Soru: Kişi öldükten sonra ona ne olur? Ruhuna ne olur?

Cevap: Ruhunu algılayabilenler onun içinde yaşarlar çünkü ruh bedenin ölmesine bağlı değildir. Ve ruhunu asla edinmemiş olanlar için, geriye sadece Reşimot kalır (İbranice “roshem” kelimesinden – kayıt), DNA’ya benzeyen bilgi parçası, kişinin var olmasından itibaren herşeyi içeren belli bir kod.

Beden öldüğünde, bu bilgi parçası (Reşimot) bu dünyada, yeni bir bedene bağlanmalı ve herşeye baştan başlamalıdır. Her insanın, önünde sonunda ondan bir ruh geliştireceği parçası olan  bir Reşimosu vardır.

Yorum: Dediniz ki, ruhu olan kişiler sadece onu inşa edenlerdir.

Cevap: Evet, bu doğru. Ruhu, kişiyi ruhunu inşa etmeye zorlayan bir parça bilgi olan ve arzunun içinde çalışan, reşimota bağlı olan egoistik arzularından inşa ederler.

Soru: Ben neye sahibim? Ne eksik? Benim ne inşa etmem gerekiyor?

Cevap: Bizim sahip olduğumuz sadece egoistik alma arzumuzdur. Fakat, aniden özel bir arzunun kıvılcımının içimizde çakması durumu oluşabilir. Bu, ruhumuzu algılama ve neden yaşadığımızı, yaşamın kaynağını ve varlığımızın nedeninin ne olduğunu anlama arzusudur.

Bu, şu anlama gelir, Reşimot, kalpteki nokta denilen, o minik kıvılcım, içimizde uyanır. Bu noktada, bu arzunun bize yapmış olduğu baskıdan ve bizi yalnız bırakmamasından dolayı, bir sonraki adım olarak ne yapmamız gerektiğini düşünmeye başlarız.

Sonrasında, egoistik arzumuza konuşuruz ve bu kıvılcımı gerçekleştirebileceğimiz bir yer aramaya başlarız. En sonunda, otantik Kabala bilgeliğinin öğretildiği ve ruhu nasıl inşa edeceğimizin açıklamasını aldığımız yere geliriz. Ruhu yaratmak demek, kendimiz için olan alma arzusunu, diğerleri için olmaya değiştirmek demektir.

İsrail Radyo Programı, 103FM, 10/05/2015

Filed under: Maneviyat | Add Comment/Ask Question→