Benim, şu andan itibaren kongreyi mükemmel bir şekilde görmem gerekiyor. Peki bunu  gerçekleştirmek için neye ihtiyacım var? Dostların toplantısı nasıl olmalı? Hangi izlenimler ve  hangi eylemlerle bunları başarabiliriz? Seçtiğimiz makaleler hangi konuyla ilgili olmalı? Makalelerden ve çalıştaylardan sonra hangi sorular hazırlanıp, sorulmalı? Kendimi nasıl hazırlıyorum? Bir misafir olarak, ev sahibi, dost, öğrenci, öğretmen ya da ortamı düzenleyen birisi hizmet eden birisi olarak mı? Herkes beni nasıl görüyor?  Ve benim bu yelpazenin her alanında  nasıl davranmam gerekiyor?

Kendim için en zor olan şey üzerinde çalışmalıyım. Örneğin, insanlarla bir araya gelip dans etmeyi sevmiyorsam, kendimi tamamen bu koşula adamalı, tüm  gerekli çabayı gösterip, tüm gücümle kendimi itmeliyim.

Sürekli doğru niyette kalmaya çalışacağım ve herkesin niyeti buna bağlı olduğu için, sürekli kendimi doğru niyette tutacağım. Şu bir gerçektir ki, Işığı sanki ince bir “Kanal” vasıtasıyla  çekiyorum ve bu nedenle de sürekli “Online” kalmak zorundayım. On’lu grubum ile konuşmalıyım. Herkes bir diğerini destekler ki, bu şekilde kimse ışığın aktarıldığı bu ince “Kanal”ı kaybetmesin. Yaptığımız paylaşımların tüm kongre için geniş bir iletişim kanalına dönüşmesini temenni ediyoruz.

İçimde, doğru niyette birisi olamayacağına dair endişem var. Bu da benim korkuya ve endişeye kapılmama, içimin ürpermesine neden oluyor. Bu bir çocuğa birşey olması gibi, bu bizim için bir yıkım, “Dünyanın Sonu” olabilir. Şimdi, her zamankinden daha da fazla endişeliyim. Bu bizim elimizde olan birşey değil, bunu tam olarak hissedemiyoruz, niyetten kopukluğu tam olarak ölçemiyoruz. Kelimenin tam anlamıyla hastalık içinde olmalıyım, ki  biri niyetten kopuyorsa sanki hasta oluyoruz, bu korkumuzu herkese hissettirmeliyiz, böylece onlar da doğru niyeti kaybetmesinler. Başarı buna bağlıdır.

Dostlar ne derse desin, ne yaparsa yapsın, hangi şarkıyı söylerlerse söylesinler, benim için bir sorun yok. Ben sürekli bir annenin çocuğuyla ilgilenmesi gibi, dostum hakkında endişe duyuyorum ve onunla ilgileniyorum ki dostum başarabilsin. “Kişinin kalbindeki endişe, başkalarına açılır” derler. Endişem herkese aktarılır.

Herşeyi hazırlamak, hızlandırmak, dostlarla biraraya gelmek için mümkün olabildiğince erken gelmeliyim. Sadece elli kişi bile olsa onlarla oturup, şarkı söylemeliz ve hissiyatımızla bu boşluğu hemen doldurmaya başlamalıyız.

Kongreye hazırlanırken ve kongreden dönerken, hiçbir dostumun ruh halini, gücünü kaybetmediğinden emin olmaya çalışmalıyım.

“Dostlar toplantısı, hareketli, heyecanlı olmalıdır. Makaleler, konuşmalar ve çalıştaylar için mümkün olabildiğince hazırlıklı olun. Bu çok önemli. Tüm konuşmalar ve şarkılar belli bir program içinde ve uyumlu olmalıdır. Dostlar toplantısında sürenin uzunluğu önemli değildir, önemli olan şey bunun kalpte hissedilmesidir”.

“Bu bahsettiğimiz hazırlıklar olmadan, kişinin kongreye dahil olabilmesi, tüm atmosferi hissedebilmesi mümkün değildir. Bunu yaşaması gerekir. En önemli şey, herkesle etkileşime girmek ve biraraya gelmektir. Bunu nasıl başaracağımızı ciddi bir şekilde düşünmeliyiz”.

“Aklın yardımıyla, karşılıklı, ortak bir hissiyata gelmemiz gerekiyor. Birlik hissine gelmemiz için, ciddi olarak bunun üzerinde çalışmalıyız”.

Günlük Kabala Dersleri, 27/06/2013, 4. Bölüm, Baal Ha Sulam’ın Makalelerinden.

Filed under: Kongre | Add Comment/Ask Question→