On Sefirot’un Çalışılması veya ‘Pitiha’ ( Kabala Bilgeliğine Önsöz) çalıştığımız zaman, ilk önce diyagramları mekanik olarak öğrenmeliyiz. O zaman tüm sistem gözlerinin önünde olduğunda, ‘Neden bu böyle?’ diye sorabilirsin.

İlkönce, bizler her şeyi yazıldığı ‘gibi’ yani gerçeklik olarak kabul etmeliyiz ve o zaman neden her şeyin bu şekilde düzenlenmiş olduğunun sebebini ayırt etmeye başlayacağız. Tüm bilgeliği bir defadan içimize çekemeyiz zira kaplarımız büyür, daha arı bir hale gelir ve belli bir düzene göre birleşir.

Dolayısıyla, yeni teoriler inşa etmeye gerek yok; daha iyisi her şeyi doğadan öğrenmek zorundayız. Doğa’da, bizler dışsallıktan içselliğe doğru hareket ediyoruz. Öyleyse, bizler ilk önce resmi (skeç) algılıyoruz ve daha sonra daha faza ve daha fazla derine iniyoruz ta ki öze gelene dek.

Aksi halde, realitenin ifşası için tüm yaklaşımı bozarız. Çalışmayı bırakan insanların yüzde doksan dokuzu ifşa için olan doğru yaklaşımı kendilerini düzenlemekte başarısız olanlardır. Bizler hepimiz üst dünyayı ifşa etmek için buradayız. Ancak, ‘O’ndan başkası yok’ koşulunu, her şeyin Yaratan’dan geldiğini, bizlerinde O’nu haklı çıkarmaya ihtiyacımız olduğunu anlamayan, tüm olumsuz şeylerin ‘bana yardım olarak’ geldiğini görmeye ve bu engellerin özellikle bizlerin yükselmesi ve ince ve keskin bir anlayışa gelmesi için teşekkür etmemiz gerektiği bir şekilde düzenlemeyen bir kişi başarısız olacaktır.

Eğer bir kişi birbiri ardına bu şeyleri doğru algıya erişmek için düzenlemekte başarısız olursa, bu durumda ‘odaya bin kişi girer ancak bir kişi Işığı alır’ koşulu ortaya çıkar. Bizler çocuk örneğini takip etmeliyiz ve Doğadan öğrenmeliyiz. Bir çocuk fazla bilmez; babasının ne yaptığı hakkında bilgisi yoktur ancak onun yaptığının aynısını yapmak ister. Çocuk yetişkinlerin içsel hissiyatlarını almadan onların eylemlerini kopyalar ve çok fazla düşünmeden plastik bir çekiçle oynar. İhtiyacımız olan budur: çok fazla üzerinde kafa yormadan, Keter’in, Aba ve İma’nın, Arih Anpin’in resmini çizmeye ihtiyacımız vardır… Şimdilik benim için bu yeterlidir.

Daha sonra derin ve daha fazla derine dalarım. İlerleyiş için tek yol budur; bu bir bilimdir ve bu şekilde öğrenilmesi kabul görmektedir. ‘mucizevî bir şifa’ (Segula)olarak çalıştığımız Zohar kitabı gibi değildir. On Sefirotun Çalışılması veya ‘Pitiha’ diyagramlar ve çizimlerle ilgilidir; aksi halde ayrık, ilgisiz olursunuz ve Islah Eden Işık için beklersiniz. Ancak o bu şekilde işlemez. Halen bu bilgelikten ilham almaya ihtiyacımız vardır zira Kabala dilindeki kitaplarda bahsedilmiş olan tüm bu elementleri kendi içimizde bulmayı istiyoruz.

26.09.2011 Tarihli Günlük Kabala Dersinin 4. bölümünden, ‘Pitiha’

Filed under: Kabala, Maneviyat | Add Comment/Ask Question→