Soru: İnsanlar, gereğinden fazla üretimden isteyerek feragat edecekler diyorsunuz fakat bu konuda şüphelerim var.

Cevap: Feragat etmeyecekler. Çevrenin kişiyi, kişinin basit bir şekilde bunu takip etmeyi bırakması şeklinde etkilemesi gerek. Tıpkı, bizim artık çocuk oyunlarıyla ilgilenmeyi bırakmış olmamız gibi. Çünkü şimdi yetişkin insanlarız ve başka ilgi alanlarına sahibiz. İşte aynısı bu konuda da böyle olacak. Farkında bile olmadan bizim için çok daha önemli, bizi çok daha fazla tatmin eden bir şeyi takip etmeye başlayacağız.

Değiştiğim kadarıyla, gitgide daha rafine tatminlerin talebinde bulunacağım ve işte bu yüzden artık son model bir araba ya da meşhur bir modacıdan son moda giysiler edinmekle ilgilenmeyeceğim. Birden tüm bunları unutuyor olduğumun farkına varacağım, tıpkı tüm dikkatini işine, tutkusuna vermiş ve formüllerle ya da farelerle meşgul olmaktan tatmin olduğunu hisseden bir bilim adamı gibi! Onun için, ne yiyeceğinin ya da ne giyeceğinin çok bir önemi yok – kişinin, bir şeyin içine derinlemesine daldığında hissettiği şey budur.

Bizim zamanımızda, sanatla ilgilenen ya da diğer çevrelerden bazı insanlar, bizim dünyamızın bir nebze olsun üstünde olduklarını göstermek istediklerinde, modaya karşı bilinçli bir şekilde önemsemez bir tavır takınmak modadır (“ne yiyeceğim ya da nasıl giyineceğim benim için fark etmez”)
Bunun içinde belli bir hareket yatmakta, kişinin ilgi duyduğu başka şeyler olduğunu, başka endişeleri olduğunu ve papyonlu bir smokini umursamadığını gösterme arzusu. Tüm bu moda: yırtık pırtık kot pantolonlar vs. bir şeye doğru açıkça duyulan içsel özlemlerin ve dışsallığın hor görülmesinin belirtileridir. Dövmeler, yüzükler ve piercingler, bunlar kişinin üzerindeki süsler değildir, kişinin, bu dışsal imajlar vasıtasıyla içsel koşulunu ifade etme girişimleridir.

Bu girişimlerin tüm anlamsızlığını kabul etmek gerçekten önemli olduğunda, bu bir geçiş sürecidir.
Yine de bu, çevrenin kişi üzerindeki etkisinin iyi bir örneğidir. Yapacak bir şey yok. Ya krizin bir sonucu olarak ya da bir yükselişin sonucu olarak tüm bunlar geçene kadar hiçbir şey değişmeyecek.
– 14.12.11 tarihli “İntegral Eğitim Üzerine Konuşmalar #6” programından.

Filed under: Çevre, Eğitim - Yorum yapılmamış→

Soru: ‘Fakir adam’ın seviyesine ulaşmak için dünyevi maddesel arzularımızdan kopmalımıyız?

Cevap: Hiçbir arzumuzu kesip atmamalıyız. Sadece ıslah için talepte bulunmalıyız başka birşeye ihtiyaç yok. Üst Işık ne yapacağını bizden daha iyi bilir. Hiç bir şeyi kesip atmamalıyım. Hatta en kötü niteliklerimi görsem bile, bunları kesip atmamalıyım çünkü bu sanki kollarımı, bacaklarımı kesip atmama benzer. Ben kendimi düzeltmiyorum; beni düzeltmesi gereken Işık’tır.

Eğer sana gelir ve sana saldırır, bağırır ve hakaret edersem, kendimi ‘kapatmamalıyım’. Üst Işık’tan bu ıslahı yapması için dua etmeliyim çünkü ancak bu gerçek bir düzeltme olacaktır, baskı altında yapılan herhangi bir şey değil. Burada büyük bir fark vardır.

Baal HaSulam eğer bir şeyi bastırıyorsanız  bu yaptığınız şey vasıtasıyla dünyaya zarar verdiğinizi söyler  ve bu şekilde dünya asla ıslah olmayacaktır. Bu koşulu olmuş olduğu duruma geri getirmek ve ıslah etmek için daha fazla çaba sarfetmeye ihtiyaç vardır.

Benzer şekilde, bir hastalığı bastırmak ve içte iyileştirmek için ilaç kullanırız ve bu durum bir hastalığı tam olarak teşhis etmekten ve ancak böylece onu yok etmekten daha kötü bir yöntemdir. Yılanın çalışması bu şekildedir: İçte saklanır ve sen onu görmezsin ve daha sonra sürünerek dışarı çıkar.

Bu yüzden bizim suçlara, insanlar arasındaki kavgalara ve farklı ihtilaflara yaklaşımımız tamamen farklıdır: Onları olduğu gibi bırakın onların üzerinde ıslahı inşa etmeliyiz  çünkü onları ıslah etmek için en iyi zaman şimdidir.

Eğer bir kişi olumsuz ifşaları kapatmak ve onları saklamak isterse bu en kötü şeydir. Onlar tartışmalardan ve ihtilaflardan korkanlardır, onlar bu tür ifşalardan korkanlardır ve bu kötüdür zira bu durumda ıslaha yönelemez.

02.02.2012 Tarihli Günlük Kabala Dersinin 2. Bölümünden, Zohar

Filed under: Maneviyat - Yorum yapılmamış→