Soru: Kişi “göze göz, dişe diş” (Eksodus 21:24) prensibiyle nasıl ilişkili olabilir?

Cevap: Biz genellikle bu alıntıyı, açıkça bana zarar verdiği için başkasına zarar verme zorunluluğu olarak anlıyoruz. Aksine bana zararlı bir özelliği öğrettiği için ona minnettar olmalıyım. Eğer ıslah olmuş olsaydım, hiçbir şey benim üzerimde etki edemezdi; her türlü “oklara” kesinlikle dayanıklı olacaktım. Beni rahatsız etmesi imkânsız olurdu ve içerlemiş ya da aşağılanmış olmazdım çünkü mükemmel bir koşulda, içimde diğerlerinin dokunabileceği hiçbir şey olmazdı.

Ve bu yüzden, birisi bana hakaret edici bir şey söylediğinde ya da beni yaralayan ve şahsen bana yönelik bir şey gördüğümde, bu sadece benim ıslah olmamış durumumu gösterir. Eğer kendimi ıslah edersem, bu yolla etrafımdaki dünyayı da ıslah ederim ve onun içinde olumsuz özellikler görmem biter.

Bu korkunç dünyamız yerine, kendimi aniden manevi bir dünyanın içinde, Olam Eyn Sof’da (sonsuzluk dünyası) görmeye başlarım. Bu sadece benim kişisel özelliklerimin ıslahına bağlıdır, diğerlerinin ıslahına değil, çünkü dünya içimde henüz ıslah etmediklerimi bana gösteren, benim karşı tarafımdır.

Soru: Bu benim aynı “aynı ölçüde” karşılık vermek zorunda olmadığım anlamına mı geliyor?

Cevap: Bunun için bir cevabım yok. Hemen kendinize dönmelisiniz. Eğer birinden olumsuz bir şey görür, duyar ya da hissederseniz, bu içinizde ıslah olmamış özellikleriniz olduğu içindir. Düşünmeli ve bunların size kendi içinizde tam olarak neyi ıslah etmeniz gerektiğini gösterdiklerinin farkına varmalısınız.

How To Become Impervious To Insults

Filed under: Ahlak, Çevre | Add Comment/Ask Question→