HABERLER: Hayvanların büyük çoğunluğu civcivlerini, köpek yavrularını, kedi yavrularını, kuzularını vs belli bir yaşa kadar (Kural olarak her birinin belli bir boy, kilo olgunluğuna göre ) büyütür ve sonra birden bire tüm aile hissini kaybeder. Bir kedi için, bir yaşındaki yavrusu artık herhangi başka bir kedidir.

Akrabalık ilişkilerini hesaba katmayı öğrenen sadece insanlardır ve onlar,  yavrularına isim koymayı ve sadece evlilik konusunda değil, daha yaşlı ve daha genç arasında da, kan bağına dayalı insanlarla genel ilişkilerde de, sayısız kural ve yasağı ortaya koymayı  icat etmişlerdir.  Şimdiyse toplumsal yapının temeli çatırdamaya başladı.

Çocuk haklarının genişlemesi, insanlara çocuk tacizlerine karşı büyük bir uyarı vererek aynı zamanda açık tek taraflı anlaşmalara önderlik ediyor. İlişkiler, çocukların önemli ölçüde daha çok hakka sahip olduğu, bir ebeveynin daha çok sorumluluğu olduğu bir şekle dönüşüyor.

En azından endüstrileşmiş, gelişmiş ülkelerdeki çocuklar, anne babaları için uzun vadeli yaşlılık garantisi olmaktan çıkıyorlar.

Bazı insanlar da doğal olarak bir soru oluşuyor: “Çocuklara neden ihtiyacımız var? Onları yetiştirmek neredeyse çeyrek yüzyıl alıyorsa ve sonra da gidiyorlarsa neden onlara sahip oluyoruz? O halde neden? Kimin çocuklara ihtiyacı var? “

Çok zengin ve çok fakir insanlar sorunu kendi başlarına çözerler. Zenginlerin umursamaları ve yaşlılıklarında desteklenmeleri gerekmez. Onlara moral desteği sağlayan çok sayıda torunu vardır ve seven insanları satın almak ya da kiralamak da onlar için mümkündür… Çok fakirler de genelde ailede, karşılıklı sorumluluklardan oluşan geleneksel yapı içinde daha büyük bağlılık ve kökleşmiş çok kuşaklı aileler olarak neredeyse topluluk olarak yaşarlar.

Ama orta sınıf, çocuğa fiziksel ve manevi bir sevgi kaynağı olarak ihtiyaç duyar. İlk gülüş, ilk “anne” sözü, ilk adımlarla çocuk, çok güzel biçimde ışık saçar… İlk sınıf, ilk defter… O’nun için kişi her şeyini verebilir!

Ancak son yıllarda ebeveyn sevgisinin, koşulsuz sevginin bedeli ekonomik olarak, zaman bakımından ve en önemlisi sonraki duygusal  hayal kırıklığı, içerleme ve yalnızlık bakımından çok ağır.

Tüm kültürel kırıklık zemininde başka bir ilginç, kültürel değişimin ortaya çıkması mümkündür. Ebeveynler büyüyen çocuklarını anne kedinin yavrusunu algıladığı gibi “büyümüş kediler “ olarak algılayabilirler.

CEVAP: Gelecekte bir insanın dikkati, ilişkilerin dünyasal bağlarla tanımlanmadığı bireysel ruhlar  arasındaki  bağlantılara değil , daha yüksek seviyeye ve tek bir genel ruha ulaşmaya odaklanacak.

http://laitman.com/2016/06/who-needs-kids-today-and-for-what/

Filed under: Aile, Çocuk | 1 Yorum →