Soru: İntegral aile veya aile de ki integral (entegre) ilişki nedir?

Cevap: İntegral bir aile sözkonusu olduğunda ideal olan ilk yıllarından, tam anlamıyla beşikten itibaren çocukların birbirleri ile düzgün etkileşimini sağlamak gereklidir. Ebeveynlerin şunu anlaması gerekir, çocuklarını eğitmeliler çünkü onlar toplumun ayrılmaz bir üyesi olacaklar, işte ozaman iyi, kolay ve güvenli olacak. Ama önce, bu ruhla ebeveynleri eğitmeniz gerekir, daha sonra bu zincir herkes birbiri ile bağlantılı olana kadar devam edecek, özellikle ailede.

Bence bir aile ve çocuk sahibi olmayı planlayan, tüm bu integral eğitimi almamış olan insanlar, en azından kısa bir ders almaya başlamalı, sonradan haftalık dersler, tv dersleri ve bilgisayar aracılığı ile düzenli olarak desteklenmelidir. Bu zorunlu olmalıdır.

Sonuçta, bir kadın hamilelik sırasında her türlü tavsiyeyi inceler. Bu nedenle eğer integral eğitim kursuna kocası ile haftada bir kez gelir ise, bu aile için iyi olacaktır, ayrıca kocası ile iletişim içinde olması da ve sonrasında çocuğun eğitimi için de.

Eğer biz bu eğitimi tanıtırsak tamamiyle farklı bir nesil göreceğiz, hem kalitesine göre hem de piramitin geri kalanına göre. Çocuğun entegre eğitimi ailede gizlidir, sonrasında doğal olarak anaokulu, okul hayatı, hatta iş yeri ya da herkesin alma şansı olduğu integral kurslarla entegre eğitimi sürdürmek zorundayız. Daha sonra sadece basit bir destekleyici yapı olmalı.

Filed under: Aile, İntegral Eğitim - Yorum yapılmamış→

Soru: Çocuk gelişim sistemine bakıldığında sıfırdan üç yaş’a ve üçten altıya gibi belirli dereceler vardır. Aile içi ilişkilerde herhangi bir aşama var mıdır?

Cevap: Evlenmeden önce, kızlara ve erkeklere özel anotomi, fizyoloji, psikoloji ve integral eğitim kursları almalarını kesinlikle tavsiye ediyorum. Diplomalarını alana kadar evlenmemeleri için onlara zaman tanırdım. Bırakalım istedikleri gibi birbirleri ile anlaşsınlar.

Bir çok insanın zamanlarını, imkanlarını, enerjilerini ve sağlıklarını bir aile oluşturmak için harcamaları ve başarısız girişimlerde bulunmaları nekadar üzücü. Hala da farkedilmedi.

Kimlerden bahsettiğimin önemi yok, herkes incinmiş hissediyor özelliklede çocukları olanlar. Siz boşanabilirsiniz fakat çocuklar kalır. Çocuklar babalarının gidişini ihanet olarak görürler. Babaları çocuklarla çok zaman harcasa, onlarla aynı çatı altında birlikte yaşasa, onları hediye yağmuruna tutsa bile, yine de çocuklar onu hain olarak görürler. Ama o aile ile kalırsa, çocuklara çok zaman ayırmasa hatta onları cezalandırsa bile o onların babalarıdır.

Gençlere yaşamdaki sahneleri göstermek tüm bunları onlara açıklamak gerekir. Onlar hissedecektir. Sonra onlar girdikleri toplumda tamamen farklı bir tutum geliştirecekler.

Filed under: Aile, İntegral Eğitim - Yorum yapılmamış→

Rabaş’ın Yazıları, Cilt II, Mektup 40: Ve birisi, dostunun sevgisini hissetmeye başladığı zaman, yeniliğin devreye girmesi kuralından dolayı, haz ve mutluluk aniden içinde uyanır. Dostunun ona olan sevgisi yeni bir şeydir çünkü o hep sadece kendi iyiliğini kendisinin düşündüğünü bilmişti. Ancak dostunun onun için endişe ettiğini keşfettiği an, bu, ona kendi içinde sonsuz hazzı anımsatır ve adam sadece mutluluğu hissettiği yerde çabaladığından dolayı artık kendisi için endişe duyamaz. Ve dostu için endişelenmekte hazzı hissetmeye başlamasından dolayı doğal olarak kendisini düşünemez.

Bunu doğada da görüyoruz; özlemenin dayanılmaz olmasına kadar sevgi vardır…

İçimizde reşimotlar bulunmaktadır, ruhun genel kabından gelen hatıralar. Hissettiğimiz tüm gerçeklik ve hatta hissetmediğimiz tüm parçalar içimizdedir ve kapların kırılmasından önce olduğu gibi kabın parçasıdır. Yani bir kişi bizim dünyamızda olduğu şekliyle değil ama ıslah olmuş genel ruhun düzeyinden, ıslah olmuş kaynaktan, o anda dışsal olarak algılanan genel kabın Reşimot’undan  gelen egoistik olmayan bir sevgiyi bir başkasına karşı hissettiğini hissettiği an, aniden onun içinde uyanma olur.

Böylece kişi aniden hisseder ki bu güç başka bir dünyadan, yüksek bir durumdan geliyor ve kişisel sevgisi iptal oluyor. O artık kişisel sevgi durumunda kalamaz ve yeni meyile doğru ruhunu vermeye hazırdır; ona dışsal olan bağa. Bu şekilde yer alır zira dışsal kap, şu an onu zorlayan egoistik kişisel sevgi genel yüksek kaba kıyaslandığında gerçek olandır.

Bir kişi, bu güçten önce kendisini iptal eder. Eğer biri, sevildiğini ve kendisinin dışında birini içsel sevgiye meylettiğini hissederse, aniden uyanır ve o zaman dünyevi hayvansal sevgi yok olur. Bu, büyük genel kabın küçük kişisel kaptan çok daha yüksek olduğunu hissetmesinden dolayıdır ve o bu sevgiden önce kendisini iptal eder.

(Günlük Kabala Dersi’ne Hazırlıktan, 2.10.2012)

Filed under: Rabaş, Sevgi - Yorum yapılmamış→

Mahsom sadece kendi hazzım için çalışmaktan Yaradan’ın veya dostumun, dışımdaki birinin hazzı için çalışmaya geçişteki psikolojik bir noktadır. Edinmemiz gereken budur.

Bu sınıra, bu dereceye Mahsom denir. Dünyamız ile manevi dünya arasındaki bu sınır basit olarak psikolojiktir. Eğer kendim için endişelenirsem, aynı zamanda Yaradan’ı, maneviyatı arzulasam bile halen kendim için hareket ediyorum, bu durum hâlihazırda Mahsomun altındadır ve “Lo Lişma” denir. Öyle ki hiçbir hazzım kendim için olmayacak şekilde sadece Yaradan’ın hazzı için düşünmeyi edinirsem o zaman arzularım ve niyetlerim Mahsomun ötesine geçmiştir yani Mahsomu aşmışımdır ve bu durumuma “Lişma” denir.

Mahsom aşmam gereken psikolojik bir sınırdır ve o zaman maneviyatta, ihsan etme niyetinde olacağım. Daha sonra, Mahsomu aştığımda, Mahsomun üzerinde arzularımın ve niyetlerimin daha ve daha çok üzerine çıkmalıyım.

Veya bunu aynı zamanda şu şekilde tutabilirim: İçimde büyüyen egomla beraber, büyüyen tüm hazlarla beraber, kendi Mahsom noktamı yükseltirim; hazzı hisseden arzunun temelinde iken, bu durumda kötü eğilim olarak ifşa olur, daha sonra adım adım, ta ki tüm arzularım gerçek anlamda ihsan etmek için oluncaya dek, Mahsom noktasını Ein Sof’a doğru yukarıya yükseltirim. Bunu nasıl tuttuğunuz önemli değil: Niyetleri Mahsomun üzerine yükseltmek veya Mahsom durumunu Ein Sof’a kadar yükseltmek, yani büyüyen arzuları kendim için değil de Yaradan için kullanmak adına niyeti düzeltmek için ne üzerinde çalıştığım önemli değildir.

Filed under: Maneviyat - Yorum yapılmamış→

Soru: Grup olabilmek için ne düşünebiliriz?

Cevap: Grup, benim oturup ilişkilerimizi analiz ettiğim on kişi olarak kabul edilebilir.

Ayrıca grup, kongrelere katılan düzinelerce grup olarak da kabul edilebilir. Kongrede örneğin 120 ya da 130 grup vardı. Ayrıca tek bir görev, tek bir soru üzerinde birlikte çalışan bir grup türü olduğu ve bu nedenle, buna göre, tüm katılımcıların aynı düşünceleri, aynı soruları ve aynı hedefleri vardı. Gerçek şu ki, farklı dilleri konuşmuş olmaları önemli değildir; çünkü onlar aynı şeyi yaptılar: etkileşim içinde olup, birbirlerine yardımcı oldular, hepsi tek bir alanın içindeydiler.

Bizim duyu ve zihinsel alanlarımız kesişir, birlikte çalışırlar: Bu, bizim diğeriyle etkileşim yoludur. Daha ötesi, bu alanlarda uzaklığa göre azalan herhangi fiziksel alanın aksine hiç bir ayrım yasası yoktur: kendinden iki metre uzaklaştığın zaman, gerilim, ışık ya da herhangi çeşit ışınlar dört kat daha küçük hale gelir; fakat burada hayır. Arzuların alanları mesafeyle azalmaz.

Sonuç olarak, biri Boston, diğeri Alaska öteki Kentucky ve bir diğeri Avustralya’da olduğunda, eğer onlar kısmen seminerlerde ve kongrelerde deneyimlediğimiz içsel bağı elde etmişlerse, halen birlikte oldukları grubu oluştururlar. Eğer onlar zaten bu bağı deneyimlemişlerse, tekrar bu bağı yaratmayı, yeniden tutuşan kızaran kor gibi içinde onu canlandırmayı başarmışlarsa, daha sonra ‘’mesafeler’’, ortaya çıkan tüm bozukluklar, onları bu duruma yönelik müdahaleler üzerine yükselmelerine ve iyi bir manevi seviyede olmalarına yardımcı olacaktır.

23/9/12 Tarihli Kabala’nın Temelleri adlı Sanal Ders’den Alıntı

Filed under: Grup - Yorum yapılmamış→