Maddi dünyamızda anne bebeğinin ne zaman acıkıp yemeğe ihtiyacı olacağını bilir fakat maneviyatta bebek (maneviyata aday) yemeğini kendi istemeli annesinden. Bir üst basamağa yükselmesi için ışığa nasıl yönelmesi gerektiğini kendi bilmelidir. Her şey aslında aşağının (insan) doğru isteğine bağlı olarak gerçekleşir. Dönüşmek ve yukarıya (Yaratan) benzer olmak. Maneviyatta tüm faaliyetler ya Reşimot (kişiyi var eden anı-kayıtlar) nezdinde ki bizim tercihimize bağlı değildir ya da bizim tercihimize (katkımız) bağlı olarak ıslah olma arzusu nezdindedir.

Tarafımızdan yapılan Dualar (ıslah için talepler). Fakat gerçek olmayan taleplerin bize hiçbir faydası yoktur. Eğer talep samimi ve içten ise o zaman zaten ıslah edici üst ışığı kendi davet eder. Yukarısı (partsuf, Yaratan) her zaman hiç değişmeyen konumdadır, değişen sadece içimizdeki Reşimot‘tur ve kendimizi değişmiş dünyada hissederiz. Beyaz ışık, Yaratan. Algımız değişince dünyaya bakışımızda değişiyor.

Bizi uyandıran Reşimot ile işbirliğine girmediğimiz taktirde manevi gelişmede ilerleme kaydedemeyiz. Aslında bizler karşılaştığımız sıkıntılar ve yaşadığımız sorunlar vesilesiyle biraz akıllanıp manevi gelişme arayışına yöneliyoruz. Oysa ruhsal gelişme ile ilgili bir gruba katılarak izlenimleri Reşimotları oradan edinmeye başlarız -diğer ruhlar ile birleşmeden doğan izlenimler- kendi çabamızla edindiğimiz izlenimlerin ıslahı, üst dünyaların ifşası dualarımızda aşmaya ve üstesinden gelmeye çalıştığımız ıslah taleplerimizde bulunmaktadır.

Filed under: Maneviyat | Add Comment/Ask Question→