Kabala’da, bizler kişinin içsel çalışmasından bahsederiz. Kişinin kendi içerisinde derine inmeye ihtiyacı vardır ve orada, dışsal etkileri zıt görünse dahi buna hiç aldırış etmeden, dostların, grubun, kendisinin, kendi iç dünyasının imajını inşa etmelidir.

Kişinin dışsal çevreden aldığı etkiler gerçek olmayabilir zira bu hisler kişinin içinde uyanan durumların ( Reşimot, enformasyon kayıtları) sonucudur. Kişi bu etkilere güvenmemeli. Daha ziyade, kişi dostlarının, grubun, kendisinin, Yaratan’ın ve aramızdaki bağlantının kişinin kendisi içerisinde inşa etmiş olduğu imaja güvenmelidir.

Çevremde gördüğüm ve bugün hissettiklerime pek fazla güvenmem. Tüm bunlardan sonra, bunu kim görür? Ben kendim görürüm ve ben bütünüyle aldanma içindeyim. Böylece, bu aldanma koşulu şimdi gördüğüme hiçbir fark yapmaz. Ben, içerisinde sanki Bütünlük içindeymişiz gibi Yaratan’ı ifşa ettiğim, ihsan etme ve karşılıklı sevgi ile hepimizin hep beraber bağlandığı yer olan gelecek dünyanın bir modelini kendi içimde inşa etmeliyim.

26.05.2011 Tarihli Günlük Kabala Dersinin 1. bölümünden, Rabaş’ın Yazıları

Filed under: Kabalistler, Rabaş | Add Comment/Ask Question→