Bizleri kötülüğün, aramızdaki karanlığın farkındalığına getirecek bu tür değişiklikleri aramalıyız. “Şafağı uyandırıyoruz” (şafaktan önceki karanlık) ne anlama gelir? Eski alışkanlıkların gücünden dolayı daha önce görmediğim siyahlığın, karanlığın, ilişkilerin eksikliğini ifşa ederim.

Ama yapılan değişikliklerin bir sonucu olarak rahatsız olurum. Ancak bu, bıraktığım, artık gelmediğim anlamına gelmez. Şafağın uyandırılmasında, dua için yer yaratırız, Yaradan’a dönmeyi öğreniriz. İhtiyacımız olan tek şey budur: yolla ilgili olan eksikliği netleştirmek ki sonrasında giderilmesini dileyebiliriz, Yaradan’dan, O’nun bizi ilerletmesi için düzeltmeyi talep ederiz.

Kendimizi değiştiremeyeceğimiz ya da düzeltemeyeceğimiz bu tür koşullar içinde bulacağız. Ama tam olarak neyin düzeltilmesi gerektiğini, bize neler olduğunu keşfedeceğiz. “zamanı hızlandırma” (Achishena) yolunda, karanlığı kendimiz aramalıyız, sanki bir şeyleri yitirmiş, yolda yürüyen ve arayan çok yaşlı kambur bir adam gibi. Şafağı kendimiz uyandırmalıyız, yeni ayaklanmış, ilk adımlarını atmayı öğrenen bir bebek gibi yürümeyi kendimiz öğrenmeliyiz.

Amaç Yaradan’ın yardımı için duaya gelmektir. Eğer şafağı yakınımıza çekersek, ışığın önündeki karanlığı, eksikliği ifşa edersek, onu hızlandırabiliriz. Eksiklik hissi zaten bir duadır ve o kadar kuvvetli hale gelebilir ki, Yaradan’dan bir cevap alır ve O’nunla birlikte diyaloğa gireriz: yazıldığı gibi: “Ben sevgilim içinim ve sevgilim benim için.”

Bize kader ile doğru ilişkiyi ve üst kuvvetin doğru kullanımını öğretmek, yeni ve çok önemli bir aşamadır. Ahişena’da çalışmaya girdiğimiz yol budur, artık ileriye doğru çekilmediğimizde ya da arkadan itilmediğimizde, biz kendimiz adımlarımızı başlatıp, formüle ediyoruz. Bunlar zaten bizi Yaradan’la birleştiren, O’nunla bağı ortaya çıkaran eylemlerdir.

Awareness Of Evil

Filed under: Maneviyat | Kötülüğün Farkındalığı için yorumlar kapalı