullar, ilerlemeyi gösterir.

İlk başta, içimizde Yusuf denilen bizi bağa çeken bir arzu ve ona karşı itiraz eden kardeşleri var gibi gelir. Yusuf ile kardeşleri arasında gerçekten bir ayrım olmadığını sonradan anlayacağız; bunlar, ıslah eden Işık tarafından yükseltilen ve sonra düşürülen aynı arzulardır.

Tüm ıslahlar, tüm 613 emir, genel olarak, hem İsrail halkı ve dünya genelinde bağda, hem de onludaki en küçük ıslah hücresinin küresel bağı ile tutulabilir.

“Dostunu kendin gibi sev” kuralı benim ilk, bireysel ıslahımın bile onlu çerçevesinin dışında yapılamayacağını söyler. Ancak, karşılıklı bütünleşme/birleşme yoluyla kişi, en azından bazı bağların ortaya çıktığı veya ıslah için eksikliğinin ifşa olduğu bir sistem inşa edilebilir.

Tüm ıslahlar her bir elementte ayrı ayrı değil, ancak onların bağının içinde gerçekleşir.

Her dost, diğerleriyle bütünleşmek için her türlü çabayı gösterir ve diğer dokuzdan güç alarak onlarla bağ kurar. Böylece kişi, “Dostunu kendin gibi sev” kişisel emrini yerine getirir. On dostun tümü böyle bir koşula ulaştığında, onların kişisel ıslahları birlikte, içinde Yaradan’ın ifşa olduğu tek bir “Dostunu kendin gibi sev” kolektifine bağlanır. Dost sevgisi onları Yaradan sevgisine götürür.

Hiçbirimiz 613 emir ve ıslahları tutamayız. Bu, ancak her bir kişinin diğerleriyle bütünleşmesiyle mümkündür. Her bir kişi, içinde 613 arzu barındırmaktadır, ancak kişi diğerleriyle bağ kurmadan onları ıslah edemez. Sadece bu bağda, 613 emrin tümünü yerine getirebiliriz.

Her biri, operatörlerin bir zamanlar hatları manuel olarak bağlamak için kullandığı bir telefon santrali kontrol panosundaki gibi, yeni bir bağlantı gerektirir. Kişi her zaman dostlarındaki çeşitli nitelikleri aktif hale getirip onları çalıştırması gereken böyle bir telefon santrali istasyonundadır. Onlar, kişinin niteliklerini çalışmalarına dahil ederler ve böylece sonuç olarak on Sefirot oluşur – tüm evrenin mini bir modeli.

Everything Happens In The Framework Of The Ten

Ne yazık ki, bu ögeye yorum yapma özelliği kapatılmış.

"Kabala ve Hayatın Anlamı" Yorumlar RSS Feed