Yaratılmış olan alma arzusudur, yoktan var edilmiş olandır, Işığın etkisi altında kendi kökünden gelişir. Eğer bu arzu pasif ise, yani Işığa doğru gelişmek ve Işığa benzemek istemiyorsa, Direk Işığın dört safhasında olduğu gibi Işık yaratılmış olanı gelişmeye zorlar.

Daha sonra, bu arzu gelişme eğilimi gösterir, yani kendisini kısıtlar ve bir Masah (Perde) inşa eder, kendi girişimi sonucu olarak büyür. Alma arzusunun gelişmesi Masah edinmeye işaret eder.

Sorun şurada, aşağıdan bu dünyanın yukarısına doğru yükselme arzumuz çok küçüktür. Yaradılışın amacını, üst gücü edinmek üzere ateşlenir ve bir izlenim alır, ancak bu ilk izlenimdir ve çabucak söner ve yok olur. Bundan sonra ancak bir alışkanlık, bir rutin içinde, devamlılığımızı sağlayan ve bizi zorunlu kılan dünyevi bir çerçeve inşa ederek ve bunun sayesinde devam edebiliriz.

Böylece gerçekten de arzumuz ve kabımız büyür. İlk ifşaya erişmek için ve genel olarak her yeni seviyeyi ifşa etmek için yükselmek istediğimiz seviyeyle uygun bir arzu ile donanmak zorundayız.

Böyle bir arzuyu nereden edinebiliriz? Yalnız bizim üzerimizde çalışan Işık’tan! Işık arzuyu etkiler, bu yoktan var olan şeydir, bu küçük siyah nokta, küçücük çekirdek gelişir. Sorun bu Işığın etkisini nasıl üzerimize çekeceğimizdir.

Eğer Işığı kendim çekersem, bunun anlamı “Şafağı ben uyandırırım,” demektir. Keyif alma arzumu etkileyen Işık, içime bir karanlık duygusu davet eder. Bu sayede, Işığı keşfetme kabının farkına varır, sezgisini edinirim ve böylece bu karanlığın aydınlanmasını ve Işık gibi aydınlatmasını dilerim.

İşte bu nedenle, arzumun büyümesini isterim ve Işığın beni etkilemesini beklerim. İlerlediğim ve Işığın etkisini üzerime çekebildiğim sürece, beni oraya götüren safhalara ve alma arzumun içinde mi kalacağım yoksa ihsan etme arzusuna mı geleceğime aldırmam. Bu, yaptığım eylemlerle, şafağı benim uyandırdığım ve MAN yükselttiğim anlamına gelir. Bu sürece “zamanı hızlandırmak (ahişena)” denir.

Eğer arzumu arttırmak üzere ışığın benim üzerimde etki yapmasını uyandıramazsam, doğal gidişat içinde kendi vaktinde (beito) gelişirim. Her durumda da Işık beni etkiler, ancak bu değişiklikler benim arzum dışında olduğu için bana ızdırap getirirler. Bana ifşa olan karanlıktan memnun olmam. Onun içinde ifşa olacak, geleceğin kabını göremem.

Bu yoldan gelişme Yaradan tarafından da insanlar tarafından da arzu edilmez, ancak her iki durumda da, Işık yoluyla da ızdırap yoluyla da gelişiriz.

Bu nedenle İbrahim insanlık için, tüm Babil için hazırlanmış olan bu iyi geleceği, insanlığın, 620 kat büyük olan Sonsuzluk Işığı ile doldurulacak olduğunu gördü ve şu soruyu sordu: “Kabı ve arzuyu nereden edineceğiz?” Çünkü Yaradan’ın bize vaat ettiği bu ödülü, doğru arzu olmadan almak mümkün değildir.

Yaradan ona şunu dedi ve onu yatıştırdı: “Endişe etme. Bu arzu, 400 yıllık Mısır sürgünü sırasında, 620 kat daha büyüyecek.” Bunun anlamı, insanlık belli bir dönemden geçecek ve bu yolla, isteyerek ya da istemeyerek, büyük bir arzu edinecek ve bundan sonra bu arzu ile ihsan etmek için çalışmaya başlayacak demektir.

Bu gün her şey açık seçiktir ve geçmemiz gereken safhalar iyice anlaşılmıştır. Bizim üzerimizde sera etkisi yapacak, içimizdeki Yaradan’ı ifşa etme arzusunun büyümesini hızlandıracak, doğru bir çevrenin etkisi altında olduğumuzdan emin olmak zorundayız.

Günlük Ders, Hazırlık Bölümü, 23.03.2015

Filed under: Maneviyat | Add Comment/Ask Question→